eitaa logo
فرهنگستان اهل بیت علیهم السلام
265 دنبال‌کننده
11.9هزار عکس
5.1هزار ویدیو
294 فایل
تفسیر ن_______________ور هرروزیک آیه ازقرآن کریم باصدای دلنشین حاج آقاقرائتی تفسیرمیگردد. بزرگواران مارادرنشرمطالب و مفاهیم قرآنی یاری کنید. کپی مطالب آزاداست. ازقرآن واهل بیت ع امدادبجوییم @Yazahrayeatharادمین eitaa.com/joinchat/523173890Ca1c4896e78
مشاهده در ایتا
دانلود
❤️رسول الله صلی‌الله علیه وآله:  سائِلوا العُلَماءَ وخاطِبُوا الحُكَماءَ وجالِسُوا الفُقَراءَ؛ از دانشمندان بپرسيد و با حكيمان گفتگو كنيد و با فقیران، همنشين شويد. 🔹تحف العقول
🔴نشانه های نادان  امیرالمؤمنین على عليه السلام : نادان كسى است كه خود را ـ به آنچه نمى داند ـ دانا شمارد و به رأى و نظر خود بسنده كند و پيوسته از دورى كند و از آنان عيب و ايراد گيرد و مخالفان خود را بر خطا داند و آنچه را نفهميده گمراه كننده شمارد. 🔹 تحف العقول ۷۳
❤️اسم اللّه الأعظم اسم اعظم، برترين نام خدا است كه پيامبران و اولياى الهى به وسيلۀ آن، دست به تصرّفات غير طبيعى و مى‌زنند و به حاجات مى‌رسند. بنابر روايتى كه در تفسير آيۀ ٤٠ سورۀ نمل نقل شده است، آصف بن برخيا ، وزير سليمان تخت را با اسم اعظم نزد سليمان حاضر ساخت. انبياى بزرگ الهى مانند ابراهيم، عيسى و موسى علیهم‌السلام نيز از اسم اعظم بهره برده‌اند؛ امّا حقيقت اين نام نزد پيامبر اسلام صلی‌الله علیه وآله و امامان دوازده‌گانه علیهم‌السلام است امامان معصوم علیهم السلام توجّهى ويژه به اين نام داشته و در دعاهاى خويش از آن ياد كرده‌اند؛ هر چند مشخص نكرده‌اند كه اين نام كدام يك از نام‌هاى الهى است. تمسّك به اين نام آثار و بركات فراوانى دارد و براى هر حاجتى مى‌توان به آن جست در اين باره که کدام نام خدا، اعظم است، نظريّه‌ها مختلف‌اند. يكى از نظريّه‌ها اين است كه هيچ يك از نام‌هاى خدا را نمى‌توان بزرگتر از ديگر نام‌ها دانست؛ بلكه هر نامى را بنده از روى التجاء و انقطاع كامل از بر زبان آورد و به آن توسّل جويد، همان براى او اسم اعظم است ( تفسير الميزان ، ٨/١٨٦-١٨٠) . نظريّۀ غالب شيعه اين است كه اسم اعظم، نامى خاصّ است. دانشمندانى كه به اين نظريّه معتقدند، دو گروه‌اند: گروهى بر آن‌اند كه اسم اعظم بر خلق معلوم نيست و گروهى معتقدند كه معلوم است؛ ولى در تعيين آن ميان هو، اللّه، الحىّ القيّوم و. . . به اختلاف افتاده‌اند. ▫️امام رضا علیه‌السلام فرمود: «بسم اللّه الرحمن الرحیم» به اسم اعظم بودن، از سیاهی چشم  نسبت به سفیدی آن، نزدیک‌تر است. (مجمع البیان) 🔹تفسير الميزان ، ٨/ ١٨٠-١٨٦. دائرة المعارف تشيّع ، ٢/١٦٦
📚 🏴 امام محمد باقر عليه السلام شرایط زمان، برای امام باقر(ع) و نیز امام صادق(ع) زمینه‌ای را فراهم آورد که سایر ائمه(ع) هرگز برایشان آماده نشد. آن شرایط مساعد، معلول سستی پایه‌های حکومت بود. بحرانهای درونی نظام سیاسی در آن عصر، به حاکمان مجال نمی‌داد تا مانند حاکمان پیشین، بر خاندان رسالت فشار آورند و ایشان را منزوی سازند. این زمینه مساعد، سبب شد تا امام باقر(ع) و امام صادق(ع) بیشترین آرای فقهی، تفسیری و اخلاقی را در کتب فقهی و حدیثی از خویش بر جای گذارند. این چنین است که فردی چون محمد بن مسلم می‌تواند سی هزار از امام باقر(ع) نقل کند و شخصیتی چون جابر جعفی هفتاد هزار حدیث. از نظر علمای شیعه، فقیه‌ترین فقیهان  صدر اسلام شش  نفرند که همه آنان از اصحاب امام باقر(ع) و امام صادق(ع) بوده‌اند. آنان عبارتند از: زرارة بن اعین، معروف بن خربوذ مکی، ابو بصیر اسدی، فضیل بن یسار،  محمد بن مسلم طائفی و برید بن معاویه عجلی. شیخ طوسی، در کتاب خویش، اصحاب و شاگردان امام باقر(ع) را که از آن حضرت نقل حدیث کرده‌اند ۴۶۲ مرد و دو زن دانسته است. در میان اصحاب و شاگردان امام باقر(ع) برخی از نظر اعتبار و وثاقت مورد اتفاق اهل سنت و امامیه‌اند، و دسته‌ای به دلیل گرایش‌های عمیق شیعی، در دایره رجال قرار نگرفته، بلکه تنها مورد اعتماد امامیه می‌باشند. با این همه، نباید تصور کرد که امام باقر(ع) آسوده و ایمن از محدودیت‌ها و ممنوعیت‌هایی بوده است که حکومت‌ها برای اهل بیت(ع) فرآهم می‌آورده‌اند، بلکه بی‌تردید، جو حاکم بر زندگی امام باقر(ع) به شدت جو تقیه بوده است،  زیرا با خاصی که در نتیجه حکومت‌های ناصالح بر جامعه حاکم شده بود، کنار نهادن تقیه به منزله دست کشیدن از فعالیت علمی و دور ماندن از ترویج معارف اصولی دین به شمار می‌رفت. شخصیت امام نه تنها در نظر اهل ممتاز است بلکه در منظر دانشمندان اهل سنت نیز شخصیت یگانه‌ای است. در ذیل به چند نمونه اشاره می‌شود: ابن حجر هیتمی می‌نویسد: ابوجعفر محمد باقر، به  اندازه‌ای گنج‌های پنهان علوم، حقایق احکام و حکمت‌ها و را آشکار نموده که جز بر عناصر بی‌بصیرت یا بد نیت، پوشیده نیست و از همین روست که وی را «باقر العلم» [شکافنده علم] و جامع آن و برپاکننده پرچم دانش خوانده‌اند. او عمرش را در طاعت خدا گذراند و در مقامات عارفین بدان حد رسیده بود که زبان گویندگان از وصف آن ناتوان است. او سخنان بسیاری در سلوک و معارف دارد. عبدالله بن عطا که یکی از شخصیت‌های برجسته و  بزرگ عصر امام بود، می‌گوید: علما را در محضر هیچکس کوچکتر از آنها در محضر ابوجعفر [یعنی امام باقر] ندیدم. ذهبی درباره امام باقر(ع) می‌نویسد: از کسانی است که  بین علم و عمل و آقایی و شرف و وثاقت و متانت جمع کرده، و برای خلافت اهلیت داشت. 🔹 کانال تَخَصُصـــی ثَقَلَین
❤️آزمون های عقل امیرالمؤمنین علیه السلام: ثَلاثٌ یُمْتَحَنُ بِها عُقُولُ الرِّجالِ: هُنَّ الْمالُ وَ الْوِلایَةُ وَ الْمُصیبَةُ؛ با سه چیز عقل انسان ها محک زده مى شود: ثروت، پست و مقام، مصیبت ها و مشکلات. 📝شرح حدیث: خداوند متعال، فلسفه و اساس خلقت انسان را آزمایش و از او بیان مى کند. بدین جهت دنیا به منزله جلسه بزرگ امتحان، و قیامت به مثابه زمان دادن امتحان شوندگان مى باشد! بنابراین نباید دعا کرد که خدا ما را به امتحان و آزمایش مبتلا نکند; زیرا این دعا با هدف خلقت منافات دارد و دور از اجابت است، بلکه باید از خداوند خواست که با آزمایش هاى سخت و سنگین ما را نکند، پروردگارا ما را به موادّى که نمره قبولى نمى آوریم امتحان ننما. آزمون هاى خداوند ابزار تکامل ها و پیشرفت هاست و موادّ خاصّى ندارد، ولى سه مادّه اى که در این حدیث بدان اشاره شده، از همه مهم تر است. ▫️مادّه اوّل: مال و ثروت است، یکى از موادّ امتحانى که در این روایت بدان اشاره شده، ثروت هاى کلان است. تحصیل بیش از نیاز ثروت و نکردن آن بسان حمل مقدار زیادى موادّ غذایى توسّط کوهنورد حریصى است که فقط قصد دارد یک روز بالاى کوه بماند و بعد ناچار مى شود بقیّه را بالاى کوه بگذارد و برگردد! کسانى در این مادّه امتحانى قبولند که با داشتن مال و ثروت، عقل خود را گم نکنند و خود را از دست ندهند. ▫️مادّه دوم: مصائب و مشکلات زندگى است، قبولى در این مادّه امتحانى و تحمّل زیادى مى طلبد، که در این صورت مأجور هم خواهد بود. و اگر صبر و تحمّل نکند و جزع و فزع آغاز نماید نه تنها قبول نمى شود، که بار گناهانش سنگین تر مى گردد. ▫️مادّه سوم: پست و است، بسیارند افرادى که با به دست آوردن مقام، همه گذشته خود را به فراموشى مى سپارند و آلوده همه چیز مى شوند. انسان عاقل و باشخصیّت کسى است که هیچ امرى سبب نشود تا حقیقت ها را نبیند یا به فراموشى بسپارد. نمونه هاى فراوانى از این آزادمردان در طول تاریخ و در میان علما و بزرگ دینى دیده مى شود. 🔸غررالحکم، جلد 3 منبع: ۱۱۰ سرمشق از سخنان حضرت على علیه السلام، آیت الله العظمى مکارم شیرازى.