بسم الله «کودکان محروم » به صورت طبیعی کودکتان آفتاب نمی بیند. به صورت طبیعی خانه تان آنقدر آفتاب، گیر نیست که بتوانید یک ربع در آفتاب بنشانیدش و مثلا گلی بوته‌ای، دورش باشد و آفتابی قشنگ بدون ابر وباد بدون شیشه با آن ذرات قشنگ غبارآلود کم رنگش، بتابد روی دستها وپاها یا مثلا فرق سر کودکتان. الان کاری نداریم که تقصیر کی یا چی بوده و چرا از بالا تا پایین سرزمینمان پرشده از #صندوقهای کوچکی که با اینکه سر وصدای همسایه‌ها را می‌شنویم، دلهایمان آنقدر بهم نزدیک نیست که مشکلی ازهم حل کنیم اما این صندوقهای کوچک، هم خراش کشیده اند به گونه‌ی آسمان. هم خراش کشیده‌اند روی زیبایی شهرهایمان. الان با این کار نداریم. الان مهم این است که این کودمان تقصیری ندارد. ماهم شاید اگر ما با ذهنمان نرسیده باشیم به شیکتر بودن آپارتمان هرقدر هم کوچک، پس تقصیر ماهم نیست. پس حالا باید کاردیگری کنیم. باید فکر#جایگزین باشیم. فکر اینکه حالا که نمی‌شود خورشید را کوچک کرد و به #اپارتماهایمان برد، پس بچه‌هایمان را قطار کنیم، در آغوش بگیریم، روی کالسکه بگذاریم و بزنیم به دل کوچه‌ای خیابانی، پارکی بوستانی و فوبیا از این ویروس منحوس باعث نشود بچه هایمان سفتی و مادرانگی زمین را لمس نکنند. آفتاب را روی صورتشان مزمزه نکنند و آبی قشنگ آسمان، تنها رنگ رویایشان باشد. غافل نشویم از لمس شب‌بو و گربه و دیدن کلاغ در آسمان و یاددادن مفهوم #توتو و #پیشی در دل #طبیعت به کودکهایی که شاید در دنیای آینده، در زمان #متاورس، که چیززیادی تا رسیدن به آن، نمانده است، ازلمس طبیعت واقعی، محروم شوند. #مادرانگی #تربیت #طبیعت @zedbanoo