ابی عبدالله، به حق خانوم سه ساله ! که همه زندگیه نوکراته ، بذار ماهم تو اوج ناباوری بیایم و زمزمه کنیم : الوعده وفا ، دیدی گفتم می‌رسم به کربلا :)💔 . #اربعین #امام_حسین #کربلا

بلا اینطوری از ما دور میشه... « وَ عَسَى أَن تَكْرَهُواْ شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّواْ شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّكُمْ وَاللّهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ» (سوره بقره آیه 216) ؛ شاید چیزی را، ناخوش بدارید و در آن خیر شما باشد و شاید چیزی را دوست داشته باشید و برای... ╭━━⊰❀🏴❀⊱━━╮ @ShahidToorajii ╰━━⊰❀🖤❀⊱━━╯

حاج آقا شما هم اینجایی بین زوار اباعبدالله 🥺

#حاج_آقا_پناهیان: 🌀 اگر میخواهیم عظمت مقام سیدالشهداء (ع) را درک کنیم بهترین راه، معرفت پیدا کردن به #شهدا است. اگر بتوانیم قیمت و قداست شهیدان را بفهمیم، راحت تر به سیدالشهداء (ع) معرفت پیدا خواهیم کرد. نباید به شهیدان بی اعتنا باشیم،آنگاه قدر اباعبدالله الحسین (ع) را نیز نخواهیم دانست. امام حسین (ع) ،آقا و سید شهیدان است، نمیشود با مفهوم شهید و شهادت آشنا نباشیم و به #امام_حسین (ع) ارادت بورزیم. 👈 خصوصا این شهدا که در راه دفاع از حرم سیدالشهداء (ع) به #شهادت رسیده اند. 👌🏻شما اگر بدانید #شهدا چه قدرتی دارند و بلکه چه ابرقدرتهایی هستند، چون خدا فرموده است احیاء هستند و نزد پروردگارشان روزی دریافت میکنند، این اشاره به عظمتِ شان آنها دارد، آنگاه متوجه قدرت فوق العاده سیدالشهداء (ع) خواهید شد و ارادتتان به حضرت بیشتر میشود. 👈شاید در آینده این رسم بیشتر جا بیفتد که زائران حرم سیدالشهداء (ع) در ابتدای پیاده روی بیایند و در مزار شهدا رخصت بطلبند و از آنان بخاطر گشودن این راه و ایجاد امنیت برای زیارت تشکر کنند و سپس پیاده روی خود را آغاز کنند. 🌹من یقین دارم اگر شهدا ما را نزد امام حسین (ع) شفاعت کنند، حضرت ما را بیشتر تحویل خواهند گرفت. 🤲🏻 آرزوی شهادت در کنار مزار شهدا یک رسم معنوی و تاثیر پذیریِ طبیعی، برای آدمهای باصفاست. ╭━━⊰❀🏴❀⊱━━╮ @ShahidToorajii ╰━━⊰❀🖤❀⊱━━╯

✍️روزی شخصی خدمت حضرت #علی(ع) میرود و میگوید یا امیر بنده به علت مشغله زیاد نمیتوانم همه دعاها را بخوانم،چه کنم؟ حضرت علی(ع) فرمودند:خلاصه تمام ادعیه را به تو میگویم،هر صبح که بخوانی گویی تمام دعاها را خواندی. 1 ✅الحمدلله علی کل نعمه 2 ✅و اسئل لله من کل خیر 3 ✅واعوذ بالله من کل شر 4 ✅ و استغفر الله من کل ذنب 1 خدا را سپاس و حمد می گویم برای هر نعمتی که به من داده است. 2 و از خداوند درخواست میکنم هر خیر و خوبی را 3 و خدایا به تو پناه می برم از همه بدی ها. 4 و خدایا مرا ببخش برای تمام گناهانم. بحارالانوار:ج۹۱ ص۲۴۲ ╭━━⊰❀🏴❀⊱━━╮ @ShahidToorajii ╰━━⊰❀🖤❀⊱━━╯

✨عارفۍ‌به‌شاگردانش‌گفت؛‌بر‌سر‌دنیاه‌ڪلاه بگذارید؛پرسیدند:چگونه؟فرمود:نان‌‌‌دنیا را‌بخورید‌ولۍ‌براۍ‌آخرت‌ڪار‌ڪنید‌‌‌...! #حواسمون‌باشه✨

بگرد نگاه کن پارت446 با خوشحالی غذایی که خریده بود را روی میز گذاشت. —از گشنگی دارم تلف می شم. ناهارم نخوردم. به طرفش برگشتم. —چرا؟ —اصلا وقت نکردم، بالاخره آدم وقتی مسئولیتش بیشتر می شه وقتش کمتر می شه دیگه. خواستم بگویم من هم ناهار نخوردم ولی وقتی لباسی که تنش بود را دیدم حرف در دهانم ماسید. صبح موقع رفتنش خواب بودم و ندیدم که چه لباسی پوشیده. علی همیشه برای رفتن به سرکار تیپ خیلی ساده ای می زد ولی حالا کت تک و شلوار کتانی که فقط برای مهمانی ها می پوشید تنش کرده بود. از کارهایش سردر نمی آوردم. پرسیدم: —حالا چرا این قدر خوشحالی؟! لبخند زد. —تو راست می گفتی کمک به دیگران خیلی لذت بخشه. راستی هلما گفت ازت تشکر کنم. با دهان باز نگاهش کردم. ولی او نماند و در حالی که به طرف اتاق می رفت، زمزمه کرد: —لباسام رو عوض کنم بیام شام بخوریم. کسی در ذهنم می گفت «فقط یک هفته س، تحمل کن! زود تموم می شه. سر میز شام نشسته بودیم ولی اصلا میلی به غذا نداشتم. علی سرش پایین بود و با اشتها غذا می خورد. غذایش که تمام شد، نگاهی به بشقاب من انداخت. —چیزی نخوردی که؟! بشقاب را عقب کشیدم. —خوردم. سیر شدم. شام درست کرده بودم کاش غذا نمی گرفتی. از جایش بلند شد. —آخه نمی خواستم بی انصافی بشه. واسه هلما غذا گرفته بودم گفتم واسه خونه ام بگیرم. حرفش که تمام شد به طرف اتاق مطالعه رفت. جمله اش پتکی بر روی سرم بود. «روز اول دیدارش برایش غذا برده بود؟!!» اگر چند روز قبل، این کار را می کرد و زنگ می زد می گفت شام خریده ام اوضاع خیلی فرق می کرد. ولی حالا انگار یک مانع بزرگ جلوی شادی ام را می گرفت. بغضی که به گلویم فشار می آورد حتی اجازه ی حرف زدن نمی داد. کمی به حرف هایی که قبلا در مورد هلما به علی زده بودم فکر کردم. چرا حالا که علی به کمک هلما رفته و او خوشحال است من نمی توانم شاد باشم. با صدای زنگ تلفن خانه از جایم بلند شدم. علی از اتاق بیرون آمد. —من جواب می دم. میز شام را جمع کردم و مشغول شستن ظرف ها شدم. علی از سالن گفت: —نرگس خانم بود گفت واسه شب نشینی بریم پایین دور هم باشیم. اصلا دل و دماغ هیچ کاری را نداشتم ولی نمی خواستم جلوی علی نشان بدهم چون شک نداشتم که فوری می گفت تو خودت خواستی و هزار سرزنش دیگر. سرم را تکان دادم. —باشه الان حاضر می شم. —تا تو حاضر بشی من برم یه جعبه شیرینی بگیرم و بیام. به طرفش برگشتم. —شیرینی واسه چی؟! —إ...! مگه خبر نداری؟ —از چی؟ لب هایش را بیرون داد. —یعنی نرگس خانم بهت نگفته؟! وقتی نگاه سوالی ام را دید ادامه داد: —داداشم دوباره داره بابا می شه. البته من خودمم همین دو ساعت پیش فهمیدم. مامان زنگ زده بود سراغ تو رو گرفت که کجایی، این موضوع رو هم بهم گفت. منم گفتم حتما رفتی به مادرت اینا سر بزنی. آخه تو فقط اون جا می خوای بری خبر نمی دی. به علی نگفته بودم که می خواهم به بیمارستان بروم. مبهوت حرف های علی مانده بودم که چه بگویم. در آپارتمان را باز کرد. —می رم همین سر خیابون شیرینی می خرم زود میام. ╭━━⊰❀🏴❀⊱━━╮ @ShahidToorajii ╰━━⊰❀🖤❀⊱━━╯