کسی را دوست داشتن بدین معناست که روحش را از او بگیری و به او در ازای همین ربایش بیاموزی روحش تا چه حد بزرگ،زوال‌ناپذیر و روشن است. همه‌ی ما از همین رنج می‌بریم: عشق، روح ما را به اندازه‌ی کافی ندزدیده است. از نیروهایی رنج می‌بریم که درونمان محبوس مانده‌اند. نیروهایی که هیچکس قادر به غارتشان نیست تا آن‌ها را بر ما کشف کند. #هجده اثر #کریستین بوبن رمزیست ز پاسِ ادب عشق که مرغان شب نوبتِ پرواز به پروانه گذارند #صائب تبریزی @TAMASHAGAH