#مَسأَلَةٌ جناب جبراییلی فرمودند که میزان نقدینگی نسبت به تولید ناخالص داخلی در ایران کمتر از بسیاری کشورهای پیشرفته است، در حالیکه آنها تورم بسیار کمتری از ما دارند؛ این درست اما باید این را هم در نظر بگیرند که افزایش قابل توجه نسبت نقدینگی به تولید، دقیقا از زمان صدور مجوز تشکیل بانک‌های خصوصی بوده و همه می‌دانند که این بانک‌ها همه نقدینگی خلق‌شده خود را صرف سرمایه‌گذاری در تولید نمی‌کنند! اساساً تا زمانی که صرفه و سوددهی دلالی بیشتر از تولید است، تا زمانی که از تولیدکننده مالیات گرفته می‌شود اما مالیات بر عایدی سرمایه و مالیات خانه‌های خالی معطل مانده است، تا زمانی که بازار ولنگار ارز و طلا در کشور وجود دارد ... کدام عقلِ محاسبه‌گری نقدینگی خود را به سمت تولید می‌برد؟! 👈 لذا در این شرایط قطعاً افزایش نقدینگی در بلند مدت، عامل تورم خواهد بود و این امر قابل انکار نیست! ❓اما سوال اساسی اینست که چرا برای مقابله با رشد بی‌ضابطه‌ی نقدینگی، به سراغ عامل اصلی آن یعنی بانک‌های خصوصی نمی‌رویم و ریشه این شجره ملعونه را از خاک اقتصاد این کشور نمی‌کنیم؟ چرا بجای مقابله با خلق پولِ خارج از اراده حاکمیت، جلوگیری از رشد نقدینگی را در #سرکوب_دستمزد و برداشتن از سفره حداقل بگیران جستجو می‌کنیم؟ چرا با حذف بازار آزاد ارز و وضع مالیات‌های سنگین و پشیمان‌کننده بر دلالی و سفته‌بازی و اخذ مالیات موثر از عایدی سرمایه و ... نقدینگی را به سمت تولید هدایت نمی‌کنیم؟ بجای نفی اثر نقدینگی بر تورم، این سوال‌ها را باید پرسید؛ پ.ن: صدالبته بحث دکتر جبراییلی درباره اثر #دلاری‌سازی اقتصاد در ایجاد جهش‌های تورمی صحیح و مورد تأکید است. ✍ احمد نبویان 🔗@ahmad_nabavian