eitaa logo
حَیَّ عَلَی الله
1.1هزار دنبال‌کننده
9.1هزار عکس
7هزار ویدیو
121 فایل
کانالی با موضوعات مختلف به همراه کنفرانس با صلوات وارد شو اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم وصیت و دلنوشته های شهدای عزیزانتان را با ما به اشتراک بگذارید و به رسالت زینبی خود عمل کنید https://eitaa.com/Sahebzamanalamann
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📹چرا انگلیسی ها اینجوری ظرف میشورن ؟ به نظرتون اینجوری ظرفا تمیز میشه؟ پ.ن: حالا یه عده مینویسن کف های اونا فرق میکنه خوردنیه اون از دسشویی رفتنشون اینم از ظرف شستنشون🤦🏻‍♂️ 👆👆👆👆👆👆👆👆👆 👌👌👌👌👌👌👌👌👌 ✅✅✅✅✅✅✅✅✅ @ala_allah
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📹مصاحبه فرنگ نما با امین از آلمان ⚠️صدا به درخواست ایشان تغییر پیدا کرده 👆👆👆👆👆👆👆👆👆 👌👌👌👌👌👌👌👌👌 ✅✅✅✅✅✅✅✅✅ @ala_allah
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📹عده ای پولی که بابت بازیافت بطری ها برمیگرده رو یک‌جور درآمد زایی جا زدن 👆👆👆👆👆👆👆👆👆 👌👌👌👌👌👌👌👌👌 ✅✅✅✅✅✅✅✅✅ @ala_allah
به رکوع امام نرسیدم 🌹سؤال: اگر هنگام اقتدا به امام جماعت، گزار شک کند که به رکوع امام رسیده یا نه‌، حکم ش چیست؟ 🌹پاسخ: در جماعت، اگر گزار، موقعى که امام در رکوع است اقتدا کند و به مقدار رکوع خم شود ولی شک کند که به رکوع امام رسیده یا نه، مراجع تقلید درباره حکم وی اختلاف نظر دارند: 1. عده‌ای از مراجع می‌گویند، وی باطل است و باید آن را دوباره بخواند.[1] 2. گروهی معتقدند، وی به صورت فُرادا صحیح است، پس آن رکوع را، رکوع رکعت اوّل حساب کرده و خود را ادامه دهد.[2] 3. برخی نیز می‌گویند: اگر شکّش بعد از تجاوز محل باشد - مثل این که بعد از تمام شدن رکوع شک کند- جماعتش صحیح است، ولی اگر پیش از گفتن ذکر رکوع شک کند، مى‌تواند را به نیّت فرادا تمام کند.[3] 📚پی نوشت ها [1]. آیات عظام خوئى، اراکى، تبریزى، شبیری و مکارم شیرازی: (نمازش باطل است)؛ آیت الله مکارم: (بنا بر احتیاط واجب..). [2]. آیات عظام امام خمینی، خامنه‌ای، فاضل و بهجت. [3]. آیات عظام گلپایگانى، صافى و سیستانى؛ امام خمینى، سید روح اللّٰه، توضیح المسائل (محشّٰى - امام خمینى)، ج‌1، ص 779، م 1428، دفتر انتشارات اسلامى، قم، هشتم، 1424 ه‍ ق. @ala_allah
⁉️ خواندن جلوتر از قبر مطهر معصومین 💠 سؤال: خواندن جلوتر از قبر مطهر پیامبر اعظم یا امامان معصوم علیهم الصلاه و السلام چه حکمی دارد؟ ✅ جواب: اگر داخل روضه منوره و پشت به قبر مطهر باشد جایز نیست و صحت محل اشکال است ولی اگر به گونه‌ای بایستد که پشت به قبر نباشد یا خارج از روضه باشد اشکال ندارد و هم صحیح است حتی اگر جلوتر از قبر مطهر باشد مثلا در طرفین آن. 📚 دفتر مقام معظم رهبری @ala_allah
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🔵واژه صهیونیسم Zionism: صهیونیسم، جنبش یهودى براى به وجود آوردن جامعه و کشور خودمختار یهودى در فلسطین. نام این جنبش از «کوه صهیون» (آرامگاه داود نبى) گرفته شده که در اورشلیم قرار دارد. صهیونیسم صورت دنیاپرستانه، ملت پرستانه و نژادپرستى از یهودیت است و خود را برتر از سایر ادیان و ملت ها مى دانند و انسان هاى دیگر را داراى حقوق انسانى نمى داند و چنانچه کمترین فرصتى در اختیارش قرار گیرد از هیچ عهدشکنى و تجاوز و نفوذ و استثمار کشورهاى منطقه خوددارى نخواهد کرد و داعیه مالکیت از نیل تا فرات را دارد. صهیونیسم جدید با حمایت کشورهاى استعمارگر مانند انگلستان و بعد آمریکا به وجود آمد و هدف از آن غصب فلسطین و تشکیل دولت اسرائیل به عنوان حامى منافع اقتصادى سیاسى، نظامى و امنیتى قدرت هاى بزرگ در قلب جهان اسلام بود. درباره چگونگی شکل‌گیری صهیونیسم مقاله ای که تا حدود زیادی پاسخگوی سوال است، آورده می شود: 1)
♻️چیستى صهیونیسم: صهیون، در زبان عبرى، به معناى پُر آفتاب و نیز نام کوهى در جنوب غربى بیت المقدس است. کوه صهیون، زادگاه و آرامگاه داود پیامبر- علیه السلام - و جایگاه سلیمان - علیه السلام - بود. گاه این واژه نزد یهودیان، به معناى شهر قدس، شهر برگزیده و شهر مقدس آسمانى به کار مى رود؛ ولى در متون دینى یهود، صهیون، اشاره به آرمان و آرزوى ملت یهود براى بازگشت به سرزمین داود - علیه السلام - و سلیمان - علیه السلام - و تجدید دولت یهود دارد 2)
به دیگر سخن، صهیون براى یهود، سمبل رهایى از ظلم، تشکیل حکومت مستقل و فرمان روایى بر جهان است و از این رو، یهودیان خود را فرزندان صهیون مى‌دانند. صهیونیسم، به جنبشى گفته مى‌شود که خواهان مهاجرت و بازگشت یهودیان به سرزمین فلسطین و تشکیل دولت یهود است. صهیونیسم، همانند شووینیسم (ناسیونالیسم افراطى) است که با خوار شمردن ملت ها و نژادهاى دیگر و با غلوّ در برترى خود، در پى دست یابى به قدرت سیاسى است. 3)
این جنبش، در نیمه اوّل قرن 13 شمسى/نیمه دوم قرن 19 میلادى در اروپا، پا به عرصه حیات گذاشت؛ ولى واژه صهیونیسم، نخستین بار توسط تئودور هرتصل 1 به کار رفت و سپس ناحوم ساکولو2 - مورّخ صهیونیست - در کتاب «تاریخ صهیونیست» از آن سخن گفت.3 صهیونیسم، تنها داراى ابعاد و معانى سیاسى (صهیونیسم سیاسى) نیست؛ بلکه ابعاد و معانى دیگرى همچون صهیونیسم کارگرى، فرهنگى، دمکراتیک، رادیکال و توسعه طلب را نیز در بر مى گیرد. مشهورترین تقسیم صهیونیسم، طبقه بندى آن به دو بخش سیاسى و فرهنگى (دینى) است. 4)
صهیونیسم سیاسى، خواهان بازگشت یهودیان به فلسطین است که با تدوین کتاب «دولت یهود» توسط هرتصل در 1263ش./1894م. زاده شد. امّا صهیونیسم فرهنگى، مخالف مهاجرت یهودیان در قرن 14 شمسى/20 میلادى به فلسطین است؛ زیرا در انتظار انسان رهایى بخش 4 در آخرالزمان نشسته که یهودیان و تمام ادیان را به سرزمین ابراهیم - علیه السلام - و موسى - علیه السلام - یا سرزمین نجات بازگرداند.5 5)
صهیونیسم به دینى و غیر دینى نیز تقسیم مى گردد؛ صهیونیسم دینى، اندیشه اى است که اعتقاد به بازگشت به سرزمین موعود دارد. این باگشت در زمانى که پروردگار مشخص و به شیوه اى که او تعیین مى کند، انجام خواهد شد و این کار به دست بشر انجام پذیر نیست. پیروان این اندیشه، گروهى یهودى (صهیونیسم) و شمارى عیسوى (صهیونیسم مسیحى)6 هستند. در مقابل، در صهیونیسم غیر دینى و غیر یهودى، کسانى جاى دارند که با تکیه بر استدلال هاى تاریخى، سیاسى و علمى به اسکان یهودیان در فلسطین مشروعیت مى بخشند. این همان صهیونیسم لائیک (غیر دینى) است که تنها مفاهیم سیاسى خویش را به زبان دین بیان مى کند. بنابراین، صهیونیسم همواره به معناى یهودیت نیست؛ بلکه گاه به مفهوم حرکتى براى غیر یهودى کردن یهودیت نیز به کار مى‌رود.7 6)
⭕️یهودآزارى: 8 صهیونیست ها مدعى اند که صهیونیسم، پاسخى به یهودآزارى است. به عقیده آنان، دولت ها و ملت ها به بیمارى علاج ناپذیر یهودستیزى دچار شده اند. بنابراین، یهودیان را، در هر کجا باشند، عنصر بیگانه به حساب مى آورند و آنان را در آشکار و پنهان آزار مى دهند. حیم وایزمن 9 (متوفاى 1331ش./1952م.) در این باره مى گوید: «ضدیت با یهود، میکروبى است که هر غیر یهودى هر کجا باشد و هر چند که خود منکر باشد، بدان آلوده است» و به بیان دیگر، آنان یهودستیزى را بلایى ازلى و ابدى مى دانند که تنها در پناه یک دولت یهودى مى توان از آن رهایى یافت.10 7)
صهیونیست ها، به نمونه هاى بسیار از یهود آزارى در طول تاریخ اشاره مى کنند. از نظر آنان، یهود آزارى با شکست دولت یهودى اسرائیل و جهودا (یهودا)،11 به ترتیب در 721 و 586 ق.م. توسط آشوریان و بابلیان آغاز و در نتیجه با پراکنده شدن یهودیان به نقاط دیگر جهان ادامه یافت و به تدریج، روند رو به رشدى به خود گرفت؛ به گونه اى که نقطه اوج آن در آلمان هیتلرى به چشم مى خورد. در این دوره طولانى، یهودیان در امپراتورى روم، کشور لهستان، روسیه تزارى و... بارها سرکوب و شکنجه شدند و تنها در سال 770 ش./1391م. هفتاد هزار نفر به دلیل نپذیرفتن دین مسیح - علیه السلام - در اسپانیا جان خود را از دست دادند. 8)
افزون بر آن، یهودیان همواره از حق مالکیت در برخى از مناطق جهان و نیز اشتغال در برخى حرفه ها محروم بوده و اغلب در «گتو»ها12 به سر برده اند.13 البته این ادعاهاى صهیونیسم، به هیچ وجه قابل اثبات نیست؛ زیرا برخى از نمونه هاى تاریخى یهودآزارى، مانند آن چه صهیونیست ها درباره یهودسوزى در آلمان مطرح مى کنند، بیش از حد بزرگ شده اند. صهیونیست ها در این مورد، با سلطه‌اى که بر ابزارهاى تبلیغى جهان و به کارگیرى آن دارند، به مظلوم نمایى پرداخته‌اند. و نیز برخى قصه هاى یهود آزارى، ساخته و پرداخته یهودیان و صهیونیست هاست. 9)
هدف از این دروغ پردازى ها این بود که به روند مهاجرت یهودیان به فلسطین و تأسیس یک دولت یهودى شتاب بخشند. دیوید بن گوریون 14 (متوفاى 1352 ش./1972م.) مى نویسد: «اگر قدرت داشتم، عده اى یهودى را به کشورهاى مختلف مى فرستادم تا یهودآزارى را تعمّداً به وجود آورند».15 10)
شواهد دیگرى بر نادرستى ادعاهاى صهیونیسم در این باره وجود دارد، که عبارتنداز: 1⃣. مهاجرت و پراکندگى یهودیان که اغلب به دل خواه آنان و با هدف اقتصادى، به سوى پررونق ترین سرزمین ها صورت گرفته است. 2⃣. یهودیان همواره در پهنه اى گسترده از خاک امپراتورى عثمانى، در صلح و آرامش مى زیسته اند. 3️⃣. یهودیان در بریتانیا، فرانسه و آلمان قرون وسطى، تحت آزار نبوده اند و حتى پس از عصر نوزایى، وضع اجتماعى آنان بهبود یافت. 11)
4⃣. رنج و دردى که میلیون ها برده آفریقایى سیاه پوست، در انتقال و اسکان اجبارى به غرب متحمل شده اند، بیش از رنج و دردى است که بر یهودیان وارد آمده است. جالب این که صاحبان برخى از کشتى هاى حاملِ بردگان، سوداگران و بانک داران یهودى بوده‌اند. 5⃣. وقوع یهودآزارى را در حد پایینى مى‌توان پذیرفت که آن هم به ویژگى هاى فردى و اجتماعى یهودیان، مانند جمع گریزى و اشتغال در مشاغل غیر مولد، چون رباخوارى باز مى‌گردد16 و نیز ریشه در منازعه دائمى کلیسا و کنیسه دارد. به هر روى، نقش یهودآزارى ساختگى در تولد صهیونیسم، آن چنان بزرگ بود که هرتصل آن را موهبت الهى نامید. اگر صهیونیسم محصول یهودآزارى است، پس چرا صهیونیسم به نوعى یهودآزارى از طریق تبعیض بین یهودیان سفاردى و اشکنازى 17 مبدل شده است؛ سؤالى که صهیونیست همچنان آن را بى پاسخ گذاشته اند.18 12)
⏹سرمایه‌دارى غرب و پیدایش صهیونیسم: صهیونیسم، مولد دوران تحول و انتقال سرمایه دارى غرب به مرحله امپریالیسم نیز به شمار مى‌رود. در این دوره، همه قدرت هاى بزرگ، براى تأمین منافع استعمارى، فعالانه در پى یافتن جاى پایى محکم، در خاورمیانه شدند. براى دست یابى به این هدف، نخستین بار ناپلئون بناپارت (امپراتور فرانسه)، به جلب همکارى یهودیان علیه امپراتورى عثمانى دست زد که البته در این کار توفیقى به دست نیاورد؛ سپس بیسمارک (صدر اعظم سابق آلمان) براى پاسدارى از خط راه آهنى که قرار بود از برن - شهرى در آلمان - به بغداد کشیده شود، اقدام به جذب و به کارگیرى یهودیان کرد؛19 امّا سرانجام، این انگلیس بود که به آرزوى دیرینه اش، یعنى خلق اندیشه صهیونیسم و ترغیب یهودیان اروپاى شرقى، روسیه و غرب، براى مهاجرت به فلسطین و تشکیل یک دولت یهودى که حافظ منافع آن کشور باشد، دست یافت.20 13)
دلایل بسیارى در تأیید نقش قدرت هاى بزرگ استعمارى، به ویژه انگلیس، در پدید آمدن صهیونیسم و رژیم اشغال گر قدس در دست است. در 1219 ش./1840م. روزنامه تایمز لندن اعتراف کرد که پیشنهاد استقرار یهودیان در سرزمین فلسطین، مورد حمایت پنج قدرت بزرگ جهانى است؛ سپس هرتصل چنین فاش کرد: «بازگشت به سرزمین پدرانمان... از بزرگ ترین مسائل سیاسى مورد علاقه قدرت هایى است که در آسیا چیزى مى‌جویند»؛ امّا همان گونه که گذشت، انگلیس گوى سبقت را از دیگر قدرت هاى اروپایى ربود و با ابداع اندیشه صهیونیسم 21 زمینه تأسیس رژیم غاصب اسرائیل را فراهم آورد. 14)
به بیان دیگر، پس از یک منازعه طولانى میان صهیونیست ها، سرانجام صهیونیست هاى انگلوفیل،22 جناح وابسته به وایزمن، موفق به تثبیت فلسطین - مکان مورد نظر انگلیس - به عنوان جایگاه نهایى یهودیان گشتند.23 یهودیان تنها نامزد تشکیل دولتى حافظ منافع غرب، در منطقه حساس و استراتژیک خاورمیانه بودند؛ زیرا به عقیده لرد ارل شافتسبُرى هفتم،24 که از رجال سیاسى بریتانیا و نیز یک صهیونیست مسیحى بود، اسکان یهودیان در فلسطین نه تنها براى انگلستان که براى سراسر دنیاى متمدن (غرب) سودمند خواهد بود. هرتصل نیز معتقد بود که یهودیان مى توانند حلّال مشکل غرب در خاورمیانه باشند.ماکس نوردو، از صهیونیست هاى معروف، معتقد بود که ما فرهنگ اروپایى را... همچنان حفظ خواهیم کرد... ما به این فکر که باید آسیایى شویم، مى خندیم». پیش تر نیز یک کشیش مسیحى پیشنهاد کرده بود، که براى حفاظت از هندوستان زیر سلطه انگلیس، لازم است یهودیان در فلسطین ساکن شوند. 15)
به هر حال، صهیونیست ها خود را مشعل دار تمدن غرب مى دانند؛ تمدنى که در تلاش است تا دموکراسى را در خاورمیانه و قلب آن حاکم کند.25 نتیجه این که نیازهاى فرهنگى، سیاسى، اقتصادى و نظامى غرب، به ویژه انگلیس، موجب پدید آمدن جریان فکرى صهیونیسم و اسکان یهودیان در فلسطین گردید؛ جریانى که با غیر دینى (سیاسى) کردن یهودیت، در پى تحقق و حفظ منافع استعمارى در خاورمیانه برآمد؛ در حالى که یهودیت دین دار ممکن بود براى غرب خطرآفرین باشد.26 16)