به دیدِ دل آمد دلارای من. بگفتم: «که باشی؟» بگفتا: «تواَم!» تو را از کُجاها کُجایی نبود؛ کجا درخورِ توست، پس، راستی؟ چگونه خیالِ تو بندد خيال؟ چه داند خیال از کجا خاستی! برونت ز بَر نیست جایی که نیست: کجایی تو، پس خود کجایی، کجا؟ و شد، در فنایم، فنايم فنا؛ و من یافتم، در فنایم، تو را. #حلاج_الأسرار: اخبار و اشعار. «اشعار». برگردانِ #بیژن_الهی. تهران: بیدگل. ۱۳۹۸. چاپ ۴. صفحهٔ ۱۴۷