آتشی زد #شب هجرم به #دل و #جان که مپرس آن چنان سوختم از آتش هجران که مپرس گله ئی کردم و از یک گله بیگانه شدی آشنایا #گله دارم ز تو چندان که مپرس مسند مصر ترا ای مه #کنعان که مرا ناله‌هائی است در این کلبه #احزان که مپرس سرونازا گرم اینگونه کشی پای از سر منت آنگونه شوم دست به دامان که مپرس گوهر #عشق که دریا همه #ساحل بنمود آخرم داد چنان تخته به #طوفان که مپرس #عقل خوش گفت چو در پوست نمی‌گنجیدم که دلی بشکند آن پسته #خندان که مپرس #بوسه بر #لعل لبت باد حلال خط سبز که پلی بسته به سر چشمه حیوان که مپرس این که #پرواز گرفته است همای شوقم به هواداری سرویست خرامان که مپرس دفتر عشق که سر خط همه #شوق است و امید آیتی خواندمش از یاس به پایان که مپرس شهریارا دل از این سلسله مویان برگیر که چنانچم من از این جمع پریشان که مپرس #شهریار 🦋🌵