الهی باز کن چشم صوابم جمال خویش بنما بی حجابم چراغم را به نور خود برافروز شبم را زآفتاب خویش کن روز ز چاه معصیت آور برونم به نزهتگاه طاعت خوان درونم بزن از گریه بر رخساره ام آه که از غفلت نماند در سرم خواه نباشد طاقت بار گناهم مکن کوه گنه را سدّ راهم گناه و جرم بیش از پیش دارم ز خود بر جان خود صد نیش دارم به غفلت صرف شد نقد جوانی تلف گردید گنج زندگانی چو پیری بر سر آرد ترکتازم بکن از خواب غفلت دیده بازم ز نور خود شبم را روز گردان به لطف آن روز را فیروز گردان سرشک دیده را کن عذرخواهم غبار معصیت بنشان ز راهم اگر چه ترسم از نار جحیمت نییم نومید چون دانم رحیمت چو بینم روز محشر کرده خویش سر خجلت چه سان بردارم از پیش من نادان اگر نیکم اگر بد چو اول بنده ام خواندی مکن رد #عبدالله_هاتفی #خوانش #استاد_مهدی_امین_فروغی

خداوندا به عشقم زندگی ده به فرقم تاج عزّ بندگی ده پر از شهد شهادت كن دهانم و زآن جلاّب كن شیرین زبانم ز هر حرفی كه گردی نكته پرداز به نام ایزد بیچون كن آغاز به نام آنكه ما را زندگی داد وزآن پس مژده پایندگی داد خرد بخشید تا او را بدانیم ز گرد غیر او دامن فشانیم یكی را داد از نعمت جهانی دگر را كرد حاجتمند نانی نگون سازنده تخت منی گوی زبون دارنده بخت دنی جوی طرازآرای خلعت‌های امید ملوّن ساز نعمت‌های جاوید #عبدالله_هاتفی #خوانش #استاد_مهدی_امین_فروغی