من کیستم؟! شعر #علامه حسن زاده آملی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🍃💐 خدایا گر تو سعدی را برانی شفیع آرد روان مصطفی را محمد سید سادات عالم چراغ و چشم جمله انبیا را #سعدی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🍃💐 نردبان اين جهان ما و منيست عاقبت اين نردبان افتادنيست لاجرم هر کس که بالاتر نشست استخوانش سخت تر خواهد شکست #مولانای جان https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🍃💐 نقل است که "حسن بصری "؛"رابعه عدویه "را گفت: "رغبت کنی تا نکاحی کنیم و عقد بندیم" . گفت: عقد نکاح بر «وجود»ی فروآید؛ اینجا «وجود» برخاسته است که نیست خود گشته ام و هست شده بدو، و همه از آن اویم و در سایه حکم اویــَم، خطبه از او باید خواست نه از من. گفت: ای رابعه! این به چه یافتی؟ گفت: به آنکه همه یافتها گم کردم در او. حسن گفت: او را چون دانی؟ گفت: یا حسن! «چون»، تو دانی، ما «بی چون» دانیم. ذکر# رابعه عدویه #تذکره الاولیا عطار https://eitaa.com/TAMASHAGAH

*اللّحظاتُ مقرونةٌ بالامتحانِ و الخطراتُ مقرونةٌ بالافتتانِ و الإشاراتُ مقرونةٌ بالبلیّات * 🔹سه کلمه را ذکر کرده است: لحظه، خطر و اشاره. جمعشان هم می‌شود لحظات، خطرات و اشارات. لحظه به‌معنای «آن» است. تا بگویی «آن»، هم هست و هم نیست. انسان وقتی‌که امتحان می‌دهد، در لحظه است. تمام امتحاناتتان در لحظه است. یک ‌لحظه چگونه است؟ اگر چگونگی لحظه درست شد، از گذشته نترس. از آینده هم نترس. چگونگی لحظه را درست کن، آن‌وقت نگران گذشته و آینده نباش. آینده هم لحظه می‌شود. آینده در انتظار لحظه شدن است؛ اینکه یک «آن» بشود. این لایتناهی، مرتب می‌خواهد «آن» بشود. آینده به شرطی می‌آید که وارد «آن» بشود. واردِ «آن» شدن، رفتن است. آینده باید خودش را به خطر بیندازد. تا به «آن» بیاید، می‌رود. اما مرتباً هم باید بیاید. آینده ما، ما را هم به لحظه می‌آورد و به‌طور مرتب، هم آینده و هم ما در لحظه، امتحان می‌شویم. ما پی‌درپی در لحظه، امتحان می‌شویم. اگر این امتحانات لحظه‌ای ما خوب باشد، هم آینده ما خوب خواهد بود و هم گذشته‌مان خوب خواهد بود. 📙”کتاب ”کلمات طاهر” شرح دکتر دینانی بر کلمات قصار باباطاهر عریان، ص۲۵۸ https://eitaa.com/TAMASHAGAH

آنچه پیامبران دیگر در هزار سال حاصل کردند محمد _علیه السلام_ در مدت اندک از آن بر گذشت که : من لدن حکیم علیم. زیرا از برای آن کارش بیرون آورده بودند، همچو عیسی. عیسی اگر در اول شیرخوارگی آن یک سخن گفت، اما دیگر نگفت. آن بی اختیار بود، " رمیا من غیر رام ". چنانکه بچه الف کشد ناگاه نیک آید. محمد (عليه السلام) اگر چه دیر گفت و بعد چهل گفت اما کامل تر بود سخن او. آخر سخن هر دو برجاست. پیشوای اولیان و آخریان است. " یعرفونه کما یعرفون ابناءهم " #مقالات_شمس 🔆 https://eitaa.com/TAMASHAGAH