بسنده به #مذاکره در محیط خارجی همان کارویژه‌ی بسنده به کار فرهنگی در محیط داخل را دارد؛ شانه خالی کردن از سختی مبارزه...

نصیحت و شفقت، کاربست مؤمنین در هدایت مستضعفین است؛ و تو بگو: کار فرهنگی. مؤمنین اما حکومت اقامه کرده‌اند و نظام تقنین و‌ تعزیر ساخته‌اند که با شدت و خشونت شاخ مستکبرینِ شریعت‌ستیزِ هدایت‌ناپذیر را بشکنند...

مدعیان #آزادی_پوشش اگر دروغگو و شارلاطان نبودند به شما می‌گفتند که نه با پوشش مشکلی دارند و نه با اجبار به پوشش! مخالفت آنها مشخصا با #حجاب_شرعی و تعیین حد پوشش توسط شریعت اسلام است؛ و گرنه با پوشش عُرفی و حتی اجبار به آن در هیچ‌کجای دنیا مشکلی ندارند! یونیفرم نظامی یونیفرم کارمندان بانک‌ها یونیفرم کارکنان شرکت‌های خصوصی پوشش عُرفی اداری و قس علی هذا... 💠@ahmad_nabavian

این خیمه‌زدن وفاقی‌ها روی خون شهید محمد باقری و شهید امیرعلی حاجی‌زاده برای سرزنش نیروهای انقلابی، آن شعار فتنه‌سبز را به خاطر می‌آورد که برای زدن ما می‌گفتند: بسیجی واقعی، همت بود و باکری...

شرع، خط‌کش شهید است؛ شهید، خط‌کش شرع نیست...

‏آخرین راهکارِ عُقلای قوم به اطرافیان پزشکیان: باسوادترین رییس‌جمهور دنیا کمتر صحبت کند. سخنانش پخش زنده نشود. در مواردی اصلاً پخش نشود. 🔻به مکشوفات بپیوندید https://eitaa.com/makshufateita

🌴 دعای امام صادق علیه‌السلام برای زوار امام حسین‌ علیه‌السلام 🔺 اغْفِرْ لِي وَ لِإِخْوَانِي وَ زُوَّارِ قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع الَّذِينَ أَنْفَقُوا أَمْوَالَهُمْ وَ أَشْخَصُوا أَبْدَانَهُمْ رَغْبَةً فِي بِرِّنَا وَ رَجَاءً لِمَا عِنْدَكَ فِي صِلَتِنَا وَ سُرُوراً أَدْخَلُوهُ عَلَى نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ ص وَ إِجَابَةً مِنْهُمْ لِأَمْرِنَا وَ غَيْظاً أَدْخَلُوهُ عَلَى عَدُوِّنَا أَرَادُوا بِذَلِكَ رِضْوَانَكَ... 🔸امام صادق‌ علیه‌السلام: [خدایا] مرا و برادرانم و زائران قبر اباعبدالله الحسین بن علی (علیهما‌السلام) را بیامرز؛ آنان که اموالشان را هزینه کردند و بدن‌هایشان را به حرکت درآوردند، به شوق نیکی به ما و امید به آنچه نزد توست در پیوند با ما و شادی‌ای که بر پیامبرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) وارد ساختند و پاسخی که به فرمان ما دادند و خشم و غیظی که بر دشمنان ما ریختند انجام دادند، و از این‌ها رضوان تو را اراده کردند 📚: ثواب الأعمال و عقاب الأعمال - ص ۹۵ #سفرنامه_اربعین @hosein_darabi

یه سلامی هم بکنیم به اون کارخانه‌دارانی که به طمع پیاده‌سازی بیشتر سیاست‌های سرمایه‌داری و کسب سود بیشتر، کارگرهاشون رو مجبور می‌کردن به پزشکیان رأی بدن و از برگ رأی عکس بگیرن تا اخراج نشن! حالا حالت چطور ارباب؟ با قطعی ۳ـ۴ روزه برق در هفته چه می‌کنی؟ #لیبرالیسم_احمق_می‌کند 💠@ahmad_nabavian

یک ایرانی ساکن هلند در توئیتی که چندصد هزار بازدید داشت، نوشت: اگر بچه دارید از بودنش لذت ببرید، وگرنه بدانید بچه زندگی را نابود می‌کند. این توئیت، تصویری فشرده از تجربه‌ای فراگیر است: در جهان سرمایه‌دارانه، فرزند و خانواده نه «رحمت»، که اغلب «زحمت» و «هزینه» به نظر می‌رسند. ریشه‌اش در دگرگونی‌ای است که اقتصاد را از روابط اجتماعی بیرون کشید؛ کار از خانه و ده و محله جدا و در کارخانه‌ها و دفاتر متمرکز شد، و زیست‌بوم «مراقبت، تربیت و خویشاوندی» به بازار و دولت واگذار گشت. پیش‌تر، واحد کار و زندگی یکی بود: خانه–کارگاه–مزرعه. در چنین نظمی، «خانواده گسترده» ستون فقرات تولید بود؛ خویشاوندانی که با تقسیم‌کار نسلی و همیاری روزمره، هم کالا می‌ساختند و هم انسان. فرزند نه مصرف‌کننده‌ای هزینه‌زا که سرمایه‌ای عاطفی-تولیدی بود. با گذار از اجتماع گرم به جامعه سرد، پیوندهای یاریگر خویشاوندی فروپاشید و «فردِ تک‌افتاده» مجبور شد همه‌چیز را از بازار بخرد. سرمایه‌داری این پیوند را از دو سو برید: نخست با تبدیل کار خانوادگی به کارمزدی بیرون از خانه، والدین را از کودک جدا و مراقبت را کالایی کمیاب کرد؛ دوم با الگوی زیست آپارتمانی و شهرهای متراکم، خانواده را از شبکه‌های خویشاوندی و همسایگی منفصل ساخت. شهر مدرن وقتی با منطق کارایی، ترافیک و برج اداره می‌شود، «فضای میان‌نسلی مراقبت» را خرد و انسان را در واحدهای کوچک محصور می‌کند؛ در نتیجه، هزینه بچه‌داری مستقیم (مسکن، مهدکودک، آموزش) و غیرمستقیم (زمانِ ازدست‌رفته، فرسودگی روانی) جهش می‌کند. وقتی تولید از خانه جدا شد، نقش اقتصادی کودک و سالمند محو و کفاف زندگی یک نسل تنها با فروش زمان نسل دیگر ممکن گشت. نتیجه برای فرهنگ خانواده روشن است: وقتی زمان والدین «کالا» و شبکه‌های حمایتی خویشاوندی «ناموجود» می‌شود، فرزند به «ریسک مالی» بدل می‌گردد. مدرسه، درمان، تفریح و تردد پولی‌اند، مسکن تنگ و گران است، همسایگی قابل‌اعتماد نایاب. هرچه خصوصی و منفردتر می‌شویم، ظرفیت کنش جمعی و مراقبت اشتراکی را بیشتر از دست می‌دهیم. در این نظم، توصیه‌های اخلاقی-عاطفی درباره فرزندآوری، هرقدر صادقانه، در برابر محاسبه‌ سرد بودجه و زمان رنگ می‌بازد. سرمایه‌داری نه از «نفرت از خانواده»، بلکه بر اثر منطق انباشت و کالایی‌سازی، شبکه‌های خانوادگی را که زمانی هزینه مراقبت را اجتماعی می‌کرد، شخم زده است؛ انتقال کار به بازار، همان‌قدر که GDP را می‌افزاید، معنا و فراغت و فرزند را «گران» می‌کند. برای رهایی از این وضع، باید تولید را در جغرافیای مشترک احیا کرد. اگر خانه، کارگاه و مزرعه در یک پهنه باشند، سه اتفاق می‌افتد: حذف زمان رفت‌وآمد و حضور والدین در کنار فرزند؛ احیای تقسیم‌کار نسلی و نقش پدربزرگ‌ها و خاله‌ها؛ قرار گرفتن کودک در معرض «یادگیری مشارکتی» و حضور در تولید متناسب با سن. این یعنی بازگرداندن تولید به بستر روابط واقعی، نه مصرف صرف. چنین الگویی اگر با حقوق عرفی زمین، دسترسی به منابع مشترک، اعتبار تعاونی و فناوری‌های سبک ترکیب شود، می‌تواند درآمد چندشاخه بسازد و ریسک معیشت را کاهش دهد؛ همان سازوکاری که در «خانه–کارگاه»‌های پیشاصنعتی کار می‌کرد، اما این‌بار با تکنولوژی امروز. چنین چرخشی صرفاً اخلاقی یا فرهنگی نیست و بدون دگرگونی نهادی پیش نمی‌رود. مالکیت خرد اما پایدار زمین، حقوق جمعی بهره‌برداری از انفال، رژیم‌های حمایتی بیمه و آموزش روستایی–کارگاهی، و به رسمیت شناختن «تعاونِ خویشاوندی» در نظام حقوقی، پیش‌شرط‌های آن است. نقد سرمایه‌داری نئولیبرال اگر به نسخه‌ای عملی نینجامد، حسرتی رمانتیک می‌شود. اما تجربه‌های کوچک زراعی–کارگاهی امروز نشان می‌دهد می‌توان با ترکیب ابزار سبک، انرژی پراکنده و دانش بومی، تولید را از اسارت کارخانه‌های عظیم آزاد و دوباره در شعاع خانه نشاند؛ جایی که فرزند «رحمت» است، چون حضورش «بهزیستی عاطفی» و «بهره‌وری خانواده» را هم‌زمان می‌افزاید. در این افق، ازدواج و فرزندآوری نه سلب آسایش فرد، که بازآفرینی آسایش جمع است؛ آسایشی که از هم‌افزایی کار و زندگی و محبت می‌روید، نه از جدایی آنها. کربلای معلی- ۱۸ مرداد ۱۴۰۴ @syjebraily

چرا دولت پزشکیان با اعضای بریکس در رایزنی و طراحی نیست؟ آیا مسئولان دولتی تنش‌های شدید بین برزیل و آمریکا، چین و آمریکا، روسیه و آمریکا، هند و آمریکا و ... را دنبال نمی‌کنند؟ "اگر مذاکره نکنیم چه کار کنیم" را درباره کشورهای همسو و دوست به کار نمی برید؟ Ata Bahrami🗣 ➕https://eitaa.com/Economic_puzzle

مساله #پیاده_روی_اربعین صرفا یک حرکت عظیم، تجمع بزرگ انسانی، مواکب، پذیرایی و آن جلال و جبروت نیست. همه این عناصر حول "محور امام" نمونه ای کوچک از تشکیل جامعه توحیدی است. اربعین یک تجمع چند روزه است که باید تبدیل به جامعه توحیدی شود. باید تجمع به جامعه سازی ختم شود. #علیرضا_زادبر https://eitaa.com/Politicalhistory

جنگ "مردم" میخواهد این ابتکار عراقی ها در حمایت از موشک‌های ایرانی و دفاع ملت ایران مقابل صهیونیست‌ها انقدر فراگیر شد که دو سخنگوی ارتش رژیم با عصبانیت و نفرت به آن واکنش نشان دادند. جنگ و دفاع علاوه بر ابزار و ادوات پیشرفته "مردم" هم میخواهد. نخست وزیر رژیم از عدم همراهی مردم ایران با او و نیامدن به خیابان خشمگین است حالا با این تصاویر همراهی مردم سایر کشورها عصبانی تر خواهد شد. ظرفیت بزرگ امت اسلامی و وحدت این امت در خواب نگه داشته شده میتواند معادلات را برهم بزند. https://eitaa.com/Politicalhistory