يار رفت و عمر رفت و جمع ما پاشيده شد راستی خوش‌عشرتی بود ای خدا يادش‌ به‌خير #مهدی_سهیلی

آمدی با تاب گیسو تا که بی تابم کنی زلف را یکسو زدی تا غرق مهتابم کنی آتش از برق نگاهت ریختی بر جان من خواستی تا در میان شعله ها آبم کنی  #مهدی_سهیلی

🌼🌱 برای من که دلم چون غروب پاییز است صدای گرم تو از دور هم دل انگیز است #مهدی_سهیلی

‍ آشفته دلان را هوس خواب نباشد شوری که به دریاست به مرداب نباشد هرگز مژه بر هم ننهد عاشق صادق آن را که به دل عشق بود خواب نباشد در پیش قدت کیست که از پا ننشیند؟ یا زلف تو را بیند و بی تاب نباشد چشمان تو در آینه اشک چه زیباست ! نرگس شود افسرده چو در آب نباشد گفتم شب مهتاب بیا ناز کنان گفت: آن جا که منم حاجت مهتاب نباشد . #مهدی_سهیلی #کانال_شعر_علوی #قرارگاه_بسوی_ظهور

لب را هنر خنده بیاموز وگرنه گریاندن یک جمع پریشان هنری نیست #مهدی_سهیلی سلام و صبح بخیر گریاندن چه تاثیری دارد خنداندن چه تاثیری دارد بی شک خنده تاثیر زیبا و سریعی در سلول و جوارح ما دارد و موجب شادی و بهجت عقل و فکر می شود اما گریاندن اگر از عواملی چون ترس و اضطراب همراه باشد موجب تحلیل رفتن روحیات و حتی در مواردی موجب مشکلات جسمی نیز می شود اما گاهی گریه موجب شادی است یعنی گریه موجب شده از یک فشار عظیمی بر روح و روان جلوگیری شود اینجا گریه چون در مصیبت عظمای اباعبدالله یا گریه بر مصیبت دور از جون عزیزان یا نزدیکان موجب سبکی ان فشار وارده از مصیبت بر جسم و روح ادمی میشود هرچند شادی را کمتر همراه دارد اما موجب برقراری تعادل در ابعاد روحی و جسمی انسان می شود سروش .ش

« زندگی » زیباست، کو چشمی که « زیبائی » به بیند ؟ کو « دل آگاهی » که در « هستی » دلارائی به بیند ؟ صبحا « تاج طلا » را بر ستیغ کوه، یابد شب « گل الماس » را بر سقف مینائی به بیند ریخت ساقی باه های گونه گون در جام هستی غافل آنکو « سکر » را در باده پیمائی به بیند شکوه ها از بخت دارد « بی خدا » در « بیکسی ها » شادمان آنکو « خدا » را وقت « تنهائی » به بیند « زشت بینان » را بگو در « دیده » خود عیب جویند « زندگی » زیباست کو چشمی که « زیبائی » به بیند ؟ (( بیست و نهم تیر ۱۳۵۱ )) #مهدی_سهیلی

« زندگی » زیباست، کو چشمی که « زیبائی » به بیند ؟ کو « دل آگاهی » که در « هستی » دلارائی به بیند ؟ صبحا « تاج طلا » را بر ستیغ کوه، یابد شب « گل الماس » را بر سقف مینائی به بیند ریخت ساقی باه های گونه گون در جام هستی غافل آنکو « سکر » را در باده پیمائی به بیند شکوه ها از بخت دارد « بی خدا » در « بیکسی ها » شادمان آنکو « خدا » را وقت « تنهائی » به بیند « زشت بینان » را بگو در « دیده » خود عیب جویند « زندگی » زیباست کو چشمی که « زیبائی » به بیند ؟ (( بیست و نهم تیر ۱۳۵۱ )) #مهدی_سهیلی

✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍂🌺🍂 🌺 زمین و آسمان مکه آن شب نور باران بود و موج عطر گل در پرنیان باد می پیچید امید زندگی در جان موجودات می جوشید هوا آغشته با عطر شفابخش بهاران بود شبی مرموز و رؤیائی به شهر مکه مهد پاک جانان دختر مهتاب می خندید شبانگه ساحت" ام القری" در خواب می خندید ز باغ آسمان نیلگون صاف و مهتابی دمادم بس ستاره می شکفت و آسمان پولک نشان می داد صدای حمد و تهلیل شباویزان خوش آهنگ به سوی کهکشان می شد دل سیاره ها در آسمان حال تپیدن داشت و دست باغبان آفرینش در چنان حالت سر " گل آفریدن" داشت شگفتی خانه " ام القری" در انتظار رویدادی بود شب جهل و ستمکاری به امید طلوع بامدادی بود سراسر دستگاه آفرینش اضطرابی داشت و نبض کائنات از انتظاری دمبدم می زد همه سیاره ها در گوش هم آهسته می گفتند که : امشب نیمه شب خورشید می تابد ز شرق آفرینش اختر امید می تابد در آن حال" آمنه" در عالم سرگشتگی می دید به بام خانه اش بس آبشار نور می بارد و هر دم یک ستاره در سرایش می چکد رنگین و نورانی و زین قدرت نمائی ها نصیب او شگفتی بود و حیرانی در آن مرغکی را دید با پرهای یاقوتی و منقاری زمّرد فام کو سویش پر کشید از بام و در صحن سرا پر زد و پرهای پرندین را به پهلوی زن درد آشنا سائید بناگه درد او آرام شد، آرام به کوته لحظه ای گرداند سر را " آمنه" با هاله امید تنش نیرو گرفت و در دلش نور خدا تابید چو دید آن حاصل کون و مکان و لطف سرمد را دو چشمش برق زد تا دید رخشا ن چهره احمد را شنید از هر کران عطر دلاویز محمد را سپس بشنید این گفتار وحی آمیز الا، ای " آمنه" ای مادر پیغمبر خاتم! سرایت خانه توحید ما باد و مشید باد سعادت همه جان تو و جان " محمد " باد بدو بخشیده ایم " آمنه" ای مادر تقوا! صدای دلکش " داوود" و حبّ " دانیال" و عصمت " یحیی" به فرزند تو بخشیدیم: کردار" خلیل" و قول" اسماعیل" و حسن چهره " یوسف" شکیب " موسی عمران" و زهد و عفت" عیسی" بدو دادیم: خلق" آدم" و نیروی " نوح" و طاعت " یونس" وقار و صولت " الیاس" و صبر بی حد" ایوب" بود فرزند تو یکتا بود دلبند تو محبوب سراسر پاک سرا پا خوب دو گوش" آمنه" بر وحی ذات پاک سرمد بود دو چشم " آمنه" در چشم رخشانی " محمد" بود که ناگه دید روی دخترانی آسمانی را به دست این یکی ابریق سیمین در کف آن دیگری طشت زمّرد بود دگر حوری پرندی چون گل مهتاب در کف داشت " محمد" را چو مروارید غلتان شستشو دادند به نام پاک یزدان بوسه ها بر روی او دادند سپس از آستین کردند بیرون" دست قدرت را" زدند از سوی درگاه خداوندی میان شانه های حضرتش مُهر نبوت را سپس در پرنیانی نقره گون آرام پیچیدند همان شب قصه پردازان ایرانی خبر دادند که آمد تکسواری در مدائن سوی نوشروان و گفت: ای پادشه " آتشکده آذر گشسب" ما که صد سال روشن بود هم امشب ناگهانی خاموش شد، خاموش به یثرب یک یهودی برفراز قله ها فریاد را سر داد: که امشب اختری تابنده پیدا شد و این نجم درخشان اختر فرزند "عبدالله ..." نوین پیغمبر پاک خداوندست و انسانی کرامندست یکی مرد عرب اما بیابانگردو صحرائی قدم بگذاشت در " ام القری" وین شعر را برخواند که یاران مگر دیشب به خواب مرگ پیوستید؟ چه کس دید از شما آن روشنای آسمان را؟ که دید از مکیّان آن ماهتاب پرنیانی را؟ زمین و آسمان مکه آن شب نور باران بود هوا آغشته با عطر شفا بخش بهاران بود بیابان بود و تنهایی و من دیدم که از هر سو ستاره در زمین ما فرود آمد به چشم خویش دیدم ماه را از جای خود کندند ز هر سو در بیابان عطر مشک و بوی عود آمد بیابان بود و من اما چه مهتاب دلارائی! بیابان بود و من اما چه اخترهای زیبائی بیابان، رازها دارد ولی در شهر، آن اسرار، پیدا نیست بیابان نقش ها دارد که در شهر آشکارا نیست کجا بودید ای یاران؟ که دیشب آسمان ها، زمین مکه را کردند گلباران ولی گل نه، ستاره بود جای گل زمین وآسمان مکه دیشب نورباران بود هوا آغشته با عطر شفا بخش بهاران بود به شعر آن عرب مردم همه حالی عجب دیدند به آهنگ عرب این شعر را خواندند و رقصیدند: کجایی ای عرب ای ساربان پیر صحرائی؟ کجائی ای بیابانگرد روشن رأی بطحائی؟ که اینک بر فراز چرخ ، یابی نام" احمد" را و در هر موج بینی اوج گلبانگ محمد را " محمد" زنده و جاوید خواهد ماند محمد تا ابد تابنده چون خورشید خواهد ماند جهانی نیک می داند که نامی همچو نام پاک پیغمبر مؤید نیست و مردی زیر این سبز آسمان همتای احمد نیست #مهدی_سهیلی 🌺 🍂🌺🍂 🍃🍂🌺🍃🍂🌺 ✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 #کانال_شعر_علوی #قرارگاه_بسوی_ظهور @Sheroadab_alavi

آهوان را هر نفس از تیر‌ها فریادهاست لیک صحرا پر زِ بانگ خنده صیادهاست گل به غارت رفت و چشم باغبان در خون نشست بس که از جور خزان بر باغ‌ها بیدادهاست غنچه‌ها بر باد رفت و نغمه‌ها خاموش شد هر پر بلبل که بینی نقشی از آن یادهاست باغبان از داغ گل در خاک شد اما هنوز های های زاریش در هوی هوی بادهاست گونه‌ام گلرنگ و چشمم پرده پرده غرق اشک لب فرو بستم ولی در سینه‌ام فریادهاست … #مهدی_سهیلی 🌸⃟🌼🎼჻ᭂ࿐✰📚 #کانال_شعر_علوی #قرارگاه_بسوی_ظهور @Sheroadab_alavi

هر جا که پا گذارم و هر سو که رو کنم در پیشِ دیده روی تو، در گفته نام توست #مهدی_سهیلی

آشفته دلان را هوس خواب نباشد شوری که به دریاست به مرداب نباشد هرگز مژه برهم ننهد عاشق صادق آنرا که به دل عشق بود خواب نباشد در پیش قدت کیست که از پا ننشیند یا زلف تو را بیند و بیتاب نباشد چشمان تو در آینه ی اشک چه زیباست نرگس شود افسرده چو در آب نباشد گفتم شب مهتاب بیا نازکنان گفت آنجا که منم حاجت مهتاب نباشد #مهدی_سهیلی