پاورقی‌های مناظراتی نکاتی در تحلیل مناظره‌های انتخاباتی ✍️ حجت الاسلام محمدحسین #دعائی ▪️ برنامۀ «مناظره» با فراهم‌ساختن فرصت بیشتر برای نامزدها، تغییر دکور و حذف قرعه‌کشی‌های مکرر، تحولات مثبتی در سبک و سیاق خود پیدا کرده بود، اما نقاط ضعف آزاردهنده‌ای نیز داشت: ▫️ زمان طولانی برنامه، هم برای نامزدها و هم برای مخاطب خسته‌کننده بود. ▫️ انتقال وظیفۀ طرح سؤالات به کارشناسان ـ از حیث محتوایی ـ و فاصلۀ زیاد مجری برنامه با نامزدها ـ از حیث شکلی ـ نقش او را در حد یک داور چهارم تنزل داده بود و این بر جذابیت و پویایی برنامه تأثیر منفی داشت. ▫️ فرصت پاسخگویی نامزدها به سؤالات کارشناسان، هیچ تناسبی با کم و کیف این سؤالات نداشت. ▫️ نوع سؤالات و شکل ادارۀ برنامه این امکان را به نامزدها می‌داد که به‌راحتی از موضوع بحث خارج شده و فرصت شناخت و قضاوت را از مخاطب بگیرند. ▫️ نتیجه آن‌که این مناظره نتوانست تلخی تکرار و ابهام را از مباحث تخصصی بگیرد، نامزدها را به عبور از کلی‌گویی و شعارزدگی مجبور کند، تصویر جدید و دقیقی از آن‌ها ارائه دهد و به یک نگرش، انگیزش و کنش درست انتخاباتی در مخاطب منجر شود. ▪️ علی‌رغم این‌که تصور می‌شد یاد «شهید رئیسی» در فضای انتخاباتی کشور به حاشیه رفته است، مناظرۀ اول نشان داد که این‌گونه نیست و هیچ‌کس نمی‌تواند با نادیده‌گرفتن او به کنشگری سیاسی بپردازد. ▪️ هرچه چهار نامزد جبهۀ انقلاب از «شهید رئیسی» تمجید کرده و به دفاع از جهت‌گیری‌ها و کارنامۀ دولت او پرداختند، دو نامزد دیگر ـ یعنی پزشکیان و پورمحمدی ـ از انتساب به «روحانی» گریخته و تلاش کردند که تدوام‌بخش دولت او تلقی نشوند. ▪️ رعایت «اخلاق» توسط نامزدها، در عین «جدیت» و «چالش»، یکی از مهم‌ترین نقاط قوت مناظرۀ اول بود که بدون‌شک آن را مرهون خون شهید رئیسی هستیم. ▪️ فارغ از نیت و واقعیت آقای پورمحمدی، خروجی عملکرد او در مناظرۀ اول چیزی جز «وسط‌بازی» و «التقاط سیاسی» نبود. دامن‌زدن به دوگانۀ «واقع‌بینی/آرمان‌گرایی»، زنده‌کردن سوژه‌های مرده و کهنه‌ای مثل حمله به سفارتخانۀ عربستان و تأکید بر این‌که نباید با جهان شوخی کرد، در کنار بیان کلیاتی در باب قوت‌ها و ظرفیت‌های کشور، بعضی از نشانه‌های این التقاط تلخ بود. ▪️ یکی از گزاره‌های طراحی‌شده توسط آقای پورمحمدی برای نفی دیگر نامزدها و اثبات خود این بود: «دولت پیمانکاری، بنگاه‌داری یا مدیریت یک شهر، پژوهشکده و بیمارستان نیست.» غافل از آن‌که با این منطق باید گفت دولت دادستانی، بازرسی، استانداری و فرمانداری هم نیست. ▪️ اشتراک پورمحمدی و پزشکیان در تأکید بر «آشتی ملی»، «ارتباط با دنیا» و «روش‌های علمی بین‌المللی»، از قرابت گفتمانی آن‌ها پرده برمی‌داشت. ▪️ «بی‌برنامگی»، «ناامیدی»، «بدبینی»، «سیاه‌نمایی» و «خودتحقیری»، پنج ایراد اساسی پزشکیان در مناظرۀ اول بود. او در خوشبینانه‌ترین حالت، کاری جز طرح مشکل ـ آن هم با بیانی غیردقیق و غیرمنصفانه ـ و حوالۀ راه‌حل به کارشناسانی بعضا نامعلوم و بعضا معلوم‌الحال نکرد. ▪️ پزشکیان با پنهان‌شدن پشت عنوان صداقت، با پوشش خودداری از شعار و با ارجاع به وعده‌های عمل‌نشده، سعی کرد فقر راهبردی و راهکاری خود را پنهان کند؛ غافل از آن‌که این رفتار، در نگاه مخاطب، معنایی جز «بی‌کفایتی» و «مسئولیت‌ناپذیری» ندارد. ▪️ تأکید مکرر پزشکیان بر ضرورت استفاده از «تجربیات جهانی» و به‌کارگیری نسخه‌های تجویزشده توسط «کارشناسان بین‌المللی»، گویای آن است که او هیچ درکی از خطر «علوم انسانی ذاتا مسموم غربی» نداشته و با گفتمان «علوم انسانی اسلامی» بیگانه است. ▪️ آقای پزشکیان به‌درستی از سپردن کار به غیرآزموده‌ها انتقاد کرده و به تقبیح آن پرداخت؛ غافل از آن‌که سپردن کار به کسانی‌که بارها به میدان آمده و امتحان خود را بد پس داده‌اند به‌مراتب قبیح‌تر است. ▪️ سخنان پزشکیان بیش از آن‌که عوام‌فهم باشد، عوام‌پسندانه بود. او در عین تأکید بر مدیریت علمی و کارشناسانه، به‌شدت دچار «عوام‌گرایی» و «عوام‌زدگی» است. ▪️ تأکید مجدد پزشکیان بر التزام به سیاست‌های کلی ابلاغ‌شده توسط «رهبر معظم انقلاب» و همچنین تمجید از خدمتگزاری و مردم‌داری «شهید رئیسی»، از نقاط قوت او بود. ▪️ بدون هرگونه حب و بغض سیاسی، واقعا آقای پزشکیان در حد و اندازۀ ریاست جمهوری نیست. کسی‌که به‌جای افتخار به پیشرفت‌های چشمگیر کشور و اتکاء به ظرفیت‌های تمدن‌ساز انقلاب اسلامی، هیچ ایده‌ای جز اتکاء به مشاوران و مدیران خارجی نداشته و مفتون جاده‌ها و مغازه‌های ترکیه است، قطعا صلاحیت ریاست بر جمهوری اسلامی ایران را ندارد. #اهل_قلم #یادداشت

پاورقی‌های مناظراتی ـ ۲ نکاتی در تحلیل مناظرات انتخاباتی ✍️حجت‌الاسلام محمدحسین #دعائی ▪️ رفع بعضی از مشکلات و نقایص مناظرۀ اول توسط دست‌اندرکاران برنامه، درخور تحسین است؛ هرچند مشکل اصلی آن، یعنی محتوا و قالب سؤالات، همچنان پابرجاست؛ مشکلی که مهم‌ترین اثرش، تمهید فضای «کلی‌گویی» برای نامزدها و بی‌خاصیت‌کردن برنامه در فرایند قضاوت و انتخاب مخاطب است. ▪️ به نظر می‌رسد طراحان و کارگردانان برنامۀ مناظره، مخاطب‌شناسی درستی ندارند. چون تقریبا هیچ‌کدام از مؤلفه‌های شکلی و محتوایی آن، ناظر به دغدغه‌ها، ابهام‌ها، گره‌های ذهنی و سؤال‌های «عموم مردم» سامان نیافته و در خوشبینانه‌ترین حالت، برای مخاطب نخبگانی آماده شده‌اند؛ حال آن‌که در چنین برنامه‌هایی حتما باید به عموم مردم نیز توجه داشت. ▪️ هرچند می‌توان نامزدها را رتبه‌بندی کرد و بعضی را بر بعضی دیگر ترجیح داد، اما متأسفانه باید گفت ما نتوانسته‌ایم در طول این سال‌ها، نیروهای متدین، انقلابی، اندیشه‌ورز، مدیر، بصیر، زمان‌شناس، خوش‌بیان، کارآمد، بدون حاشیه و محبوبی را تربیت کنیم که از همۀ ویژگی‌های لازم برای تصدی مسئولیت خطیری مثل ریاست جمهوری برخوردار باشند. ▪️ تقریبا تمام نامزدها، در اغلب موارد، بیشتر به «بیان کلیات و واضحات» پرداختند تا «تبیین جزئیات و مبهمات»، بیشتر به «طرح مسئله و مشکل» پرداختند تا «ارائۀ راه‌حل و برنامه»، بیشتر به «ذکر آرزوها و اهداف» پرداختند تا «تعریف راهبرد و راهکار» و بیشتر به «شرح چیستی‌ها و چرایی‌ها» پرداختند تا «توضیح چگونگی‌ها»؛ و این اصلا خوب نیست. ▪️ تقریبا هیچ‌کدام از نامزدها ـ آن‌گونه‌ای که باید و شاید ـ به «قوت‌ها، فرصت‌ها و پیشرفت‌های کشور» اشاره نکرده و به تمجید جدی از «خوبی‌ها، درستی‌ها و زیبایی‌های موجود» نپرداختند؛ و این یک نقطۀ ضعف مهم برای آن‌هاست. ▪️ آقای پورمحمدی در مناظرۀ دوم نیز کاری غیر از «فرافکنی، موج‌سواری و فرصت‌طلبی» نکرد. تمرکز بر «مسئلۀ تحریم» و «FATF» را از همین زاویه باید تحلیل کرد. ▪️ پورمحمدی بارها از ناکافی‌بودن شعار گفت؛ در حالی که خودش کاری جز شعاردادن نکرد. او از این معنا غافل بود که شعارستیزیِ صرف، خود نوعی شعار است. ▪️ بدون هرگونه سیاه‌نمایی، از تأکید پورمحمدی بر محدودبودن امکانات کشور و تکرار پُرحرارت و هیجان‌آمیز مشکلات، با عنوانی جز «سیاه‌نمایی» نمی‌توان یاد کرد؛ همان خطای بزرگی که نتیجه‌ای جز ناامیدکردن مخاطب و البته شاید جذب تعداد محدودی رأی نخواهد داشت. ▪️ پورمحمدی در مناظرۀ دوم، علاوه بر هجمه به نامزدهای جبهۀ انقلاب، حتی با پزشکیان نیز فاصله‌گذاری کرد و به این ترتیب نشان داد که هم در پی جذب آراء انقلابی‌هاست و هم به‌دنبال مصون‌سازی خود از عواقب شکست احتمالی پزشکیان. ▪️ آقای پزشکیان همچنان بر مدار «عوام‌گرایی» و «عوام‌زدگی» می‌چرخد. او جز چند گزارۀ سطحی دربارۀ مشکلات مردم و چند نکتۀ کلی در رابطه با ضرورت حل این مشکلات، البته نه با بیانی روان و جذاب، بلکه با ادبیاتی گنگ و سست، چیزی برای گفتن نداشت. ▪️ پزشکیان به‌قدری از فضای اجرائی کشور و واقعیات میدانی جامعه دور است که حتی اسم مدارس سمپاد را هم به یاد نمی‌آورد. او واقعا در قد و قوارۀ ریاست جمهوری نیست. ▪️ «هرکس به ستاد ما بیاید او را می‌پذیریم؛ چون می‌خواهیم رأی بگیریم.» این را پزشکیان گفت و نشان داد که به‌هیچ‌وجه سیاستمدار حق‌محور و قابل‌اعتمادی نیست. ▪️ پزشکیان در مناظرۀ دوم نیز به‌هیچ‌وجه زیر بار انتسابش به روحانی و دولت او نرفت؛ در حالی که واقعیتی جز این انتساب ندارد. ▪️ تأکید بر ستاندن حق دهک‌های پایین از دهک‌های بالا و انتقال خدمات از مرکز به حاشیه، نقطۀ قوتی بود که در سخنان پزشکیان وجود داشت؛ هرچند که حرکت کابینۀ فرضی او به این سمت، بسیار بعید است. ▪️ اشارۀ پزشکیان به نام «اقوام و مذاهب گوناگون»، به‌خودی‌خود اشکالی ندارد؛ به‌شرط آن‌که برای استفاده از ظرفیت آن‌ها در راستای اهداف انقلاب اسلامی برنامۀ مشخصی داشته و صرفا به‌دنبال کاسبی رأی نباشد. ▪️ پزشکیان در حالی بر «شایسته‌سالاری» و «مدیریت فراحزبی» تأکید می‌کند که خود متعلق به انحصارطلب‌ترین و متعصب‌ترین جناح کشور است. ▪️ تأکید چندبارۀ پزشکیان بر ضرورت التزام به سیاست‌های ابلاغ‌شده از سوی رهبر معظم انقلاب و معرفی آن‌ها به‌عنوان خطوط قرمز خود، هرچند پیشرفت چشمگیری در کنشگری سیاسی اصلاح‌طلبان به شمار می‌رود، اما متأسفانه با دیگر سخنان و موضع‌گیری‌های او و اطرافیانش هیچ سنخیتی ندارد. ▪️ در خوشبینانه‌ترین حالت، پزشکیان توجه ندارد که «برنامه»، هرچند برای تحول و اصلاح کافی نیست، اما لازم است. توجه‌نداشتن او به این مطلب ـ به‌عنوان یک نقطۀ ضعف مهم ـ را باید برای آن دسته از مخاطبانی که مجذوب سادگی و بساطت او می‌شوند تبیین کرد. @ahalieghalam

پاورقی‌های مناظراتی ـ ۳ نکاتی در تحلیل مناظرات انتخاباتی ✍️حجت‌الاسلام محمدحسین #دعائی ▪️ همچنان سؤالات طرح‌شده توسط مردم و کارشناسان جنبۀ تشریفاتی داشته و هیچ‌کدام از نامزدها به‌شکل جزئی و موردی به آن‌ها پاسخ نمی‌دهند که البته بخشی از این نقیصه به‌خاطر «کمبود وقت» طبیعی است. به عبارت دیگر برنامۀ «مناظره» دچار یک وضعیت متناقض‌نماست: از یک سو بسیار طولانی و خسته‌کننده است و از سوی دیگر نامزدها در آن وقت کافی برای پاسخ به سؤالات ندارند. ▪️ علی‌رغم اهمیت موضوع «جمعیت»، جای آن در مناظرۀ سوم خالی بود. یعنی فقط یک سؤال دربارۀ آن مطرح شد که نامزدها به همان یک سؤال هم پاسخ ندادند. ▪️ پورمحمدی همچنان روی ریل «التقاط» و «مغالطه» حرکت می‌کند و به‌شدت دچار «تناقض‌گویی» است. او تلاش زیادی برای «موج‌آفرینی» دارد؛ اما این تلاش، نتیجه‌بخش نبوده و به احتمال زیاد نخواهد بود. تخریب جایگاه «قانون» در مواجهه با معضلات فرهنگی، هجمه به «لایحۀ حجاب و عفاف» و نفی محدودیت‌ها در فضای مجازی را در همین چارچوب باید ارزیابی کرد. ▪️ یکی از مهم‌ترین تناقضات پورمحمدی این است که با انتقاد از انحصارگرایی در عرصۀ فرهنگ و رسانه، به‌دنبال تمرکززدایی است، اما برای حل مشکل کشور در رابطه با فضای مجازی، جز ایجاد یک پیامرسان انحصاری ـ آن هم با مشارکت خارجی‌ها ـ و جلوگیری از تکثر و رقابت در این عرصه، هیچ پیشنهادی ندارد. ▪️ پورمحمدی علاوه بر «موضع»، در «وضعیت» نیز گرفتار تناقض است: او با یک خاستگاه کاملا «دینی و شرعی» و با یک پیشینۀ کاملا «قانونی و امنیتی»، می‌خواهد از خود یک شخصیت «عرفی» و «فرهنگی» بسازد؛ غافل از آن‌که این حجم از «دگردیسی هویتی»، به‌هیچ‌وجه برای مخاطب باورپذیر نیست. ▪️ پورمحمدی در مناظرۀ سوم نشان داد که علاوه بر «اقتصاد»، در عرصۀ «فرهنگ» نیز با پزشکیان «اشتراک گفتمانی» دارد. «انکار ضرورت قانون در مدیریت فرهنگی» و «طرفداری از آزادی‌های تقریبا بی‌ضابطه»، دو مؤلفه این گفتمان مشترکند. ▪️ پورمحمدی و پزشکیان، هر دو بر «ضرورت نظارت دولت در عرصۀ فرهنگ» تأکید می‌کنند؛ اما هیچ‌کدام نه از کیفیت این نظارت سخن می‌گویند و نه از چگونگی مواجهه با «نظارت‌ناپذیری‌ها». آیا این سکوت می‌تواند علتی جز «سطحی‌نگری» و فقدان یک اندیشۀ قویم و منسجم فرهنگی داشته باشد؟ بعید است. ▪️ اتکاء به کلیدواژه‌ها و گزاره‌های ازپیش‌طراحی‌شده، بدون هرگونه «اشراف» و «تجربۀ زیسته»، یکی دیگر از اشکالات مشترک پورمحمدی و پزشکیان است. ▪️ پزشکیان نشان داد که در«فرهنگ» نیز ـ مثل «اقتصاد» ـ تهیدست است. او هیچ ایده‌ای جز «لیبرالیسم فرهنگی» ندارد. رد قانون‌محوری با پوشش اخلاق‌گرایی، نفی مطلق خشونت در مواجهه با مطلق انسان‌ها، انکار نقش قانون در تغییر رفتار، خلط بین اختیار انسان در عالم تکوین و عالم تشریع و تأکید بر آزادی مردم در انتخاب سبک زندگی، همه از همین زاویه قابل تحلیل‌اند. ▪️ در مناظرۀ سوم هرچه از پزشکیان پرسیدند گفت: «باید از مدرسه شروع کرد!» و این یعنی «فقدان برنامه». ▪️ نگاه فمینیستی پزشکیان و تأکید او بر همراهی و هم‌پایی زنان با مردان در همۀ عرصه‌ها، حتی عرصۀ «اقتصاد» و «صنعت»، هرچند به‌ظاهر جذاب است، اما واقعیتی جز توهین به «هویت مستقل زن» و عاقبتی جز تخریب «نهاد خانواده» ندارد. ▪️ پزشکیان علاوه بر آن‌که هیچ اشاره‌ای به تأثیر «تهاجم فرهنگی دشمن» و هجمه‌های رسانه‌ای او در بروز معضلات فرهنگی و آسیب‌های اجتماعی نمی‌کند، در میان همۀ نهادهای فرهنگی کشور نیز صرفا به نقش «نهاد روحانیت» در شکل‌گیری وضع موجود می‌پردازد. او در خوشبینانه‌ترین حالت، دچار یک خطای راهبردی در «آسیب‌شناسی فرهنگی» است. ▪️ پزشکیان برای چندمین‌بار این گزاره را تکرار کرد که «بیشتر نخبگان و متخصصان» از کشور خارج شده‌اند؛ گزاره‌ای که قطعا «خلاف واقع» است، حتما مصداق «سیاه‌نمایی» است و حُکما نتیجه‌ای جز «یأس‌آفرینی» ندارد. ▪️ پزشکیان نه خوب صحبت می‌کند و نه حتی متن‌های از‌پیش‌آماده‌شده را خوب می‌خواند. او با به‌میان‌انداختن ایدۀ خام و فریبندۀ «نظرخواهی از مردم»، باز هم ثابت کرد که علی‌رغم تأکید بر تخصص‌گرایی، به‌شدت گرفتار «پوپولیسم» است. ▪️ پزشکیان «قرآن» می‌خواند، از «ایمان»، «عمل صالح» و «حیات طیبه» می‌گوید، مکررا بر ضرورت پایبندی به «سیاست‌های رهبر انقلاب» تأکید می‌کند، اما واقعیت گفتمان او چیزی جز «سکولاریسم» و «لیبرالیسم» نیست. بی‌بهره‌بودن از اتقان اعتقادی، خودداری از رجوع به کارشناس فهم دین ـ علی‌رغم تأکید بر آن ـ و اکتفاء به ظواهر نقلی، خوشبینانه‌ترین علت‌هایی هستند که می‌توان برای این تهافت برشمرد. #اهل_قلم #یادداشت @ahalieghalam

آرمان فلسطین، نخستین آزمون دولت چهاردهم ✍️ سید محمدحسین #دعائی بدون‌شک هرکس با نادیده‌گرفتن حمایت‌های افتخارآمیز «دکتر پزشکیان» از «آرمان فلسطین» در مراسم تحلیف و با بی‌توجهی به پیام او پس از شهادت «اسماعیل هنیه» بخواهد دولت جدید را مقصر جلوه دهد، خطای بزرگی مرتکب شده و «خط تبلیغی دشمن» را دنبال کرده است. اما آیا می‌توان اقداماتی از قبیل «سانسور سیاست خارجی دولت جدید توسط ارگان‌های مطبوعاتی خاص» را در ایجاد خطای محاسباتی برای دشمن و تسهیل تهاجم او به حریم جمهوری اسلامی بی‌تأثیر دانست؟ هرگز! ای کاش به‌موازات تلاش برای جلوگیری از بدبینی به دولت، مقابله با تندروی‌ها و حفظ حرمت نیروهای امنیتی و نظامی ـ که تلاش لازمی است ـ برای افشاء جهالت‌ها یا خیانت‌های این طیف و جلوگیری از تداوم این مسیر خطرناک نیز تلاش درخوری صورت می‌گرفت. و ای کاش دیگر همه می‌فهمیدند که برخلاف اظهارات بعضی از سیاسیون در ایام انتخابات، آمریکا و اسرائیل، نه با یک جناح سیاسی خاص، بلکه با «جمهوری اسلامی» و «ایران قوی» دشمن‌اند و آن‌گونه نیست که بتوان با نرمش‌های مقطعی و دیپلماسی منفعلانه، جلوی تجاوز آن‌ها به «منافع ملی» را گرفت. امید آن‌که جناب آقای پزشکیان بتواند در جهت عملیاتی‌کردن راهبرد رهبر انقلاب و در هماهنگی با نیروهای مسلح، زمینۀ «مجازات سخت دشمن» را فراهم آورد، به بهترین شکل ممکن وظیفۀ «خونخواهی رهبر حماس» را به انجام برساند، یک آغاز شکوهمند را برای دولت چهاردهم رقم بزند، طعم شیرین مقاومت در برابر زورگویی را به هواداران خود بچشاند و حقانیت منطق جمهوری اسلامی را به همۀ جهانیان اثبات کند. @ahalieghalam

فناوری اربعین، لذت برآیندی و ازدواج ✍️ حجت الاسلام #دعائی چندسالی است که به خواست خدا، با عنایت حضرت سیدالشهداء سلام الله علیه و به برکت مجاهدت‌های خوبان در بستر انقلاب اسلامی، «آیین زیارت اربعین» رونق ویژه‌ای پیدا کرده و به یک کنگره بین‌المللی برای همه حقیقت‌جویان جهان تبدیل شده است. به همین مناسبت قصد دارم با شما کمی درباره پدیده اربعین و ارتباطش با زندگی صحبت کنم؛ البته با یک رویکرد جدید و از یک زاویه دید متفاوت. عناوین مطالب مطرح‌شده در این ویدیو از این قرارند: ▪️ تعریف فناوری ▪️ انواع فناوری ▪️ نقش فناوری در فرایند تمدن‌سازی ▪️ اهمیت فناوری‌های نرم در مسیر انسان‌سازی و جامعه‌پردازی ▪️ تحلیل فناورانه آیین پیاده‌روی اربعین ▪️ ضرورت ایجاد یک زیست‌بوم اختصاصی در فعالیت‌های فرهنگی ▪️ نقطه ضعف اصلی ما در عرصه تعلیم، تربیت و تبلیغ ▪️ رمز موفقیت و جذابیت فناوری اربعین ▪️ تعریف سبک زندگی ▪️ روش ترویج و توسعه سبک زندگی اربعینی ▪️ مهم‌ترین شاخصه‌ها و کارکردهای فناوری اربعین ▪️ پیاده‌روی اربعین؛ مصداق لذت برآیندی برتر ▪️ تبیین نظریه لذت‌گرایی در فلسفه اخلاق ▪️ مدل تصمیم‌گیری مبتنی بر نظریه لذت‌گرایی ▪️ ضرورت توجه به لذت برآیندی برتر در امر ازدواج ▪️ نتایج توجه به لذت برآیندی برتر در زندگی مشترک 🔸 پیوند ویدیو در پایگاه حامین‌یار: https://haminyar.ir/syed-mohammed-hussein-daai-marriage-is-a-future-pleasure 🔸 پیوند ویدیو در آپارات: https://www.aparat.com/v/yya19f9 #اهل_قلم #یادداشت @ahalieghalam

شب قدر جبهۀ مقاومت ✍️ حجت الاسلام سیدمحمدحسین #دعائی وقتی مذاکره و عقب‌نشینی، از تاکتیک به راهبرد تبدیل شود؛ وقتی خویشتنداری، جانشین خونخواهی و مجازات سخت گردد؛ وقتی در میانۀ یک جنگ تمام‌عیار، هدف بشود دوری از تلۀ جنگ؛ وقتی در جنگی‌ترین و شکننده‌ترین شرائط، از صلح، برادری و خلع سلاح سخن گفته شود؛ وقتی در مصاف با جانی‌ترین جنبندگان تاریخ، گزینۀ گفتگو روی میز باشد؛ وقتی ساده‌اندیشی و سطحی‌نگری، جلوی فهم پیچیدگی‌های جهان سیاست را بگیرد؛ وقتی هیچ درکی از نظام سلطه و سازوکارهای ظالمانۀ بین‌المللی در کار نباشد؛ وقتی هیچ فهمی از هندسۀ جدید جهان و ضرورت تلاش برای تضمین موقعیت ایران در آن وجود نداشته باشد؛ وقتی تصور شود هزینۀ سازش کمتر از هزینۀ چالش است؛ وقتی تکیه بر محاسبات مادی و ظاهری، جای اعتماد به سنت‌ها و وعده‌های الهی را بگیرد؛ وقتی ترس و ذلت، پشت نقاب درایت و عقلانیت پنهان شود؛ وقتی به‌جای اقدام مؤثر و بازدارنده، به لفاظی، اظهار همدردی و درخواست از نهادهای جهانی برای مداخله اکتفاء گردد؛ و وقتی خطر نفوذ فکری و فرهنگی دشمن جدی گرفته نشود؛ نتیجه آن می‌شود که: معادله‌ها و موازنه‌ها به هم می‌ریزند؛ خط‌قرمزها پیش چشم دشمن رنگ می‌بازند؛ هزینۀ تعدی برایش پایین می‌آید؛ و جرأت می‌یابد هم ایران عزیز را تهدید کند و هم به‌دنبال زنجیره‌ای از ترورها، عزیزترین و مهم‌ترین شخصیت محور مقاومت را رسما مورد سوءقصد قرار دهد. ما می‌فهمیم که حفظ وحدت و انسجام داخلی ضرورت دارد؛ ما متوجهیم که نباید به شکاف‌های سیاسی و گسل‌های فرهنگی کشور دامن زد؛ اما این را هم می‌دانیم که معیار، راهبردهای ابلاغ‌شده از سوی رهبر حکیم انقلاب است و آن‌چه تا به این‌جا در موضع‌گیری‌ها و عکس‌العمل‌ها دیده می‌شود بر این راهبردها منطبق نیست. پس وظیفۀ خود می‌دانیم که این عدم انطباق را فریاد زده و بازگشت مسئولان به پارادایم انقلاب اسلامی را با صدای رسا مطالبه کنیم. به عبارت دیگر، نه باید مسیر را برای بهانه‌جوهای کارشکن و تندرو هموار کرد و نه باید اجازه داد که صدای حقیقت در مارپیچ سکوت شکل‌گرفته حول محور شعارهایی مثل وفاق گم شود. امشب شب قدر جبهۀ مقاومت است. امشب شب هوشیاری و تیزبینی است. امشب شب بیم و امید است. امشب شب بیداردلی، دعا و تضرع است. امشب شب تدارک و توبه است. به آن امید که صبح فردا نیز برای همۀ اهل ایمان، سرآغاز فصل جدیدی از صبر و جهاد باشد؛ سرآغازی که با تلألؤ خورشید حزب الله، جناب سید حسن نصرالله ـ که جانم فدای او باد ـ جلوۀ بهجت‌انگیز و نشاط‌بخشی خواهد داشت، ان شاء الله. #یادداشت #اهل_قلم @ahalieghalam

نامه ای به رئیس جمهور ✍ حجت‌الاسلام محمدحسین #دعائی بسم الله الرحمن الرحیم جناب آقای پزشکیان! ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران! سلام علیکم اخیرا در جلسه‌ای فرموده‌اید: «با امر و نهی و دستور و مجازات نمی‌شود کسی را هدایت کرد.» در رابطه با این فرمایش جنابعالی نکاتی به ذهن می‌رسد که آن‌ها را به‌شکل صریح و خلاصه عرض می‌کنم: ۱. خوشحالم که ولو به‌طور ضمنی اصل «ضرورت هدایت» را پذیرفته‌اید، نهادینه‌شدن ارزش‌های دینی در جامعه را مصداق هدایت‌شدگی می‌دانید و مثل بخش قابل توجهی از بدنه نخبگانی طرفدار خود، آشکارا در پی ترویج «لیبرالیسم فرهنگی» نیستید؛ هرچند که خروجی منطق جنابعالی نیز ولو به‌شکل ناخواسته چیزی جز «اباحه‌گری» و «ولنگاری» نیست. ۲. به حکم «عقل»، «شرع» و «تجربه»، قطعا ابزار «قانون» - به‌معنای «امر» و «نهی» همراه با «مجازات متخلف» - در فرایند «هدایت» مؤثر است. به بیان دیگر هرچند «الزامات قانونی» برای ایجاد «تغییرات فرهنگی» کافی نیستند، اما لازمند؛ و این اصلی پذیرفته‌شده در همه‌جای دنیاست. ۳. کارکرد اصلی قانون، نه «هدایت‌گری حداکثری» بلکه «کنترل‌گری حداقلی» به‌منظور تضمین «نظم اجتماعی» و جلوگیری از هرج‌ومرج‌های ویرانگر عمومی است؛ چیزی که اگر انجام نگیرد، نه تنها اساسا امکان فعالیت‌های فرهنگی و به‌کارگیری ابزارهای فرهنگ‌ساز از بین می‌رود بلکه جامعه گرفتار «آنارشیسم» خواهد شد؛ همان پدیده شومی که به فرموده امیرالمؤمنین علیه‌السلام حتی از حکمرانی عاری از عدالت و دیانت مخرب‌تر است: «لابدّ للنٌاس من أمیر برّ أو فاجر.» ۴. اگر سخن شما را بپذیریم، علاوه بر آن‌که باید «مرجعیت دین در امر قانون‌گذاری» و «ضرورت اتکاء نظامات حقوقی بر شریعت» را انکار کنیم، باید تمام «قوانین جاری ناظر به فرهنگ» مثل: قانون راهنمایی و رانندگی، قانون خانواده، قانون آموزش و پرورش، قانون سربازی، قانون کار و ... را نیز ملغی نماییم؛ حال آن‌که هیچ عاقلی به چنین چیزی تن نخواهد داد. ۵. طبق مبنای شما هرگز نباید به موافقان قانون حجاب و عفاف دستور داد و آن‌ها را از مقابله قانونی با بی‌حجابی باز داشت. بلکه فقط باید به کار فرهنگی روی آنان پرداخت و تلاش برای تغییرشان را از دبستان شروع کرد. قبول است؟ ۶. این‌که امیرالمؤمنین علیه‌السلام به مالک اشتر فرمودند: «و لا تقولنّ إنّی مؤمّر آمر فأطاع» هرگز به‌معنای نفی «ضرورت قانون در حکمرانی فرهنگی» نیست؛ بلکه تأکیدی است بر اهمیت مسئولیت‌پذیری، پاسخگوبودن در قبال وعده‌ها و خودداری از خودرأیی در مواجهه با آحاد مردم. ای کاش در حوزه فهم دین و تفسیر نهج‌البلاغه نیز به شعار پُرتکرار خود، یعنی «ضرورت مراجعه به کارشناسان» عمل می‌کردید. ۷. اصلا فرض می‌کنیم سخن شما درست! بسم الله! پیشنهاد مشخص شما برای گذر از «چالش تحمیلی حجاب» چیست و کجاست؟ ای کاش به جای این همه «کلی‌گویی» و تکرار ملال‌انگیز «فهرست بایدها»، از طرح تفصیلی خود برای «مواجهه فرهنگی با بی‌حجابی» و «تربیت دینی کودکان و نوجوانان در مدرسه» رونمایی می‌کردید. در پایان امیدوارم که تا انتهای دوران مسئولیت خویش، توفیق پایبندی به سوگندی که برای «پاسداری از مذهب‏ رسمی‏ کشور» و «ترویج‏ دین‏ و اخلاق‏» خورده‌اید را داشته باشید. #یادداشت #اهل_قلم @ahalieghalam

طلوع حکمت در فتنۀ شام برداشت‌های سی‌گانه از بیانات اخیر رهبر حکیم انقلاب دربارۀ حوادث منطقه ✍️ حجت الاسلام محمدحسین #دعائی یکی از اوصاف پرتکرار امام بزرگوار در بیان رهبر معظم انقلاب، وصف «حکمت» است. ایشان در یکی از سخنرانی‌های خود می‌فرمایند: «امام بزرگوار ما حکیم بود. امام یک حکیم به معنای قرآنی بود. حکیم یعنی آن کسی که حقائقی را مشاهده می‌کند که از چشم‌های دیگران مغفول‌عنه است؛ پوشیده است. کلمات او، کلماتی ممکن است ساده به نظر بیاید، اما هر چه می‌شکافید می‌بینید لایه‌ها و عمق‌های بیشتری دارد. امام این‌جوری بود.» و بدون هرگونه مبالغه و مجامله باید گفت که قطعا خود رهبر انقلاب هم حکیم‌اند؛ یک حکیم قرآنی که آن‌چه دیگران نمی‌بینند و نمی‌فهمند را می‌بیند و می‌فهمد و به شیواترین شکل ممکن بیان می‌کند. و خوشا به حال امثال شهید سلیمانی که این حقیقت را دریافته و قدر آن را دانستند: «من ... در این بیست سالی که در محضر آقا بودم، نتیجۀ تقوا را و ثمرۀ آن را که حکمت می‌شود و بر زبان و بر دل و بر عقل جاری می‌شود، من در آقا به‌طور کامل دیدم. لذا در هر چیزی که الآن ایشان شبهه می‌کنند، مطمئن می‌شوم که در انتهای آن، شبهه درمی‌آید و یا بر هر چیزی که یقین می‌کنند، مطمئن می‌شوم که در آن، [مقصود] به دست می‌آید.» بر همین اساس در پی آنیم که آخرین تجلیات حکمی این رهبر عالی‌قدر را در بیانات مهم ایشان پیرامون حوادث منطقه به تماشا بنشینیم: ... #اهل_قلم #یادداشت ادامۀ یادداشت در https://v-o-h.ir/?p=45634 @ahalieghalam

قرائتیِ ما چندجمله‌ای در تجلیل از استاد قرائتی به‌بهانۀ پیام اخیر رهبر انقلاب به اجلاس سراسری نماز ✍ حجت‌الاسلام محمدحسین #دعائی جناب حجة الاسلام و المسلمین حاج‌آقای #قرائتی دامت افاداته، به‌عنوان چهره‌ای درخشان در عرصۀ تبلیغ نماز، زکات، تفسیر، مهدویت و سوادآموزی، بدون‌شک یکی از شخصیت‌های شایان تجلیل در روزگار ماست؛ و چه دلیلی بر صحت این ادعا بهتر از تجلیل‌های کم‌نظیر رهبر حکیم انقلاب از این شخصیت والامقام. موارد زیر تنها برخی از عناوین و اوصافی است که رهبر بزرگوارمان در طول سه‌دهه برای استاد قرائتی به کار برده‌اند: ▪️ عالم مجاهد، روشن‌بین، بزرگوار، خستگی‌ناپذیر و بااخلاص ▪️ روحانی صادق، ثابت‌قدم، خدمتگزار، آگاه، دلسوز، پرهیزگار، پارسا، پرانگیزه و گران‌قدر ▪️ مرد شایسته، استوار، عزیز و محترم اما آن‌چه مهم‌تر از این تجلیل‌هاست، ویژگی‌هایی است که رهبر حکیم و حق‌گوی انقلاب ـ به مناسبت‌های مختلف ـ برای استاد قرائتی برشمرده و به‌واسطۀ آن ویژگی‌ها به تجلیل ایشان می‌پردازند: ۱. اهل اقدام برای پُرکردن خلأهاست، نه اهل موازی‌کاری. ۲. اهل تمرکز برای تحقق یک هدف است، نه اهل پراکنده‌کاری. ۳. اهل دلسوزی و عشق‌ورزی است، نه اهل رفع تکلیف ظاهری. ۴. اهل ابتکار و نوآوری است، نه اهل کارهای کلیشه‌ای. ۵. اهل جدّ و جهد و همت است، نه اهل کم‌فروشی. ۶. اهل پیگیری و خستگی‌ناپذیری است، نه اهل سستی و کاهلی. ۷. اهل صفا و خلوص است، نه اهل جلوه‌گری و خودنمایی. و دقیقا از همین روست که استاد قرائتی، به تعبیر رهبر انقلاب، «یک نمونۀ بسیار خوب و درس‌آموز» یا به عبارت دیگر یک #الگو است؛ و اساسا سرّ این‌که آقا، برخلاف دأب خود و علی‌رغم همۀ محاذیری که دارند، این‌گونه استاد قرائتی را در زمان حیاتش مورد تجلیل قرار می‌دهند نیز همین مسئلۀ الگوسازی از شخصیت ایشان برای همۀ دلدادگان دین و انقلاب، خصوصا طلبه‌هاست؛ آن هم در روزگارِ #اولویت_تبلیغ. الغرض، استاد قرائتی ـ که به تصریح رهبر انقلاب، از «موهبت‌های خاص الهی» برخوردار است ـ طوری نظر نائب حضرت ولی‌عصر ارواحنا فداه را جلب کرده که در قابی کم‌نظیر، این معلم قرآن را کنار خود نشانده و از او با عنوان «قرائتیِ ما» یاد می‌کنند. خوشا به حالش! برای ایشان، طول عمر با عافیت و برای خود، توفیق اخلاص در مسیر #جهاد_تبیین را از خداوند متعال خواستاریم. #اهل_قلم #یادداشت @ahalieghalam

فقر، فساد و تبعیض جامعه‌شناختی ✍️ حجت الاسلام محمدحسین #دعائی چند روز قبل، محسن‌حسام مظاهری در کانال تلگرامی خود نوشت: «درحالی‌که تا همین چند سال پیش، حتی یک زن و دختر هم اجازه‌ی ورود به استادیوم نداشت و زنان و دختران بسیاری در حسرت نشستن روی سکوهای استادیوم بودند، امروز در رخدادی بی‌سابقه، چهل هزار زن و دختر، از سنین مختلف، با تیپ‌های گوناگون، برخی با حجاب و برخی بدون حجاب، در ورزشگاه نقش جهان اصفهان به‌ تماشای فوتبال تیم‌های محبوب‌شان نشستند. اما دریغ که در رسانه‌ی عمومی حتی یک تصویر از این اجتماع باشکوه زنانه نشان داده نشد. مسابقه‌ی امروز، تصویری است از وضعیتی که در آنیم: جامعه‌ای که با سرعت نور در حال تغییر است و گفتار رسمی، که تصور می‌کند با پنهان‌کردن و انکار واقعیت می‌تواند آن را از بین ببرد؛ غافل از آن‌که واقعیت جامعه همانی است که روی سکوها و در کف خیابان می‌گذرد. جامعه‌ای که نشان داده است در فهم و هضم و هماهنگی با تغییرات، فرسنگ‌ها جلوتر از نهادهای رسمی است و مواجهه‌ی به‌مراتب بالغانه‌تر و عاقلانه‌تری دارد. ما در ایرانِ پسامهسا هستیم؛ و امروز، صفحه‌ای دیگر و مهم از تاریخ این ایرانِ جدید ورق خورد.» از ایشان چند سؤال دارم: ۱. چرا به روی خود نمی‌آورید که آماده‌سازی زیرساخت‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری لازم برای حضور زنان در استادیوم و صدور اجازۀ این حضور، کار بخشی از همان نهادهای رسمی است که شما آن‌ها را به عدم بلوغ و عقل متهم می‌کنید؟! ۲. چرا چشم بر بازتاب خبری این اتفاق در رسانه‌های رسمی می‌بندید و وجود چنین بازتابی را به کلی انکار می‌کنید؟! ۳. چرا توقع دارید در میانۀ این همه مسئلۀ مهم، از قبیل مخاطرات امنیتی، مشکلات اقتصادی، محذورات معیشتی و معضلات فرهنگی، رسانه‌های رسمی آن‌ها را وانهاده و یک‌دفعه حادثۀ حضور زنان و دختران در استادیوم نقش جهان را به خبر اول کشور تبدیل کنند؟! ۴. چرا حتی آن‌جایی‌که حاکمیت ـ درست یا غلط ـ به‌سمت گسترش آزادی‌های اجتماعی رفته و برخی از رویه‌های پیشین خود را تغییر می‌دهد هم باز دست از مذمت و تحقیر او برنمی‌دارید؟! ۵. چرا متوجه نیستید که نفس «تغییر» ـ بدون لحاظ جنس و جهت آن ـ اصالت نداشته و حاکمیت دینی، علاوه بر آن‌که نمی‌تواند چشم بر تغییرات فرهنگی و اجتماعی ببندد، مجاز به رهاکردن جامعه در دل هرگونه تغییری هم نیست؟! ۶. چرا اگر روی سکوها، نه چهل هزار، بلکه صدهزار دختر علاقمند به قرآن و امام زمان بنشینند یا اگر در کف خیابان‌ها جمعیت میلیونی علاقمندان به عید غدیر، محرم، اربعین، انقلاب اسلامی، فلسطین و شهداء قدم بزنند، آن‌وقت دیگر این سکوها و خیابان‌ها نشان‌دهندۀ واقعیت جامعه نیستند؟! ۷. چرا درگذشت یک دختر جوان و اغتشاشات محدود بعد از آن یا حضور چندده‌هزار نفری دختران در یک استادیوم می‌تواند ملاک فصل‌بندی تاریخ اجتماعی ایران و ورق‌خوردن این تاریخ باشد، اما حوادثی مثل شهادت قهرمان ملی و اسلامی ایرانیان، یعنی شهید سلیمانی و تشییع میلیونی او در عراق و ایران چنین صلاحیتی ندارد؟! اجمالا همان‌که قبلا گفتم: به نظر می‌رسد پای نوعی فقر، فساد و تبعیض علمی در میان است. @ahalieghalam

فرامتن مهم سخنرانی رهبر انقلاب در ۱۹ دی ✍️ حجت‌الاسلام‌محمدحسین #دعائی [بخش ۱ از ۲] علاوه بر مطالب و نکات مهم موجود در متن و زیرمتن سخنرانی ۱۹ دی رهبر حکیم انقلاب، به نظر می‌رسد که این سخنرانی، یک فرامتن بسیار مهم نیز داشت: آغاز فصل جدیدی از تعامل با دولت چهاردهم. توضیح می‌دهم: ۱. شهادت حسرت‌برانگیز رئیسی عزیز و پایان زودهنگام دولت سیزدهم، شرائط پیچیدۀ کشور به‌واسطۀ «مشکلات انباشته‌شده در دهۀ نود» و «وضعیت جنگی حاصل از طوفان الاقصی» را پیچیده‌تر کرد. ۲. هرچند نظام اسلامی، به‌لطف «استحکام ساخت درونی خویش» و به‌برکت «هیمنۀ مدیریتی رهبر انقلاب» توانست از خطر «خلأ قدرت» جان سالم به در برده و در کوتاه‌ترین زمان ممکن، از «بحران بی‌دولتی» عبور کند، اما دولت چهاردهم، در ابتداء کار خود، به پنج دلیل عمده، با شرائط به‌شدت شکننده‌ای مواجه بود: ▫️ همۀ دولت‌ها در آغاز، به‌خاطر جدیدالورود بودن، تعویض‌های مدیریتی و عدم تسلط بر امور، از وضعیت ناپایداری برخوردارند. ▫️ به شهادت آمارِ مشارکت در انتخابات و میزان آراء رئیس‌جمهور منتخب، دولت جدید، پشتوانۀ مردمی و بدنۀ اجتماعی چندان قابل‌توجهی نداشت. ▫️ جریان رقیبِ نامزد برگزیده، در عین تکثر و تشتت، جریانی نبود که بتوان آن را نادیده گرفت یا به‌راحتی از سد مطالبه‌ها و مقاومت‌های آن عبور کرد. ▫️ شخص جناب آقای پزشکیان هم تیم کارشناسی و مدیریتی آماده یا ایده و برنامۀ مشخصی برای ادارۀ کشور نداشت. ▫️ ابتلائات منطقه‌ای و بین‌المللی جمهوری اسلامی، مثل حادثۀ ترور اسماعیل هنیه و دیگر فرماندهان جبهۀ مقاومت یا حوادث فلسطین، لبنان و سوریه نیز مزید بر علت شده بود. ۳. در چنین وضعیتی، رهبر حکیم انقلاب، در عین آن‌که هیچ‌گاه از «رویکرد مراقبت‌آمیز و اصلاح‌گرانه» در مواجهه با دولت جدید صرف‌نظر نکرده و با مواردی مثل: تأکید بر ضرورت الگوگیری از شهید رئیسی و تداوم جهت‌گیری‌های دولت سیزدهم، تصریح به شاخصه‌های انتخاب مدیران، معرفی نیازها و اولویت‌های واقعی کشور، تبیین روش درست رجوع به کارشناسان، اصرار بر عبرت‌گرفتن از گذشته و عدم اعتماد به دشمن، پافشاری بر توانمندی‌های داخلی و هشدار نسبت به خطر نفوذ، راه مطالبه‌گری از دولتمردان را باز کردند، اما بر اولویت «وحدت» و «کمک به دولت» نیز تأکید ورزیدند؛ تأکیدی که در نخستین دیدارشان با دولت چهاردهم و مجلس دوازدهم جلوۀ ویژه‌ای داشت: «امروز همه‌ی این وزرای محترم و شما برادران و خواهران عزیزی که مورد اعتماد رئیس‌جمهور و مجلس قرار گرفتید، مقامات عالی‌رتبۀ این کشورید. وظیفۀ همه‌ی ماست که از شماها حمایت کنیم، کمکتان کنیم ـ اگر احتیاج به کمک داشته باشید ـ و تلاش کنیم که ان‌شاءالله شما در کارهایتان موفّق باشید.» «همه کمک کنند که رئیس‌جمهور منتخب بتواند وظائفی را که در قبال کشور دارد انجام بدهد. اگر ما توانستیم جوری رفتار کنیم که رئیس‌جمهور موفق بشود، این موفقیت همۀ ماست. اگر او در ادارۀ کشور، در پیشبرد اقتصاد کشور، در مسائل بین‌المللی کشور، در مسائل فرهنگی کشور به موفقیت دست پیدا کند، همۀ ما به موفقیت دست [پیدا] کرده‌ایم. پیروزی او پیروزی همۀ ماست. این را باید واقعا از بن دندان باور کنیم.» ۴. به‌علاوه آن‌که تفاوت‌های شخص رئیس‌جمهور با اصلاح‌طلبان تندرو و تلاش آنان برای سوءاستفاده از شرائط جدید نیز بر اهمیت حسن معاشرت با دولت، به‌منظور محافظت از او در برابر دوستان ناباب می‌افزود. ۵. بنابراین می‌توان به این نتیجه رسید که: اولا در چنین وضعیتی، ایستادن پشت تریبون نقد دولت، در عین لزوم، کار بسیار خطیری است و ثانیا بخشی از نقدهای ناظر به عملکرد دولت در چند ماه گذشته، به‌دلیل عدم لحاظ آن‌چه ذکر شد، قطعا مطلوب نبوده‌اند. ادامه دارد...👇

تراز ریاست جمهوری ✍️ حجت‌الاسلام‌محمدحسین #دعائی آقای پزشکیان امروز ـ یعنی روز پیروزی مجاهدان جبهۀ مقاومت بر جنگ‌طلبان صهیونیست ـ فرموده‌اند: «ما از هر تنفری بیزاریم؛ از هر جنگ و خشونتی متنفریم. ما می‌خواهیم همه سالم زندگی کنند. کسی که می‌جنگد مشکل ذهنی دارد. پس اگر بتوانیم ذهنیت‌ها را اصلاح کنیم و به‌عنوان یک پزشک دنبال سلامت مردم باشیم مشکلات از بین می‌روند.» به این چند جمله حداقل سه اشکال وارد است: ۱. وقتی به گفتۀ خودتان از جنگ و خشونت تنفر دارید پس در واقع از هر تنفری بیزار نیستید. درستش هم همین است: بعضی تنفرها خوب و لازمند؛ مثل تنفر از جنگ؛ تنفری که لازمۀ آن، جنگیدن با جنگ‌طلبان سلطه‌گر است. ۲. ریشۀ بسیاری از مشکلات، نه ذهن بشر، بلکه قلب اوست. انسانی که ذهن فعالی دارد، اما از عقل نورانی، دل پاک و فطرت سالمی برخوردار نیست، می‌تواند جهانی را ویران کند. ۳. هدف‌گذاری سلامت، آن هم از نوع جسمی و ذهنی آن، نه تنها هیچ تناسبی با چارچوب نظری انقلاب اسلامی ندارد، بلکه با واقعیت مطالبات جهانی هم سازگار نیست. گمشدۀ بشر امروز، نه یک پزشک بیماردوست و بیماری‌ستیز، بلکه مصلحان ربانی، حکیم، معنویت‌گرا، صادق، شجاع، کارآمد، جامع‌الاطراف و جان‌برکفی است که نه فقط در پی سلامت جسمی و ذهنی انسان‌ها، بلکه به‌دنبال تعالی جامعۀ بشری، با شاخصۀ ارتقاء عافیت و عبودیت‌اند. امیدواریم که آقای رئیس‌جمهور، برای نزدیک‌شدن به تراز ریاست جمهوری اسلامی ایران و ارائۀ قول سدید، خصوصا در مجامع بین‌المللی، اهتمام بیشتری داشته باشند. #یادداشت #اهل_قلم @ahalieghalam