گفتم ای عشق من از چیز دگر می ترسم                             گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو #مولانای_جان ✨ @TAMASHAGAH

سپاس آن عدمی را که هست ما بربود ز عشق آن عدم آمد جهان جان به وجود به هر کجا عدم آید وجود کم گردد زهی عدم که چو آمد از او وجود فزود #مولانای_جان 🍃🌼🍃🌼🍃🌼 اصل خلقت هستی از عدم بوده‌، و لذا می‌فرماید سپاس از آن لاوجودی (منظور ذات کبریایی است) که این هستی ساختگی ما را مجددا به عدم تبدیل می‌کند. و تمام این جهان ظاهر شده، تجلی گاه عشق اوست. در بیت دوم تاکید می‌کند، در هر جا که آن عدم مقدس ظهور کند از وجود مصنوعی کاسته شده و ذات واجب الوجودش بیشتر تجلی می‌کند‌، و او بر همه چیز احاطه دارد.  خلاصه اینکه برای نیل به ذات باریتعالی و درک ماهیتش، بایست از آن جنس شوی که همان عدم است. و از هر گونه متعلقات و دل‌ بستگی های ساخته ذهن رها گردی. @TAMASHAGAH

چه کم گردد ز جاهت گر بپرسی که چونی در فراقم دردمندی من آنم کز فراقت مستمندم تو آنی که خلاص مستمندی #مولانای_جان @TAMASHAGAH

در خدمتت ای جان چو بدن می‌افتد زان سجده به بخت خویشتن می‌افتد هر بار که اندر قدمت می‌افتم جان در باطن به پای من می‌افتد #مولانای_جان ✨ @TAMASHAGAH

از ره منزل مگو دیگر مگو دیگر مگو ای تو راه و منزلم بیا بیا بیا بیا درربودی از زمین یک مشت گل یک مشت گل در میان آن گلم بیا بیا بیا بیا #مولانای_جان @TAMASHAGAH

این صورتش بهانه‌ست او نور آسمانست بگذر ز نقش و صورت جانش خوشست جانش دی را بهار بخشد شب را نهار بخشد پس این جهان مرده زنده‌ست از آن جهانش #مولانای_جان @TAMASHAGAH

ما چو کشتیها بهم بر می‌زنیم تیره‌چشمیم و در آب روشنیم ای تو در کشتی تن رفته به خواب آب را دیدی نگر در آب آب آب را آبیست کو می‌راندش روح را روحیست کو می‌خواندش #مولانای_جان ✨ @TAMASHAGAH

در سلسله‌ات هر آنکه پا بست شود گر فانی و گر نیست بود هست شود می‌فرمائی که بی‌خود و مست مشو ناچار هر آنکه می‌خورد مست شود #مولانای_جان @TAMASHAGAH

چند گویی مر مرا کز کار چون کاهل شدی راست گویی ای صنم از کار تو از کار تو ای طبیب عاشقان این جمله بیماریم هست زان دو نرگس بیمار تو بیمار تو #مولانای_جان ✨ @TAMASHAGAH

تویی کز مکر و از افسوس و وعده چو خواهی سنگ و آهن را کنی رام مها با این همه خوشی تو چونی ز زحمت‌های ما وز جور ایام #مولانای_جان✨

تو را دیوانه کرده‌ست او قرار جانت برده‌ست او غم جان تو خورده‌ست او چرا در جانش ننشانی #مولانای_جان 🍃✨

هر دم خیالی نو رسد از سوی جان اندر جسد چون کودکان قلعه بزم گوید ز قسام القسم خامش کنم بندم دهان تا برنشورد این جهان چون می نگنجی در بیان دیگر نگویم بیش و کم #مولانای_جان ✨ @TAMASHAGAH

هر آن چیزی که تو گویی که آنید به بالاتر نگر بالای آنیم تو آبی لیک گردابی و محبوس درآ در ما که ما سیل روانیم #مولانای_جان ✨ @TAMASHAGAH

صورتی پیدا کند بر یاد او جذب صورت آردت در گفت و گو رازگویی پیش صورت صد هزار آن چنان که یار گوید پیش یار #مولانای_جان @TAMASHAGAH

بدانک موسی فرعون کش در این شهرست عصاش را تو نبینی ولی عصا دارد همی‌رسد به عنان‌های آسمان دستش که اصبع دل او خاتم وفا دارد #مولانای_جان @TAMASHAGAH

ی همه خوبی تو را پس تو که رایی که را ؟ ای گل در باغ ما پس تو کجایی کجا ؟ سوسن با صد زبان از تو نشانم نداد گفت رو از من مجو غیر دعا و ثنا #مولانای_جان @TAMASHAGAH

بکِش ای عشقِ کلی جزوِ خود را که این جا در کشاکش‌ها زبونم ز هجرت می‌کشم بارِ جهانی که گویی من جهانی را سُتونم #مولانای_جان @TAMASHAGAH

ای آنکه تو بر فلک وطن داشته‌ای خود را ز جهان پاک پنداشته‌ای بر خاک تو نقش خویش بنگاشته‌ای وان چیز که اصل تست بگذاشته‌ای #مولانای_جان @TAMASHAGAH

ای آنکه رخت چو آتش افروخته‌ای تا کی سوزی که صد رهم سوخته‌ای گوئی به رخم چشم بردوخته‌ای نی نی، تو مرا چنین نیاموخته‌ای #مولانای_جان @TAMASHAGAH

ذات تو ز عیب ها جدا دانستم موصوف به مغز کبریا دانستم من دل چه کنم چونکه به تحقیق و یقین خود را چو شناختم تو را دانستم #مولانای_جان @TAMASHAGAH

گردان به هوای یار چون گردونیم ایزد داند در این هوا ما چونیم ما خیره که عاقلان چرا هشیارند وانان حیران که ما چرا مجنونیم #مولانای_جان @TAMASHAGAH

تا نشکنی ای شیدا آن در نشود پیدا آن در بت من باشد یا شکل بتم دارد #مولانای_جان @TAMASHAGAH

گوی منی و می‌دوی در چوگان حکم من در پی تو همی ‌دوم گرچه که می‌دوانمت #مولانای_جان @TAMASHAGAH

منگر به هر گدایی که تو خاص از آن مایی مفروش خویش ارزان که تو بس گران بهایی به عصا شکاف دریا که تو موسی زمانی بدران قبای مه را که ز نور مصطفایی #مولانای_جان ✨ @TAMASHAGAH

این جفای خلق با تو در جهان گر بدانی گنج زر آمد نهان خلق را با تو چنین بدخو کنند تا ترا ناچار رو آن سو کنند #مولانای_جان ✨ @TAMASHAGAH