روانشناسی میگه ... اون افرادی ... #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                ●○●

خدایا تو با من باش چه باکی عالمی از من جدا گردد... #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                ●○●

یه وکیلی میگفت ... یه چیز میگم .... #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                ●○●

رسول ادهمی میگه ... شیرین تر از .... #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                ●○●

تو احمق و ساده نیستی فقط طرفِ مقابلت بی لیاقت و نمک نشناسه #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                ●○●

┄┅─✵💝✵─┅┄ با نام و یاد خــدا میتوان بهترین روز را براے خـود رقم زد پس با تمام وجـود بگیم #بسم_الله_الرحمن_الرحیم خـدایا بہ امید تو نه بہ امید خلق تو ➥ @hedye110 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷

﷽ #سلام_امام_زمانم می‌رسد روزی به‌پایان نوبت هجران او می‌شود آخر نمـایان طلعت رخشـان او ان‌شاءالله بزودی😍💚 #امام‌زمان "عج" #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #التماس_دعا_برای_ظهور ➥ @emame_mehraban           🕊🕊🕊🕊

#ازبام‌تاآسمان 🪴 #قسمت‌صد‌شصت‌هفتم ♻️ 🌿﷽🌿 بعد از حرف ھای بابی ھمه کمر ھمت را بستند تا سرپا شوم. دیگر کسی به این فکر نمی کند که شاید بعد از این ھمه تلاش بعد از یک ھفته یا شاید یک ماه دوباره زمین گیر شوم. کسی دیگر به تھش فکر نمی کند. قدم آخر انرژی ام ته کشید و پاھایم سست شد. دوباره افتادم که امیریل زیر زانوھایم را گرفت و بلندم کرد. خواباندم روی تخت. دستھایم را گذاشتم روی سینه ام. چشم بستم. دست ھای امیریل نشست روی ساق پایم. کشید تا پایین. از بالا تا پایین. از درد انگشتان پایم را جمع کرد داخل. بغض نشست توی گلویم. زیر چشمی نگاھش کردم. با اخمی به پیشانی، تمرکزش را گذاشته بود روی کاری که می کرد. مامان مرا از حمام می آورد بیرون. یک دستش را می گذارد زیر بغلم و یک پایش را دور کمرم. لنگ لنگان می رویم سمت اتاقم. می گوید: -چرا می لنگی؟!. دست به دیوار می گیرم تا وزنم کمتر روی مامان باشد. -امروز که با امیریل بیرون بودیم و راه می رفتیم چند بار زمین خوردم. یه کم درد می کنه. نفسش را می دھد بیرون. می نشاندم روی میز کارم. خودش می رود دوشی بگیرد. پنجره باز است و شب سیاھی اش را به رخ می کشد. نسیمی خنک می وزد. توی خانه. توی دلم. آنقدر که حالم را خوش می کند. آرامش عجیبی دارم. تصمیم ھای جدیدی گرفته ام. برگه سفیدی از توی کشویم می کشم بیرون. خودکاری برمی دارم و شروع می کنم به نوشتن. **** فرھاد عزیزم، روزی این نامه را می خوانی که من توی تخت افتاده ام و دیگر نفس ھای آخر را می کشم. می دانم چه دردی می کشی. می دانم چه زجری را تحمل می کنی!. دیگر چشمانم باز نیست تا نگاھت کنم. دیگر لبھایم باز نمی شوند تا بگویم چقدر دوستت دارم. تا بگویم چطور مرا به خودم نشان دادی!. با بالا کشیدن از کوه و زمین خوردن و بلند شدنت مرا سرپا کردی!. آخ فرھاد که چقدر دوستت دارم!. که دوست داشتن تو چه نعمت بزرگی بود که خداوند روزھای آخر عمرم به من ھدیه داد. فرھاد جانم!. می خواھم به آخرین خواسته ام گوش بدھی و نه نگویی!. از تو می خواھم ترکم کنی!. درست است!. ترکم کن فرھاد!. دیگر به دیدنم نیا!. برو و تنھایم بگذار. این آخرین خواسته من از توست. دلم نمی خواھد آخرین تصویری که از من توی ذھنت باقی می ماند، این لیلی ضعیف باشد. بگذار از من برایت لیلی محکم، قوی و پر از امید به یادگار بماند. برو به ھمان امامزاده. برو به استودیو و تا می توانی ساز بزن. ولی برو. خواھش می کنم فرھاد. تنھایم بگذار. تو را به دوست داشتنمان قسمت می دھم دیگر به دیدنم نیا. من اینجور راضی ترم. بعد از من خودت را زجر نده. درھای دلت را به سوی زندگی نبند. دوباره عاشق شو. دوباره بخند. باور کن وقتی از اینجا پر بکشم به سوی آسمان، آنجا جایم خوب خواھد بود. توی آغوش گرمی خواھم رفت که بابی درباره اش به من گفته. آنجا با حسین یادت خواھیم کرد. بھش می گویم چقدر دلتنگش ھستی. پیش بابا خواھم رفت. می بینی مرگ آنقدرھا ھم که می گویند چیز بدی نیست. من سوار کشتی خواھم شد و تو برایم دست تکان می دھی و غصه می خوری. وقتی کشتی رفت و رفت و رسیدم آنطرف، بابا و حسین و خیلی ھای دیگر با خوشحالی برایم دست تکان می دھند. پس بی تابی نکن. آرام باش. به زندگی ات برس. به کارت. بخند. ساز بزن. بدو. زندگی کن فرھاد. زندگی. مرا بسپار به خاطره ھا. لیلی را رھا کن. رھا. رھا. 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷 🌸به نیت فرج امام زمانمون اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌸 🦋 🌹🦋 🌹🌹🦋 🌹🌹🌹🦋 🌹🌹🌹🌹🦋 #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

#ازبام‌تاآسمان 🪴 #قسمت‌صد‌شصت‌هشتم ♻️ 🌿﷽🌿 در آخر چیزی ازت می خواھم. بعد از رفتنم، گاھی به مامانم سر بزن. حالی ازش بپرس. فراموشش نکن. با دیدن تو خوشحال خواھد شد. تو را دوست دارد. چیزی نمی گوید ولی من خوب می شناسمش. ته دلش از تو خوشش می آید. گاھی ھم به دیدار امیریل برو. با ھم از خاطراتتان بگویید. شاید دردتان کم تر شود. فرھاد عزیزم. ھمیشه دوستت داشته ام و حالا ھم بیشتر از ھمیشه حتی اگر نتوانم بگویم. بعد از من خودت را فراموش نکن عزیزتر از جانم. بعد از من ھیچ چیز تمام نمی شود. ھمانطور که بعد از رفتن میلیاردھا آدم دنیا ھنوز به کارش ادامه می دھد. روزی ھم تو پیش ما می آیی و به من و حسین می پیوندی. تو را به دست ھای خدا می سپارم. لیلی. کاغذ را تا می کنم و می گذارم توی پاکت. پشتش می نویسم: "برای فرھاد" لبه ی پاکت را با زبان خیس می کنم و بعد می چسبانمش. مامان با سری حوله پیچ شده می آید تو. توی دستش کیف آب گرم است. شلوارم را می دھد بالا و کیسه را می گذارد روی کبودی ھایش. به رویش لبخند می زنم. * لباس بنفشی تنم کرده و منتظر نشسته ام. بھتر است بگویم منتظر نشسته ایم. سر صبحی زنگ زد و برای آمدن اجازه گرفت. مامان توی آشپزخانه وول می خورد. می خواھد مطمئن شود ھمه چیز مرتب است و کم و کسری نیست. از یک ساعت پیش این بار دھم است که به وسایل پذیرایی سرک می کشد. بابی، دست به عصا، روی مبل نشسته و خیره است به مامان. به نگاھش لبخند می زنم. یادم می افتد نامه را توی کشو جا گذاشته ام. بلند می شوم. مامان تا مرا می بیند می آید بیرون. زیر بغلم را می گیرد. دست به دیوار، با بدنی نه چندان جان دار، می روم توی اتاق. زنگ خانه به صدا در می آید. مامان به من نگاه می کند. چشمانش دو دو می زنند. قلبم به تپش می افتد. دروغ چرا؟!. کمی دلھره دارم. دستی به لباسش می کشد که می بینم، می لرزند. می رود. می نشینم روی صندلی. نامه را میان دستانم می گیرم و چشم می دوزم بھش. می دانم کارم درست است. باز با شیمی درمانی دو روز پیش، تھوع و استفراغ آمده سراغم. با مامان به این نتیجه رسیده ایم که غذا را با آب لیمو بخورم. بوی لیموی تازه اشتھایم را بھتر می کند. غذاھای نرم و سبک می خورم. شیرینی بھم وفا نمی کند. ولی به ھمه سپرده ام وقتی می خواھند شیرینی بخرند، به من زنگ بزنند و از من نظر بخواھند. لذتی عجیبی دارد این کار. فھمیده ایم وقتی غذا می خورم و می خندم، چند لقمه بیشتر می خورم. چند روز است ھر کس چیز خنده داری به نظرش می رسد می گذارد سر میز و تعریف می کند. ھمگی حس ھای جدیدی را تجربه می کنیم. تلخ و شیرین. اشک و لبخند. صدای سلام و احوالپرسی می پیچد توی خانه. توی دلم غوغا می شود. انتظار این ملاقات را داشتم. می دانستم روزی باید با آنھا روبرو شوم. مامان می آید تو. رنگ به رو ندارد. می خندم. -مامان؟!. قرار نیست اتفاق خاصی بیفته!. می آید جلو. دستم را می گیرد. -ھر چی گفتن تو به روی خودت نیار. اگه تندی کردن جوابی نده. یاد قبل ھا می افتم. دست به دیوار می روم بیرون. می گویم: -متین و باوقار. مامان نیم نگاھی بھم می اندازد. لبخندش نصف و نیمه است و کمی غمگین. از راھرو که می آییم بیرون، چشمم می افتد به پیرمردی کت و شلوار پوشیده با صورتی اصلاح کرده و قامتی استوار. موھای یکدست سفید که بالا شانه اش زده. بیژن را از قبل می شناسم. ھر دو به احترام من از روی مبل بلند می شوند. نگاه آقابزرگ تیز است. تیز و دقیق. دست روی دست مامان می گذرام و تمام تلاشم را می کنم لرز پاھایم را نبیند. استوار و محکم به نظر برسم. با صدای بلندی می گویم: -سلام. خوش اومدید. کمی طول می کشد تا بیژن و آقا بزرگ از شوک دیدن من بیرون بیایند. سرم را به نشانه آشنایی برای بیژن تکان می دھم. لبخند کمرنگی گوشه لبش می نشیند و او ھم سری تکان می دھد. آقا بزرگ جواب سلامم را می دھد. با دست اشاره می کنم به مبل. -بفرمایید. 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷 🌸به نیت فرج امام زمانمون اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌸 🦋 🌹🦋 🌹🌹🦋 🌹🌹🌹🦋 🌹🌹🌹🌹🦋 #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

چراغ‌ها خاموش میشوند، #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                ●○●

تو ژستشو داری ما ژنشو ... #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                ●○●

چرا با کوچک ترین حرفش رنجیدی؟ #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                ●○●