پاسخ های شما خوبان👇👇🌷🌷 ⬅سلام از حقوق فرزندان اینکه پدر لقمه #حلال تهیه کند ، زمینه فراگیری #قرآن را فراهم کند ، زمینه فراگیری برخی رشته های ورزشی مثل #شنا را فراهم کند ، در رفتار با فرزند عزت نفس او را در نظر داشته باشد ، امکانات رفاهی برای آرامش وزمینه رشد وتعالی فرزند را فراهم آورد ، اغنای فرزندان از نظر پشتیبانی مادر دربرابر فرزندان تهیه #غذای_طیب ، تربیت فرهنگی ورفتاری ، اغنای فرزندان از لحاظ #عاطفی ، زمینه های آشنایی با #اهل_بیت ورشد تعالیم دینی از حقوق #والدین فرزند نسبت به آنها #احترام را رعایت کند ، به آنها #خدمت_رسانی کند در هر موردی که آنها نیاز به یاری دارند ، در جامعه طوری رفتار کند که موجب شرمساری والدین نشود ، نسبت به آنها برای فراهم آوری وسایل آسایش #سپاسگزار باشد ⬅سلام پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله ):همان گونه که فرزند نباید به والدین خود بی احترامی کند، والدین نیز نباید به او بی احترامی کنند» و یا در جایی دیگر آمده:«رسولُ اللّه ِ(صلی الله علیه و آله):أکرِموا أولادَکُم و أحسِنوا آدابَهُم. (عوالی اللئالی العزیزیة فی الأحادیث الدینیة، ابن أبی جمهور، محمد بن زین الدین، ج 1، ص254، ح 11) پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) :به فرزندان خود #احترام بگذارید و آنها را نیکو تربیت کنید». 👈حق فرزندت این است: بدانی او از توست و به واسطه خیر و شر خود در زندگی زودگذر دنیا، به تو نسبت دارد. (آری فرزند جزئی از وجود پدر است و در عملکرد خود به او منتسب میباشد.) تو در چند زمینه نسبت به تربیت فرزندت مسئولیت داری: یکی حسن #ادب آموزی اوست و دیگری راهنمایی او به #پروردگارش و سوم کمک کردن به او برای #اطاعت پروردگارش که این اطاعت هم در زمینه مراعات حقوق توست و هم در زمینه مراعات حقوق الهی از جانب خود اوست. و در قبال مسئولیت در این زمینهها پاداش و کیفر خواهی داشت. بنابراین در امر فرزندت به گونه ای عمل کن که به خاطر رفتار نیکوی او در عالم دنیا، مایه ی زینت و افتخار باشد. باید عمل و رفتار تو به گونه ای باشد که بین خودت و خدایت به خاطر حسن قیام بر کارهای فرزندت و اخذ و طلب از خداوند برای او، معذور باشی، «و لا قوه الا بالله». ⬅سلام ببخشید من همیشه دیر میرسم. به نظرم یکی از حقوق فراموش شده فرزندان بر پدر و مادر در زندگی امروز ما، داشتن کانون گرم خانواده است. خانواده ای که ادب و احترام متقابل همسران در اون رعایت بشه. ارتباط والدین با فرزندان بیشتر و صمیمی تر باید باشه. خانواده باید طوری باشه که اولین محرم راز فرزند باشه. فاصله ها داریم....😔 @alafvalafv🌷

پاسخ های شما خوبان👏👏☺ 💎سلام به شما و دوستان خوب. برداشت بنده از "ادب" در کلام حضرت علی علیه السلام و تعلیمات دینی... یک نوع "فروتنی" است در درون؛ که باعث میشود انسان قبل از #قضاوت دیگران خود را قضاوت کند... و قبل از اشتغال به عیوب دیگران درون خود را بررسی کند... 💎سلام فکر میکنم هرنوع رفتار اجتماعی در جهت درست نوعی ادب هست اینکه وقتی خشمگینی چطور رفتار کنی اینکه وقتی شادی چطور رفتار کنی اینکه با بزرگتر ها چطور رفتار کنی اینکه با بچه ها چطور رفتار کنی☺ درواقع یک تربیت درونی که با جلوه های رفتاری فرد وجود یا عدم وجودش تشخیص داده میشه ومیتونه در کلام یا اعمال بروز کنه 👌 با تشکر از پاسخ های خوب شما🌺 پاسخ این سوال را از ادامه ی شرح همین حکمت, در شرح پیام امام خدمتتون تقدیم میکنم： 🔸روح ادب و اسباب آن «أدب» (بر وزن ابر) در اصل به معناى دعوت كردن به مهمانى است و لذا به مجلس مهمانى مَأْدُبَة و مَدعاة مى گويند. «أدَب» (بر وزن طلب) به معناى #دعوت كردن ديگرى به نيكى ها و ترك زشتى هاست و تأديب نيز همين معنا را مى رساند. 👈 اين كار وظيفه تمام انبيا و اوليا و معلمان و پيشوايان و پدران و مادران است كه پيروان و شاگردان و فرزندان خود را به نيكى ها دعوت كنند و از بدى بازدارند. بلكه قبل از همه، ادب كردن كار #خداست كه گاه از طريق 👈فرستادن پيامبران و نازل كردن كتب آسمانى، انسان ها را ادب مى كند و گاه از طريق👈 آزمون هاى تكوينى و مجازات هاى مادى و معنوى. ✴ اين واژه گاه معناى اسم مصدرى دارد و اشاره به حالتى است كه انسان در پرتو نيكى ها و ترك زشتى ها پيدا مى كند. در روايات اسلامى بحث هاى گسترده اى درباره ادب وارد شده است. ✅اميرمؤمنان على(عليه السلام) مى فرمايد: «أفضَلُ الشَّرَفِ الأدَبُ; 🌹ادب بالاترين شرافت است».[2] ✅در حديث ديگرى از آن حضرت مى خوانيم: «خَيرُ ما وَرَّث الآباءُ الأبناءَ الأدَبَ; 🌹بهترين چيزى كه پدران براى فرزندان به ارث مى گذارند ادب است».[3] ✅در حديث ديگرى از آن حضرت آمده است: «قَليلٌ الأدَبِ خَيرٌ مِن كثيرِ النَّسبِ; 🌹ادب اندك برتر است از بسيارى از نسب ها (و شرف هاى خانواده و فاميل)».[4] و تعبيرات فراوان و جالب ديگرى كه نقل همه آن ها به طول مى انجامد. ⬅نيز در دستورات اسلامى وارد شده كه در درجه اول انسان بايد #خويشتن را تأديب كند. ✅در حكمت 73 نيز اين گفتار حكيمانه آمده بود: «مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَعَلَيهِ أَنْ يبْدَأَ بِتَعْلِيمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِيمِ غَيرِهِ وَ لْيكُنْ تَأْدِيبُهُ بِسِيرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِيبِهِ بِلِسَانِهِ وَ مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُهَا أَحَقُّ بِالاِْجْلاَلِ مِنْ مُعَلِّمِ النَّاسِ وَ مُؤَدِّبِهِمْ; كسى كه خود را پيشواى مردم مى داند بايد قبل از تعليم ديگران، خويشتن را تعليم دهد و بايد ادب آموختن او از طريق اعمال خويش پيش از ادب آموختن به زبانش باشد و آن كس كه معلم خويشتن و تأديب كننده خود مى باشد به #احترام سزاوارتر است از كسى كه به مردم تعليم مى دهد و آن ها را تأديب مى كند». در تفسير نمونه، ج 22، ذيل آيات 1 تا 5 سوره حجرات بحث هاى ديگرى در اين زمينه آمده است. ***** پی نوشت: [1]. نهج البلاغه، نامه 31. [2]. غررالحكم، ح 5075. [3]. غررالحكم، ح 9347. [4]. همان، ح 5115. @alafvalafv