نام تو زندگی من #پارت_125 سانیا کیفشو برداشت و اشاره ای به من کرد که بلند بشم. کلاسورمو برداشتم و ازجلوی چشمان حیرت زده ی مهرداد از کلاس خارج شدیم. استاد حتی سرشو بالا نگرفت. سانیا با اخمی نگاهش به رو به رو بود و حرفی نمی زد که رو به روش ایستادم. - مقصر من بودم معذرت می خوام. سانیا لبخندی زد و دستی به شانه ام زد. - فدای سرت. حال کلاس رو امروز نداشتم دمت گرم. لبخندی زدم و راه افتادیم که گفتم: - نمی دونم چطور متوجه شد داریم می خندیم؟! - چون داشت نگاهمون می کرد. با تعجب نگاهش کردم که لبخندی روی لبش نشست. - این استادم عجیبه ها! سانیا خنده ای کرد و شکلکی در آورد. - روانیه! خنده ای کردم و از دانشگاه خارج شدیم. سانیا به طرفم برگشت و لبخندی زد. - خب از درس که انداختیم کار دیگه ای با من نداری؟ ابرویی برایش بالا انداختم. - نه مواظب خودت باش. - تو هم همین طور. #ادامه_دارد