اَ تَتَبَرَّأُوا مِنِّي، فَإِنّي وُلِدْتُ عَلَى الْفِطْرَةِ، وَ سَبَقْتُ إِلَى الاِْيمَانِ وَ الْهِجْرَةِ). ❓آيا امر به سب، امر واجب الزامى است يا فقط جنبه اباحه دارد، ظاهر آن، امر الزامى است به خاطر اين که مايه حفظ خون شيعيان راستين و رساندن دعوت مکتب اهل بيت به آيندگان شد. 👈ولى با توجه به اين که طبق تعبير علماى اصول، امر در جايى آمده است که احتمال ممنوعيت (توهّم خطر) وجود دارد، ظهور در الزام نخواهد شد و تنها اباحه را مى رساند بنابراين کسانى همچون «رشيد هجرى» و «ميثم تمّار» و «قنبر» و «سعيدبن جبير» که مقاومت کردند و حاضر نشدند کمترين اهانتى به ساحت مقدّس مولى على (عليه السلام) کنند و در همين راه شربت شهادت نوشيدند، نه تنها کار خلافى نکردند، بلکه به ايثار و فداکارى بزرگى دست زدند.💯 ✴️از اين سخن، به خوبى روشن مى شود که اگر انسان با ايمانى از سوى دشمن هتّاک و بى ايمان، مورد هتک قرار گيرد، يا مردم را اجبار به هتک او کند، نه تنها از مقامات او کاسته نمى شود، بلکه خداوند به جبران اين اهانت بر کرامت و عظمت مقام او مى افزايد و او را از هر نظر پاک و پاکيزه مى کند. در اينجا اين سؤال پيش مى آيد که چه تفاوتى ميان سب (دشنام) و برائت (بيزارى جستن) است که امام على (عليه السلام) اوّلى را اجازه مى دهد و دومى را به سه دليل اجازه نمى دهد: نخست تولّد بر فطرت اسلام و ايمان، دوم پيشگام بودن در پذيرش اسلام و ايمان به رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم)، و سوم پيشگام شدن در هجرت از مکّه به مدينه و پيوستن به پيغمبر خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) و يارى او. «مفسّران نهج البلاغه» در تفاوت ميان اين دو (سب و ناسزا، و برائت جستن) سخنان بسيارى دارند .آنچه در تفسير اين تفاوت نزديکتر به نظر مى رسد يکى از دو چيز است: 1⃣نخست اين که سب و دشنام يک انسان، مى تواند اشاره به بدى او باشد، ولى مفهوم آن کفر و شرک و بى ايمانى نيست، اما بيزارى جستن (هر چند با زبان باشد) مفهومش بيزارى از دين و آئين اوست همان گونه که در آغاز سوره برائت مى خوانيم: «بَراءَةٌ مِنَ اللهِ وَ رَسُولِهِ اِلَى الَّذينَ عاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِکينَ»: «اين اعلام بيزارى از سوى خدا و پيامبرش به کسانى از مشرکان است که شما با آنها عهد بسته ايد (و عهدشان را شکسته اند)». ⬅️بنابراين، مفهوم برائتِ از امام (عليه السلام)، برائت از دين و اسلام بود، لذا امام (عليه السلام) اجازه نداد حتّى به زبان از او برائت جويند و به اسلام و قرآن اهانت کنند، در واقع اجازه اهانت به شخص خود را داد، ولى اجازه اهانت به مکتبش را نداد (هر چند با لفظ باشد!) 2⃣ديگر اين که بسيارى از مردم تصوّرشان اين است که اگر مجبور به سخنى شدند نمى توانند تنها به الفاظ قناعت کنند و نيّت آن نيز همراه آن سخن به طور اجتناب ناپذير خواهد بود، به همين دليل هر گاه کسى را مجبور به اجراى صيغه طلاق کنند معمولا موقع اجراى صيغه هم قصد لفظ را مى کند و هم قصد معنى را، هر چند طلاق به خاطر اکراه باطل است ولى قصد انشا در آن هست و لذا فقهاء در اين گونه موارد براى ابطال طلاق، به عدم قصد معنى استناد نمى کنند، بلکه به اکراه استناد مى نمايند، (دقت کنيد). در مورد سبّ و دشنام نيز مسأله همين طور است، به هنگام اجبار هر دو را قصد مى کنند هم لفظ و هم معنى را، چون قادر به تفکيک اين دو از هم نيستند. دليل هاى سه گانه اى که امام (عليه السلام) براى نهى از تبرّى جستن فرموده، نيز شاهد اين مدّعاست.

📿 عملی با ثواب بسیار در ماه رجب و شعبان و رمضان... ❗️حتی اگر در طول عمرت یک بار انجام دهی... ✨ امیرالمومنین علیه السلام از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل می کنند که ایشان فرمودند: 🔹هرکس در هر شب و هر روز ماه رجب و شعبان و رمضان: 🔹سه مرتبه سوره «حمد» ، «آیةالكرسي» ، «کافرون» ، «قل هو الله احد» ، «فلق» و «ناس» را بخواند. (هر کدام سه مرتبه) 🔹و سه مرتبه بگوید: «سُبْحَانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ للهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَ اللهُ أَکْبَرُ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ» 🔹و سه مرتبه: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» 🔹و سه مرتبه: «اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ» 🔹و چهارصد مرتبه: «أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ» را بگوید، 🔸خداوند گناهانش را می بخشد (حتی) اگر به تعداد قطره های باران، برگ درختان، ریگ های بیابان و کف روی دریاها باشد! 🔸و روز عید (فطر) خداوند اینگونه می خواندش: ای بنده من! تو دوست حقیقی حقیقی حقیقی من هستی (انت ولیّی حقاً حقاً حقاً)، برای هر حرفی که در این سه ماه قرائت کردی شفاعت در مورد برادران و خواهران (مومن) را قراردادم، اگرچه گناهانشان که بین من و آنهاست به تعداد ستارگان آسمان باشد! آنها را بخاطر کرامتی که بر من داری بخشیدم! 🔸 سپس رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: قسم به خدایی که مرا به حق مبعوث کرد، اگر بنده ای این سوره ها و آیات را در طول عمرش یک مرتبه در این سه ماه بخواند: 🔸خداوند برای هر حرفی که قرائت کند هفتاد هزار حسنه عطا می کند، که هر حسنه اش نزد خدا سنگین تر از کوه های دنیاست! 🔸هرکس از مردان و زنان این سوره ها و آیات را به خاطر خداوند بخواند، خداوند، هفتصد حاجت موقع جان کندن، هفتصد حاجت در قبر و هفتصد حاجت موقع خروج او از قبر، به او عطا می کند؛ 🔸و مثل این ثوابها را موقع دادن پرونده اعمال، و در میزان و صراط به او می دهند، 🔸و خداوند روز قیامت او را در سایه عرش خودش جا می دهد، و حسابش را آسان می گیرد، و هفتاد هزار فرشته او را تا بهشت همراهی می کنند. 🔸 خوشا بحال کسی که به این ثوابها رغبت کند. 📚 زادالمعاد (علامه مجلسی)، 📚 مفاتیح الجنان @ostadelahi

تولد بزرگ مرد تاریخ مبارک🌹

ان شاالله ولایت مدار باشیم صلوات🙏

همنشینی با شهدا👌

هشت توصیه امام هشتم برای روزهای آخر شعبان: اباصلت می‌گوید:در آخرین جمعه شعبان خدمت امام رضا علیه‌السلام رسیدم.فرمود: ای اباصلت، بیشترِ ماه شعبان سپری شده و امروز آخرین جمعه شعبان است، پس در روزهای باقیمانده کوتاهی‌های روزهای گذشته را جبران بکن و باید به آنچه برایت مهم است اقدام کنی: ۱. زیاد دعا کن. ۲. زیاد استغفار کن. ۳. زیاد قرآن تلاوت کن. ۴. از گناهانت به درگاه خدا توبه کن تا خالصانه به ماه خدا وارد شوی. ۵. هر امانتی که گردنت هست ادا کن. ۶. تمام کینه‌هایی که در دلت نسبت به مؤمنان داری، از دل بیرون کن. ۷. هر گناهی که به آن مبتلا هستی از آن دست بکش و تقوای خدا پیشه کن و در آشکار و پنهان بر خدا توکل کن... ۸. و در روزهای باقیمانده این ماه بسیار بگو: اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنَا فِیمَا مَضَی مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِیَ مِنْهُ... خداوندا اگر در روزهای گذشته شعبان ما را نیامرزیدی، پس در روزهای باقیمانده بیامرز

♻️ در خلوت بشنوید لحظاتی از طنین ملکوتی حرف‌های دلی سیدالشهدای اهل قلم #شهید_سید_مرتضی_آوینی این روزها بیشتر از هر زمان دیگری نیازمند توجه به حق و التجاء به خالق بی‌همتاییم. دلنشین و امیدبخش برای سالکان طریق بندگی که با عقل معاد به جنگ عقل معاش رفته‌اند و... اتفاقات این روزها همچون کف روی آب است و به اندازه همان کف، حیات خواهد داشت و تمام خواهد شد، اما کارنامه هر یک از ما در دفاع از انقلاب اسلامی باقی خواهد ماند و روزی آن را ورق خواهند زد. 🔶 #ناشر_صدای_آوینی_باشیم

#خطبه۵۸ 🔹🔹🔹 🔹🔹 🔹 خطاب به خوارج نهروان فرمودند: طوفانى (از بلاها) بر شما مسلّط شود و همه شما نابود شويد، اين چه پيشنهادى است که به من مى کنيد؟ آيا بعد از ايمانم به خدا و جهادم با رسول الله (صلى الله عليه وآله وسلم) به کفر خويش اعتراف کنم؟! اگر چنين کنم گمراه شده ام و از هدايت يافتگان نخواهم بود. (اميدوارم) به بدترين جايگاه رهسپار شويد و به راه گذشتگان خود (مشرکان عصر جاهليت) باز گرديد. بدانيد که به زودى بعد از من خوارى و ذلّت تمام وجود شما را فرا خواهد گرفت و گرفتار شمشير برّنده اى خواهيد شد، مستبدّان زورگو بر شما حکومت خواهند کرد و اين امر به صورت سنتّى از سوى ستمگران در ميان شما باقى خواهد ماند. 🔹 🔹🔹 🔹🔹🔹

#شرح_خطبه۵۸ 🔰خطبه در يك نگاه: تعبيرات اين خطبه به خوبى نشان مى دهد كه بعد از تحميل مسأله «حكميّت» در «صفّين» بر على عليه السّلام و سپس برگشت خوارج از مسأله حكميت، آنها معتقد بودند كه حكميت مخصوص خدا است و هر كس آن را انكار كند و به غير او بسپارد از دين خدا خارج شده است😳 اين سبك مغزان قشرى و بى منطق تا آنجا پيش رفتند كه گفتند: على عليه السّلام نيز با قبول مسأله حكميت از اسلام بيرون رفته و بايد به اين امر اعتراف كند و سپس توبه نمايد، در حالى كه پيشنهاد حكميت از سوى امام نبود، بلكه بر آن حضرت تحميل شد و به فرض كه چنين پيشنهادى از سوى امام بوده اصل مسأله حكميت چيزى بر خلاف اسلام نيست، هر چند در صفّين آن را تحريف كرده و از آن سوء استفاده نمودند. امام عليه السّلام در اين خطبه به آنها نفرين مى كند و زشتى اين پيشنهادشان را ياد آور مى شود، پس از آينده تاريك خوارج و ذلّت و نابودى آنها خبر مى دهد. 💠نهايت مظلوميت امام (عليه السلام): اين سخن را هنگامى امام (عليه السلام) ايراد فرمود که گروهى از خوارج که خود پيشنهاد «حکميت» را در «صفّين» کرده  بودند، از آن بازگشتند، و شعار «لا حُکْمَ الاّ للهِِ» (حکميت مخصوص خداست!) را سر دادند، و به طور بي شرمانه اى به امام (عليه السلام) پيشنهاد کردند که او هم اعتراف به کفر کند و سپس توبه نمايد (تا به او بپيوندند و براى جنگ با شاميان آماده شوند).😱 ✅امام (عليه السلام) در پاسخ آنها فرمود: «طوفانى (از بلاها) بر شما مسلّط شود و همه شما نابود شويد! اين چه پيشنهادى است که به من مى کنيد؟! آيا بعد از ايمانم به خدا و جهادم با رسول الله (صلى الله عليه وآله وسلم) به کفر خويش گواهى دهم؟! اگر چنين کنم گمراه شده ام و از هدايت يافتگان نخواهم بود» (أَصَابَکُمْ حَاصِبٌ، وَ لاَ بَقِيَ مِنْکُمْ آثِرٌ، أَبَعْدَ إِيمَانِي بِاللهِ وَ جِهَادِي مَعَ رَسُولِ اللهِ (صلى الله عليه وآله وسلم)، أَشْهَدُ عَلَى نَفْسِي بِالْکُفْرِ! لَقَدْ (ضَلَلْتُ إِذاً وَ مَا أَنَا مِنَ الْمُهْتَدينَ)). شايد در طول تاريخ اسلام چنين صحنه دردناکى وجود نداشته است، و هرگز انسانى با اين فضيلت و شرافت در چنگال قومى نادان با اين فضيحت و رذيلت گرفتار نشده. اينجاست که بايد اعتراف کرد که على (عليه السلام) از همه مظلومتر بوده و هست!😭 👈شواهد و مدارک زيادى از دانشمندان شيعه و اهل سنّت گواهى مى دهد که على (عليه السلام) پيشگام در ايمان و از پيشگامان در هجرت بود، در آغوش پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله وسلم) پرورش يافت و لحظه اى به خدا شرک نورزيد و گرد و غبار بت پرستى عصر جاهليت بر دامانش ننشست و در تمام ميدانهاى جهاد حضور داشت جز در تبوک که به فرمان پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) براى حفظ مدينه در آنجا ماند. 🌪جمله «اَصابَکُمْ حاصِبٌ» با توجه به معنى «حاصب» (طوفان شديدى که سنگريزه ها را به حرکت درمى آورد و گاه قافله ها در زير آن دفن مى شوند) نوعى نفرين شديد درباره اين گروه از خوارج است که خداوند آنها را با بلاهاى آسمانى نابود کند، و مى تواند کنايه از طوفانها و بلاهاى اجتماعى باشد که سرانجام دامان آنها را خواهد گرفت.💨 👈در جمله «وَ لا بَقِىَ مِنْکُمْ آثِرٌ» با توجه به اين که «آثر» به معنى کسى است که اخبارى را نقل مى کند، اشاره به اين است که همه شما نابود شويد و حتى يک نفر باقى نماند که اخبار شما را براى ديگران نقل کند. ✅سپس امام (عليه السلام) مى فرمايد: چگونه چنين پيشنهاد نامعقول و زشتى را به من مى کنيد، با اين که مى دانيد شجره طيّبه ايمان با جهاد و فداکارى من در رکاب رسول خدا آبيارى شده و اگر در زير اين آسمان مؤمنانى وجود داشته باشند نخستين آنها منم، اگر با اين سابقه روشن چنان اعترافى که مورد نظر شماست داشته باشم انسان گمراهى خواهم بود و يقين بدانيد که من هرگز راه ضلالت را نخواهم پيمود. در ادامه اين سخن امام دو مطلب ديگر را بيان مى کند: ✅نخست اين که آن نابخردان منحرف و لجوج را با اين دو جمله نفرين مى کند: (اميدوارم) «به بدترين جايگاه رهسپار شويد، و به راه گذشتگان خود (مشرکان عصر جاهليت و سرنوشت شومى که دامان آنها را گرفت) بازگرديد» (فَأُبُوا شَرَّ مَآب وَ ارْجِعُوا عَلى أَثَرِ الاَْعْقابِ ). 👈در جمله اوّل به آنها نفرين مى کند و از خدا مى خواهد که بدترين موقعيت را در دنيا و آخرت پيدا کنند در دنيا ذليل و خوار و گرفتار چنگال دشمنان شوند و در آخرت گرفتار عذاب الهى گردند. 👈و در جمله دوم از خدا مى خواهد که آنها به سرنوشت گذشتگانشان يعنى مشرکان جاهليت گرفتار شوند همان گروهى که در لجاجت و تعصّب همچون خوارج بودند و تمام آيات الهى را که با چشم ديدند و با گوش شنيدند انکار کردند و سرانجام نابود شدند. ✅در نکته دوم به عنوان پيشگويى روشنى از آينده تاريخ آنها چنين مى فرمايد: «بدانيد که به زودى بعد از من خوارى و ذلّت تمام وجود شما را فراخواهد گرف

ت و گرفتار شمشير برّنده اى خواهيد شد، مستبدّان زورگو بر شما حکومت خواهند کرد، و اين امر به صورت سنّتى از سوى ستمگران در ميان شما باقى خواهد ماند»! (أَمَا إِنَّکُمْ سَتَلْقَوْنَ بَعْدِي ذُلاًّ شَامِلا وَ سَيْفاً قَاطِعاً وَ أَثَرَةً يَتَّخِذُهَا الظَّالِمونَ فِيکُمْ سُنَّةً). 🔰شايان توجه اين که تاريخ خوارج به خوبى گواهى مى دهد که نفرين امام درباره آنها اثر کرد و پيشگويى آن حضرت جامه عمل به خود پوشيد و در جنگهاى متعدّدى که خوارج با دشمنان خود داشتند تار و مار شدند و سران آنها يکى بعد از ديگرى با ذلّت و خوارى به ديار عدم فرستاده شدند.⚔ 👳‍♀ابن ابى الحديد که اطلاعات وسيع و گسترده اى در تاريخ اسلام دارد و شرح نهج البلاغه او شاهد گوياى اين معنى است در شرح اين خطبه، هنگامى که به تفسير جمله اخير مى رسد تاريخچه مفصّلى تحت عنوان اخبار خوارج و شرح حال سردمداران آنها و جنگهايشان سخنانى بيان مى دارد و با توجه به آن، به خوبى روشن مى شود که هم نفرين على(عليه السلام) درباره آن گيرا شد و هم پيشگويى آن حضرت درباره تار و مار شدن آنها تحقّق يافت.