#مبانی_بیانیون ♨️شیخ عبد القاهر جرجانی اصل در جمله را، جمله فعلیه می داند،و جمله اسمیه را تابع و یک جمله مقلوب شده فعلیه می داند. ♻️یکی از متفرعات این مبنا آن است که در جملاتی مثل : زید قام ،مقدم شدن زید را مفید تخصیص مسند الیه یا تقوّی حکمّ(بنا بر مقتضای حال) می داند زیرا زید از اصل خود عدول کرده و مقدم بر فعل شده است. ✅ظاهرا بنا بر همین مبناست که زمخشری نیز در آیاتی مثل: الله یستهزء بهم الله یبسط الرزق ♻️تقدیم مسندالیه را مفید حصر می دانند، که شارح تفتازانی نیز به همین مبنا میل دارد. ♨️طرف مقابل مبنای سکاکی وجود دارد: که هر دو جمله اسمیه و فعلیه را در عرض هم اصل می داند،(نه یکی فرع و تابع دیگری) لذا در جملاتی که مسند الیه اسم ظاهر معرفه است، مثل زید قام حصری را قائل نیست، چرا که این جمله طبق اصل خود وارد شده است و خلاف اصلی رخ نداده که این عدول از اصل، دلیل بر تخصیص یا تقوی محسوب شود. ♨️خطیب قزوینی هم مبنای مشخص و قابل اعتمادی ندارد، چرا که احکامی در باب تخصیص گفته است که برخی با مبنای اول و برخی با مبنای دوم سازگار است،در حالی که جمع بین این دو مبنا به قول شارح تفتازانی موجب تعسف است. ⁉️سوال این است آیا برای تفسیر آیات قرآن کریم، مفسر، بی نیاز از اخذ مبنا در ادبیات است؟ ❗️نکته ای هم که شایان توجه است مفسرینی مثل علامه طباطبایی یا آیت الله جوادی آملی اگر در تفسیرشان مطالبی دارند که ظاهرا مخالف با نحو و بلاغتی است که مدرسین محترم ادبیات خوانده اند و درس داده اند،زود نباید اشکال کرد که چرا ایشان چنین نظر داده اند!بلکه باید دید مبنای ایشان چیست! 📔مطول ص۲۵۴ ❌نشر بدون ذکر منبع جایز نیست❌ @alnokat