🔴 تنها لباس خلیفه ⬅️ همین صاحب کتاب (الغاره) که یکصد سال قبل از نهج البلاغه نوشته شده، از بعضی مشایخ شان نقل می کند؛ از استادش، از استادش، از استادش که برسد به زمان #حضرت_امیر (سلام الله علیه)؛ می گوید: من کودک بودم، پدرم من را در روز جمعه به مسجد برد، و چون جمعیت زیاد بود، (اجلسنی علی عنقه)؛ پدرم مرا روی دوش خودش سوار کرد که من حضرت امیر را ببینم. من دیدم حضرت مشغول خطبه که هست، آستین را تکان می دهد. من بچه بودم، نمی فهمیدم که چرا #علی_بن_ابی_طالب که سخن می گوید، این آستین را تکان می دهد. آنوقت که خاورمیانه در اختیار حضرت امیر بود، یعنی ایران و روم تسلیم شده بودند، همه این غنائم جنگی به حجاز رفت، و وضع مالی آنها هم خوب بود. در آن روز نه تنها اوراق بهادار و اسکناس نبود، سکه هم نبود. سکه های اسلامی به راهنمائی وجود مبارک #امام_باقر (سلام الله علیه) در زمان عمر بن عبدالعزیز ضرب شده است؛ و گرنه پول رائج مملکت اسلامی همان شمش طلا و نقره بود. کسی نان می خواست، گوشت می خواست؛ یک مثقال طلا می داد، یک مثقال نقره می داد؛ یک قدری گوشت تهیه می کرد، یک قدری نان تهیه می کرد. این درهم و دینار، یعنی یک مثقال طلا، یک مثقال نقره همین بود. آن روزها اینطور بود، وضع مالی بسیاری روبراه بود؛ امّا حضرت امیر (سلام الله علیه) فرمود: من طرزی باید زندگی کنم که ضعیف ترین مردم به من اقتداء کنند. نه مقدور ماست، نه از ما خواستند؛ ولی علی (سلام الله علیه) این بود. این شخص می گوید که من روی دوش پدرم نشسته بودم، و می دیدم علی بن ابیطالب (سلام الله علیه) مشغول خواندن خطبه است، ولی آستینش را تکان می دهد؛ برای من روشن نشد که چرا این کار را می کند. از پدرم سئوال کردم: چون جمعیت زیاد است، هوا گرم است؛ علی بن ابیطالب این آستین را تکان می دهد برای اینکه خنک بشود؟! گفت: نه پسر! علی بن ابیطالب همین یک قبا را دارد؛ این را شست، همین را پوشید، آمده دارد خطبه می خواند؛ یک قدری تکان می دهد که خشک بشود*! این علی است، با اینکه خاورمیانه در اختیار او بود!! خُب این حرفش در جانها اثر می گذارد، در تمام ارواح اثر می گذارد، و مقدور هیچ کس هم نیست اینجور کار بکند! فرمود: شما حواستان را جمع بکنید؛ این کار، کار شما نیست! آن که عمر بن عبدود را خاک می کند، اینجور بر جانش مسلّط است. 📌 ر.ک  الغارات / صفحه ۶۲ 📋 درس اخلاق حضرت آیت الله جوادی آملی 📆 قم ؛ ۱۳۹۲/۰۲/۰۵ 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا 🆔 @shafaqna_com

🔴 عبرت تاریخی ✍ حضرت آیت الله جوادی آملی ⬅️ یک بیان نورانی از حضرت #امیرالمومنین (سلام الله علیه) است که این در #خطبه_قاصعه #نهج_البلاغه است. در " خطبه قاصعه " * که جزء مفصّل ترین خطبه های نورانی آن حضرت است، فرمود به اینکه شما مستحضرید که حجاز یک حیاط خلوتی بود برای امپراطوری ایران در شرق و برای امپراطوری روم در غرب و شمال غرب؛ کسی برای حجاز عظمت و اهمیتی قائل نبود. انبیای ابراهیمی به برکت وجود مبارک ابراهیم خلیل (علیهم آلاف التحیه و الثناء) این پرچم توحید را برافراشتند، جامعه را موحد کردند. مدّتی نام وجود مبارک ابراهیم زبانزد خاص و عام بود، اسحاق همچنین، اسماعیل تا حدودی، یوسف (سلام الله علیه) همچنین، و فرزندان دیگر. بعد فرمود: اینها رحلت کردند، بعد از این بزرگواران، فرزندان اینها نتوانستند وحدت را حفظ بکنند، نظامشان را حفظ بکنند، ملّت و ملّیت شان را حفظ بکنند؛ (اَکاسره و قیاصره)، این دو عبارت در نهج البلاغه در خطبه قاصعه راجع به امپراطوری ایران و روم هست؛ (اَکاسره) جمع (کِسرا) است نه کَسرا! " کِسرا " لقب پادشاهان ایران بود، " قیصر " لقب پادشاهان روم بود. حضرت در آن خطبه فرمود: اکاسره از شرق و قیاصره از غرب آمدند، این حجاز را و این منطقه خاورمیانه را ارباً ارباً کردند، پیغمبر زاده ها را به اسارت بردند، امامزاده ها را به بردگی بردند؛ فرمود: اینها فرزندان انبیاء را اصحاب دَبر و وَبر کردند!! اگر خدای ناکرده این نظام ذرّه ای آسیب ببیند، آن اعداء عدوّ ما که کسی را ابقاء نمی کند؛ (لا تُبقی و لا تذر)* می شود! بنابراین بر همه ما واجب است مواظب زبان ما، گفتار ما، رفتار ما، کردار ما باشیم؛ کاری که به نظام آسیب می رساند نکنیم. برای تقویت نظام، حفظ نظام آدم می تواند آهسته حرف بزند، در جلسات خصوصی اشکالش را بگوید، نقدش را بگوید، راه حل ذکر بکند که خدای ناکرده این نظام از هیچ جهت آسیبی نبیند. این بیان نورانی #علی_بن_ابی_طالب (سلام الله علیه) است که فرمود: مبادا خدای ناکرده اگر اختلاف کردید، در اثر اختلاف به بیگانه راه نشان بدهید؛ و گرنه همان اصحاب دبر و وبر دامنگیر شما خواهد شد. ----------------------------------------------- 📌 نهج البلاغه / خطبه ۱۹۲  _ (یُسمّی القاصعه) 📌 سوره مدّثر / آیه ۲۸ 📋 درس اخلاق 📆 قم ؛ ۱۳۹۱/۱۱/۱۹

🔴 اقسام عبادت بندگان ✍ حضرت آیت الله جوادی آملی ⬅️ بشر که عبادت می کند؛ یا برای ترس از جهنّم است، یا برای اشتیاق به بهشت است؛ یا نه برای ترس از جهنم و شوق به بهشت، بلکه برای رسیدن به مقام شامخ لقاء اللّهی است که در بیانات معصومین، مخصوصاً مولی الموحدین، #امیر_المومنین #علی_بن_ابی_طالب (علیه افضل صلوات المصلّین) آمده است که (ما عبدتک خوفاً من نارک). خدایا! من تو را برای ترس از آتش ات عبادت نمی کنم؛ (و لا شوقاً الی جنانک)، به اشتیاق بهشت تو هم تو را عبادت نمی کنم؛ (بل وجدتک اهلاً للعباده)*، تو که خدایی و آفریدگاری و کمال محضی و حقیقت صرفی؛ شایسته معبود بودن هستی، باید در برابر تو خضوع و کرنش کرد، تو را شایسته عبادت یافتم و عبادت کردم و می کنم. در بیانات سالار شهیدان #حسین_بن_علی (علیهما السّلام) هم این مضمون آمده که بندگان خدا، عبادت کنندگان سه طائفه هستند؛ یک عدّه از ترس جهنم عبادت می کنند، عبادت آنها " عبادت بردگان " است که روی ترس عبادت می کنند. عدّه ای برای رسیدن به لذّت های بهشت عبادت می کنند که عبادت آنها " عبادت سوداگران " است؛ اینها می خواهند از راه عبادت، تجارت کنند؛ نمازی بخوانند که از میوه بهشت استفاده کنند، روزه ای بگیرند که از لذائذ بهشت بهره ای ببرند؛ اینها سوداگرند نه عابد محض! یا برده اند که روی ترس عبادت می کنند، یا تاجرند که برای کسب منفعت عبادت می کنند. امّا خاندان عصمت و طهارت (علیهم السّلام)، امیرالمومنین و حسین بن علی و دیگر معصومین (علیهم السّلام) و اولیای خاص الهی، خدا را نه برای ترس از جهنم اش عبادت می کنند، و نه برای رسیدن به لذائذ بهشت اش عبادت می کنند، بلکه خدا را که کمال محض است، علم محض است و قدرت محض است و حیات محض است عبادت می کنند؛ می خواهند به مقام علم محض نزدیک بشوند، از این راه عبادت می کنند؛ (و تلک عباده الاحرار)*؛ فرمود: این قسم سوم " عبادت آزادگان " است. آنها که نه در بند ترس از جهنم هستند، نه در بند لذّت بهشت؛ آزادگانی اند که خدا را برای حق بودنش می پرستند و بس! ----------------------------------------------- 📌 بحار الانوار / جلد ۴۱ / صفحه ۱۴ 📌 نهج البلاغه / حکمت ۲۳۷ 📋 درس های اخلاقی در دفتر نخست وزیری 📆 تهران ؛ ۱۳۶۱