پاییز، بی‌خبر می‌آید مثلِ میهمانی سرزده یا برفی در نیمه شب ... عصرِ یک روزِ بارانی در حاشیه‌ی یک خیابانِ خلوت دلگیر و تنها قدم می‌زنی نسیم، گونه‌هایت را می‌نوازد و دستِ مهربانِ باد؛ گیسوانت را شاعرانه، شانه می‌زند معجزه رخ می‌نماید برگی از درختِ چنار، فرو می‌افتد کلاغی در فراسویِ پارک، قارقار می‌کند و خورشید؛ به اندازه‌ی یک بوسه‌ی دزدانه زودتر از دیروز غروب می‌کند زیرِ لب، با خود زمزمه می‌کنی: " به رهی دیدم، برگِ خزان ... " بغض، گلویت را می‌فشارد و چشم‌هایت، حریفِ خاطراتت نمی‌شوند تابستان، نفس‌های آخرش را می‌کشد صدایِ قدم‌هایِ پاییز را می‌شنوی حتی اگر زمان را یک‌ساعت عقب کشیده باشند ... #میرمحمد_شهیدی #پاییز