آه از جفای چرخ که دردِ فراقِ دوست روزی هزار بار به جان آورد مرا خود می روم به غربت و بر بخت بی گناه تشنیع می زنم که کجا می برد مرا گر دوست را ز دست دهم لاجرم سزاست ایّام اگر به پای جفا بسپرد مرا #نزاری‌قهستانی تو را بی‌کس یافتم.همه‌ی یاران رفتند به سوی مطلوبانِ خودتنهات، رها کردند . من یار بی‌یارانم. #مقالات‌شمس/تصحیح محمد‌علی موحد @TAMASHAGAH