این مُطرب از کجاست که بَرگُفت نامِ دوست تا جان و جامه بَذل کنم بَر پیامِ دوست دل زنده می‌شود به امیدِ وفای یار جان رقص می‌کند به سماعِ کلامِ دوست تا نفخِ صور بازنیاید به خویشتن هرک اوفتاد مستِ محبت ز جامِ دوست من بعد از این اگر به دیاری سفر کنم هیچ ارمغانی نبرم جز سلامِ دوست رنجورِ عشق بِه نشود جز به بوی یار ور رفتنیست، جان ندهد جز به نامِ دوست گر کامِ دوست کشتن #سعدیست باک نیست اینم حیات بس که بمیرم به کامِ دوست 🎼 #روزگار_غریب https://eitaa.com/TAMASHAGAH