#کلیپ #امام_حسن 🎥 #گرگیعان یا #قرقیعان نام یک آئین سنتی رایج بین شیعیان کشورهای #عربی و مردم عرب استان های #خوزستان، #هرمزگان و #بوشهر است که در نیمه #ماه_رمضان توسط کودکان اجرا می‌شود که در شهریور ماه ۱۳۹۵ به عنوان میراث معنوی مردم عرب ایران به ثبت ملی رسید.این رسم در شهرهای دیگر خوزستان از جمله #دزفول با نام #ثوابه یا #جوابه اجرا می شود. در این روز #کودکان پس از #افطار با پوشیدن لباس‌های نو و محلی یعنی #دشداشه برای #پسران و #عبا برای #دختران، به خانه های مختلف می‌روند و عیدی و شیرینی می‌گیرند. روایت است در زمان #میلاد_امام_حسن مجتبی علیه السلام، کودکان و مردم مدینه برای گرفتن مژدگانی از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله برای تولد اولین نوه پیامبر، به سوی خانه ایشان رفته و کلمه #قرة_العین را تکرار می کردند. این شادی مردم #مدینه، رفته رفته به یک آیین بین مردم #عرب کشورهای مختلف تبدیل شد. کلمه قرة العین هم به قرقیعان و در عربی محلی به گرگیعان تبدیل شد. 💥ببینید و انتشار دهید

#گرگیعان ✍ سیده الهام موسوی . نیمه ماه رمضان، ماه ضیافت خدا، فرا رسیده و به شب و روز مبارکی که میلاد امام حسن (علیه‌السلام) در آن است، رسیدیم. این روز، در تمام کشور با شادی و سرور جشن گرفته می‌شود، اما مردم جنوب ایران، از خوزستان تا بوشهر و هرمزگان، این شب را به شکلی متفاوت و ویژه جشن می‌گیرند. شبی که جشن کودکانه‌ای به نام گرگیعان برگزار می‌شود. این جشن و آیین از زمان پیامبر اسلام (صلى‌الله‌عليه‌وآله) ریشه گرفته است. در آن زمان، مردم مدینه به مناسبت تولد نخستین نوه پیامبر به خانه ایشان می‌رفتند و با تکرار کلمه قرة العین، شادی خود را از تولد امام حسن (ع) ابراز می‌کردند. این شادی مردم مدینه به تدریج به یک آیین در میان مردم عرب کشورهای مختلف تبدیل شد. کلمه قرة العین در زبان‌های محلی به قرقیعان و سپس به گرگیعان تغییر پیدا کرد. گرگیعان، یا همان قرقیعان، یک آیین سنتی و محبوب است که در میان شیعیان کشورهای عربی و مردم عرب استان‌های خوزستان، هرمزگان و بوشهر برگزار می‌شود. این جشن در شب نیمه رمضان، پس از افطار، توسط کودکان اجرا می‌شود. در شهریور ماه ۱۳۹۵، این مراسم به عنوان میراث معنوی مردم عرب ایران در فهرست ثبت ملی قرار گرفت. در برخی از شهرهای خوزستان مانند دزفول، این جشن با نام‌های ثوابه یا جوابه نیز شناخته می‌شود. در این شب، کودکان پس از افطار با پوشیدن لباس‌های محلی نو، مانند دشداشه برای پسران و عبا برای دختران، به خانه‌های مختلف می‌روند و عیدی و شیرینی می‌گیرند. این مراسم نه تنها یادآور میلاد امام حسن (ع) است، بلکه نمادی از شادی و محبت در دل ماه رمضان و در میان مردم این سرزمین‌های گرم و پرشور به شمار می‌آید. #گرگیعان #امام_حسن علیه السلام #آیین #جهاد_نوشتن #جهاد_روایت @ShugheParvaz

بنویسید روی قبر و به روی کفنم من حسینی شده‌ی دست امامِ حسنم... #امام_حسن @ShugheParvaz

«رزق قلم، شب شهادت» #سیده_الهام_موسوی بعضی وقت‌ها واقعاً نمی‌دونی چه موضوعی بنویسی؛ باید وضو بگیری، ذکر بگی تا رزق قلمت برسد. امشب در مسجد، همان‌طور که تسبیح به دست بودم و دانه‌دانه‌ی آن را رد می‌کردم، دنبال یک موضوع مناسب بودم. امام جماعت مسجد به رسم هر شب، مجلس روضه برگزار می‌کرد. تا گفت: «امشب، شهادت امام حسن علیه‌السلام است»؛ سوژه دریافت شد. حال که در اتاق، میان نجوای دعای کمیل و کلمات، دارم موضوعی به مناسبت امشب انتخاب می‌کنم، یاد چیزی افتادم: یاد آن غربت بی‌صدای کریم اهل‌بیت، یاد سفره‌ای که همیشه برای همه گسترده بود، اما وقت نیاز، همه سفره را ترک کردند. اشک در چشمم حلقه زده بود. تسبیح را سفت‌تر گرفتم. دانه‌ها دیگر فقط ذکر نبودند، هر دانه، حسرتی بود از ندانستنِ قدرِ مهربان‌ترین دل‌ها. امام حسن علیه‌السلام را زیاد با صلحش می‌شناسند، اما کمتر کسی از صبرش می‌گوید؛ از مظلومیتی که نه در میدان جنگ، بلکه در دل خانه، میان نزدیک‌ترین‌ها، تیغ بر دلش کشید. و حالا من، در این شب دعای کمیل، در این تاریکیِ پُر از نور، به یاد آن امامِ صبور نشسته‌ام، تا قلمم را نذر کنم؛ نذر روضه‌ای بی‌صدا برای غریب‌ترین امام. #امام_حسن ع #شوق_پرواز @ShugheParvaz

«صلحی برای بیداری، قیامی برای عزت» ✍🏻 #سیده_الهام_موسوی وقتی نام امام حسن مجتبی (ع) به میان می‌آید، بسیاری تنها به «صلح» او می‌اندیشند؛ اما صلح او فراتر از یک توافق سیاسی ساده بود. امام حسن (ع) در زمانه‌ای که شمشیر و خون حرف اول را می‌زد، هنر بزرگ‌تری را به نمایش گذاشت: «صلح به مثابه مقاومت». این صلح نه صرفاً برای آرامش موقت، بلکه راهبردی عمیق برای حفظ دین، جان مسلمانان، و بقای اصالت اهل‌بیت بود. امام حسن (ع) نشان داد که مقاومت، تنها در میدان نبرد معنا ندارد؛ گاهی باید سکوت کرد تا حقیقت، در گذر زمان با قدرت بیشتری بدرخشد. او با صلح خویش، بنایی مستحکم ساخت که قیام امام حسین (ع) بر آن استوار شد. خون کربلا بر پایه‌ی خرد صلح حسن بن علی (ع) جاری شد؛ این یعنی هر حرکت بزرگ، نیازمند بستری محکم و زمان‌بندی هوشمندانه است. شاید در نگاه نخست، امام حسن (ع) صلح‌طلب به نظر آید؛ اما در حقیقت، حکیم‌ترین استراتژیست تاریخ اسلام است. او شعله‌های جنگ را خاموش نگاه داشت، نه از ترس، بلکه برای اینکه آتش روشنگری و آگاهی در دل‌ها شعله‌ور شود. امروز، در دنیایی که صبر و تدبیر جای خود را به هیجان و شتاب داده، امام حسن (ع) به ما می‌آموزد که صلح، اگر در زمان درست و با نیت درست باشد، قدرتمندترین شکل ایستادگی است؛ ایستادگی‌ای که نه با خشونت، بلکه با حفظ ارزش‌ها، وحدت و امید معنا می‌یابد. اما صلح و قیام، هر دو وابسته به زمان و شرایط‌اند. امام حسن (ع) در دورانی زندگی می‌کرد که جامعه اسلامی، خسته، فرسوده و بی‌انگیزه از جنگ‌های داخلی بود. در آن زمان، صلح او بهترین و تنها راه برای حفظ اصل اسلام و جلوگیری از فروپاشی جامعه بود. اما امروز، در عصر سلطه استکبار جهانی، در روزگاری که رژیم صهیونیستی، آمریکا و قدرت‌های جهانی، ستم را به شکل سازمان‌یافته بر ملت‌ها تحمیل می‌کنند، دیگر صلح خاموش و سکوت، در حکم خیانت به ارزش‌هاست. امروز وقت آن است که همچون امام حسین (ع) بایستیم و فریاد برآوریم: «هیهات منّا الذلّة»؛ ما اهل سازش با ظلم نیستیم. صلح امام حسن (ع) و قیام امام حسین (ع) دو چهره از یک حقیقت‌اند: مقاومت در برابر انحراف، در زمان مناسب با روش مناسب. امروز، مسئولیت ما روشن است: ادامه‌ی راه ایستادگی، هوشیاری در برابر فریب، و حفظ عزت اسلام و انسانیت در برابر ستم مدرن. #جهاد_تبیین #جهاد_روایت #امام_حسن ع #شوق_پرواز @ShugheParvaz