شمس می گوید: "خدا مرا تنها آفرید." مردمان را با سخن او آشنایی نیست. زبان او را کسی نمی‌داند. « #خدای را #بندگان‌اند که کسی #طاقت غم ایشان ندارد و کسی #طاقت شادی ایشان ندارد. صراحی‌ای که ایشان پر کنند هر باری و درکشند، هر کس بخورد دیگر با خود نیاید.» با آنکه همه مردم را دوست می‌دارد، از این‌که با همه کس تفاهم برقرار کند سر باز می‌زند. می‌گوید: «مرا در این عالم با عوام هیچ کار نیست. برای ایشان نیامده‌ام.» فکر می‌کند که از کودکی همین‌طور غریب و ناآشنا بوده است. گاهی این مایه بیگانگی و غربت، خود او را نیز شگفت‌زده می‌کند و با خود می‌گوید: نکند پدر و مادر مرا در کودکی بر سر کوهی رها کردند و من با ددان و جانوران بزرگ شدم؟ #دکتر_محمد_علی_موحد @TAMASHAGAH