eitaa logo
طرح رشد علمی 🇮🇷🇵🇸
481 دنبال‌کننده
7.5هزار عکس
3.9هزار ویدیو
1.1هزار فایل
تلاش، معرفی آخرین رویدادها و اخبار علمی روز کشور؛ نشستها و پژوهشهای مرتبط با اخلاق؛ تربیت و مشاوره اسلامی است به جامعه علمی مشتاق به امید رشد و پویایی بالنده‌تر و مؤثرتر.
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از طرح «عریف»
🔺 چه زمانی جای خالی امثال مفتح پر میشود. 👈🏻 عضویت درشورای انقلاب، سرپرستی دانشکده الهیات دانشگاه تهران، عضوجامعه مدرسین حوزه علمیه قم و دبیری جامعه روحانیت مبارز تهران از برگهای زرین این شهید بزرگوار است. 🔸چیزی که در فعالیتهای ایشان به چشم می‌خورد فتح روزنه‌های امید آفرین در موضوع تحول در حوزه است. به اعتقاد ایشان حوزه و دانشگاه با وجود کارکردهای منحصر بفرد می توانستند تکمیل کننده هم باشند. ⬅️ رهبر انقلاب درباره ایشان فرمودند: «جزو کسانی بود که معتقد بود، حوزه‌ی علمیه باید این حصاری را که به دور خودش کشیده، باز کند. هم راه بدهد، هم راه بیاید، هم بر ابعاد بینش جهانی خودش بیفزاید، دنیا را بشناسد، دانشها را، دانشمندها را، جریانها را، مسائل سیاسی را، مسائل فرهنگی نوین را، چیزهایی را که در میان آنها دشمنهای ما و دشمنی‌های ما و دوستها و دوستی‌های با ما را وجود دارند، اینها را بداند. در دانشکده‌ی الهیات حضور این شهید عزیز در دوران اختناق یک حضور بسیار بابرکتی بود. هم از نظر رشد و اشاعه‌ی تفکرات اسلامی عمیق و جدید، هم از لحاظ مقابله‌ی با امواج خنثی‌سازی حرکت دانشکده‌ی الهیات، در خود این دانشکده یک امواج ضد اسلامی وجود داشت.» ❓اما سوال اینجاست که امروز چه تعداد از مفتح ها در حوزه علمیه پرورش یافته تا بتواند با اندیشه های گوناگون از پایگاه حوزه علمیه سخن بگویند؟ مگر نه این است که امروزه امپراطوری رسانه بعد از دوران این شهید قدرت روز افزونی یافته و قدرت بیشتری برای مقابله با خطوط فکری آلوده و رنگین می‌طلبد؟ آیا حوزه به عنوان پایگاه اعتقادی شیعه با متون آموزشی کنونی توان تربیت طلبه تراز عصر جدید و پاسخگو به سوالات متنوع ضد دینی را دارد؟ امروزه چه کسانی بجای مفتح بر قله های فکر دینی پرچم پیروزی بر افراشته است؟ آیا دانشجویان، حوزه را مرکز امنی برای دریافت پاسخ سوالات خود می‌شناسند؟ ⬅️ به نظر می‌رسد حوزه علمیه برای تربیت بزرگانی چون شهید مفتح در بخش علمی نیازمند پالایش طلاب نخبه؛ ایجاد فضایی آزاد برای کرسی‌های آزاد اندیشی؛ تغییر کتب درسی متناسب با نیازهای روز؛ تخصصی کردن دروس برای تمامی طلاب؛ کم کردن تعطیلات حوزه و افزایش ساعات درسی به شکل معقول؛ هم اندیشی حوزویان با دانشگاهیان و شنیدن دغدغه های همدیگر با علمداری بزرگان حوزه و در نهایت شنیدن دغدغه های طلاب نخبه توسط مدیریت حوزه و بزرگان می باشد؛ تا بتواند فاصله ایجاد شده را کم کند. 🖋محمد گنج خانلو