#چریک_تنها #پارت_دوازدهم .|تلاش برای دستگیری|. ادعای داشتن اطلاعات کامل از کم و کیف فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و مبارزاتی شهید اندرزگو از طرف هر کس که باشد، ادعایی بی‌اساس است. چرا که او در نهایت پنهانکاری به فعالیت پرداخت و به فراخور ظرفیت وجودیِ هر کس که در این طریق، همراهش بود، با او فعالیت می‌کرد به گوشه‌ای از فعالیت‌های گسترده خود را با او در میان می‌گذاشت. صد البته همین روش صحیح بود که باعث شد دستگاه اهریمنی ساواک، با تمامی امکانات و هزینه‌های گزافی که در راه شناسایی و دستگیری او صرف کرد، برای سال‌ها ناکام و سردرگم بماند هر زمانی که به دستگیری و اطمینان می‌یافت، با منزل خالی او روبرو می‌شد. باید گفت سید علی اندرزگو، یک فرد نبود تا بتوان مجموع فعالیت‌های او را در یک فرد توصیف کرد، بلکه او در طریق جهاد، یک ملت بود. از روز تیرباران اعضای موتلفه، پرونده منصور به خاطر عدم دستگیری سید علی اندرزگو مفتوح ماند. شاه هر بار از سران ساواک سراغ او را می‌گرفت! در این راستا نیروهای امنیتی شاه، چندین سال این پرونده را تعقیب کردند و هر بار با شکست مواجه شدند. تعداد حجیم مکاتبات انجام شده و صرف هزینه‌های گزاف، تعقیب مراقبت‌های نوبه‌ای، بازرسی مرتب منازل اقوام و آشنایان، همگی حکایت از تلاش گسترده دستگاه امنیتی شاه برای دستیابی به سید علی بود. آنان با ناامن کردن تمامی مکان‌ها برای سید افزایش مراقبت‌ها و فرستادن جاسوس در میان دوستان او، تلاش گسترده‌ای رابرای به دام انداختن او به کار بردند اما هیچکدام مؤثر نبود.. _نوشته‌شده‌در‌گروه‌فرهنگی‌شهید‌ابراهیم‌هادی‌_