eitaa logo
ادبیات قم
185 دنبال‌کننده
206 عکس
30 ویدیو
5 فایل
ارتباط با ادمین: @adabiatqom_admin اطلاعات بیشتر: @ghaffarimohamad قم، خیابان عماریاسر،‌ پشت مجتمع تجاری زمزم 02537747700
مشاهده در ایتا
دانلود
صد و یازده تقلیدِ هلال ماه از «ع» علی است بر گردن خورشید فقط دِین علی است شب_ خوب نگاه کن! _فراسوی افق آن چند ستاره، ردّ نعلین علی است
صد و دوازده چگونه وصف کنم شاعرانه کیست علی؟ شبیه نیست به غیر از خودش؛ علی‌ست علی اگرچه سفرهء دستش نمک نداشت ولی به نان خشک جویی بی‌بهانه زیست علی عجب عدالت تلخی! که ذوالفقار به دست به حال دشمن خود نیز می‌گریست علی من از تلاقی مولا و قدر فهمیدم که قدر وسعت فهم زمانه نیست علی تمام عمر علی گفتم و بلند شدم کنار بستر مرگم بیا بایست... علی!
صد و سیزده دلواپس و بی قرار از تأخیرت از ماه و ستاره ها شده پیگیرت گاهی برو در خواب یتیمی که هنوز گرم است دلش به کاسه های شیرت
صد و چهارده راه بودی و جهان رفت به بی‌راه، علی! محرم درد دلت کوفه نشد! آه علی! سال‌ها در دل شب راز مگو را گفتی با دل چاه، دل چاه، دل چاه، علی!
صد و پانزده هرشب به خرابه باوضو می‌آمد با خنده ونان وگفتگو می‌آمد انگار فرشته‌ها سلامم کردند وقتی که صدای پای او می‌آمد
صد و شانزده زنده‌ست دلم همیشه با یاد علی بسته‌ست وجود من به اولاد علی مست از می ناب لطف ایشان شده‌ام هربار که ختم کرده‌ام ناد علی
صد و هفده میزان شده روز حشر ایمان علی حق داده زمام را به دستان علی عالم به علی پناه برده‌ست اما چاه است پناه آه پنهان علی
صد و هجده خلق نشناسد خدا را با گواهی جز علی آن صراط المستقیمش نیست راهی جز علی آنچه از شهر خدا، از ماه قرآن گفته‌اند لیلة‌القدرش ندارد هیچ ماهی جز علی بدر و خندق، خیبر و.... هر بار ثابت می‌شود: اینکه پیغمبر ندارد تکیه‌گاهی جز علی حک شده بر قلب ما ذکر امیرالمومنین در جهان خود نمی‌خواهیم شاهی جز علی هرچه را می‌خواستم با یا علی مقدور شد هرچه می‌خواهی بگیر از ما الهی، جز علی
صد و نوزده علی رفته‌است و کوفه خوار مانده شبی دنباله‌دار و تار مانده ولی برق و شکوه ذوالفقارش به روی سینه‌ی دیوار مانده
صد و بیست ما قطره ی کوچکیم و دریاست علی هر روز دلیل صبح فرداست علی رازی‌ست نهفته در دل تنهایی تنهاست خدای ما و تنهاست علی
صد و بیست و یک بیراهه منم نیست به جز راه، علی همسایه و هم سایه و همراه، علی من چاهم و اشک ماه را می دیدم هروقت که می رسید ناگاه علی
صد و بیست و دو دنیا شده گُم در دل دنیای علی غرق است همه جهان به دریای علی آنگونه که تیر می‌کشند از پایش عشق است که زانو زده در پای علی!