🔴 #شبهه 🔅پيامبر وقتي از مكه به مدينه هجرت كرد ابوبكر را همراه با خودش برد و او را نجات داد و از طرفي علي را در معرض خطر و نابودي قرار داد و از او خواست در جايش بخوابد... پس اگر علي امام و وصي و #خليفه منصوب از سوي خدا بوده است آيا چنين كسي در معرض مرگ قرار داده مي‌شود و جان ابوبكر كه اگر بميرد براي #امامت ضرري نيست نجات داده مي‌شود... سؤال اين‌جاست كه كدام‌يك سزاوارتر است كه خاري به پايش نخورد و در معرض مرگ قرار نگيرد؟ و اگر بگوييد كه علي #غيب مي‌دانست پس خوابيدن او بر #بستر_پيامبر چه فضيلت و شاهكاري مي‌تواند باشد؟ جواب: دو سؤال بسيار خوبي است كه هركدام را جداگانه جواب كامل مي‌دهيم. سؤال اول : چرا پيامبر علي را به جاي خودش قرار داد و ابوبكر را به همراه خود به #غار برد و نجات داد؟ جواب: ۱. آيا آن كه همراه پيامبر بود ابوبكر (نام اصلي او عتيق مي‌باشد) بوده است يا #عبدالله‌بن‌اريقط‌بن‌بكر معروف به (ابن‌بكر) در «صحيح بخاري» رقم ۷۱۷۵ و رقم ۶۹۲ گفت: «ابوبكر و عمر و سالم مولي ابي حذيفه و ابوسلمه و زيد و عامربن‌ربيعه از مكه به مدينه مهاجرت كردند و در راه نماز جماعت به امامت سالم انجام مي‌دادند در «صحيح بخاري» (ج ۶، ص ۴۲) در خصوص نفي حضور ابوبكر در غار عايشه هم با سخن خود تأييد نموده است جايي كه مي‌گويد: «هرگز در مورد [ فضيلت ]ما قرآني نازل نگشته است». «سيره ابن‌هشام» (ج ۲، ص ۱۲۱) مي‌گويد مسلمانان در مكه به مدينه مهاجرت كرده‌اند و از آنان ابوبكر و عمر بودند. براي اطلاعات بيش‌تر بايد به كتاب «يار غار ابوبكر يا فردي ديگر؟» تأليف محقق نجاح‌الطائي مراجعه كنيد. اگر بر فرض ابوبكر خليفه اول يار غار پيامبر باشد و اين مطلب مسلم شد ما بحث را ادامه مي‌دهيم. ۲. درك حكمت كارهاي رسول اكرم يا دستورات وحي الهي براي ما ممكن نيست اما ما به اندازه توان عقل خويش مسئله را بررسي مي‌كنيم شايد حكمت‌هايي دارند كه بايد از خود پيامبر سؤال مي‌شد يا خليفه واقعي ايشان؛ تا جواب كامل را ياد مي‌گرفتيم. ۳. در گذشته عرض كرديم از مسلمات تاريخ و احاديث شيعه و سني «حديث يوم الدار يا حديث #يوم_انذار است» پيامبر (تاريخ طبري، ج ۲، ص ۶۳) فرمود: «هذا عليّ و وزيري و وصيّ و خليفتي من بعدي» بنابراين مسلم است كه حضرت علي مقام #وزارت و وصايت و خليفه رسول اكرم را داشته است و كسي كه مقامي را دارد در سختي‌ها و خطرها معلوم مي‌شود كه آيا #لياقت چنين مقامي را دارد يا نه. خوش زماني است كه محكِ تجربه آيد به ميان تا سيه روي شود هر كه در او غِش باشد قرآن مي‌فرمايد : ( وَإِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ): و هنگامي كه خدا ابراهيم را با كلماتي بيازمود و او همه را به اتمام رساند گفت من تو را امام و #پيشواي مردم قرار دادم. شايد خوابيدن در جاي پيامبر و وصي بودن آن حضرت در مكه و رد امامت و همچنين انتقال فواطم از مكه به مدينه با آن همه خطرات، امتحاني بود تا مردم بدانند كه مقام خلافت رسول اكرم چه تواني و قدرتي مي‌خواهد و چه كسي اين توانايي و قدرت را دارد. ۴.اصولا براي هر كاري فرد مناسب را انتخاب مي‌كنند حضرت علي مردي نيرومند و شجاع و از لحاظ موقعيت اجتماعي در نزد مردم پسر #كليددار كعبه بود و از اين جهت اگر در جاي پيامبر مي‌خوابيد مي‌توانست به خوبي از خود دفاع كند و با دشمنان بجنگد و اگر او را شكنجه مي‌كردند تا اطلاعاتي از هجرت پيامبر بگيرند آن حضرت طاقت داشت پيامبر را لو نمي‌داد. اما ابوبكر شخصي مسّن و #ضعيف بود (زيرا در تمام جنگ‌هاي رسول اكرم هيچ پهلواني را شكست نداد و در عريش يعني #سايبان خدمت مي‌نمود) و همچنين در ميان قريش از لحاظ موقعيت اجتماعي ارزش‌مند نبود (همان‌طور كه در تاريخ طبري از قول ابوسفيان بعد از جريان سقيفه نقل شده است). بنابراين اگر ابوبكر به جاي رسول اكرم مي‌خوابيد هم نيرومند نبود و هم شجاعت لازم را نداشت ثانياً اگر دستگير مي‌شد احتمال داشت زير شكنجه حضرت را لو بدهد همان‌طور كه وقتي عمار ياسر را دستگير كردند با آن‌كه جوان‌تر و قوي‌تر از ابوبكر بود از اسلام برائت جست و اظهار شرك نمود (يعني تقيه كرد). ۵. ابوبكر با اين‌كه كنار پيامبر بود به فرمايش قرآن كريم مي‌ترسيد و حضرت او را #دلداري مي‌داد قرآن مي‌فرمايد : (...إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا... ):... [پيامبر] به همراهش مي‌گفت اندوه مدار كه خدا با ماست. (سوره توبه، آيه ۴۰). خلاصه: علي‌بن‌ابي‌طالب با خصوصيات و شايستگي‌هايي كه داشت مقام وصيّ بودن و خليفه بودن پيامبر را با عمل خود به منصّه #ظهور رسانيد. 📚برگرفته از کتاب پاسخ ( نقد و بررسی شبهات وهابیت آل سعود ) 🔅حضرت استاد آیت الله وفــســے 💥ادامه دارد...

🔴ادامه پاسخ به #شبهه 🔅سؤال دوم : اگر علي #غيب مي‌دانست خوابيدن او بر بستر پيامبر چه فضيلت و شاهكاري است؟ جواب: ۱. صرف علم داشتن براي عمل كافي نيست: چه بسيار دانشمنداني كه به علم خود ملتزم نيستند و عالم بي‌عمل هستند مانند كسي كه پزشك است و مي‌داند سيگار مضر است وليكن سيگار مي‌كشد. قرآن مي‌فرمايد :( وَجَحَدُوا بِهَا وَاسْتَيْقَنَتْهَا أَنفُسُهُمْ ): آيات الهي را انكار كردند و حال آن‌كه بسيار يقين هم داشتند. يا در باره قوم #يهود مي‌فرمايد: «آن‌ها بهتر از فرزندان خود رسول اكرم را مي‌شناختند و مي‌دانستند او چه مقامي در نزد خداوند دارد اما به او ايمان نياورده كفر مي‌ورزيدند . يا حضرت موسي مي‌دانست خضر عالم رباني است اما طاقت همراهي با او را نداشت. همچنين در #حكمت الهي (فلسفه الهي) ثابت شده است كه براي به‌وجود آمدن فعل و عمل انسان مقدماتي لازم است: ۱. علم ۲. شوق ۳. اراده ۴. انبعاث اعصاب ۵. تحريك عضلات. پس علم چه علم عادي باشد يا #علم_لدني و علم غيب شرط لازم براي عمل است اما شرط كافي نيست و بايد براي به وجود آمدن فعل شوق يا #ايمان كامل باشد تا فعل محقق شود. بنابراين ارزش عمل حضرت علي اولا داشتن علم غيب و لدني است ثانياً ايمان بسيار عالي حضرت مي‌باشد و خداوند او را به سبب اين ايمان تمجيد مي‌فرمايد: در سوره بقره، آيه ۲۰۷ : ( وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ ): و از مردم كسي است كه در طلب رضاي خدا از جانش مي‌گذرد و خداوند به بندگان مهربان است. اين آيه به اتفاق مفسران شيعه و سني در تمجيد از علي‌بن ابي‌طالب است. و پيامبر در خطبه غدير فرمود: «و [هو] الذي فدي رسول‌الله بنفسه: و او جانش را فداي رسول‌الله نمود». ۲.علم و عمل در #اصحاب پيامبر: الف. اصحاب پيامبر در احد وقتي از كوه بالا مي‌رفتند و حضرت از پشت سر آن‌ها را صدا مي‌زد و آن‌ها براي حفظ جان خود فرار مي‌نمودند در حاليكه مي‌دانستند او پيامبر است و فقط عده كمي كنار پيامبر ماندند و جان ايشان را حفظ نمودند. ب. از مسلمات تاريخ شيعه و سني است كه عمربن‌خطاب بعد از سال‌ها همراه پيامبر بودن زماني كه حضرت مي‌خواست وصيت كند و فرمود #قلم و #كاغذ بياوريد تا چيزي بگويم كه هرگز گمراه نشويد به رسول‌الله #جسارت توهين‌آميز كرده گفت اين مرد #هذيان مي‌گويد و به جاي اطاعت از رسول‌الله نگذاشت ايشان مطلب خود را بگويد در حاليكه علم داشت به اين‌كه او رسول‌خدا است. ج. ابوبكر خليفه اول مي‌دانست كه خداوند پيامبر را حفظ مي‌كند اما نگران بود و پيامبر به او فرمود: «لاتحزن : غصه مخور، اندوهگين مباش». پس علم تنها موجب عمل نمي‌شود بايد قلب هم مؤمن باشد و مرتبه ايمان بعد از علم قرار دارد. ۳. شجاعت و فداكاري يك ارزش اخلاقي و از صفات عالي انساني است مگر نه اين است كه مسلمانان علم دارند كه قرآن كريم بهترين كتاب و براي #هدايت آن‌ها است اما زماني كه ايمان داشته باشند ملاك برتري شناخته مي‌شود قرآن مي‌فرمايد: ( اَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ) : شما به مراتب عالي مي‌رسيد اگر از مؤمنين باشيد. پس ملاك عالي‌بودن و برتري ايمان است نه علم تنها. بنابراين فضايل اخلاقي فقط متكي به علم ظاهري يا علم غيب نيست و علي‌بن‌ابي‌طالب در عمل نشان داد كه چرا حضرت رسول اكرم در يوم انذار او را به مقام وزيري و وصي و خليفه بودن خودش معرفي نمود و خداوند مقام خلافت يا امامت را براساس شايستگي‌هاي ذاتي اعطا مي‌كند (نه براساس رأي مردم) نكته مهم‌تر اين‌كه قرآن كريم اين عمل حضرت علي را مي‌ستايد و در مورد خوابيدن ايشان در بستر پيامبر مي‌فرمايد : ( وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ ): و از مردم كسي است كه در طلب رضاي خدا از جانش مي‌گذرد [چون علي در بستر پيامبر] و خداوند به بندگان مهربان است. 📚برگرفته از کتاب پاسخ ( نقد و بررسی شبهات وهابیت آل سعود ) 🔅حضرت استاد آیت الله وفــســے 🆔 @bayyenat110

#صلوات_شعبانیه (۳) بسم الله الرحمن الرحیم «اللهمَّ صلِّ علی محمّد وآل محمّد شجرةِ النبوّة وموضعِ الرّسالة ومُختلفِ الملائکةِ ومعدنِ العلمِ واَهلِ بیتِ الوحی» این #ذکر شریف #صلوات_شعبانیه شارح حدیث #ثقلین هست. #پیامبر می‌فرماید: بعد از خودم دو چیز باقی می‌گذارم و این دو چیز از هم جداشدنی نیستند و اگر به این دو #تمسک کنید، #توجه کنید و از آن #اطاعت کنید، #گمراهی نخواهید داشت. شرح این مسئله را دعاهایی که در ماه‌های #رجب، #شعبان و #رمضان وارد شده مخصوصاً این صلواتی که از جهت لفظ، کوتاه و از جهت معنا بسیار کافی و مکفی و ممتِع و بهره‌دِهْ و بارِ #رحمت‌دار می‌باشد، که نشان می‌دهد که این یکی از دو #ثقلین که مفسّر #قرآن هستند، این‌ها انسان‌های معمولی نمی‌شود، باشند. این‌ها، جز درس #وحی و هم‌درسیِ با جدّشان و استفاده از #غیب، از #روح_الامین و از مراکز #قدرت خدا، از جای دیگری استفاده نکرده‌اند. همان‌طوری‌که قرآن کریم هم جز وحی الهی نیست. مجموع این کتاب آسمانیِ منحصر به فردِ جهان، با این‌گونه مفسرین، این‌ها مایه‌ی #نجات بشر هستند، اما مشروط بر این‌که #بشر دست از پیروی این دو بر ندارد. ۲۱ شعبان المعظم ۱۴۳۵= ۹۳/۳/۲۹ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama