فانوس قلب تار ما بر زمین در خاک و خون غلتیده دیدم ماه را کِی تحمل می‌کند دل، این غم جانکاه را؟ آن‌چنان اندوه دیدارش مرا از خویش برد وقت برگشتن به خود، پیدا نکردم راه را تا درون سینه‌ام این داغ سنگین جا شود روز و شب از خانه بیرون می‌فرستم آه را رفت اما یاد او فانوس قلب تار ماست حُسن یوسف کرده روشن چشم‌های چاه را از فراقش تشنۀ در خون خود غلتیدنیم ساقی مجلس بگوید کاش بسم‌الله را ✍🏻 #سورنا_جوکار 🏷 #شهید_سیدروح‌الله_عجمیان 🇮🇷 @Shere_Enghelab