#چریک_تنها #پارت_یازدهم .|بی‌دادگاه|. حاج صادق امانی و بسیاری از اعضای هیئت‌های متلفه دستگیر می‌شوند و پس از مدتی، بی دادگاه های ارتش، حکم را صادر می‌کنند :حاج صادق امانی، محمد بخارایی، مرتضی نیک‌نژاد و رضا صفار هرندی به اعدام، تعدادی حبس ابد و بعضی دیگر به حبس‌های طولانی یا کوتاه و سید علی اندرزگو و شخصی به نام یزدی زاده نیز غیاباً به اعدام محکوم می‌گردند. مهدی عراقی و آقای عسگر اولادی و انبارلویی نیست که در این حلقه بودند به زندان‌های بلند مدت محکوم شدند. اندرزگو که در حلقه اول این جریان بود، در سال ۴۳ به اعدام محکوم شد. او از همان سال زندگی مخفی و مبارزاتی را شروع میکند که ۱۴ سال به طول انجامید. یزدی زاده نیز در آن سال‌ها از ایران خارج شد. فعالیت او تا آنجایی پیش رفت که رئیس ساواک با رئیس شهربانی و ژاندارمری برای شاه، یک گردش کار می‌فرستند و می‌گویند: اگر سید علی اندرزگو معروف به فلان و فلان (اسم‌های مستعار او) دستگیر و یا کشته شود تا ۷۰ درصد از فعالیت انقلابی‌ها کاسته می‌شود! این گزارش در اسناد ساواک موجود است، که اگر ما اندرزگو را دستگیر کنیم ۷۰ درصد فعالیت انقلابیون کم می‌شود. او شده بود خار در چشم شاه و عوامل ساواک، چرا که به سایه اندرزگو هم نمی‌رسیدند، زمانی که ردی از او یافته و نزدیک می‌شدند، اندرزگو از محل فرار می‌کرد. یعنی آنقدر توانمند بود که در مامورین هم ارتباط داشت می‌دانست کی و کجا دنبالش هستند! _نوشته‌شده‌در‌گروه‌فرهنگی‌شهید‌ابراهیم‌هادی_