هدایت شده از روزی یک حدیث🇵🇸
الأصبغ بن نباتة، قال:
«خرج علي‌عليه السلام ذات يوم و نحن مجتمعون، فقال: من أنتم و ما اجتماعكم؟»
فقلنا: قوم من شيعتك يا أميرالمؤمنين.
فقال: «مالي لا أري سيماء الشيعة عليكم؟ فقلنا: و ما سيماء الشيعة؟
فقال: صفر الوجوه من صلاة اللّيل، عمش العيون من مخافة اللَّه، ذبل الشفاء من الصيام، عليهم غبرة الخاشعين» .
اصبغ بن نباته گفت: روزي اميرالمؤمنين‌عليه السلام بيرون آمد و ما دور هم جمع بوديم، فرمود:
«شما كيستيد و براي چه، جمع شده‌ايد؟»
عرض كرديم: عده‌اي از شيعيانت مي‌باشيم.
فرمود: پس چرا آثار شيعيان خود را در شما نمي‌بينم؟»
عرض كرديم: آثار شيعيانت چيست؟
فرمود: «آنها از زيادي بيداري و نماز شب، رنگشان زرد و از ترس خدا، چشم‌هايشان كم‌سو و از ترس خدا گريان هستند؛ لب‌هايشان از زيادي روزه داري و ذكر خدا گفتن، خشك شده و بر آنها گَرد ترس و فروتني نشسته است».
صفات الشیعه، ح ۳۳.
#حدیث_شیعه