eitaa logo
تأملات طلبگی
1.4هزار دنبال‌کننده
674 عکس
712 ویدیو
20 فایل
⚜️ فَبشِّرْ عِبادِ، الَّذينَ یَسْتمِعونَ الْقَولَ فَیَتَّبعونَ أَحْسنَهُ. (۱۷،۱۸ زمر) 🔊 مطالب دینی، مباحث حوزوی، کلام بزرگان، نقد و تحلیل، علوم انسانی، مسائل سیاسی. ⚖️ نَحْنُ أبْناءُ الدَّلیل نَمیلُ حَیْثُ یَمیلُ. ارتباط با ادمین: @Amirhossein_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
✍ لباس دین(۵) 🔹بررسی ادله خروج لباس روحانیت از اصل عدم تمایز: ٣. افزایش تأثیرگذاری در مخاطبان 🔸برخی بر این باورند که لباس روحانیت - که نماد یک لباس مقدس است - بر تأثیر کلام و رفتار عالم دین می افزاید؛ زیرا با نمادهای معنوی همراه می شود و عالم نیز در این هیأت و شمایل، دارای نجابت و وقار بیشتر دیده می شود و خودش هم مقدس به حساب می آید و این بر تأثیر کلامش می افزاید. تصور کنید دو عالم که از هر جهت مشابه هم باشند و تنها تفاوتشان در تلبس و عدم تلبس باشد، آیا تأثير سخن آن دو به یک اندازه خواهد بود؟ بی شک پذیرش مردم از عالمی که لباس دین به تن دارد، بسیار بیشتر است؛ به عبارتی این لباس به طلبه و عالم، حرمت می دهد، بر قدر و قیمتش می افزاید، احترام دیگران را بر می انگیزد و حس پذیرش را تقویت میکند. 🔸نقد: 🔻با فرض این که چنین تأثیر گذاری وجود داشته باشد چرا انبیای الهی به طور خاص پیامبر اسلام (ص) و اهل بیت (ع) از این سازوکار برای افزایش تأثیر کلامشان بهره نگرفتند؟ چرا آنها هیچ تلاشی برای قداست دادن به یک لباس خاص و بعد بهره گیری از آن درمقام ارشاد مردم نکردند؟ 🔻 این تأثیر گذاری شاید در میان طیف خاصی از متدينان که سن و سالی از آنها گذشته و زندگی شان با مسجد و عالم مأنوس است، بیشتر باشد؛ اما آیا در میان طیف عام متدینان و در سطح وسیع تر در میان توده های مردم با انواع افکار و اندیشه ها و فرهنگ ها باز هم تأثیرگذاری بیشتر است؟ البته اگر واقعیت جامعه را به عده محدودی محدود نکنیم، خلاف این تصور است و عموم مردم اتفاقا از این لباس با همین مختصاتش گریزانند. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۶) 🔹بررسی ادله خروج لباس روحانیت از اصل عدم تمایز: ۴. تأثیر مثبت در خود مبلغ 🔸برخی این گونه استدلال می کنند که این لباس، لباس تقواست. برای همین نیز بازدارندگی برای خود شخص درست می کند. وقتی یک طلبه، هرچند کم تقوا این لباس را می پوشد، ناگزیر است برای حفظ حریم آن هم که شده، از بسیاری از محرمات و رفتارهای خلاف عرف اجتناب کند و خود این، زمینه ساز خودسازی در شخص می شود؛ چنانکه او را به مطالعه وادار می کند؛ زیرا همیشه هراس دارد که نکند کسی از راه برسد و درباره یک مسأله شرعی یا عقیدتی یا تاریخی، پرسشی را مطرح سازد. بنابراین ناگزیر از کار علمی است. 🔻در پاسخ از این مطلب به این نکته توجه می دهیم که: الف) این دلیل و امثالش، دلیل فقهی برای خروج از اصل اولیه مذکور نیستند. ب) بدترین روش تربیتی، همین چیزی است که آقایان به آن استدلال می کنند. عمل کردن بر اساس محذور اگر کوتاه مدت باشد، می تواند راهکاری برای ترک یک عادت بد یا تخلق به یک عادت پسندیده باشد؛ اما اگر این رویه ادامه یابد و شخص ناگزیر، همیشه در یک وضعیت اکراه قرار گیرد، نه تنها تأثیر مثبت تربیتی ندارد؛ بلکه زمینه ساز نفاق می گردد و تکرار ناخواسته و اجباری این وضعیت به شخصیت دوگانه منتهی می شود. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۷) 🔹بررسی ادله خروج لباس روحانیت از اصل عدم تمایز: ۵. مکاشفات و منامات 🔸برخی معتقدند کسانی که طی مکاشفه یا رؤيا، خدمت حضرت ولی عصر (عج) رسیده اند، حضرت را با همین لباس دیده یا آن حضرت به نحوی این پوشش را تأیید کرده اند یا از جانب خدای متعال به نحوی تلبس به لباس روحانیت تأیید شده است. در ادامه برخی از این موارد مشهور را مولف نقل می کنند و مورد بررسی و نقد قرار می دهند. 🔹نقد: 🔻همان طور که آقایان فقها به درستی گفته اند و ما نیز در کتاب «نظام معرفتی فقاهت» بحث کرده ایم، طرق غیر متعارف مثل خواب و مکاشفه و امثال آن حجیت شرعی ندارد و شارع راضی نیست که حلال و حرام دینش با خواب و امثال آن ثابت شود. 🔻به گمان بنده بهترین دلیل بر خالی بودن دست کسانی که اصرار بر لباس فعلی به منزله لباس دین و لباس رسول الله (ص) دارند، همین است که چون دستشان از آیه و روایت و عقل در اثبات مشروعیت کوتاه است، به چنین مسائل غیر موجهی استدلال می کنند. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۸) 🔹بررسی ادله خروج لباس روحانیت از اصل عدم تمایز: ۶. تلاش دشمنان برای حذف لباس روحانیت 🔸یکی از روش هایی که می توان به مؤثر بودن لباس پی برد، موضع دشمنان اسلام و وطن نسبت به آن است. اگر ببینیم که دشمن نسبت به چیزی، موضع مخالف دارد، متوجه می شویم که کار ما درست بوده و به دشمن دین آسیب زده است. با این نگاه وقتی تاریخ معاصر را بررسی می کنیم، اولین مخالفت ها با لباس روحانیت، از زمان رضاخان آغاز شد. رضاخان در ابتدا به بهانه لباس متحد الشكل، قانونی را در مجلس تصویب کرد که طی آن مردم ملزم به پوشیدن لباس متحد الشكل فرنگی شدند. 🔻نقد: این مسأله علاوه بر دقت علمی به بصیرت سیاسی هم نیازمند است؛ زیرا گرچه دشمنی دشمنان، اماره ای برای تشخیص حق از باطل است، با این حال غیر از این که کلیت ندارد، باید ابعاد مسأله را درست تحلیل کرد و اقتضائیات زمان و مکان را دید. مولف در ادمه مواردی را به عنوان اشکال نقضی مطرح می کنند. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۹) 💠 آسیب های اجتماعی لباس روحانیت ۱- حجاب انداختن میان علمای دین و مردم 🔹هر نوع یونیفرم و لباس خاص، از هر قلم که باشد، به ارتباط، صمیمت و راحتی آسیب می زند. با وجود فوایدی که لباس فرم و شاخص دارد، چرا خدای متعال که عالم به ظاهر و باطن امور است، برای هیچ پیغمبری لباس خاص تشريع نکرد و هیچ گاه در ذهنیت مردم، نبوت با لباس شناخته نشد؟ چرا پیامبر اسلام(ص) از این هراسان نمی شد که در میان مردم شناخته نشود یا وقتی کسی وارد مجلس می شود، او حضرت را نشناسد. 🔸انبیاء و امامان لباس خاص نمی پوشیدند و از مزایای آن چشم می پوشیدند؛ زیرا آسیب این تمایز را به مراتب، اساسی تر از مزایای آن ارزیابی می کردند. آنان می دانستند که این لباس به اساس کار آنها آسیب می زند و آن ایجاد «حس مشترک» و «انس» است. انس یعنی همه چیز، یعنی همه هویت یک پیامبر ونبی. 🔻 حضرت امیر (ع) در روایتی می فرماید: إن أحسن الزّی ما خلطك بالناس و جمّلك بينهم و کفّ ألسنتهم عنك. 🔹بهترین پوشش و آراستگی، آن است که تو را با مردم مخلوط کند و از آنها جدا نسازد و تو را میان آنان، زیبا جلوه دهد و زبانشان از تو باز دارد؛ یعنی باعث نشود که بر تو عیب بگیرند یا بر تو جرأت پیدا کنند و یا اسائه ادبی صورت گیرد. با این ملاک باید پوشش خودمان را بسنجیم. ⁉️آیا لباس ما اجازه اختلاط با مردم را می دهد یا باعث می شود که مردم زبان به گلایه و گستاخی یا توهین باز کنند؟! 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۱۰) 💠 آسیب های اجتماعی لباس روحانیت ٢. انعکاس ضعف ها و پلشتی ها 🔹لباس خاص، آن هم تا این اندازه خاص، باعث بیشتر دیده شدن می شود. باعث می شود که شخص تحت نظر باشد و رصد شود و رفتارهای کوچکش انعکاس کلانی داشته باشد. لباس روحانیت از آن جهت که تقریبا هیچ شباهتی به لباس قوم ندارد، مانند گرامافونی می ماند که صداها را انعکاس می دهد. اگر صدای خوش باشد، آن را بیشتر انعکاس می دهد و اگر بد و نتراشیده باشد، همان را منعکس می کند. کافی است تصور کنید که در ذهنیت عموم مردم، این لباس، لباس دین است؛ یعنی مردم انتظار دارند از صاحبش، رفتار پیامبر گونه ببینند؛ در حالی که حوزه ما این لباس را به طلبه ای می دهد که ۴-۶ سال در حوزه باشد. طلبه ای که از همین خانواده های معمولی وارد حوزه شده است، مانند انبیا، طینت خالصی ندارد و خوب و بد در وجودش حي و حاضر است. مانند آنها تحت تربیت مستقیم خدای متعال نبوده است؛ حتی زیر نظر یک استاد خودساخته هم رشد نکرده است. 🔸به طور طبیعی این طلبه نمی تواند از عهده این بار سنگین بر آید و خطاهایش در این پوشش بسیار بزرگ تر از اندازه واقعی آن دیده می شود؛ مثلا اگر او طبق عادت خانوادگی یا منطقه ای خوشرو نباشد و اخمو باشد، در این لباس بسیار زننده دیده می شود و دین گریزی ایجاد می کند. یا خدای نکرده اگر زن باره باشد، انعکاسش بسیار وحشتناک خواهد بود. یا اگر به مسائل عرفی اعتنا نکند، چه در پوشش، چه در پیرایش و چه در تکیه کلامها و آداب و رسوم زندگی، هر کدام در حکم خطایی بسیار بزرگ، تأثیرات منفی زیادی بر مخاطبان خواهد داشت. 🔻در نتیجه هم به سبب افزایش انتظار و هم به علت انعکاس چندین برابری این رفتارها مردم دلزده تر می شوند. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۱۱) 💠 آسیب های اجتماعی لباس روحانیت ٣. آخوندهای سلبریتی 🔹یکی از پدیده های نوظهور و در حال توسعه، آخوند سلبریتی است که لزوما به معنای منفی نیست؛ بلکه آخوندی است که در عرصه ای به یک شخصیت، تبدیل شده است و بیشتر دیده می شود. در زمان حاضر، افراد زیادی این طورند. برخی با آواز خوانی با حضور در ورزشگاه یا عکس گرفتن در کنار بازیگران با حضور تبلیغی کنار دریا و حتی برخی با عروسک گردانی معروف شدند. 🔻دلیل بد دیده شدن خیلی از این حرکات، نفس عمل نیست؛ بلکه نوع پوشش آخوندی ماست. این لباس در ذهنیت و جامعه ما، لباس رسول الله و لباس دین و لباس مقدسین است. این لباس، لباس منبر و مسجد است. اساسا خیلی با پوشش عمومی فاصله دارد. اگر خود پیغمبر هم امروز با این لباس لب دریا برود، ناهنجار دیده می شود. دهها طلبه در ورزشگاه شرکت می کنند و از نزدیک بازی ها را تماشا می کنند؛ اما کسی حساسیت نشان نمی دهد، رسانه ای نمی شوند و کسی هم بد و بیراه نمی گوید، با اینکه آنها با همین پیراهن یقه شیخی در آن جا شرکت کرده اند و ریش بلندی هم دارند و کسانی که اطراف آنها در ورزشگاه نشسته اند، متوجه طلبه بودن آنها هستند. چیزی که مسأله را زننده می کند، نوع پوشش است. این لباس برای این کارها نیست. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۱۲) 💠 آسیب های فردی لباس روحانیت ۱. رانت منزلت و خودبزرگ بینی پنهان 🔹تصور کنید وقتی آدمی می خواهد وارد حوزه شود، احساس می کند وارد مسیری شده که مسیر بهترین های خداست. انبیای هر قوم، اشرف آن قوم بودند و علما هم، ورثه علم و معرفت و درجات آنها هستند. همین احساس وقتی در جان طلبه بنشیند و حتی مقداری از آن در وجودش رخنه نماید، برای آسیب پذیر کردنش کفایت میکند. 🔸این طلبه در این فضا رشد میکند و بعد از چند سال معدود، به پوشیدن لباس دین مفتخر می شود. وقتی لباس دین را می پوشد، یا از همان اول توهم می زند و خیال می کند اشرف مخلوقات شده و یا حواسش است؛ اما به سبب لباس دین هم که شده، انتظار دارد کوچک و بزرگ، زن و مرد، خواهر و برادر، پدر و مادر و همه عالم و آدم او را تکریم کنند. اگر بزرگتری که زودتر از من معمم شده، از دری وارد یا خارج شود، هر چقدر هم که به خودم نگیرم، از این که احساس میکنم به شأن لباس توهین شد، دلخور می شوم. در یک جلسه هر چند افراد بسیار باتقواتر از من باشند، من باید پیش نماز بشوم و اگر غیر از این اتفاق بیفتد توهین به تمام مقدسات عالم تلقی می شود. اگر کسی در آن جلسه، عهده دار سخن گفتن باشد، حتی اگر لعل و در از دهانش بریزد، چون در حضور من سخن گفته، به دین خدا بی ادبی کرده است. 🔻 ناخواسته این تصور در طلبه ایجاد می شود که از حیث منزلت و جایگاه در رتبه برتری قرار دارد؛ حتی اگر خودش هم شایسته نباشد، بالاخره این لباس اقتضا می کند که چنین منزلتی برایش قائل شوند. عده ای نیز ضعف نفس دارند و دنبال کار و کاسبی هستند و برای علم و عمل به حوزه نیامده‌اند. لباس دین بهترین پوشش برای این افراد است تا بدون هیچ تلاشی از منزلت صنفی بهره ببرند و دنیای خود را بسازند و دین مردم را خراب کنند. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۱۳) 💠 آسیب های فردی لباس روحانیت ۲. تقویت روحیه نفاق 🔹پیش تر نیز گفتیم که یکی از آفات لباس، آن است که طلبه جوان، سرشار از شور و جنب و جوش جوانی را ناگزیر از رفتارهایی می کند که متناسب این لباس است؛ ولی متناسب سن و سال و شور و نشاط نیست؛ او را وادار میکند تظاهر کند و خود را خیلی بهتر از چیزی نشان دهد که واقعیت دارد؛ او را ناگزیر میکند رفتارهایی را از خود نشان دهد که در خلوت تقیدی به آن ندارد؛ یعنی از طلبه جوان یک بازیگر می سازد؛ برخلاف کسانی که این لباس را فرصتی برای بندگی می شمارند، بنده آن را آفتی برای دوگانگی شخصیتی می دانم، زیرا تقیدات اجباری غیر اختیاری اگر گذرا نباشند نفاق تولید می کنند. 🔸این لباس که طلبه یک لا قبا را به یک قدیس تبدیل می کند و احترام دیگران را بر می انگیزد و در امر دین جلو می اندازد، دقیقا او را آماج تیر امثال روایات نفاق قرار می دهد. 🔻مردم از صاحب این لباس، انتظار شوخی های زیاد و خنده های طولانی و حرکت های سبک ندارند؛ در حالی که این ها طبیعت جوانی است. یک جوان تا کی و چند روز و چند ساعت می تواند مثل یک آدم میانسال و جا افتاده، آرام و موقر باشد؟! 👇👇 @Taammolate_talabegi
💠 آیت الله حسینی قزوینی و سب و لعن علماء! ❓با توجه به تجربه‌ای که حضرت‌عالی داشته‌اید آیا شبهه ای بوده است که در پاسخ به آن به مشکل برخوده باشید؟ 🔹این سبّ و لعنی که بزرگان ما دارند. ما خیلی وقت‌ها با این‌ها بحث می‌كنیم، این‌ها می‌گویند: «امام خمینی» شما می‌گوید ابوبكر و عمر اصل كفر و اصل زندقه بودند. «صاحب حدائق» ده ها دلیل بر نجاست كل اهل‌سنت می‌آورد! با این‌ها ما چه كار كنیم؟ فقط ما یك جواب به این‌ها می‌دهیم می‌گوییم: این‌ها «مجتهد» بودند فرضا خطا كردند، تازه پاداش هم دارند. شما می‌گویید «طلحه و زبیر» مجتهد بودند! در جنگ «جمل» 30 هزار نفر را به كشتن داده‌اند و این‌ها ثواب هم برده‌اند! ما هم می‌گوییم اگر به فرض مراجع و بزرگان ما اشتباه كرده‌اند، اجتهاد کرده اند. ⁉️ این هم جزء شبهات است؟ 🔸بله، بحث سب صحابه از اساسی‌ترین شبهات وهابیت و اهل‌سنت به ما است؛ یعنی دیگر شبهات را می‌شود از كنارش به نوعی رد شد، تحریف قرآن را می‌شود رد شد، غلو، توسل و غیره را می‌شود رد شد؛ ولی در رابطه با سبّ و لعن صحابه حتی معتدل‌ترین سنی این‌ را نمی‌پذیرد! این‌كه شیعه بیاید در كتاب‌هایش صحابه را سبّ و لعن كند، حتی برای یک سنّی معتدل قابل تحمل نیست؛ یعنی اصل عداوت و اختلاف هم از همین‌جا است. 🔻اگر ما در بحث صحابه با این‌ها كنار بیاییم، در دیگر مسائل این‌ها با ما كنار می‌آیند. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۱۴) 💠 آسیب های فردی لباس روحانیت ٣. منزوی شدن 🔹پیش تر درباره احتجاب به لباس صحبت کردیم. این جا از نظر تربیتی و شخصی به این مسأله می پردازیم؛ یعنی مشکلاتی که برای خود ما طلبه ها منهای مردم و تأثیرات منفی اجتماعی وجود دارد. 🔸شاید در یک مقایسه، این مطلب روشن تر شود. یک پلیس در حین مأموریت مثلا سر چهار راه از این که لباس متفاوتی به تن دارد، هیچ حس بدی ندارد و حتی تعامل خوبی با مردم برقرار می کند؛ اما اگر بنا باشد این آدم همیشه این لباس را در همه جا بپوشد، منزوی می شود. فرض کنید بخواهد روز جمعه برای صبحانه دو تا نان داغ بگیرد، لباس فرم بپوشد یا برای خرید چیزی با لباس فرم پلیسی ساعت ها در صف بایستد. آیا این آدم احساس راحتی خواهد کرد؟ یا احساس می کند میان این لباس خاص با صف تناسبی نیست؟ این لباس توی ذوق میزند و همان مردمی که با این لباس در سر چهار راه کنار آمده بودند، در صف خرید نمی توانند کنار بیایند. پس او ناگزیر فاصله می گیرد یا راحت سخن نمی گوید. من طلبه هم داخل مسجد با این لباس مشکلی ندارم و با مردم گرم می گیرم؛ زیرا از نظر مردم، مقدس است و مسجد هم مکان مقدسی است، نه صف خرید چیزی. مسجد با این لباس، بی تناسب نیست؛ اما وقتی از مسجد بیرون می رویم و وارد ابعاد دیگر زندگی می شویم؛ یعنی فضایی که دیگر مقدس نیست، این لباس به چشم می آید و انگشت نما می شود و طلبه را منزوی می کند. 🔻البته من هم می دانم که برخی طلبه ها درون این لباس هم منزوی نیستند؛ اما آنها در صد کمی هستند که شخصیت خاص و فوق العاده ای دارند. چه در لباس یا در غیر آن، کار خودشان می کنند؛ اما این عده ملاک قضاوت نیستند؛ چون عملکرد نوابغ، ملاک قضاوت درباره یک نظام آموزشی قرار نمی گیرد. 🔻این انزوا به شخصیت اجتماعی ما ضربه زده است. شخصیت اجتماعی، بخشی از هویت ماست. بخشی از آن چیزی است که دین در صدد تربیت آن است. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍️ لباس دین(۱۵) 💠 آسیب های فردی لباس روحانیت ۴. کم تحرکی 🔹لباسی که به تن ماست، برای غیر منبر و مسجد، محدودیت دارد. لباس بسیار سنگینی است که اجازه تحرک را می گیرد. گذشته از جنبه های روانی که طلبه را منزوی می کند، خود لباس هم سنگین است و عملا اجازه تحرک را از طلبه می ستاند؛ مثلا شما می خواهید بروید سر کوچه و نان بگیرید. اگر لباس عادی و سبک بپوشید، خیلی زود به این تصمیم می رسید؛ چون هم از نظر روانی و هم از نظر جسمی سختتان نیست؛ اما اگر بنا باشد برای رفتن به سر کوچه عمامه و عبا و قبا بپوشید و تصور کنید که احتمالا باید با این لباس صف هم بایستید و نگاه های مردم را هم تحمل کنید، خیلی سختتان می شود و شاید اگر مجبور نشوید، اقدام نکنید یا اگر فرد دیگری را سراغ داشته باشید، وی را بفرستید. 🔸من به عنوان یک طلبه دقت کرده ام، اغلب طلبه ها بعد از معمم شدن، وزن زیاد می کنند و این نه از پرخوری بلکه از کم تحرکی بعد از پوشیدن لباس است. کم تحرکی هم مادر بسیاری از بیماری ها است. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۱۶) 💠آسیب های خانوادگی لباس روحانیت ۱. مشکل در ازدواج کردن 🔹از همه جا خبر ندارم؛ ولی می دانم در اغلب شهرها به ویژه شهرهای بزرگ، مردم اغلب به این که دخترشان زن طلبه شود، رغبت نشان نمی دهند. این در برخی شهرها، حالت زننده ای هم دارد؛ یعنی در همان گفتگوی اولیه مادرانه، وقتی متوجه طلبه بودن خواستگار معلوم می شود، یک «نه» معنادار می گویند و گفتگو را فیصله می دهند. طلبه های فاضل بسیاری را دیده ام که از این مسأله، رنج های فراوانی برده اند. 🔸بر این باورم که بیش از نفس کار طلبگی، لباس طلبگی و محدودیت های رنج آور زندگی طلبگی عامل این «نه»های پیاپی است. شاهدش این که این «نه» گفتن ها وجه مشترک خانواده های متدین و غير متدین است! در حالی که خانواده های متدین با جنس کار طلبگی و تحصیل معرفت دینی و خدمت به دین مشکلی ندارند. مشکل آنها زندگی دشواری است که با این لباس رقم خواهد خورد. دست کم مشکل اصلی آنها زندگی با این لباس است. باز شاهد دیگر اینکه یکی از گفتگوهای رایج در خواستگاری طلاب، بحث بر سر لباس است. خانواده عروس یا خودش، اغلب درباره این موضوع، بحث دارند. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍️ لباس دین(۱۷) 💠آسیب های خانوادگی لباس روحانیت ۲. اخلال در وظایف همسری 🔹همان طور که ما خودمان وقتی برای حضور در جامعه با این لباس متمایز مشکل داریم و اغلب احساس راحتی نمی کنیم، خانواده های ما بیشتر این مشکل را دارند. احتمالا شما هم هر دو نوع حضور را تجربه کرده اید. چه تفاوتی میان بیرون رفتن به اتفاق خانواده با عبا و قبا و عمامه و بیرون رفتن بدون این ها و با لباس معمولی و متداول، احساس کرده اید؟ جز این است که در اولی مانند یک آدم مقدسی که نباید هنگام سخن گفتن با همسرش لبخند بزند یا بخندد یا حرف بزند، خشک و بی احساسید و البته چاره ای هم ندارید؛ زیرا مردم همین طوری هم شما را تحت نظر دارند، بماند به این که بگو و بخند هم داشته باشید! پیش تر گفتم که حوزه مقدمات که بودیم می گفتند و تأکید می کردند «دست کم خانم هایتان ده قدمی از شما عقب تر بیایند.» آیا در این زندگی که بناست دختر جوان این جامعه و نه جامعه صد سال پیش، ده قدم از شوهرش عقب تر راه برود، آسایش خواهد داشت؟ تا چه مدتی این دختر می تواند این طور زندگی کند و دم بر نیاورد؟ 🔻طلبه ای می گفت: سال ها پیش همسرم دوست داشت مثل بقیه زن ها همراه شوهرش خرید بکند. برای همین، برای تعویض طلای مختصرش به بازار طلای قم، نه شهرستان رفتیم. من با عمامه و عبا و قبا بودم و در کنارم زن جوانی بود که دوست داشت در کنار شوهرش راه برود و از او در خریدش نظر بگیرد. از لحظه ای که وارد پاساژ طلافروشها شدیم، عذاب شب اول قبر من شروع شد. انبوه زنها راست و چپ عبور می کردند و با نگاه های تند و تیز آزارم می دادند. کاملا مشهود بود که مثل انگشت زایدی که بیرون می زند، در بازار طلا معلق هستم. میان آن همه زن، یک طلبه یک لاقبا، گیج و منگ کنار همسرش قدم می زند و به طلاها نگاه میکند و از این مغازه به آن مغازه می رود. در آن فشار روانی هر چه همسرم می گفت و می پرسید فقط تأیید میکردم و مدام تأکید می کردم که زودتر بخر برویم! خلاصه داستان را بگویم که با خوشحالی رفتیم با دعوا برگشتیم! البته که تقصیر از من بود. چون من در آن فضا نمی توانستم تقاضای طبیعی همسرم را برآورده سازم و با حوصله با او همراهی کنم. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍️ لباس دین(۱۸) 💠آسیب های خانوادگی لباس روحانیت ٣. اخلال در وظایف پدری 🔹شما هر کسی که می خواهید باشید؛ اما وقتی بچه دار می شوید، شأن پدر بودن پیدا می کنید. پدر بودن تکالیفی را به گردن می آورد. مثال ساده ای می زنم. بچه ها حق دارند که پدرانشان آنها را به فضاهای آزاد ببرند و با آنان همبازی شوند. آیا یک طلبه با این لباس سنگین می تواند دست دختر و پسرش را بگیرد و آنها را پارک یا شهر بازی ببرد؟ اگر نبرید که خلاف وظایف پدر عمل کرده اید و این بچه عقده ای می شود. اگر هم ببرید، خوش نمی گذرد؛ زیرا شما راحت نیستید و این ناراحتی به آنها منتقل می شود. 🔻تازه اگر به اندازه ای برسند که خوب و بد را بفهمند، متوجه نگاه های سنگین مردم خواهند شد. شاید از آن به بعد خودشان به همراهی شما راضی نشوند. به تازگی شنیدم که خواهر یکی از طلبه ها به او گفته بود: یک بار با پدر رفتیم میوه بخریم، آن قدر مردم متلک گفتند که از آن به بعد دیگر حاضر نشدم با پدر جایی بروم! خلاصه سخن این که نمی دانم این چه لباسی است که برای دین دوخته ایم که نه تنها کمکی به حال دین نمی کند، بلکه هر طور نگاه می کنید، مانع آن می شود؟ 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍️ لباس دین(۱۹) 💠آسیب های خانوادگی لباس روحانیت ۴. محدودیت در کسب و کار 🔹 خدای متعال از هیچ پیغمبری نخواست که به خاطر تبلیغ دین، از کار و زندگی دست بکشد، کار نکند و منتظر امدادهای غیبی باشد! تا جایی از کتاب و سنت بر می آید، همه انبیا مثل بقیه مردم کسب و کار داشتند. شاهد آن همین است که می فرمودند: ما از شما مزدی بابت رسالت نمی خواهیم (قل لا أسئلكم علیه أجرا). اگر آنها هم مثل ما کار و کاسبی نداشتند، ناگزیر باید به دست مردم نگاه می کردند. این نشان میدهد که آنها برای خودشان کار و کاسبی داشتند. روی این حساب دست بده داشتند، نه بگیر! داستان ما برعکس است.  🔻انبیا در کنار کار تبلیغی خودشان برای معاش خانواده وقت می گذاشتند و اغلب هم افراد ثروتمندی بودند که می توانستند به فقرا رسیدگی کنند. این در حالی است که وضعیت مالی ما روشن نیست. نه نظام اسلامی، آن را به عهده گرفته است و نه مراجع تقلید. 🔸تأمین معاش خود و خانواده، یکی از واجبات عقلی و نقلی است و هیچ فقیهی در آن تردید نکرده است. در شرایطی که حوزه نمی تواند معاش متعارف طلبه را تأمین کند و طلبه، شرمنده زن و بچه اش است، چرا کار نکند؟ 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۲۰) 💠 طرح پیشنهادی: 🔹یکی از اصناف ریشه دار که مخاطب عمومی دارد، صنف روحانیت است. شاید هیچ یک از اصنافی که یونیفرم دارند، به اندازه روحانیت قدمت نداشته باشند. در دنیای مدرن و پیچیده با شهرهای پرجمعیت و شلوغ، ناگزیریم با علائمی، خودمان را به مردم معرفی کنیم و به آنها بگوییم که «ما عالم و مبلغ دین اسلام و مذهب تشیع هستیم. اگر کار مرتبط با دین داشتید، در خدمتتان هستیم.» ما از یک سو موظفیم مطابق ربوبیت خدای متعال عمل کنیم و از مردم فاصله نگیریم و تا ممکن است همرنگ آنها باشیم و از سویی ناگزیریم متمایز شویم تا شناخته شویم. وجه جمع این دو، «لباس سازمانی با نهایت مشابهت به لباس مردم و کمترین تفاوت از لباس آنها» است؛ بر خلاف لباس فعلی که «نهایت تفاوت» را دارد و متأسفانه کمترین تشابهی هم ندارد! 🔸با این حساب می توانیم لباسی طراحی کنیم که: 🔻 عفیف تر از لباس عمومی باشد؛ مثلا پیراهن بلندتری بپوشیم تا عورتین را به طور کامل بپوشاند؛ یعنی حدود ۱۰-۲۰ سانت بلندتر باشد. 🔻آثار غربزدگی آن به حداقل برسد؛ مثل این که یقه آن، کراوات خور نباشد؛ یعنی مثل پیراهن های کنونی که به آنها یقه آخوندی می گویند. 🔻 به جای عبا و قبا، کتی طراحی شود که هم یقه ساده داشته باشد و هم پیراهن را پوشش بدهد. 🔻می شود برای این لباس، ملحقاتی برای تابستان و زمستان هم طراحی کرد؛ مثلا کت مخصوص هوای سرد یا گرم؛ مثل نظامی ها که کت زمستانی مخصوصی دارند. 🔻می شود با لباس، درجات علمی و مقبولیت اخلاقی افراد را هم نشان داد. یا با تنوع رنگ یا آرمی روی یقه؛ مثلا در سه رنگ لباس تولید کنیم یا یکرنگ باشد؛ ولی آرم، بیانگر سطح علمی افراد باشد، تا مردم با همین شاخص ها بدانند که چه سطح انتظاراتی باید داشته باشند. 🔹اگر ما این لباس را بپوشیم؛ چون شباهت بالای ۹۰ درصدی به لباس عمومی دارد، هم جلب توجه نمی کند و هم مانع قرابت و نزدیکی نمی شود و هم تحرک طلبه را در جامعه افزایش می دهد. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۲۱) 🔹طبق فرض طرف مقابل، این لباس، لباس دین و لباس رسول الله است. این لباس، مردم را به یاد خدا می اندازد. نماد دین خداست و مردم را ناخواسته به یاد دین می اندازد. عرض ما این است که گیرم فرمایش شما درست است و این لباس، لباس دین است. دست کم مرد باشید و روی حرف خودتان بایستید؛ یعنی اگر لباس دین است، لباس دین را به دست امناء الله و امناء الرسول بسپارید. اگر این لباس نماد دین است و دین را به یادها می آورد، آن را به تن کسی کنید که هم معرفت کافی به دین دارد و هم عمل او نمایاننده دین است. تا این طور نباشد که داخل لباس دین، یکی مثل بقیه مردم قرار بگیرد و بچرخد. اگر این لباس، لباس تبلیغ دین است و هدف ابراز خدمت گذاری به مردم است، پس آن را به کسی بدهید که می تواند با مردم متواضعانه ارتباط بگیرد و مردمدار باشد. نمی شود که از یک سو، یک دنیا شعار بار لباس کنید و از سوی دیگر به عنوان لباس صنفی، آن را به هر کسی که از راه می رسد، بدهید. 🔻گاه طلبه ای که به سبب مشکلات عدیده اخلاقی از مدرسه رانده شده، دو ماه بعد در مدرسه ای دیگر ملبس می شود یا طلبه ای که جرعه ای از جام تقوا ننوشیده و انگیزه ای جز دنیا و مادیات ندارد، خیلی راحت لباس دین را به تن می کند. بعد از مدتی ارسال لحيه هم میکند و به تمشیت آن می پردازد و عمامه بزرگ می بندد و دیگر خدا را هم بنده نیست. اگر این لباس، لباس رسول الله است، چرا آن را به تن غير فقیه می کنید. فقیه به معنای درست آن کیست؟ 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۲۲) 🔹چرا باید یک طلبه که هنوز به استقرار شخصیتی و فکری نرسیده، لباس رسول الله را یعنی همان لباسی که مردم را به یاد دین می اندازد بپوشد. بسیاری از طلبه هایی که ملبس می شوند، به معرفتی نرسیده اند که خودشان را نجات بدهد؛ بماند که بخواهند نجات بخش دیگران باشند. خیلی از ایشان هر مشاوری را که می بینند، درباره بسیاری از معضلات روحی و روانی و فکری خود می گویند و استمداد می طلبند. آن گاه ما لباس دین را به تن او می کنیم؟! خیلی از ایشان حتى بلد نیستند با زن و بچه خود چطور رفتار کنند یا با مردم چگونه تعامل نمایند یا هنوز مفهوم گذشت و مدارا برایشان حل نشده است و به سبب یک تصادف سطحی، حاضرند خیابان را ببندند. آن گاه ما سخاوتمندانه از کیسه دین می بخشیم؟ به خدا قسم که خیلی از مسئولان حوزه ها کسانی را ملبس کرده اند که حاضر نیستند مال خود را به آنها قرض بدهند؟ 🔸ثمره این سخاوت و تساهل، می شود همین وضعیتی که داریم. اغلب افرادی که با ما ارتباط دارند، بیشتر خاطرات بد دارند تا خاطرات خوب؛ در حالی که وقتی دقت می کنید می بینید، تنها دلیل این بدبینی، انتظارات سنگینی است که لباس ایجاد کرده است.  🔻 آقایان اغلب با مسأله، برخوردهای غیر علمی می کنند؛ مثلا با کلی احساسات می گویند: این لباس، پوشش ذکر است و مردم را به یاد خدا می اندازد؛ اما به صورت میدانی و عینی، مسأله را پیگیری نمی کنند که آیا واقعا لباس در عالم خارج بر تن طلبه، ذكر الله یا عامل تنفر و دین گریزی است. نباید لباس فرضی و شأنی را بحث کنیم، باید لباس واقعی را بررسی کنیم که الآن در بیرون مشاهده می شود. اگر لباس به تن اهلش نباشد، ذكر الله نیست، سد عن سبيل الله است. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍️ لباس دین(۲۳) 🔹سطح تظاهر شما به دین و دینداری و انتساب به دین، در سطح تحریک مخاطبان تأثیر خواهد گذاشت. مهم این است که نمادهای شما تا چه اندازه جلب توجه می کند و تا چه اندازه مخاطب را تحریک می کند. اگر نمادها خردتر شوند و کمتر جلب توجه کنند و از میزان تحریک آنها بکاهد، طبعا آثار منفی تمایز هم کمتر خواهد شد. خیلی روشن و وجدانی است که وقتی ما طلبه ها عمامه و عبا و قبا به تن داریم، دهها برابر بیشتر از وقتی که آنها را نداریم، اما پیراهن یقه آخوندی به تن داریم که از روی شلوار هم انداخته ایم و از سر و رویمان هم معلوم است که آخوندیم، جلب توجه میکنیم. راحتی ما در صورت دوم بسیار بیشتر از حالت اول است. 🔻بنابراین میزان تمایز در میزان تحریک مخاطب و میزان جلب توجه، تأثیر می گذارد و ما می گوییم این تمایز باید به حداقل برسد تا کمترین تحریک کنندگی را داشته باشد. برای همین است که امام صادق (ع) می فرماید: اگر من امروز لباس علی (ع) را بپوشم، می گویند دیوانه شده است؛ یعنی لباس وقتی خیلی متفاوت باشد تا این اندازه می تواند مخاطب را تحریک کند.  🔸چرا همه چیز را صفر و صد می بینیم؟ چرا مسائل را مشکک نمی بینیم؟ چه اشکالی دارد لباسی که به نام رسول الله سکه خورده است، تن افراد خاصی مانند مراجع عظام و فقهای متقی از رشته های مختلف اسلامی باشد تا سلوک و فکرشان بر ارزش لباس بیفزاید؟ از سوی دیگر لباس سبک تری برای دیگر افراد طراحی شود که با شرایط آسان تری مفتخر به پوشش آن شوند؛ مثل تسلط بر احکام شرعی، قدرت پاسخ گویی به شبهات عمومی عقیدتی، نداشتن فسق علنی و تزین به تقوای اجمالی و مراعات مسائل عرفی و اموری از این قبیل. این لباس سبک می تواند همان لباسی باشد که در پیشنهاد قبلی گذشت. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۲۴) 💠تغییر لباس، فرآیند است نه اقدام 🔹تغییر لباس یک فرآیند است و هر چه عمیق تر و وسیع تر باشد، پیچیده تر می شود و زمان بیشتری را هم می طلبد. تغییر لباس روحانیت و نزدیک شدن آن به لباس امت، بی شک یکی از همان فرآیندهای پیچیده و زمان بر است. چرا که در حافظه ملی ما، روحانیت با همین لباس جا گرفته است و روان عمومی جامعه با آن عجین شده است. به ویژه که جامعه ما، جامعه ای یک دست نیست. 🔸طیفی مسجدی هستند که روحانیت را بدون این لباس برنمی تابند و قبول نمی کنند و طیفی وسیع هم، لباس فعلی را خوش ندارند و نسبت به آن واکنش منفی دارند. از سوی دیگر دشمنانی هم داریم که بدشان نمی آید از این مسأله مستمسکی برای تخریب روحانیت بسازند و اصلاحات و پیشرفتهای طبیعی و صنفی را، دستمایه برخی حرف و حديث ها قرار دهند. بنابراین تغییرات باید با ملاحظه همه ابعاد مساله اتفاق بیفتد. با این توضیح، روشن می شود که میان نظریه پردازی و اظهار نظر فقهی با تغییرات عینی و گسترده صنفی، فاصله زیادی وجود دارد و این طور نیست که امروز به یک فتوای متفاوتی برسیم و نظریه ای را تولید کنیم و از فردا دست به کار شویم. تأكيد میکنم؛ به خلاف مسائل فردی، تغییرات صنفی یک فرآیند است نه اقدام و عمل شخصی! 🔻بنابراین باید اتاق فکری ایجاد شود و روی این مساله بیندیشد که این فرآیند چگونه و در چند مرحله طی شود. مثلا این مساله نیازمند فرهنگ سازی برنامه ریزی شده است تا در جامعه، خواه مذهبی و خواه غير مذهبی، شوک ایجاد نکند و دچار سردرگمی نسازد و دستاویزی برای دشمنان نسازد. یا در آغاز باید دو لباسه بودن را جا بیندازیم و طلبه و روحانی با دو لباس در جامعه ظاهر شود و به جامعه خود تفهیم کند که او نیز باید زندگی کند و میان فصل زندگی و فصل کار، تفصیل قائل می شود. 👇👇 @Taammolate_talabegi
💠 فهرست مجموعه پست های لباس دین که در کانال بارگذاری شد: 🔹نهی از شهرت(اصل عدم تمایز) 🔹ادله خروج لباس روحانیت از اصل عدم تمایز: 🔻لباس پیامبر اسلام 🔻لباس تبلیغ 🔻افزایش تاثیرگذاری در مخاطبان 🔻تاثیر مثبت در خود مبلغ 🔻مکاشفات و منامات 🔻تلاش دشمنان برای حذف لباس 🔹آسیب های اجتماعی لباس روحانیت: 🔻حجاب انداختن بین مردم و علماء 🔻انعکاس ضعف ها و پلشتی ها 🔻آخوند های سلبریتی 🔹آسیب های فردی لباس روحانیت: 🔻رانت منزلت و خودبزرگ بینی پنهان 🔻تقویت روحیه نفاق 🔻منزوی شدن 🔻کم تحرکی 🔹آسیب های خانوادگی لباس روحانیت: 🔻مشکل در ازدواج کردن 🔻اخلال در وظایف همسری 🔻اخلال در وظایف پدری 🔻محدودیت در کسب و کار 🔹طرح پیشنهادی 🔻رویکرد انتقادی مماشاةً للقوم 🔹تغییر فرآیندی لباس فعلی 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ جذب حداکثری vs دفع حداکثری 🔹متاسفانه یکی از اخبار داغ حوزه در این ایام حذف شرط معدل و سن در جذب به حوزه است! 🔸به خاطر دارم یکی از اساتیدم می فرمود در حوزه علمیه شیخ انصاری ها تلف می شوند. 🔻یا به قول دوست عزیزی که می گفت حوزه مسلخ استعداد هاست! 🔹چه خوب می گفت یکی از رفقا که خیلی از طلاب با استعداد به خاطر بی پولی مجتهد نمی شوند که من وقتی این رو به شاگرد ممتاز موسسه فقهی خودمان گفتم فردای اون روز سر کلاس گفت یک روز تمام به این جمله و درست بودن آن فکر کردم. ⁉️بهتر نیست حوزه به جای جذب حداکثری خود، طلاب حاضر و بلا تکلیف را دریابد؟ 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍روحانیت چیست؟ کیست؟ 💠از چشم انداز جامعه شناختی، اساساً روحانيت را بايد چگونه ديد؟ نهاد،طبقـه، لايه يا اقتدار؟ اساسا روحانی چه کسی است؟ 🔹اگر مبنای روحانی بودن را علم حوزوی و پارادایم فکری سنتی بگیریم، بسیاری از افراد هستند که علم حوزوی آموخته اند و در چارچوب منظومه ی اندیشگی سنت زیست می‌کنند، اما روحانی شناخته نمی شوند. محمدرضا حکیمی نویسنده ی اسلامی از این دست است. بسیاری از نخستین مدرسان دانشگاه، در رشته های ادبیات و نیز الاهیات و فقه، دانش آموخته ی حوزه ها بودند و حتی روزگاری هم لباس روحانی به تن داشتند، اما کسی امروزه، ملک الشعرای بهار، بدیع الزمان فروزانفر، جلال الدین همایی و محمود شهابی را روحانی باز نمی‌شناسد. 🔹باز اگر روحانی بودن را با عیار پوشیدن لباس روحانی، عبا و قبا، لباده و عمامه بسنجيم، بسا روحانیان سرشناس مانند محمد مجتهد شبستری و احمد قابل که دیگر لباس روحانیت نمی پوشند. به ویژه، پس از انقلاب، پدیده ی روحانی مکلا یا بدون لباس روحانیت شیوعی بی سابقه یافت. در دوران گذشته، معمولا همزمان با ورود به مکتب خانه یا حوزه ی علمیه، طلبه ها لباس روحانی می پوشیدند. در روزگار ما لباس روحانی پوشیدن، پیش از روییدن ریش بر صورت، رواج ندارد و شاید تا اندازه‌ای ناپسند به چشم آید در عوض، روحانیان بسیاری به دلایل مختلف، از جمله آزادی رفت و آمد در فضای عمومی، مصون ماندن از روحانیت آزاری یا متلک های مردم یا فروتنی و خود را در خور پوشیدن چنین لباسی ندیدن، لباس روحانیت به تن نمی کنند، در حالی که هم حقوق ماهانه (شهریه) از حوزه می گیرند هم دروس حوزوی می خوانند، برخی از روحانیان هم به صورت دل به خواهی لباس می پوشند که کاملا پدیده ای نو است؛ در آن جا که حضورشان با لباس روحانی امتیاز به شمار می آید، لباس می پوشند و آن جا که ممکن است ضروری نباشد یا اساسا دردسری بزاید، لباس شخصی را بر می‌گزینند. 🔹اگر سنجه ی روحانی بودن، تحصيل دروس حوزوی باشد، شمار کثیری از روحانیان دانشی نیاموخته اند و تنها روحانیت را به مثابه ی شغلی برای کسب درآمد برگزیده اند. از میان کسانی که به حوزه می روند، اکثریت قریب به اتفاق، تا مراحل نهایی و نیل به اجتهاد درس نمی خوانند. شغل روحانی گری شاخه های بسیاری دارد و مجتهد شدن سرنوشت گروه اندکی از هزاران طلبه است. 🔹روحانی بودن اگر به اخذ حقوق ماهانه (شهریه) باشد، هزاران روحانی که از مشاغل دیگر، خواه مذهبی مانند روضه خوانی، خواه غیرمذهبی مانند تدریس در آموزش و پرورش یا نمایندگی مجلس، گذران زندگی می کنند روحانی قلمداد نخواهند شد. 🔻روحانی بودن را به شغل یا حرفه نیز نمی توان تعریف کرد. اگر پیش از انقلاب، روحانی، ممکن بود قاضی یا محضردار باشد، اکنون کمتر شغلی می توان یافت که روحانیت در آن دستی نداشته باشد. از کارخانه و نیروگاه برق و پتروشیمی گرفته تا ارتش و ادارات دولتی و دانشگاه ها و تیم های ورزشی، روحانیت به شکل نهادی و نظام مند حضور دارد. روحانیت به نام نمایندگی ولی فقیه با نام های دیگر بر مدیریت کارها و پرسنل اکثر سازمان های فرهنگی، نظامی، اقتصادی و سیاسی نظارت می کند. 👇👇 @Taammolate_talabegi
تأملات طلبگی
✍️ لباس دین(۲۳) 🔹سطح تظاهر شما به دین و دینداری و انتساب به دین، در سطح تحریک مخاطبان تأثیر خواه
♦️لباس دین 🔹در حد تتبع بنده هیچ نصی از کتاب کریم یا سنت شریفه نیافتم که در لباس بین علمای دین و غیر ایشان تمییز ایجاد کند بکله سیره ی رسول اکرم ص و اهل بیت نبوی و صحابه ی رسول خدا و اصحاب ائمه این طور بوده که همان لباس مردم را می پوشیدند و در این امر تمایزی از دیگران نداشتند. شاید آغاز این تمایز ـ آن چنان که گفته می شود ـ از عصر عباسی اول باشد یعنی نیمه ی دوم از قرن دوم هجری. 🔹اما این امر مانع تمایز مردم از یک دیگر در یک لباس خاص به خاطر نوع فعالیت آن ها نمی شود همانطور که در لباس های قاضی ها و پزشکان هنگام کار دیده می شود به شرط آن که این تمایز در لباس امری دینی تلقی نشده که بدعت در دین به شمار رود و این کار موجب ایجاد حالت طبقاتی که از نظر اسلام و اخلاق مطرود است نگردد در غیر این صورت هیچ مشکلی در این موضوع وجود ندارد 📚حیدر حب الله، إضاءات فی الفکر والدین والاجتماع 1: سوال ۱۸۵. 👇👇 @Taammolate_talabegi