کدام مرثیه گوئی تو را بسراید؟ که پیش از این، سقراط سماجتِ شب را در شوکران سروده است و منصور، پایداری شعله را بر دار تو در کجای جهان روئیده ای؟ که بادهای سرد در فصلِ شکوفه ها می وزند و تبرها درختانِ بیدار را می افکنند و تو، با شاخسارِ شکسته، سرسبز و بارور از پای درآمدی باشد که شعله های بیمناک با دانه های ملتهب در سکوت خاک به جوانه بنشینند تو گواهِ حادثه بودی و دیدهِ بان هجوم و آینه در دست بر بلندی معبر و کاروان را از کمینگاه خبر دادی و می دانستی که همرهان قافله، یاران شبیخونند و پیام آینه ات را باژگونه می خوانند و می دانستی، که تو را از دو سوی نشانه گرفته اند و ماندی و استوار ماندی تا در کنارِ آینه جان دادی، #احمد_حیدربیگی، لابیرنت، مجموعۀ اشعار، همدان، انتشارات شهر اندیشه، ۱۳۷۹، ص ۱۲۴_۱۲۳