هدایت شده از مناهج 🇵🇸🇮🇷
🌀 کسالت جمعی!
📝 لزوم تأسیس تشکل‌های طلبگی
🖋 علی بهادرزایی
🔹 «هرچه ما داریم پیش می‌رویم ضرب دست امام است، ایشان آنچنان این گوی را محکم پرتاب کرده که حالا حالاها امثال بنده باید دنبالش بدویم.» (رهبر معظم انقلاب، ۱۴ دی ۱۳۹۰)
به احتمال قوی تحلیل دقیقی از چرایی این قوت ضرب دست امام و تطبیق آن بر روند انقلاب نداریم. بگذارید یک گوشه‌اش را از خود آقا نقل کنم: «(امام) در راه خدا اهل مجاهدت بود، آرام نمی‌نشست، دائم در حال مجاهدت بود، مصداق این آیه شریفه: "فإذا فرغت فانصب، و إلی ربّک فارغب" از یک کار بزرگ که فراغت پیدا می‌کرد چشم به یک کار بزرگ دیگر می‌دوخت و آن را دنبال می‌کرد.»
🔹 امام اهل مجاهدت بود و طبیعی است توان حرارت آفرینی در قلوب را هم پیدا کرد؛ این به نظر، بزرگترین گمشده ما طلاب در زندگی امروز است و ضدش یعنی «رکود و کم‌رمقی» بزرگترین آفت صنفی‌مان.
🔺 پیرامون این چند روز که یکی از بزرگان در مورد «فواید قم بودن و میراث پدری» بزرگ دیگری سخن گفت و دومی «سلامت علمی و عملی» او را زیر فشار قلم له کرد! می‌توان در چند خط اینطور گفت:
1⃣ بسیج معلوم نیست به چه تحلیلی دست به افشای سخن زد؟ و بعد از آن برای اصلاح و ایجاد آرامش چه کرد؟
2⃣ فقهای محترم شورای نگهبان که به گمان نزدیک‌ترین روابط طرفینی را دارند مشخص نیست که آیا از فرصت فراغت تابستانه برای از بین بردن فرصت سودجویی دشمنان و اصلاح ذات البین استفاده‌ای می‌کنند؟
3⃣ تکلیف نهادهای رسمی حوزه که روشن است و احتیاج به توضیح ندارند!
4⃣ همپوشانی قوی رسانه‌ای دشمن داخلی و خارجی مثال زدنی بود، سکوت و انفعال رسانه‌های انقلابی هم همینطور!
5⃣ بازار حمایت‌های یک طرفه‌ی ناشی از حب وبغض‌ها هم داغ.
6⃣ و مهم تر از همه، بدنه قاطع طلاب محترم انقلابی در حال غصه خوردن و دعا برای اصلاح امور بودند! انگار که قرار است ملکی از آسمان بر طرفین نازل شود یا ذات الهی، مستقیما تألیف قلوب کند!!
بهانه‌ها هم واضح است: ما که منصب یا ارتباطاتی نداریم! ما که رسانه نداریم! بزرگان که اعتنا به حرف طلاب نمی‌کنند! باید صبر کنیم تا خودمان فاضل شویم و مقبول بعد به این مسائل ورود کنیم و ... .
🔹 خلاصه اینکه ما چند هزار طلبه پیر و میانسال و جوان روی هم رفته یک چندم کاری که مرحوم امام (قدّس سرّه) انجام داد را هم انجام نمی‌دهیم بدون هیچ عذاب وجدانی چون معتقدیم: «قدرت نداریم و توجه تکلیف فرع بر قدرت است!»
🔹 واقعا اگر ما می‌جوشیدیم و چند #تشکل طلبگی وزین داشتیم، در همان ابتدا بعد از رایزنی و مطالبه از طرفین کار به اینجا می‌رسید؟ اگر طلاب فاضل احساس تکلیف می‌کردند و با اصرار، اساتید صالح را دعوت به اصلاح ذات‌البین می‌کردند، شأن اجتماعی همگی‌مان محفوظ نمی‌ماند؟
🔹 اگر تشکل‌های طلبگی در میان ما وجود داشت که عملکردهای تکراری #فرید_مدرسی ها را می‌شناختند و در مقابل از ابزار رسانه استفاده می‌کردند از سرعت تحولات جا می‌ماندیم؟ اگر در کنار مرحوم شیخ و صاحب کفایه و اعضای شورای عالی، کم‌همتی فردی و جمعی خودمان را هم مقداری در محقق نشدن تحوّل در حوزه مقصر می دانستیم و دائما آدرس غلط نمی‌دادیم، اینطور کشتی‌مان به گل می‌نشست؟ همین الان برنامه‌ای برای آینده داریم؟
🔹 این موسم‌ها زمان خوبی برای محاسبه نفس است؛ چون عیار انسان در حوادث سخت نشان داده می‌شود، اگر شما هم این ضعف را قبول دارید بیایید جا پای امام بگذاریم و فارغ از بهانه‌ها به این دعوت الهی لبیک بگوییم که «قُلْ إِنَّما أَعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنى وَ فُرادى»؛ اما چطور؟ فکر می‌کنم اولین قدم این است که واقعا خودمان را «مکلّف» بدانیم، نه موجودی عاجز و رها!
#مناهج
@Manahejj