eitaa logo
حامد منتظری مقدم- تشیع پژوهی
606 دنبال‌کننده
202 عکس
210 ویدیو
104 فایل
هدف از ایجاد این کانال، نشر و همفکری دربارۀ یافته ها و نکته های تشیع پژوهی است. مشتاق دریافت دیدگاه های شما: حامد منتظری مقدم (دانشیار گروه تاریخ مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی) @H_Montazeri
مشاهده در ایتا
دانلود
📌 ... 📍اسم دیگر جناب علی اصغر چیست؟ 📍آیا علی اصغر در کربلا شش ماهه بوده است؟ 📍کی به دنیا آمده است؟ 📍 : ◀️بیشتر منابع تاریخی از طفلی به نام یا عبدالله (شيرخواره) برای امام حسین(ع) نام برده اند. 🏴عبدالله بن (ع) که نزد ما به علی اصغر مشهور است بنا به نقل ابومخنف از امام (ع) به تیر یکی از بنی‌اسد در دستان پدرش شد. تعبیر بلاذری صریح‌تر و دلخراش‌تر است: رَمى حرملةُ بن كاهل الوالبي [الاسدی] عبدَالله بن حسين(ع) بسهم فَذَبَحَهُ‏. ◀️طبری شیعی، نام او را علی نهاده است. ◀️این منابع، درباره او سخنی نگفته اند و تنها به عناوینی مانند: ، ، و یا شيرخواره اکتفا کرده اند. ◀️طبق برخی شواهد تاریخی کهن ازجمله (م۲۹۲ق): این طفل در به دنیا آمده است. ◀️بلعمی متوفی قرن چهار، طفل شيرخواره را یک ساله دانسته است و سرانجام کسائی مروزی در شعری این طفل را ۵ ماهه معرفی کرده است. البته اخبار آنان بدون سند بوده و قابل اعتماد نیست ◀️برخی هم ۳ساله ذکر کرده اند. 📍جمع بندی: 1️⃣امام (ع) طفلی بنام عبدالله یا علی داشته و به جهت کوچک بودن به یا مشهور گشته است. 2️⃣منابع کهن و معتبر درباره سن دقیق علی اصغر سخن نگفته اند، از این رو ، عبارت عبدالله یا علی شيرخواره را بکار می برند. 3️⃣در هیچ منبع کهنی به ۶ ماهه بودن علی اصغر اشاره نشده است. اما در دو قرن اخیر و عمدتا بعد از صفویه روایت ۶ماهه بودن علی اصغر، بدون هیچ سندی در روضه ها خوانده می شود. بنابراین باید از علی اصغر به عبدالله رضیع یاد کرد. 📚یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۲۴۵؛ 📚ابن اعثم، الفتوح، ج۵، ص۱۱۵؛ 📚بلعمی، تاریخ نامه طبری، ج۴، ص۷۱۰؛ 📚تسميه من قتل مع الحسين، فصلنامه تراثنا، ش۲، ص۱۵۰؛ 📚خوارزمی، مقتل الحسين، ج۲، ص۳۷؛ 📚طبری، دلائل الامامه، ص۷۱. @ahlebait110 🔘کانال تشيع پژوهي در ایتا👇 🏴https://eitaa.com/Tashayo
🏴تحلیل تاریخی- سیاسی درباره (علیه السلام) از علامه (1037-1110): 🖋«... امام حسین (علیه السلام) جانش را فدای دین جدش (اسلام) کرد و با شهادت او، دولت بنی امیه متزلزل و گمراهی آنان برای مردم آشکار شد و اگر او با بنی امیه سازش می کرد، حکومت ایشان تقویت و کارشان بر مردم مشتبه و نشانه های دین محو و نابود می شد». 🖋...أنه (عليه السلام) فدى نفسه المقدسة دين جده، ولم يتزلزل أركان دول بني أمية إلا بعد شهادته، ولم يظهر للناس كفرهم وضلالتهم إلا عند فوزه بسعادته، ولو كان (عليه السلام) يسالمهم ويوادعهم كان يقوى سلطانهم، ويشتبه على الناس أمرهم، فيعود بعد حين أعلام الدين طامسة 📖بحار الأنوار، ج45، ص98-99 ◀️ ظاهرا این قدیمی ترین تحلیل دربارۀ قیام امام حسین (علیه السلام) از یکی از بزرگترین عالمان شیعه است که در آن، دیدگاه «شهادت سیاسی» انعکاس یافته است. گفتنی است که برخی از صاحبان اصلی ترین دیدگاه رقیب (قیام برای حکومت) چنان دیدگاهی را به عاملی غیرمسلمان (به نام ماربین مسیحی) نسبت داده اند. 🔘کانال تشيع پژوهي در ایتا👇 🏴https://eitaa.com/Tashayo
🏴📌تصویری حماسی و ماندگار از واقعه کربلا؛ ◀️ شیخ صدوق(م. ۳۸۱) می نویسد: وقتی کارزار بر حسین بی علی (ع) سخت شد، یاران او به وی نگریستند؛اما او را درحالتی غیر از آن چه خود بودند یافتند؛ زیرا هرگاه کارزار شدت می گرفت، رنگ آنان تغییر می کرد و لرزه بر اندامشان می افتاد و دل آنان می لرزید؛ ولی امام حسین (ع) و یاران خاص او، رنگ چهره شان برافروخته تر و اندامشان آرام تر و جانهایشان آسوده تر می گشت؛ از این رو آنان به یکدیگر می گفتند: نگاه کنید! او از مرگ نمی ترسد! پس امام حسین (ع) به آنان فرمود: «ای بزرگ زادگان! بردبار باشید که مرگ چیزی جز یک پل نیست...» لما اشتدت الامر بالحسین بن علی بن ابی طالب(ع) نظر الیه من کان معه فاذا هو بخلافهم لانهم کلما اشتدالامر تغیرت الوانهم و ارتعدت فرائصهم و وجلت قلوبهم و کان الحسین (ع) و بعض من معه من خصائصه تشرق الوانهم و تهدأ جوارحهم و تسکن نفوسهم فقال بعضهم لبعض انظروا لایبالی بالموت فقال لهم الحسین (ع) صبراً بنی الکرام فما الموت الا قنطره...» (شیخ صدوق، معانی الاخبار، ص 288). هر چه بر وي سخت‏تر گشتي نبرد رخ ز شوقش، سرخ‏تر گشتي چو وَرد آري آري عشق را اين است حال چون شود نزديک، هنگام وصال‏ (نیر تبریزی) 🖌متن ارسالی از طلبۀ فاضل آقای روح الله محرمی 🔘کانال تشيع پژوهي در ایتا👇 🏴https://eitaa.com/Tashayo
5.8M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥دفاع دکتر طاهر القادری عالم اهل تسنن پاکستان از سوگواری برای امام حسین (علیه السلام) 🔘کانال تشيع پژوهي در ایتا👇 🏴https://eitaa.com/Tashayo
10.72M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
‏🎥سخنی ژرف از سردار دلها: «قربانی مهم است؛ اما...». به روح مطهرش صلوات 🔘کانال تشيع پژوهي در ایتا👇 🏴https://eitaa.com/Tashayo
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🏴عزاداری بودایی ها در ارتفاعات تبت برای امام حسین (علیه السلام ) 🔘کانال تشيع پژوهي در ایتا👇 🏴https://eitaa.com/Tashayo
✍️ «از ذائقه عزاداري هايمان مراقبت کنيم...» 🔹در اين ايام که دشمنان خدا از رونق محافل سوگواري‌ اباعبدالله الحسين (عليه السلام) خشمگين و از برگزاري دگرباره مراسم اربعين نگران و خائف‌اند، بر ما لازم است که به دو موضوع اهتمام ورزيم: 🔸يک) آسيب‌شناسي سوگواري‌ها: 🔸دو) آشنايي با شبهات عاشورايي و پاسخ‌هاي آن. 🔷در آسيب‌شناسي، يک نکته مهم، تغيير ذايقه و سليقة عزاداران به شنيدن مصيبت‌هاي «ناشنيده» است. به ياد دارم که در اوايل طلبگي در جلسات مرحوم آيت الله احمدي ميانجي، ايشان با استفاده از عبارات حزن‌ انگيز مقتل، روضه مي خواندند و معمولاً روضه هاي ايشان تغييري نمي کرد؛ اما هر بار از مخاطبان به شدت اشک مي گرفت. در واقع، نفس گرم و اخلاص، باعث مي شد تا روضه ها هميشه تازگي داشته باشد و گاه صرفا با شنيدن يک مصراع کوتاه و يا حتي شنيدن نام حسين (عليه السلام) اشک‌ها جاري شود. ديگر اينکه پيش‌ترها، روضه «مکشوف» نمي خواندند؛ يعني جزئيات وحشي گري ها و دريدن ها و بريدن ها را نمي گفتند. اما اکنون متأسفانه ذائقة عزاداران اين گونه نيست؛ هم بايد روضه ها جديد باشد و هم مشکوف(!). 🔹متأسفانه ذاکران و واعظان منطبق با تغيير ذائقه عزاداران، هر ساله مطالبي را با عناوين «زبان حال»، «برداشت» و...، به فهرست ذکر مصيبت‌ها مي‌افزايند. درست است که مخاطبان في الحال، همراهي مي کنند و مي گريند؛ اما پس از خروج از مجلس، برايشان سؤال پيش مي آيد که اين روضه ها از کجا هر سال نو و دگرگون مي شود؟! مشکل مضاعف آن جاست که گاه برخي روضه ها ناهمخوان‌اند و با تأمل و گاه مطالعه و پرس و جوي مخاطب، اعتماد او به روضه ها؛ بلکه به اصل ماجراي عاشورا از دست مي رود! 🔹حال از زاويه ديگر به مسأله بنگريم: مُشتي آدم‌ بي دين و معاند با انواع سخنان به ظاهر علمي، در فضاي بي در و پيکر مجازي، انبوهي از شبهات را سرازير مي کنند و يک سخن بي‌نهايت خطرناکشان اين است: «حادثة عاشورا اسطوره است»؛ يعني نهايتا اگر حادثة اي هم وجود داشته، در طول زمان شاخ و برگ يافته و بزرگ شده است(!). آن وقت، اين وسط متأسفانه اضافه کردن هر سالة روضه ها و ذکر مصيبت ها و زبان حال ها، عملاً دارد خوراک و بهانه براي همين سخن به شدت خطرناک و ويرانگر فراهم مي کند. به راستي، براي حادثه عاشورا خطري بزرگ تر از اين هست که گفته شود، «اسطوره» (داستان) است؟! در حالي که اين حادثه، با جزئيات فراوان در معتبرترين منابع تاريخي ثبت و ضبط ‌شده؛ و بي ترديد از «تاريخي ترين» حوادث روزگار است. 🔸نکته آخر اينکه پاسداشت نهضت امام حسين (عليه السلام) يک وجهش اين است که ما بايد: «از ذائقه عزاداري هايمان مراقبت کنيم...» و نيز بايد، همچون پيش‌ترها: در مجالس، مسئولانه حاضر شويم و از نقل مطالب و ذکر مصيبت هاي بي پايه و سست، بازخواست کنيم... 🔘کانال تشيع پژوهي در ایتا👇 🏴https://eitaa.com/Tashayo
7.25M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
‏🏴 سخنی شنیدنی از علامه شهید مطهری درباره: (علیه السلام) (علیه السلام) 🔘کانال تشيع پژوهي در ایتا👇 🏴https://eitaa.com/Tashayo
7.49M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥 به وسیله رهبر معظم انقلاب در اردبیل ۷۹/۵/۵ 🔘کانال تشيع پژوهي در ایتا👇 🏴https://eitaa.com/Tashayo
✍️ پرسش عاشورايي: 🔶يکي از شبهاتي که امروزه در فضاي مجازي مطرح شده، اين است: «برخي از بزرگان شيعه در آثار خود نوشته اند که امام حسين (عليه السلام) به عمر سعد پيشنهاد کرد که بگذارد او به شام برود و با يزيد دست بدهد (بيعت کند)». 🔷 پاسخ اجمالي شبهه اين است: عمر سعد پس از گفت‌وگو با امام حسين (عليه السلام)، در نامه اي به ابن زياد، نوشت که حسین بن علی پيشنهاد داده است که بگذراند او به شام برود و با یزید دست بدهد (بیعت کند). در واقع, عمر سعد چون از جنگيدن با امام حسین (علیه السلام) اکراه داشت و مي خواست راهي پيدا کند و بدون رویارویی با امام به مُلک ري دست يابد، آن سخن را به دروغ به حضرت نسبت داد. در این باره، برخي از بزرگان شيعه (با وجود جایگاه بلند علمی شان, چون تخصص تاریخی نداشته اند) دچار اشتباه شده، و بدون توجه به دروغ بودن ادعای عمر سعد، تصور کرده اند که امام حسين (عليه السلام) واقعاً چنان پيشنهادي را داده است. 🔹پاسخ بیشتر را در مقاله: «جايگاه مذاکره با دشمن در قيام امام حسين (عليه السلام)» ⏫ ⏫ ⏫ بخوانيد. 🔘کانال تشيع پژوهي در ایتا👇 🏴https://eitaa.com/Tashayo
🏴 در سالگرد ارتحال مرحوم استاد پيشوايي، يادش را گرامي مي داريم. 🖊یادنوشته ای دربارۀ مرحوم استاد مهدی پیشوایی بسم الله الرحمن الرحيم استاد مهدي پيشوايي (متولد مشگين‌شهر، سال 1321؛ متوفای قم، 23 مرداد 1400) از رجال حوزوي پیشگام در تألیف و تدریس در تاریخ اسلام و اهل‌بیت (عليهم السلام) بود. از ميان آثار متعدد او، کتاب‌ سیره پیشوایان بیش از چهل بار چاپ و به چندین زبان ترجمه شده و برای دهه ها یکی از منابع درس تاریخ ائمه در حوزه های علمیه و آشنا برای بسیاری از طلاب و روحانیان بوده است. همچنین کتاب تاریخ اسلام او، که برای تدریس در دانشگاه ها، تأليف و حدوداً چهل بار چاپ شده، از متون پُرمخاطب آموزشي است. اين استاد فقيد از سال 1381 مديريت گروه تاريخ مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خميني را بر عهده گرفت و منشأ آثار علمي فراوان، به‌ويژه دو اثر برجسته شد: نخست: کتاب تاريخ قيام و مقتل جامع سيدالشهداء (عليه السلام) که با راهبري و نظارت علمي ایشان، به قلم حدود بيست پژوهشگر در مدت تقريباً ده سال، در دو جلد تأليف شد. اين اثر، مقتلي مستند و متناسب با نياز عموم خوانندگان، به‌ويژه مبلغان و ذاکران حسینی است و به لطف الهي با اقبال گسترده، مواجه و بارها تجديد چاپ و به دريافت رتبه در چند جشنوارة علمي نايل شده است. همچنين با نظارت ايشان، گزيدة آن نيز منتشر شده و با پي‌گيري‌هايشان تا روزهاي پاياني زندگي‌شان، ترجمة عربي آن در دست چاپ است؛ دوم: فصلنامة پژوهشي تاريخ اسلام در آينة پژوهش، از نخستين نشريات تاريخي در حوزه (با 50 شماره تاکنون)، که مرحوم پيشوايي، مؤسس و سردبير آن بود و در مقالات آن، افزون بر معيارهاي علمي، بر جنبه‌هاي ارزشي و سودمندي، توجه ويژه داشت. ايشان با بياني علمي و دلنشين؛ ساليان متمادي در راديو معارف، به‌ويژه در برنامة «پرسمان تاريخي» و نيز در «شبکة جهاني ولايت»، حضوري تأثيرگذار داشت. همچنين عضو هيئت تحريريه و نهايتاً سردبير نشرية پُرسابقة مکتب اسلام بود، و نيز با فصلنامة پژوهشي کلام اسلامي (تحت اشراف آيت‌الله سبحاني) همکاري داشت. استاد پيشوايي، حقيقتاً عالمی خدوم و وارسته بود. مراتب والای علم را با عمل، ادب و حُسن خُلق آمیخت و پیوسته در حراست از ساحت پیشوایان معصوم و ترویج معارف مکتب اهل‌بيت کوشید. نظم، پشتکار و انصاف علمی همراه با اخلاص، فروتنی، صفا و صمیمیت، از او شخصیتی کم نظیر ساخته بود. در پژوهش و تألیف، به هنجارهای اجتماعی و باورهای همگاني، توجه داشت و هم زمان از معیارهاي علمی و نیز از قداست ها مرزبانی مي‌کرد. در جايگاه يکي از استادان حوزوی پيش‌کسوت در دانش تاريخ، ميان تاريخ‌پژوهان و عامة مردم (مخاطبان راديو معارف) محبوب و محترم بود. از عمق جان، دوست‌دار نظام مقدس جمهوري اسلامي، و در حد توان، خدمتگزار این نظام بود، و در جايگاه مشاوري امين و کاردان، مسئولان حوزه و مراکز گونه‌گون فرهنگي، علمي و هنري را از مشورت‌ها و مساعدت‌هاي خويش بهره‌مند مي‌ساخت. استاد پیشوایی در جلسات هفتگی گروه تاریخ مؤسسۀ امام خمینی(ره)، حضوری منظم و مستمر، تأثیرگذار و خاطره انگیز داشت. بی تکلف و خودمانی، و صمیمی و گرم؛ هم شنوندۀ خوبی بود و هم خود سنجیده و به جا سخن میگفت و به هنگام و با بیانی شیرین، هم نشینانش را از تجارب علمی و عملی، و گاه خاطرات شنیدنی اش بهره مند می ساخت. در تصمیم گیریها به نظر جمعی بسیار اهمیت می داد. به مسائل سیاسی، فرهنگی و علمی کاملاً توجه داشت. از فساد، ظلم و انحرافات، به شدت متأثر و رنجور، و گاه خشمگین میشد و در حد توان، پیگیری و چاره اندیشی میکرد. در همان جلسات، در يک بازة زماني تقريباً ده‌ساله با مديريت ايشان، کتاب مقتل جامع سيدالشهداء (عليه السلام) ارزیابی و نهایی شد. طرح تدوين آن کتاب از خود ايشان بود. بارها، با افتخار از سابقة روضه‌خواني خود و اين‌که پدرش ذاکر و روضه‌خوان بود، ياد مي‌کرد، همچنين از خلاء کتابي جامع دربارة مقتل سيدالشهداء که نياز واعظان و مرثيه‌خوانان را تأمين کند، سخن مي‌گفت. با اخلاص، عشق و علاقه‌اي خاص، و به‌شکلی خستگي‌ناپذير، امور تدوين کتاب مقتل جامع را پي‌گير بود؛ در حالی که در همین دوران، کسالتهای مزمنی نیز داشت (ادامه دارد...⏬) 🔘کانال تشيع پژوهي در ایتا👇 🏴https://eitaa.com/Tashayo
🖊 ادامه یادنوشته دربارۀ مرحوم استاد پیشوایی (از پيام پيشين⏫) مرحوم استاد پیشوایی در مقدمۀ مقتل جامع، متذکر شده که کتاب، نگاشتۀ گروهی از تاریخ پژوهان است و پیش از انتشار، برای دریافت نقدها و نظرات، به برخی از بزرگان و محققان ارائه شد و رویکردی «اثباتی» دارد؛ بدین معنا که شامل بر رخدادهای صحیح تاریخی و مستند به منابع معتبر است. باید اذعان کرد که نقش آن استاد فقید در مدیریت و نظارت علمی بر نگارش مقتل جامع، بی بدیل بود؛ به ویژه در مواجهه متعادل و متوازن میان پای بندی به یافته های پژوهشی تاریخی و ارزش ها و باورهای همگانی. بارها در جلسات بازخوانی و ارزیابی متن مقتل جامع سیدالشهداء، شاهد بودیم که لحن او هنگام ذکر نام «امام حسین(عليه‌السلام)» بغض‌آلود می‌شد و اشک در چشمانش حلقه می‌زد. سراسر وجودش ارادت به سیدالشهداء بود، و سرانجام نیز در ایام سوگواری آن حضرت به لقاءالله پیوست: عاش حمیدا و مات سعیدا. ✍️ حامد منتظري مقدم 🌱لينک همين يادنوشته در خبرگزاري ايرنا ⏬: https://www.irna.ir/news/84851694 🔘کانال تشيع پژوهي در ایتا👇 🏴https://eitaa.com/Tashayo