eitaa logo
📌تقویم شیعه📜
357 دنبال‌کننده
8 عکس
2 ویدیو
0 فایل
🌱 ﷽ 🌱 ✨اینجا سعی داریم وقـايـع تاریخی مرتـبـط با زندگانی معصومین علیهم‌السلام رو کاملاً مستند و معتبر ارائه بدیم. ⚠️ نشر مطالب با ذکر لینک مجاز است❗ 💢 کانال اصلی‌مون: @Hadis_Shia برای بیان نظرات شما 👇 B2n.ir/w15631
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
١. 🔹 حمله به امام مجتبى (ع) در مدائن در اين روز جراح بن سنان اسدى ملعون در ساباط مدائن با استفاده از تاريكى شب خنجر يا تيغى مسموم را به ران مبارك امام حسن مجتبى عليه السّلام زد كه تا استخوان شكافت. آن حضرت از شدت درد دست در گردن او افكند و هر دو به زمين افتادند. دوستان حضرت آن ملعون را كشتند و امام عليه السّلام را به خانه والى مدائن، سعد بن مسعود (عموى مختار) بردند. سعد جراحى آورد و جراحت آن حضرت را مداوا نمود. در اين روز زيارت آن حضرت و لعن بر ظالمان و قاتلان آن حضرت مناسب است. 📚 زاد المعاد: ص ۳۵ 🆔 @TaghvimShia1
٢. 🔸 مسموم شدن موسى بن جعفر (ع) در اين روز در سال ۱۸۳ ه.ق آقا و مولايمان حضرت موسى بن جعفر عليهما السّلام را به دستور هارون ملعون در زندان بغداد زهر داده و مسموم كردند. 📚 بحار الأنوار: ج۴۸، ص١، ج۹۷ 🆔 @TaghvimShia1
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
. ♦️ فتح خيبر به دست امير المؤمنين (ع) در اين روز در سال ۷ ه.ق در جنگ خيبر مرحب به دست أمير المؤمنين عليه السّلام كشته شد و قلعه خيبر به دست آن حضرت فتح گرديد. چون پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله به جنگ خيبريان رفت و قلعه قموص را محاصره كرد، ابتدا پرچم را براى مبارزه با آنان به ابوبكر دادند. ابوبكر با لشكرى رفت، ولى چون نظر به پهلوانان آنان نمود فرار كرد و لشكريان هم در پى او باز گشتند. روز بعد پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله پرچم را به عمر داد و او هم از ترس كشته شدن به ميدان جنگ نرسيده باز گشت. . 💠 انتخاب على (ع) براى فتح خيبر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله فرمودند: «فردا پرچم را به مردى مى‌دهم كه حمله هايش را تكرار كند، نه اينكه فرار كند. كسى كه خدا و پيامبرش را دوست دارد و خدا و پيامبرش هم او را دوست دارند، و خداوند خيبر را به دست او فتح مى‌كند». همه اصحاب آرزو كردند كه اين مقام و منزلت به آنان واگذار شود. فرداى آن روز، پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: على بن ابى طالب عليه السّلام كجاست؟ گفتند: چشم دردى دارد كه حركت براى آن حضرت مشكل است. خاتم الانبياء صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: او را حاضر كنيد. سلمة بن اكوع رفت و آن حضرت را آورد. پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله سر آن حضرت را در بر گرفت و از آب دهان مبارك به چشمان نورانى حضرت خاتم الاوصياء على مرتضى عليه السّلام ماليد و فرمود: «بار الها، زحمت گرما و سرما را از او بردار». پس از آن روز بر أمير المؤمنين عليه السّلام درد چشم عارض نشد و از گرما و سرما آزرده نگشت. پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله زره خود را بر او پوشانيد و ذوالفقار را بر كمر او بست و پرچم به آن حضرت سپرد و سوار بر مركبش نموده فرمود: «جبرئيل از سمت راست، ميكائيل از سمت چپ، عزرائيل از پيش رو و اسرافيل از پشت سر، و نصرت خدا بالاى سر، و دعاى من از پشت سر تو است». فرمود: يا على، مسلمانى را بر ايشان عرضه كن. . ⭕ ميدان جنگ خيبر آن حضرت رفت، و پس از موعظه و نصيحت، عده‌اى براى جنگ با او آمدند. آنان دو نفر از مسلمانان را شهيد كردند. أمير المؤمنين عليه السّلام بر آنها تاخته و آنها را كشتند. آنگاه برادر مرحب با عده‌اى آمدند. حضرت آنها را هم به درك فرستاد. مرحب كه شجاع بود به خونخواهى آمد. أمير المؤمنين عليه السّلام چنان با ذوالفقار بر سرش فرود آورد كه شمشير از حلقش گذشت و او را دو نيم ساخت و به خاك انداخت. صداى تكبير مسلمانان بلند شد. عده‌اى از يهود به دفاع آمدند و با مسلمانان به جنگ پرداختند. أمير المؤمنين عليه السّلام به مبارزه ادامه داد تا عده‌اى كشته شدند و عده‌اى به قلعه گريختند. آن حضرت با دست قدرتمند حيدرى در قلعه را كند و براى مسلمانان معبر قرار داد تا از خندق عبور كنند. حضرت چندين بار مسلمانان را از روى خندق به وسيلهٔ آن در عبور داد، با اينكه از سه روز قبل، آن حضرت گرسنه بود. 📚 فيض العلام: ص ۳۱۷-٣٢١ 🆔 @TaghvimShia1
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
١. 🖤 شهادت موسى بن جعفر (ع) در اين روز در سال ۱۸۳ ه.ق بنابر مشهور امام موسى بن جعفر عليه السّلام، در حبس سندى بن شاهك به شهادت رسيدند. تعداد فرزندان آن حضرت ۳۷ نفرند و مدت امامت آن حضرت ۳۵ سال، و عمر شريف امام عليه السّلام هنگام شهادت ۵۵ سال بود. 📚 كافى: ج۲، ص۵۰۷؛ ارشاد: ج۲، ص۲۱۵ 🆔 @TaghvimShia1
٢. 🔸 خلفاى ظالم در دوران امامت حضرت آن حضرت ۲۰ سال داشتند كه امامت به ايشان منتقل شد و مدت ۳۵ سال امامت فرمودند. در اين مدت بعد از شهادت امام جعفر صادق عليه السّلام مقدارى همزمان با ابوجعفر منصور بودند كه او متعرض آن حضرت نشد. بعد از منصور قريب به ده سال ايام خلافت مهدى بود. او حضرت را به عراق طلبيد و حبس كرد. شبى أمير المؤمنين عليه السّلام را در خواب ديد كه به او فرمود: «فهل عسيتم ان توليتم أن تفسدوا فى الارض و تقطعوا ارحامكم» (اگر (از این دستورها) روی گردان شوید، جز این انتظار می‌رود که در زمین فساد و قطع پیوند خویشاوندی کنید؟!) (محمّد، ۲۲) وقتى بيدار شد مراد حضرت را دانست و موسى بن جعفر عليه السّلام را از زندان آزاد كرد. پس از مهدى، پسرش هادى خواست آن حضرت را محبوس كند ولى اجل او را مهلت نداد، چه اينكه كمتر از يك سال بيشتر خلافت نكرد. خلافت به هارون ملعون كه رسيد، به ظاهر براى زيارت و در حقيقت براى دستگير نمودن حضرت موسى بن جعفر عليه السّلام و فرستادن آن حضرت از مدينه به بغداد به مسجد النبى صلّى اللَّه عليه و آله آمد. بعد از آن، امام عليه السّلام را از زندانى به زندان ديگر می‌فرستاد، تا در سال چهاردهم خلافتش آن حضرت را در سن ۵۵ سالگى به زهر جفا شهيد كرد. 📚 قلائد النحور: ج رجب، ص ۳۳-٣۴؛ كافى: ج ۲، ص ۵۰۷ 🆔 @TaghvimShia1
٣. 💠 غسل و تدفين حضرت پس از شهادت بدن شريف حضرت را طبق دستور هارون با جامه‌هاى كهنه، جهت اهانت به آن بزرگوار، روى نردبانى گذاردند و چهار حمّال بر دوش گرفتند، و كسى جلوى جنازه صدا مى زد: «اين امام رافضيان است». امام رضا عليه السّلام قبلاً متوجه غسل و كفن و نماز آن حضرت شده بودند. سپس شيعيان آمدند و گل آوردند و احترام كردند و در محل فعلى حرم مطهر، بدن آن حضرت را دفن كردند. 📚 وقايع الأيام: ج رجب، ص ۲۷۹ 🆔 @TaghvimShia1
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
١. 🖤 وفات حضرت ابوطالب (ع) در چنین روزی سيّد بطحاء حضرت ابوطالب عليه السّلام سه سال قبل از هجرت و در سال ۱۰ بعثت از دنيا رفت. بنابر نقلى سن آن حضرت به هنگام رحلت ۸۱ سال بوده است. 📚 منتخب التواريخ: ص ۴۳ 🆔 @TaghvimShia1
٢. 💠 نسب حضرت ابوطالب (ع) نام مبارك آن حضرت عمران است، و پدرشان جناب عبدالمطلب، و مادرشان فاطمه بنت عمرو بن عائذ است. ابوطالب عليه السّلام با عبداللَّه پدر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و زبير بن عبدالمطلب برادر ابوينى بودند، يعنى از طرف پدر و مادر يكى بودند و ساير اولاد جناب عبدالمطلب با اين سه بزرگوار فقط از پدر يكى بودند. 📚 بحار الأنوار: ج ۱۹، ص ۲۴ 🆔 @TaghvimShia1
٣. ✨ ايمان حضرت ابوطالب (ع) مجلسى رحمة اللَّه مى‌فرمايد: اماميه اتفاق دارند بر اسلام و ايمان جناب ابوطالب عليه السّلام به پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و اينكه هيچ گاه عبادت بتى نكرده است. بلكه ابوطالب عليه السّلام يكى از اوصياء حضرت ابراهيم عليه السّلام است و امر اسلام و ايمان او در شيعه مشهور است و علماى شيعه كتابها در ايمان آن بزرگوار تأليف كرده‌اند. صدوق رحمة اللَّه مى‌فرمايد: در حديث آمده كه جناب عبد المطلب عليه السّلام حجت الهى و جناب ابوطالب عليه السّلام وصى ايشان بوده است. طبق روايت ودايع انبياء، عصاى حضرت موسى عليه السّلام و انگشتر حضرت سليمان عليه السّلام و ...، توسط عبدالمطلب عليه السّلام به ابوطالب عليه السّلام سپرده شد كه ايشان آنها را به خاتم الانبياء صلّى اللَّه عليه و آله سپردند. ابن اثير جزرى شافعى مى گويد: اهل بيت عليهم السّلام بر ايمان ابوطالب عليه السّلام اجماع دارند و اجماع اهل بيت عليهم السّلام حجّت است. كتب زيادى در ايمان حضرت ابوطالب عليه السّلام تأليف شده كه اولين آنها در سال ۶۳۰ ه.ق نوشته شده است. از آن زمان تاكنون كتبى به زبانهاى مختلف در ايمان، عظمت و بزرگى آن بزرگوار تأليف و چاپ شده است كه بر اهل تحقيق پوشيده نيست. حضرت رضا عليه السّلام مى‌فرمايند: «كسى كه معتقد باشد ابوطالب عليه السّلام با حالت كفر از دنيا رفته، كافر است». اشعار حضرت ابوطالب عليه السّلام در حمايت از پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله، اشعار منسوب به أمير المؤمنين عليه السّلام هنگام رحلت ابوطالب عليه السّلام و كلمات آن بزرگوار به قريش در مسجد الحرام هنگام سوء قصد قريش نسبت به پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله، و كلمات آن حضرت هنگام رحلت، كلمات آن حضرت در طلب ياران همه دلالت دارد بر اينكه داراى ايمانى منحصر به فرد بوده است كه در روايات تشبيه به ايمان اصحاب كهف شده است. بعضى از ابيات أمير المؤمنين عليه السّلام در مرثيه آن بزرگوار نيز دلالت بر افضليت آن بزرگوار بر حمزه عليه السلام دارد. اصبغ بن نباته مى‌گويد: أميرالمؤمنين عليه السّلام فرمود: «به خدا قسم هرگز پدرم و جدم عبدالمطلب و هاشم و عبد مناف عبادت بت نكرده‌اند». گفتند: «پس چه را عبادت مى‌كردند؟ فرمودند: به سوى كعبه نماز مى‌خواندند و بر دين ابراهيم و به آن متمسك بودند. ابن ابى الحديد در ضمن اشعارى مى‌گويد: اگر ابوطالب و پسرش نبودند، از دين اثرى نبود كه اينچنين استوار شود. ابوطالب در مكه از پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله حمايت كرد و پسرش در مدينه بى دريغ از پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله حمايت و دفاع مى‌نمود. به گفته سيوطى احاديثى كه جسارت به آن بزرگوار كرده‌اند، از موضوعات زمان معاويه و غير آن است، براى شادى شجره ملعونه بنى اميه، و از جمله از راويان آن مغيرة بن شعبه است كه در عداوت و دشمنى با بنى هاشم شهره آفاق است. 📚 منتخب التواريخ: ص ۱۱۳-۱۱۴؛ وقايع الأيام: ج ۱، ص ۲۸۶-۳۰۶؛ شرح ابن أبى الحديد: ج ۱۴، ص ۶۶-۸۵ 🆔 @TaghvimShia1
۴. 🏴 پيامبر (ص) در وفات ابوطالب (ع) هنگامى كه حضرت أميرالمؤمنين عليه السّلام خبر وفات ابوطالب عليه السّلام را به پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله داد، آن حضرت به شدت ملول و محزون شدند و فرمودند: «يا على برو و او را غسل و حنوط و كفن كن و چون بر روى سرير (تخت) نهادى به من خبر بده». هنگامى كه آن حضرت دستورات پبامبر صلّى اللَّه عليه و آله را انجام داد و پدر بزرگوار را بر روى سرير گذاشت، پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله خودشان تشريف آوردند و چون نظر مباركشان بر نعش عموى بزرگوارشان افتاد، رقت و حزن به آن حضرت دست داد و فرمودند: «اى عمو، صله رحم و مهربانى كردى و جزاى خير ديدى. اى عمو، در كوچكى مرا كفالت كردى و در بزرگى مرا نصرت و حمايت نمودى». بعد به مردم رو كردند و فرمودند: «سوگند به خدا كه اذن شفاعت مى‌دهم در روز قيامت به عمويم كه جن و انس از آن شفاعت تعجب كنند». با رحلت ابوطالب عليه السّلام جبرئيل نازل شده به پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله عرض كرد: «ياور تو از دنيا رفت، هجرت كن». أميرالمؤمنين عليه السّلام در زمان حيات خود نائب مى‌گرفت كه براى عبداللّه و آمنه و ابوطالب عليهم السّلام حج انجام دهند، و هنگام شهادت به اولاد خود وصيت فرمودند كه نايب براى حج از طرف آن بزرگواران بگيرند. 📚 بحار الأنوار: ج ۱۹، ص ۶۹؛ وقايع الأيام: ج ۱، ص ۳۰۳ 🆔 @TaghvimShia1
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
. ✨ بعثت پيامبر (ص) مبعث مبارك پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله در سن ۴۰ سالگى و آغاز نزول قرآن بر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله در اين روز بوده است. اين روز يكى از اعياد بزرگ است، و روزى است كه حضرت رسول صلّى اللَّه عليه و آله به رسالت مبعوث گرديد و جبرئيل عليه السّلام بر پيامبرى آن حضرت نازل شد. غير شيعه مبعث را در ۱۷ يا ۱۸ يا ۲۴ ماه رمضان و بعضى در ۱۲ ربيع الاول مى دانند. در اين روز صلوات بر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و اهل بيت آن حضرت و نيز زيارت آن حضرت و امير المؤمنين عليه السّلام وارد شده است. ساليان سال بود كه از بعثت انبياء عليهم السّلام مى‌گذشت، و هر قوم و قبيله‌اى با عقيده‌هاى مختلف خود زندگى مى‌كردند و در حجاز و مكه آن روز بسيارى بت مى‌پرستيدند: بت سنگى، فلزى، چوبى، و گاهى از جنس خرما. دختران را زنده به گور مى‌كردند. اكثر قبايل در حال جنگ و خونريزى بودند. دنيا غرق در گمراهى و ضلالت بود. تا اينكه چهل سال از ولادت با سعادت اشرف مخلوقات و سرور كائنات حضرت محمّد بن عبداللَّه صلّى اللَّه عليه و آله گذشت. خداوند آن حضرت را به پيامبرى مبعوث فرمود، و جبرئيل بر آن حضرت نازل شد و وحى‌هاى الهى را با آداب و مراسمى مخصوص به آن حضرت رسانيد كه در كتب روائى با سندهاى مختلف ذكر شده است. طبق بعضى روايات هنگامى كه آن حضرت از كوه حرا بر مى‌گشتند انوار جلال و عظمت ايشان را فرا گرفته بود، به حدى بود كه هيچكس را ياراى آن نبود كه به آن حضرت نظر كند. از كنار هر درخت و گياه و سنگ كه مى‌گذشت در برابر آن حضرت خم مى شدند و به زبان فصيح مى‌گفتند: «السّلام عليك يا نبى اللَّه، السّلام عليك يا رسول اللَّه». هنگامى كه آن حضرت داخل خانه حضرت خديجه سلام اللَّه عليها شدند، از شعاع انوار جمال آن حضرت خانه منور شد. خديجه سلام اللَّه عليها عرض كرد: اى محمّد، اين چه نور است كه از شما مشاهده مى‌كنم؟ آن حضرت فرمودند: اين نور پيامبرى است. سپس خطاب به حضرت خديجه سلام اللَّه عليها فرمودند: بگو: «لا اله الا اللَّه محمّد رسول اللَّه». خديجه سلام اللَّه عليها عرض كرد: سالهاست من پيامبرى شما را مى‌دانم. سپس به وحدانيت خداوند متعال و رسالت پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله شهادت داد. در اين هنگام آن حضرت فرمودند: «اى خديجه! احساس سرما مى‌كنم. جامه‌اى بر من بپوشان». حضرت جامه بر خود كشيد و خوابيد. از جانب حقتعالى ندا رسيد: «يا أيها المدّثر، قم فانذر و ربّك فكبّر... » «اى جامه به خود پيچيده، برخيز و بترسان مردم را از عذاب پروردگار خود، و تكبير بگو و پروردگارت را به بزرگى ياد كن». (سوره مدّثر) آن حضرت برخاست و انگشت مبارك در گوش خود گذاشت و فرمود: «اللَّه اكبر، اللَّه اكبر» پس صداى آن حضرت به همه موجودات رسيد، و همه با او موافقت كردند. پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله سه سال پنهانى مردم را به خداى يكتا دعوت مى‌فرمود، و پس از سه سال جبرئيل آمد و عرض كرد: «خداوند متعال امر فرموده كه دعوت خويش را آشكار فرمائى». سپس آن حضرت از كوه صفا بالا رفتند و مردم را انذار فرمودند و دعوت خود را علنى نمودند. 📚 زاد المعاد: ص٣۶ و۴٠؛ منتهى الامال: ج۱، ص۴۷؛ بحار الانوار: ج۱۹، ص ۱۷۴-۱۸۶ 🆔 @TaghvimShia1
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
١. 🔸 خروج امام حسين (ع) از مدينه به سوى مكه در اين روز در سال ۶۰ ه.ق امام حسين عليه السّلام از مدينه منوره متوجه مكه شدند. در اين سفر همراه ايشان، عقيله بنى هاشم زينب كبرى، برادرشان حضرت ابوالفضل العباس، امّ كلثوم، على اكبر و ديگر اهل بيت عليهم السّلام بودند. خواهران سيّد الشّهداء عليه السّلام با عقيله بنى هاشم سلام اللَّه عليها ۱۳ نفر بودند. بانوان ديگر از منسوبين حضرت، عليا مخدره امّ كلثوم صغرى دختر زينب كبرى سلام اللَّه عليها كه با شوهرش به كربلا آمد و ديگرى خواهر أمير المؤمنين عليه السّلام جمانه دختر ابوطالب عليه السّلام. همچنين ۹ كنيز با حضرت از مدينه خارج شدند و ۱۰ نفر غلام با حضرت بودند. چند نفر از همسران امام مجتبى عليه السّلام و ۱۶ نفر از اولاد دختر و پسر امام مجتبى عليه السّلام و خانواده مسلم بن عقيل عليه السّلام و ديگر اصحاب و بستگان حضرت نيز همراه بودند. لوازم و سوارى هائى كه داشتند عبارت بود از ۲۵۰ اسب، ۲۵۰ ناقه. از اين تعداد، ۷۰ ناقه براى حمل خيمه ها، ۴۰ ناقه براى حمل ديگ و ظروف و ادوات ارزاق، ۳۰ ناقه براى حمل مشكهاى آب، ۱۲ ناقه براى جامه‌ها و دراهم و دنانير، ۵۰ ناقه براى حمل ۵۰ هودج تعبيه شده براى حمل مخدرات و علويات و اطفال و ذرارى و خدمتگزاران و كنيزان، و بقيه شتران براى حمل وسائل مختلف كه مورد لزوم بود. 📚 بحار الأنوار: ج ۴۴، ص ۳۲۹؛ مدينه تا مدينه: ص ۷۷-۹۰ 🆔 @TaghvimShia1
٢. 🔹 اولين اقامه نماز در اسلام در اين روز اولين كسى كه بعد از بعثت با پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله نماز خواند، أمير المؤمنين عليه السّلام بود. روز دوشنبه ۲۷ رجب پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله مبعوث شدند و در ۲۸ رجب حضرت أمير المؤمنين عليه السّلام با آن حضرت نماز اقامه فرمودند. 📚 وقايع الأيام: ج رجب، ص ۲۴۷ 🆔 @TaghvimShia1
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
١. 🔸 هجرت مسلمانان به حبشه در اين ماه بعد از بعثت به امر پيامبر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله مسلمانان به سرپرستى جعفر بن ابى طالب عليه السّلام به حبشه هجرت نمودند. 📚 بحار الأنوار: ج ۱۸، ص ۴۱۲-۴۲۲ 🆔 @TaghvimShia1
٢. 🔹 وفات نجاشى پادشاه حبشه در اين ماه در سال ۹ ه.ق پادشاه حبشه رحلت نمود. در آن روز پيامبر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: «امروز مردى صالح از جهان رحلت نمود. برخيزيد تا بر او نماز بگذاريم». در اين هنگام جنازه نجاشى بر پيامبر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله ظاهر شد و آن حضرت بر او نماز گذاردند. 📚 بحار الأنوار: ج ٢١، ص ٣۶٩؛ منتهى الامال: ج ۱، ص ۹۳ 🆔 @TaghvimShia1
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
١. ✨ ولادت امام حسين (ع) در اين روز در سال ۴ ه.ق آقاى شهيدان و سرور و سالار شيعيان و دلباختگان، شهيد غريب، عطشان نينوا حضرت اباعبداللَّه الحسين الشهيد عليه السّلام عالم را به نور خود منور فرمود. 📚 بحار الأنوار: ج ۴۴، ص ١٠١ 🆔 @TaghvimShia1
٢. 💠 القاب امام حسين (ع) نام مبارك آن حضرت در تورات شبير و در انجيل طاب است. پدرشان مولانا و مقتدانا أمير المؤمنين على بن ابى طالب عليه السّلام و مادرشان حضرت ولية اللَّه و حبيبته خاتون دو سرا صديقه كبرى فاطمه زهرا سلام اللَّه عليها است. كنيه آن حضرت ابو عبداللَّه و كنيه خاص آن حضرت ابوعلى است. القاب حضرت الشهيد، السعيد، السبط الثانى، الامام الثالث، الرشيد، الطيب، الوفى، السيد، الزكى، المبارك، تابع لمرضات اللَّه است. 📚 بحار الأنوار: ج ۴٣، ص ٢٣٧ 🆔 @TaghvimShia1
٣. 💞 پيامبر (ص) در ولادت امام حسين (ع) هنگامى كه خبر ولادت آن حضرت به پيامبر گرامى پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله رسيد، به خانه أمير المؤمنين عليه السّلام آمدند و به اسماء فرمودند تا مولود را بياورد. اسماء حضرت را در پارچه‌اى سفيد پيچيد و خدمت رسول اكرم پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله آورد. پيامبر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله در گوش راست آن حضرت اذان و در گوش چپ اقامه فرمودند. روز اول يا هفتم ولادت، امين وحى الهى جبرئيل فرود آمد و عرض كرد: «سلام خداوند بر تو باد اى پيامبر، اين نوزاد را به نام پسر كوچك هارون شبير نام بگذار، كه به عربى حسين گفته مى‌شود. چون على عليه السّلام براى شما مانند هارون براى موسى بن عمران است، جز آنكه شما خاتم پيامبرانى.» به اين ترتيب نام پر عظمت «حسين» از جانب پروردگار براى دومين فرزند فاطمه سلام اللَّه عليها انتخاب شد. در اين روز ملائكه آسمانها براى عرض تهنيت به مناسبت اين ولادت خدمت پيامبر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله رسيدند و از خاك قبر آن بزرگوار براى پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله آوردند و به آن حضرت تعزيت نيز گفتند. يكى از معجزات روز ولادت آن حضرت اين بود كه فطرس ملك يا دردائيل پناه به آن امام مظلوم برد و خداوند او را بخشيد و او را به مقام قبلى‌اش باز گردانيد. 📚 أمالى شيخ طوسى: ج ۱، ص ۳۷۷؛ معانى الأخبار: ص ۵۷؛ بحار الانوار: ج ۴۴، ص ۱۸۲ 🆔 @TaghvimShia1
۴. 🌱 دوران زندگى امام حسين (ع) آن حضرت شش سال و چند ماه با جد گرامى خود رسول اكرم پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله بود. مدت سى سال با پدر بزرگوار خود مولاى متقيان امير مؤمنان عليه السّلام زندگى كرد، و در جمل، صفين و نهروان شركت داشت. در دوران زمامدارى غاصبانه عمر، امام حسين عليه السّلام در سن ده سالگى وارد مسجد شد و خليفه دوم را بر منبر پيامبر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله مشاهده كرد كه سخن مى‌گفت. از منبر بالا رفت و فرياد زد: «از منبر پدرم فرود آى»! بعد از شهادت أمير المؤمنين عليه السّلام همراه و شريك رنجهاى امام حسن عليه السّلام بود، و شاهد بود كه معاويه و ديگر منافقين و كافران چگونه دهان آلوده خود را به بدگوئى پدر بزرگوارش أمير المؤمنين و برادرش امام حسن عليهماالسّلام مى‌گشايند. پس از آنكه امام مجتبى عليه السّلام را مظلومانه شهيد كردند، امامت به آن وجود سراپا جود رسيد، و بعد از مصائب و اذيتها و زخم زبانها، در روز عاشورا آن حضرت را به شهادت رسانيدند. 📚 الاصابة: ج ۱، ص ۳۳۳؛ تاريخ دمشق ابن عساكر: ص ۱۴ - ۲۸۵ 🆔 @TaghvimShia1
۵. 🔹 ورود امام حسين (ع) به مكه در شب جمعه سوم شعبان سال ۶۰ ه.ق امام حسين عليه السّلام وارد مكه شدند و تا ذى الحجه در آنجا اقامت داشتند. 📚 ارشاد: ج ۲، ص ۳۵ 🆔 @TaghvimShia1
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
. ✨ ولادت حضرت عباس (ع) در اين روز در سال ۲۶ ه.ق علمدار كربلا سقاى نينوا حضرت قمر منير بنى هاشم ابوالفضل العباس عليه السّلام به دنيا آمد. نام مشهور آن حضرت عباس عليه السّلام است. به آن حضرت ابوالفضل، ابوالقربة، قمر بنى هاشم، باب الحوائج، عبد صالح و سقا مى‌گويند. پدرشان حضرت أمير المؤمنين على بن ابى طالب عليه السّلام، و مادرشان امّ البنين فاطمه سلام اللَّه عليها دختر حزام كلابيه است. آن حضرت خوش سيما و زيبا رو بود و به همين جهت به ماه بنى هاشم ملقب شد. قامتى بلند و بازوهائى قوى داشت و بر اسب كه مى‌نشست و پا در ركاب مى‌نمود زانوى آن حضرت تا گردن اسب مى‌رسيد. مظهر جلال و جبروت حضرت كردگار بود، و در شجاعت و صفات بعد از امام حسن و امام حسين عليهما السّلام سر آمد اولاد أمير المؤمنين عليه السّلام بود. آن حضرت سپهسالار و علمدار مظلوم كربلا بود. 📚 خصائص العباسيه: ص ۶۶؛ وقايع الأيام: ص ۴۲۲ 🆔 @TaghvimShia1