نوبهار آمد و آورد گل و یاسمنا باغ همچون تبت و راغ بسان عدنا آسمان خیمه زد از بیرم و دیبای کبود میخ آن خیمه ستاک سمن و نسترنا بوستان گویی بتخانه فرخار شده‌ست مرغکان چون شمن و گلبنکان چون وثنا بر کف پای شمن بوسه بداده وثنش کی وثن بوسه دهد بر کف پای شمنا کبک ناقوس‌زن و شارک سنتورزنست فاخته نای‌زن و بط شده طنبورزنا پرده راست زند نارو بر شاخ چنار پرده باده زند قمری بر نارونا کبک پوشیده به تن پیرهن خز کبود کرده با قیر مسلسل دو بر پیرهنا پوپوک پیکی، نامه زده اندر سر خویش نامه گه باز کند، گه شکند بر شکنا فاخته راست بکردار یکی لعبگرست در فکنده به گلو حلقه مشکین رسنا... #منوچهری ‌ 🌸🍃 ‌