🎁 #سبك_زندگي_پيامبر (صلی الله علیه و آله) 0. #فساد_ستیز بود. 1. هنگام راه رفتن با آرامی و #وقار راه می‌رفت. 2. در راه رفتن قدم‌ها را بر زمین نمی‌کشید. 3. نگاهش پیوسته به #زیر افتاده و بر زمین دوخته بود. 4. هرکه را می‌دید #مبادرت به سلام می‌کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت. 5. وقتی با کسی دست می‌داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی‌کشید. 6. با مردم چنان معاشرت می‌کرد که هرکس گمان می‌کرد #عزیزترین فرد نزد آن حضرت است. 7. هرگاه به کسی می‌نگریست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمی‌کرد. 8. هرگز به روی مردم #چشم_نمی‌دوخت و خیره نگاه نمی‌کرد. 9. چون اشاره می‌کرد با #دست اشاره می‌کرد نه با چشم و ابرو. 10. سکوتی طولانی داشت و تا #نیاز نمی‌شد لب به سخن نمی‌گشود. 11. هرگاه با کسی، هم صحبت می‌شد به سخنان او #خوب_گوش فرا می‌داد. 12. چون با کسی سخن می‌گفت کاملا برمی‌گشت و #روبه_او می‌نشست. 13. با هرکه می‌نشست تا او اراده برخاستن نمی‌کرد آن حضرت #برنمی‌خاست. 14. در مجلسی نمی‌نشست و برنمی خاست مگر با #یادخدا. 15. هنگام ورود به مجلسی در آخر و #نزدیک_درب می‌نشست نه در صدر آن. 16. در مجلس جای خاصی را به خود اختصاص نمی‌داد و از آن نهی می‌کرد. 17. هرگز در حضور مردم #تکیه نمی‌زد. 18. اکثر نشستن آن حضرت رو به #قبله بود. 19. اگر در محضر او چیزی رخ می‌داد که ناپسند وی بود #نادیده می‌گرفت. 20. اگر از کسی خطایی صادر می‌گشت آن را #نقل_نمی‌کرد. 21. کسی را بر لغزش و خطای در سخن #مواخذه_نمی‌کرد. 22. هرگز با کسی #جدل و منازعه نمی‌کرد. 23. هرگز سخن کسی را #قطع نمی‌کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگوید. 24. پاسخ به سوالی را چند مرتبه #تکرار می‌کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود. 25. چون سخن ناصواب از کسی می‌شنید. نمی‌فرمودـ «چرا فلانی چنین گفت» بلکه می‌فرمود «بعضی مردم را چه می‌شود که چنین می‌گویند؟» 26. با فقرا #زیاد نشست و برخاست می‌کرد و با آنان #هم_غذا می‌شد. 27. دعوت بندگان و غلامان را #می‌پذیرفت. 28. هدیه را #قبول می‌کرد اگرچه به اندازه یک جرعه شیر بود. 29. بیش از همه #صله_رحم به جا می‌آورد. 30. به خویشاوندان خود #احسان می‌کرد بی آنکه آنان را بر دیگران برتری دهد. 31. کار نیک را تحسین و #تشویق می‌فرمود و کار بد را #تقبیح می‌نمود و از آن نهی می‌کرد. 32. آنچه موجب صلاح #دین و #دنیای مردم بود به آنان می‌فرمود و مکرر می‌گفت هرآنچه حاضران از من می‌شنوند به غایبان برسانند. 33. هرکه عذر می‌آورد عذر او را #قبول می‌کرد. 34. #هرگز کسی را #حقیر نمی‌شمرد. 35. هرگز کسی را #دشنام نداد و یا به لقب های بد نخواند. 36. هرگز کسی از اطرافیان و بستگان خود را #نفرین نکرد. 37. هرگز عیب مردم را #جستجو نمی‌کرد. 38. از شر مردم برحذر بود ولی از آنان کناره نمی‌گرفت و با همه #خوشخو بود. 39. هرگز مذمت مردم را نمی‌کرد و بسیار #مدح آنان نمی‌گفت. 40. بر جسارت دیگران #صبر می‌فرمود و بدی را به نیکی جزا می‌داد. 41. از بیماران #عیادت می‌کرد اگرچه دور افتاده ترین نقطه مدینه بود. 42. سراغ اصحاب خود را می‌گرفت و همواره #جویای_حال آنان می‌شد. 43. اصحاب را به #بهترین نام هایشان صدا می‌زد. 44. با اصحابش در کارها بسیار #مشورت می‌کرد و بر آن تاکید می‌فرمود. 45. در جمع یارانش #دایره‌وار می‌نشست و اگر غریبه ای بر آنان وارد می‌شد نمی‌توانست تشخیص دهد که پیامبر کدامیک از ایشان است. 46. میان یارانش #انس و الفت برقرار می‌کرد. 47. وفادارترین مردم به #عهد و پیمان بود. 48. هرگاه چیزی به فقیر می‌بخشید به #دست_خودش می‌داد و به کسی حواله نمی‌کرد. 49. اگر در حال نماز بود و کسی پیش او می‌آمد نمازش را #کوتاه می‌کرد. 50. اگر در حال نماز بود و کودکی گریه می‌کرد نمازش را #کوتاه می‌کرد. #پيامبر_مهربانی #محمد #مشق_زندگي 🌷🇮🇷🌷

🎁 #سبك_زندگي_پيامبر (صلی الله علیه و آله) 0. #فساد_ستیز بود. 1. هنگام راه رفتن با آرامی و #وقار راه می‌رفت. 2. در راه رفتن قدم‌ها را بر زمین نمی‌کشید. 3. نگاهش پیوسته به #زیر افتاده و بر زمین دوخته بود. 4. هرکه را می‌دید #مبادرت به سلام می‌کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت. 5. وقتی با کسی دست می‌داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی‌کشید. 6. با مردم چنان معاشرت می‌کرد که هرکس گمان می‌کرد #عزیزترین فرد نزد آن حضرت است. 7. هرگاه به کسی می‌نگریست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمی‌کرد. 8. هرگز به روی مردم #چشم_نمی‌دوخت و خیره نگاه نمی‌کرد. 9. چون اشاره می‌کرد با #دست اشاره می‌کرد نه با چشم و ابرو. 10. سکوتی طولانی داشت و تا #نیاز نمی‌شد لب به سخن نمی‌گشود. 11. هرگاه با کسی، هم صحبت می‌شد به سخنان او #خوب_گوش فرا می‌داد. 12. چون با کسی سخن می‌گفت کاملا برمی‌گشت و #روبه_او می‌نشست. 13. با هرکه می‌نشست تا او اراده برخاستن نمی‌کرد آن حضرت #برنمی‌خاست. 14. در مجلسی نمی‌نشست و برنمی خاست مگر با #یادخدا. 15. هنگام ورود به مجلسی در آخر و #نزدیک_درب می‌نشست نه در صدر آن. 16. در مجلس جای خاصی را به خود اختصاص نمی‌داد و از آن نهی می‌کرد. 17. هرگز در حضور مردم #تکیه نمی‌زد. 18. اکثر نشستن آن حضرت رو به #قبله بود. 19. اگر در محضر او چیزی رخ می‌داد که ناپسند وی بود #نادیده می‌گرفت. 20. اگر از کسی خطایی صادر می‌گشت آن را #نقل_نمی‌کرد. 21. کسی را بر لغزش و خطای در سخن #مواخذه_نمی‌کرد. 22. هرگز با کسی #جدل و منازعه نمی‌کرد. 23. هرگز سخن کسی را #قطع نمی‌کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگوید. 24. پاسخ به سوالی را چند مرتبه #تکرار می‌کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود. 25. چون سخن ناصواب از کسی می‌شنید. نمی‌فرمودـ «چرا فلانی چنین گفت» بلکه می‌فرمود «بعضی مردم را چه می‌شود که چنین می‌گویند؟» 26. با فقرا #زیاد نشست و برخاست می‌کرد و با آنان #هم_غذا می‌شد. 27. دعوت بندگان و غلامان را #می‌پذیرفت. 28. هدیه را #قبول می‌کرد اگرچه به اندازه یک جرعه شیر بود. 29. بیش از همه #صله_رحم به جا می‌آورد. 30. به خویشاوندان خود #احسان می‌کرد بی آنکه آنان را بر دیگران برتری دهد. 31. کار نیک را تحسین و #تشویق می‌فرمود و کار بد را #تقبیح می‌نمود و از آن نهی می‌کرد. 32. آنچه موجب صلاح #دین و #دنیای مردم بود به آنان می‌فرمود و مکرر می‌گفت هرآنچه حاضران از من می‌شنوند به غایبان برسانند. 33. هرکه عذر می‌آورد عذر او را #قبول می‌کرد. 34. #هرگز کسی را #حقیر نمی‌شمرد. 35. هرگز کسی را #دشنام نداد و یا به لقب های بد نخواند. 36. هرگز کسی از اطرافیان و بستگان خود را #نفرین نکرد. 37. هرگز عیب مردم را #جستجو نمی‌کرد. 38. از شر مردم برحذر بود ولی از آنان کناره نمی‌گرفت و با همه #خوشخو بود. 39. هرگز مذمت مردم را نمی‌کرد و بسیار #مدح آنان نمی‌گفت. 40. بر جسارت دیگران #صبر می‌فرمود و بدی را به نیکی جزا می‌داد. 41. از بیماران #عیادت می‌کرد اگرچه دور افتاده ترین نقطه مدینه بود. 42. سراغ اصحاب خود را می‌گرفت و همواره #جویای_حال آنان می‌شد. 43. اصحاب را به #بهترین نام هایشان صدا می‌زد. 44. با اصحابش در کارها بسیار #مشورت می‌کرد و بر آن تاکید می‌فرمود. 45. در جمع یارانش #دایره‌وار می‌نشست و اگر غریبه ای بر آنان وارد می‌شد نمی‌توانست تشخیص دهد که پیامبر کدامیک از ایشان است. 46. میان یارانش #انس و الفت برقرار می‌کرد. 47. وفادارترین مردم به #عهد و پیمان بود. 48. هرگاه چیزی به فقیر می‌بخشید به #دست_خودش می‌داد و به کسی حواله نمی‌کرد. 49. اگر در حال نماز بود و کسی پیش او می‌آمد نمازش را #کوتاه می‌کرد. 50. اگر در حال نماز بود و کودکی گریه می‌کرد نمازش را #کوتاه می‌کرد. #پيامبر_مهربانی #محمد #مشق_زندگي 🌷🇮🇷🌷

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام صادق (ع) چه صفاتی را برای شخصی كه با او مشورت ميشود لازم ميدانند؟ 🔹 #امام_صادق (ع) در روايتى كه محدث قمى آن را در «سفينة البحار» آورده است ميفرمايد:  «المَشوِرَةٌ لَايَكُونُ الَّا بِحُدُودِها فَمَن عَرِف بِحُدُودِها وَ اِلَّا كانَتْ مَضَرَّتُها عَلَى المُسْتَشِيرِ اَكثَرُ مِن مَنْفَعَتِهَا لَهُ فَأوَّلُهَا اَنْ يَكُونَ الَّذِى يُشَاوِرُهُ عَاقِلاً وَ الثَّانِيَةُ أَن يَكُونَ حُرّاً مُتَدَيِّناً وَالثَّالِثَةُ اَن يَكُونَ صَدِيقاً مُوَاخِِياً وَالرَّابِعَةُ اَن تُطَلِّعَهُ عَلَى سِرِّكَ فَيَكُونُ عِلمُهُ بِهِ كَعِلْمِكَ بِنَفْسِكَ ثُمَّ يَستُرُ ذَلِكَ وَ يَكتُمُهُ فَاِنَّهُ اِذَا كَانَ عَاقِلاً اِنْتَفَعَتْ بِمَشورَتِهِ وَ اِذَا كَانَ حُرّاً مُتَدَيِّناً جَهَدَ نَفسَهُ فِى النَّصِيحَةِ لَكَ وَ اِذَا كَانَ صَدِيقاً مُوَاخِياً كَتَمَ سِرَّكَ اِذَا اِطَّلَعتَهُ عَلَيهِ وَ اِذَا اِطَّلَعتَهُ عَلَى سِرِّكَ فَكَانَ عِلمُهُ بِهِ كَعِلمِكَ تَمَّتِ المَشوِرَةُ وَ كَمُلَتِ النَّصِيحَةُ؛ 🔹 #مشورت حاصل نمی‌شود، مگر به حدود و خصوصيات آن؛ كسى كه حدود آن را شناخت [به نتيجه رسيده و نفع مى برد] و گرنه ضرر آن نسبت به مشورت كننده بيشتر از نفع آن است. نخستين حدّ از آن حدود اين است كه با انسان عاقل مشورت كند. دوم اين كه كسى كه مورد مشورت قرار مى گيرد آزاده و متدين باشد. سوّم اين كه دوست و برادر باشد. چهارم اين كه كسى باشد كه او را بر سرّ و راز خود مطلع كنى، و علمش به آن راز، مثل علم تو به نفس خودت باشد و آن را مستور و كتمان كند. پس اگر شخص مورد مشورت عاقل باشد از مشورتش نفع مى برى و اگر آزاده و متديّن باشد در نصيحت تو با نفس خود مجاهدت كرده و از راهنمایى تو مضايقه نمى كند، و اگر دوست و برادر باشد كتمان سرّ تو كرده و علمش به راز تو مثل علم تو باشد، در اين صورت مشورت و نصيحت كامل مى شود». [۱] از روايت فوق خصوصيات و اوصاف شخص مورد مشورت، روشن شد و اينكه: عاقل، حرّ، متدين، صديق، برادر و امين بر سرّ باشد. پی نوشت: [۱] مستدرك سفينه البحار، نمازى شاهرودى، جامعه مدرسين‏، چ اول‏، ج ‏۶، ص ۶۲ 📕اخلاق اسلامى در نهج البلاغه، مكارم شيرازى، ناصر، نسل جوان‏، قم‏، چ اول‏، ج ۲، ص ۳۵۲ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #مشورت #مشاوره @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد

بسم الله الرحمن الرحیم. پیش از هرچیز دوست دارم بنویسم: با توجه به "چهره متفاوت عرصه #تحرکهای_انتخاباتی_امسال_قم" و "تعدد و تنوع داوطلبان و فهرست‌های انتخاباتی" و نیز "شکسته شدن هیمنه فهرست‌ها و فهرست‌بندهای سنتی #قم"، ان‌شاءالله بوی بهبود ز اوضاع #انتخابات_مجلس در قم می‌شنوم. اما بعد؛ برخی از اطرافیان و دوستان در چند روز گذشته مدام از من خواسته‌اند تا به آن‌ها در انتخاب گزینه‌های نهایی از بین #داوطلبان_مطرح_عرصه_انتخابات مجلس کمک کنم. هرچند این رویه را چندان درست نمی‌دانم؛ به احترام درخواست این برادران و خواهران ایمانی، دیدگاه خودم و استدلال مختصری برای آن را می‌نویسم؛ با این امید که شاید گره از فروبستگی ذهنی دوستی باز کند. با این همه، برای بار آخر تأکید می‌کنم: باورم این است که این گزینه‌ها به استناد مطالعه و تحقیقی که به فراخور فرصت و اطلاعاتم درباره داوطلبان کرده‌ام، فقط برای خودم حجیت دارد، و تکیه بر آن‌ها تنها درصورتی می‌تواند برای دیگری حجت باشد که اولاً خودش توان و امکان همین اندازه از تحقیق و تأمل و تحلیل را نداشته باشد؛ و ثانیاً گذشته از قوه تحلیل، به تعهد و حق‌طلبی این بنده خدا در تصمیم‌ها و اظهارنظرها اعتماد داشته باشد. با این مقدمه، دوستان را به مطالعه مطالب زیر برای آگاهی از گزینه‌های انتخابی‌ام در #انتخابات_مجلس_شورای_اسلامی در #قم دعوت می‌کنم...👇 📌چرا ان‌شاءالله به آقای #محمدمنان_رئیسی رأی خواهم داد؟ 📌 چرا ان‌شاءالله به حجت‌الاسلام #مجتبی_ذوالنوری و افراد حاضر در فهرست‌هایی که ایشان در رأس آن‌هاست، رأی نخواهم داد؟ 📌 چرا ان‌شاءالله به افراد مورد تأييد و حمایت آقای #امیرآبادی رأی نخواهم داد؟ 📌چرا ان‌شاءالله به آقای #محمد_شربتی رأی خواهم داد؟ 📌چرا سومین رأیم را در انتخابات مجلس ان‌شاءالله به #حجت‌الاسلام_رضی یا #دکتر_سکوتی خواهم داد؟ ✍ مرتضی رجائی؛ طلبه سطح چهار فقه حکومتی و دانش‌پژوه دکتری حکمرانی مدرسه عالی حکمرانی شهیدبهشتی، پژوهشگر و نویسنده حوزه تربیت و حکمرانی #انتخابات_مجلس #قم #تواصی_به_حق #مشورت 🆔️ @rajaaei_ir

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«مشورت» در اسلام از چه جايگاهی برخوردار است؟ 🔹مسأله #مشورت به ويژه در امور اجتماعى و آنچه به سرنوشت جامعه مربوط است، از مهم ترين مسائلى است كه #اسلام آن را با دقّت و اهميّت خاصّى مطرح كرده و در آيات #قرآن و #روايات_اسلامى و تاريخ پيشوايان بزرگ اسلام جايگاه ويژه اى دارد. در چند آيه از «قرآن مجيد» دستور به #مشورت داده شده است. در «آیه ۱۵۹ سوره آل عمران» خداوند به #پيامبر_اکرم (صلى الله عليه و آله) دستور مى دهد كه با مسلمانان در امور مهم #مشورت كند: «وَ شاوِرْهُمْ فى الاَمْرِ». 🔹و در «آیه ۳۸ سوره شورى»، هنگام بيان «اوصاف برجسته مؤمنان راستين» می‌فرمايد: «وَالَّذين اسْتَجابُوا لِرَبِّهِم وَ اَقامُوا الصَّلوةَ و اَمْرُهُمْ شُورى بَيْنَهُمْ» (و كسانى كه دعوت پروردگارشان را اجابت كرده و نماز را برپا مى‌ دارند و امورشان با #مشورت در ميان آنها انجام می گیرد). همان گونه كه ملاحظه مى كنيد در اين آيه، مسأله #شورا در رديف ايمان‌ به‌ خدا و نماز قرار گرفته كه بيانگر #اهميّت_فوق‌العاده آن است. 🔹گاه گفته مى شود مأمور شدن #پيامبر_اکرم (صلى الله عليه و آله) براى #مشورت با مردم تنها به خاطر احترام به شخصيّت مسلمانان و شركت دادن آنها در مسائل اجتماعى بوده است؛ زيرا تصميم گيرنده نهايى شخص #پيامبر (صلى الله عليه و آله) بوده است نه شورا؛ چنان كه #قرآن در پايان آيه مشورت مى فرمايد: «فَاِذا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللهِ» [۱] (امّا هنگامى که #تصمیم گرفتى، [قاطع باش و] بر خدا توکّل کن). 🔹ولى مسلم است كه منظور از ذيل آيه اين نيست كه #پيامبر (صلى الله عليه و آله) با مردم مشورت كند و بعد نظرات آنها را ناديده گرفته، و راه ديگرى را پيش گيرد، چنين كارى نه با هدف آيه سازگار است - زيرا سبب بى احترامى به افكار عمومى و در نتيجه رنجش مسلمانان مى شود و نتيجه معكوس مى بخشد - و نه با تاريخ پيامبر (صلى الله عليه و آله) مى سازد؛ چرا كه در حوادث مهم هنگامى كه #مشورت مى كرد، به نظريّه مردم مسلمان احترام مى گذاشت و حتّى گاه نظر مبارك خود را ناديده مى گرفت تا اصل #مشورت در ميان آنها تقويت گردد. 🔹قابل توجّه اينكه «آيه مشورت» با توجّه به آيات قبل و بعد آن، ناظر به غزوه اُحُد است و مى دانيم در داستان احد، #پيامبر (صلى الله عليه و آله) موافق به خارج شدن لشگر از شهر نبود، ولى چون نظر اكثريّت مسلمانان بر اين امر قرار گرفت، موافقت فرمود. [۲] و به فرض كه اين آيه براى پيامبر (صلى الله عليه و آله) چنين ويژگى را قائل شود كه مشورتش با مردم جنبه تشريفاتى داشته باشد، ولى «آیه ۳۸ سوره شورى» كه دستور برای عموم مسلمين بيان مى كند، كاملا بيانگر اين مطلب است كه بايد كارهاى مهم در ميان مسلمين با نظر #شورا انجام پذيرد و شورا نقش تعيين كننده دارد. 🔹بديهى است #شورا در مسائلى است كه حكم خاصّى از سوى خداوند نازل نشده باشد، و اگر مى گوييم شورا در امر خلافت پيامبر (صلى الله عليه و آله) بى اعتبار است، به خاطر اين است كه در اين زمينه «دستور خاصّى» از سوى #خداوند رسيده بود، و با تعيين #وصى و خليفه پيامبر (صلى الله عليه و آله) از طريق #وحى به وسيله #پيامبر_اسلام (صلى الله عليه و آله) جايى براى شورا باقى نمى ماند؛ 🔹و به تعبير ديگر #مشورت هميشه در موضوعات است نه در #احكامى كه دستور آن از سوى #خداوند صادر شده است. به هر حال #شورا در محدوده اى كه در بالا بيان شد يك اصل اساسى در #اسلام است. تعبير به #امر، اشاره به كارهاى مهم، مخصوصاً مسائل مورد نياز #جامعه است، و اين واژه چنان مفهوم گسترده اى دارد كه تمام امور مهم سياسى، نظامى، اقتصادى و فرهنگى را در بر مى گيرد. 🔹در #قرآن_مجيد حتّى در امور مهم مربوط به نظام #خانواده (اجتماع كوچك) دستور به #مشورت داده شده است؛ از جمله در باز گرفتن كودك از شير قبل از فرا رسيدن دو سال كامل اشاره به اصل #مشورت مى كند و مى فرمايد: «فَاِنْ اَرادا فِصالا عَنْ تَراض مِنْهُما وَ تَشاوُر فَلا جُناحَ عَلَيْهما» [۳] (و اگر آن دو [پدر و مادر] با رضايت يكديگر و #مشورت بخواهند [کودک را زودتر] از شير باز گيرند، گناهى بر آنها نيست) و اين، دليل بر اهميت فوق العاده «مشورت» در كارها است. پی نوشت‌ها؛ [۱] قرآن کریم، سوره آل عمران، آيه ۱۵۹ [۲] سيد المرسلين‏، الهادی، ‏جعفر، جامعه مدرسين‏، قم‏، ۱۴۲۷ق، چ سوم، ج ‏۲، ص ۱۴۰، منطقة «احد». [۳] قرآن کریم، سوره بقره، آيه ۲۳۳ 📕پيام قرآن‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه‏، تهران‏، ‏۱۳۸۶ش، چ نهم، ج ۱۰، ص ۸۷ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #مشورت @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد