ادامه بخش قبل ⏫⏫⏫ ❇️ تحقیقی در باب رابطه علم و دین (۳) در پاسخ باید بگوییم که در صورتی که سطوح سه گانه سابق را رعایت کردیم و پس از آن با رعایت قواعد داخلی علم توانستیم حقیقتی را کشف کنیم (مثل اینکه برای ساخت ساختمان 10 طبقه باید از آهن با فلان قطر استفاده شود) اگر صرفاً می خواهیم گزارش از حقیقتی که کشف کرده ایم بدهیم مانعی نیست ولی مشکل از آنجا شروع می شود که بعد از کشف این حقیقت «توصیه» می کنیم و مثلا می گوییم: پس باید خانه ها را اینگونه ساخت. ریشه این اشتباه این است که بین «کشف حقیقت» و «کشف مصالح و مفاسد» خلط می شود. علم بعد از رعایت قواعد پیشینی که ذکر آن رفت صرفا در نشان دادن حقیقتی از حقائق عالم کارآمد است نه کشف مصالح و مفاسد واقعی. پیش از تحلیل مسئله مثالی را برای روشن شدن بحث بیان می کنیم: فرض کنید گفته می شود که برای ایجاد بیشترین لذت از نوشیدن یک مشروب الکلی چه نکاتی باید رعایت شود؟ برای پاسخ به این پرسش حقائق زیادی از قواعد تکوینی این دنیا باید کشف شود. مثل اینکه آن نوشیدنی از چه موادی و با چه درصدی تولید شده است؟ چه کسی، با چه سنی، با چه جنسیتی، با چه شرائط و خصوصیات جسمی ای مصرف می کند؟ این نوشیدنی چه ارتباطی با سایر مواد خوراکی و نوشیدنی می تواند داشته باشد و آنها در طعم یا هضم این ماده چه اثری می گذارند؟ در چه منطقه ای و با چه خصوصیات آب و هوایی مصرف می شود؟ فرد مصرف کننده برای بار چندم است که مصرف می کند؟ و شاید دهها سوال دیگر. پاسخ به پرسشهای فوق جزو حقائق تکوینی این دنیا هستند و بالاخره در عالم بیرون نسبت به یک موضوع مشخص خارجی یک واقعیت وجود دارد و در اینجا «نسبیت» راه ندارد و امام معصوم علیه السلام نیز به عنوان عالم به همه حقائق موجود در دنیا پاسخ این پرسشها را می داند و می تواند نسبت به یک فرد مشخص با توجه به همه خصوصیات پیرامونی او توصیه کند که برای اینکه بیشترین لذت را ببری باید چه نکاتی را رعایت کنی. اما آیا لزوما این توصیه ی مطابق با واقعیت، مصلحت این شخص است؟ به هیچ وجه. چرا؟ پاسخ این است که درست است که واقعیات خارجی، نسبی نیستند ولی مصالح و مفاسد کاملا نسبی اند. توضیح اینکه مصلحت و مفسده همیشه نسبت به هدفی که ما ترسیم می کنیم معنا پیدا می کند. مصلحت داشتن یعنی ملائمت یک واقعیت با هدفی که مشخص کرده ایم. مثلا نمی توانیم به طور مطلق بگوییم بارش باران مصلحت دارد، چه اینکه کسی که بذری را در خاک کاشته است به هدف روییدن آن، برای او باران مصلحت دارد ولی کسی که گندم را چیده است و جمع کرده است به هدف نگه داری برای آینده، باران برای او مفسده دارد چه اینکه موجب فساد گندم هایش خواهد شد. پس علم تحت ضوابطی، واقعیت را کشف می کند ولی نمی تواند مصلحت و مفسده را تعیین کند زیرا برای تعیین مصلحت و مفسده باید هدف و غایت مشخص شود تا بعد نسبت آن واقعیت و غایت را بسنجیم و از رهگذر آن، مصلحت و مفسده مشخص گردد. اینجا دین است که غایة الغایات را بندگی خداوند متعال ترسیم کرده است و همه واقعیات عالم باید با این هدف و غایت از زندگی سنجیده شود تا مصلحت بودن یا مفسده بودن آن روشن گردد، چیزی که از دسترس علم خارج است. علم ساختمان سازی به ما می گوید که برای ساختمان 10 طبقه باید چه کار کرد؟ ولی نمی تواند به ما بگوید که ساخت ساختمان 10 طبقه چه نسبتی با بندگی خداوند متعال دارد؟ بلکه این دین است که می تواند پاسخ چنین پرسشی را بدهد. این بیان در واقع تعمیقی است نسبت به همان سطح اول یعنی «تأثیر دین در بهره گیری از محصولات علوم» چه اینکه ضوابط الزامی و توصیه های غیر الزامی شرع است که مشخص کننده نسبت واقعیات کشف شده توسط علوم با هدف از زندگی انسان است اما از آنجا که اخذ گزاره های دستوری و توصیه ای از علوم، ارسال مسلّم گرفته می شود می توان آن را سطح دیگری از رابطه علم و دین در نظر گرفت. @Tanbiholomah

🔻 توحید و عرفان و اخلاق، بدون «تولّی و تبرّی» معنا ندارد. 🔰 #استاد_میرباقری: ⚡️ طریقِ قُرب به خدای متعال، تولّی و تبرّی است؛ همچنان‌که در زیارت عاشورا آمده: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ فِي هَذَا الْيَوْمِ وَ فِي مَوْقِفِي هَذَا وَ أَيَّامِ حَيَاتِي بِالْبَرَاءَةِ مِنْهُمْ وَ اللَّعْنَةِ عَلَيْهِمْ وَ بِالْمُوَالاةِ لِنَبِيِّكَ وَ آلِ نَبِيِّكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ السَّلَام‏». ⚡️ «تخلّقِ کامل» یعنی «تبرّی کامل و تولّی کامل». کسی که از دشمنان تاریخی سیّدالشُّهدا(ع) تبرّی ندارد، چگونه می‌تواند بگوید من یک انسان موحّد اخلاقی هستم؟‌ این چه نوع تعریف از اخلاق است که بگوییم فلان شخص، عارف و مُهذّب است اما برای او مهمّ نباشد که پرچمِ اسلام شکست بخورد یا پیروز شود؟ 🌐 کانال در محضر آیت الله میرباقری @Tanbiholomah

#نقد_کتاب 📚عنوان کتاب: عاشوار؛ فساد و اصلاح. از مرحوم دکتر داوود فیرحی 🔹ناقد: حجة الاسلام محمد متقیان تبریزی 🔹موضوع نقد: روش شناسی فقه سیاسی جناب فیرحی با تمرکز بر کتاب «عاشوار؛ فساد و اصلاح.» 1⃣جلسه اول 📆محرم الحرام ۱۴۴۶ ______________________ 3:30 گزارشی ازکتاب و تفکر مولف و نقد آن به لحاظ روش شناسی 10:30 بیان سه مورد از موارد نقد شده مورد اول: تحلیل عاشوراء به لحاظ جامعه شناسی سیاسی نقد: عاجز بودن جامعه شناسی سیاسی از تحلیل عمق عاشوراء 18:45 مورد دوم: عاشورا و اخلاق مقاومت نقد: اشکال تحلیل عاشورا بر اساس این نظریه که "ملاک مشروعیت و عدم مشروعیت را استبداد و عدم آن می‌دانند و در فرض استبداد، حق مقاومت دارند" https://eitaa.com/Tanbiholomah/767

#نقد_کتاب 📚عنوان کتاب: عاشوار؛ فساد و اصلاح. از مرحوم دکتر داوود فیرحی 🔹ناقد: حجة الاسلام محمد متقیان تبریزی 🔹موضوع نقد: روش شناسی فقه سیاسی جناب فیرحی با تمرکز بر کتاب «عاشوار؛ فساد و اصلاح.» 1⃣جلسه دوم 📆محرم الحرام ۱۴۴۶ __________________ 3:20 تبیین نقد مورد دوم بیان اشکال اساسی در روش تحلیل مرحوم دکتر فیرحی 16:00 مورد سوم تحلیل الگوی حکمرانی پیامبر اکرم تنها بر اساس دموکراسی و مشورت و قرارداد نقد: پیش فرضهای برگرفته از علوم سیاسی موجب تقلیل حقیقت حکمرانی نبی مکرم و آرمان‌های حکومت دینی بلکه گاهی تحریف آن شده است. https://eitaa.com/Tanbiholomah/768

🔹 مجموعه جلسات نقد «کتاب عاشوراء؛ فساد و اصلاح» (مجموعه سخنرانی های مرحوم دکتر فیرحی) توسط: 🎙حجت الاسلام رضازاده جلسه اول جلسه دوم 🎙حجت الاسلام متقیان تبریزی جلسه اول جلسه دوم @Tanbiholomah

#یادداشت_میهمان ❇️ضرورت تعامل میان کارشناسان و فقها در باب موضوع شناسی 🖋حسین کاظم زاده ⁉️ضرورت موضوع شناسی در فقه بر کسی پوشیده نیست، چرا که حکم بر روی موضوع، مکلف را از حيرت خارج کرده و تکلیف عملی او را روشن می‌سازد. بحث بر سر این است که در موضوعات تخصصی و نه عرفی، این تشخیص به عهده کیست؟ 🔹برخی به درستی بر این نکته پای فشاری دارند که حواله این مساله را به کارشناسان تخصصی دادن، عملا فتوای فقیه را از مدار خود خارج می‌سازد. توضیح آنکه، اقتصاددان مثلا در باب اقتصاد، دغدغه ای دارد که منطبق با مسائل فقه و فقیه نیست. او در باب اوراق نقدیه مثلا، به دنبال این است که منشا ثروت ملت ها چه چیزی است؟ عوامل موثر روی تورم کدامند؟ و... در حالی که دغدغه فقیه این است که احکام و آثار شرعی بر این اوراق چیست؟ با پرداخت این اوراق، آیا اداء دین محقق میشود؟ آیا این اوراق صرف حواله اند یا مال هستند ؟ و.... 🔹از سوی دیگر بسیاری از متخصصین چه فقیه و چه کارشناسان در حوزه های مختلف، معتقدند، فقها و مجتهدین، تصور صحیحی از موضوعات پیچیده دنیای مدرن ندارند و تلقی ها عموما بسیط و غیر مطابق با واقع است. مثلا بانک به عنوان یک نهاد چند بعدی در دنیای سرمایه داری را با تبدیل به عقود متعدد به ظاهر اسلامی، مورد بررسی فقهی قرار ميدهند و پر واضح است که شناخت موضوع از این طریق، مصیب به حکم شرعی صحیح نخواهد شد و جامعه اسلامی را در عمل، مبتلا به تبعات سرمایه داری مدرن خواهد کرد. ⁉️اما چه باید کرد؟ 🔹به نظر می‌رسد ملاحظه هر دو دسته، صحیح است و بخشی از واقعیت را برای ما بازگو می‌کند؛ تکیه صرف به کارشناس، ما را دچار دستگاههای فکری بیگانه با فقه اسلامی می کند و تلقی های ساده انگارانه از موضوعات مستحدثه و پیچیده تخصصی هم ما را از واقعیت توفنده فقه اسلامی دور می‌کند. ✅راهکار پیشنهادی دو اتفاق به موازات هم باید دنبال شود: ۱. تشکیل لجنه های موضوع شناسانه، با همکاری اساتید حوزه و دانشگاه. تعامل میان این دو نهاد است که اشکالات فوق را برطرف می‌کند و ما را از مزایای هر جریان، بهره مند می‌سازد ۲. گفتمان سازی پایگاه فکری مشترک انقلاب اسلامی. انقلاب به مثابه یک حرکت اجتماعی، واجد یک طرز فکر و مبانی اندیشه ای مختص به خود است که در بیان و بنان رهبران انقلاب، تجلی پیدا کرده است، بدون این پایگاه فکری مشترک، لجنه های فوق الذکر، راه به جایی نبرده و عملا ما در دوران میان منظومه های متعدد و متنوع فکری، گرفتار تحیر و تکثر می‌شویم. @Tanbiholomah

سرلوحه زندگی @Tanbiholomah

#تعطیلی_شنبه‌ها @Tanbiholomah

❇️ مهمترین غفلتی که در عرصه دین و مخصوصا علوم انسانی دچارش هستیم 🎙 مرحوم استاد حائری شیرازی ♨️ علما، حصون اسلام هستند؛ اما دیوار برای علوم انسانی غربی نکشیده‌ایم... ♨️ در آخرالزمان مردم برای حل مسائل اسلامی خود به علمای یهود و نصاری مراجعه می‌کنند!! #علوم_انسانی #علوم_انسانی_اسلامی @Tanbiholomah