📗 اوج عرفان در مناجات ماه شعبان ✍ محمدرضا مدرسی یزدی ✨📖✨ شرحی بر فرازهایی از مناجات شعبانیه 🔸 فایل pdf 📖 تعداد صفحات: ۲۷ #مناجات_شعبانیه 📚📚📚 کتابخانه مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_lib

✨وَ اسْمَعْ دُعَائِي إِذَا دَعَوْتُكَ وَ اسْمَعْ نِدَائِي إِذَا نَادَيْتُكَ‏ ✨📖✨ مناجات شعبانیه 📹 بیانات حضرت امام خمینی رضوان الله تعالی 🕰 زمان: ۳:۲۶ #مناجات_شعبانیه #حضرت_امام_خمینی_ره 📚📚📚 کتابخانه مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_lib

✨📖✨مناجات شعبانیه 🔸 نکاتی از مناجات شعبانیه 📗 بخشی از کتاب جهاد اکبر 📗 جهاد اکبر امام خمینی(ره) ✍ نویسنده: امام روح الله خمینی 🌕 در این ماه شعبان با مناجات شعبانیه که از اول تا آخر این ماه دستور خواندن آن وارد شده خدای تبارک و تعالی را هیچ مناجات کردید؟ ✨📖✨ و از مضامین عالی و آموزنده آن در ایمان و معرفت بیشتر نسبت به مقام ربوبیت استفاده نمودید؟ 🎙 گوینده: عباس سلیمی 🔰 تولید شده در مؤسسه معارف اسلامی امام رضا علیه السلام 🕰 زمان: ۲۴:۱۰ #کتاب_صوتی #مناجات_شعبانیه #حضرت_امام_خمینی_ره 📚📚📚 کتابخانه مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_lib

✨📖«مُسْتَکیناً لَک» یعنی من گدای تو هستم. ✨«مُتَضرِّعاً اِلَیک» من متضرّع درِ خانۀ تو هستم. أمیرالمؤمنین علی(ع) چیزی جز تضرع در این دعا ندارد و به عبارت‌های مختلف، این تضرع خودش را بیان می‌کند. سر همۀ این حرف‌ها تضرع دارد. این حرف‌ها برای أمیرالمؤمنین(ع) حرف‌های ساده‌ای نیست. این حرف‌ها از عمق احساسات او بر می‌خیزد. با این حرف‌ها می‌خواهد عمیقاً اشک بریزد. ما این حرف‌ها را مطالعه می‌کنیم، مرور می‌کنیم، حتی روی آن فکر می‌کنیم؛ اما این حرف‌ها برای أمیرالمؤمنین(ع) تمام‌شده و حل‌شده است، ایشان این حرف‌ها را از روی یک کتاب دعا نمی‌خوانند، بلکه این حرف‌ها ترجمان ناله‌های أمیرالمؤمنین(ع) است ✨📖«متضرّعاً الیک» یعنی می‌خواهم درِ خانۀ تو، ناله بزنم.این مناجات، ضجه‌های یک فقیر محض درِ خانۀ خداوند است ✨📖کلمۀ بعدی «مُستَکیناً لَک» وقتی کسی به‌شدت دست‌خالی باشد، به آن مستکین می‌گویند. مسکین یا مستکین، کسی است که واقعاً چیزی ندارد! این مناجات نالۀ بی‌مقدمه، پر از التماس و اصرار، فریاد و نجوا و ضجه‌های یک فقیر محض درِ خانۀ خداوند متعال است. البته غیر از فقر در همۀ زمینه‌ها، معلوم است که أمیرالمؤمنین علی‌(ع) یک چیزی را دارند و آن دل عاشقی است که ایشان را به این تضرع وادار کرده است. اگر کسی با اهل‌بیت(ع) آشنا باشد و با عشق اهل‌بیت(ع) به خداوند متعال آشنا باشد، هرگز حاضر نیست کلمۀ عشق را برای معنای دیگری در زمین استفاده کند. یا اگر کلمۀ «محبت» را دربارۀ محبت أمیرالمؤمنین(ع) به خداوند متعال و به قرب او و به وابستگی شدید او، استفاده کنی، آن‌وقت کلمۀ محبت را در جای دیگری استفاده نخواهی کرد. ✨📖مناجات شعبانیه یک دعای بی‌مقدمه است انگار آدم باید قبل از آغاز این دعا، مقدماتش را در دل خودش فراهم کند مناجات شعبانیه یک دعای بی‌مقدمه است و همان‌طور که اسمش را «مناجات» گذاشته‌اند، فراتر از دعا است؛ چون حداقل یک‌سری از آداب دعا که باید با مقدمات طولانی‌ از ذکر پروردگار، همراه باشد در این مناجات، چندان رعایت نشده است. البته به‌صورت ضمنی، آن آداب دعا را در همین فراز اول مطرح می‌کنند (در جلسات دیگر به آن خواهیم پرداخت) ولی این‌قدر بی‌مقدمه واردِ اصل دعا شدن، خیلی فوق‌العاده است. ✨📖تنها دعایی که یک معصوم این‌قدر بی‌مقدمه، وارد دعا شده است، دعای ابوحمزه ثمالی است که آنجا هم انگار امام سجاد(ع) یک دل پُری دارد و ناله را در همان ابتدا آغاز می‌کند: «الهی لاتُؤَدِّبنی بِعُقوبَتِک» انگار نالۀ کودکی است که می‌خواهد از بزرگ‌ترش کتک نخورد، «وَ لاتَمکُربی فی حیلَتِک» و بعد، مقدمات و آداب دعا را شروع می‌کنند. انگار آدم وقتی می‌خواهد این مناجات را شروع کند، باید اول برود و مقدماتش را در دل خودش فراهم کند و بعد، با یک دل پُر از غصه‌های مناجاتی‌-که شیرین‌ترین حالات انسان هستند- بیاید و مناجات شعبانیه را این‌گونه و با این حال، آغاز کند. #مناجات_شعبانیه #استاد_علیرضا_پناهیان #قسمت_اول 📚📚📚 کتابخانه مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_lib

یاد آن روایتی افتادم که یکی از اصحاب حضرت(ع) می‌گوید: سحرگاهان دیدم أمیرالمؤمنین علی(ع) دارند به سمت بیرون شهر می‌روند، گفتم: آقا کجا می‌روید؟ ایشان با یک حال خاصی فرمود: دنبال آرزوهای خودم می‌روم! گفتم: آقا آرزوها و نیازهای شما چه چیزهایی هستند؟ فرمود: آن کسی که باید بداند خودش می‌داند، نیازی نیست به کسی دیگر بگویم. این جملات را به رفیقشان فرمودند و بعد با یک حالی رفتند در خانۀ خدا و شروع کردند به ضجه زدن و گریه کردن. قَالَ نَوْفٌ الْبِکَالِیُّ: رَأَیْتُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ مُوَلِّیاً مُبَادِراً. فَقُلْتُ: أَیْنَ تُرِیدُ یَا مَوْلَایَ؟ فَقَالَ: دَعْنِی یَا نَوْفُ إِنَّ آمَالِی تُقَدِّمُنِی فِی الْمَحْبُوبِ... بحارالانوار ج ۹۱ ص ۹۴ احوال علی(ع) را در مناجات با خدا ببینیم تا بفهمیم در این عالم چه خبر است! خدایا اگر ما به تو نمی‌رسیم حداقل به این برسیم که یک‌بار مناجات أمیرالمؤمنین علی‌(ع) را مشاهده کنیم و بفهمیم در عالم چه خبر است؟ لااقل از دور بتوانیم اولیاء تو را نگاه کنیم و بفهمیم که ایشان چه احوالی داشتند؟ اگر خودمان هیچ‌وقت تصور روشنی از این احساس نداریم و نتوانسته‌ایم آن را در وجود خودمان تجربه کنیم، این حالت را در چهرۀ بی‌مثال أمیرالمؤمنین(ع) ببینیم. ✨📖در همان ابتدای مناجات و فرازهای آغازین دعا ببینید که أمیرالمؤمنین علی(ع) چه کلماتی را از اعتقاد خودش به خدا بیان می‌کند که «خدایا تا آخر عمر من هرچیزی برایم اتفاق می‌افتد، دست تو است و در علم تو هست، «وَ بِیدِک لا بِیدِ غَیرِک زِیادَتی‏ و َنَقْصی‏ وَ نَفْعی‏ وَ ضَرّی‏» نهایت توحید خودشان را دارند نشان می‌دهند. در کنار اینکه أمیرالمؤمنین علی(ع) یک اشتیاق فوق‌العاده‌ای دارند نشان می‌دهند که این اشتیاق موجب می‌شود نتوانند سکوت کنند، با اینکه خدا همه‌چیز را می‌داند، اما این اشتیاق شدید موجب می‌شود باز هم با خدای خودش حرف بزند و خواسته‌هایش را مطرح کند. علی(ع) ناله‌های خودش را واقعاً مؤثر می‌داند دعاها و ناله‌های ما در نظر خدا واقعاً اثر دارد همچنان که در فراز قبلی توضیح دادیم، این اشتیاق شدید موجب می‌شود که بگوید خدایا «اسمع ندایی... اسمع دعائی...» بااینکه نیازی نیست اینها را بگوید، چون خدا خودش می‌شنود، خدا حتی حرف‌های ظالمان را هم می‌شنود. درست است که در متنِ این «اسمع» یک اقبال و یک وجه مثبتی وجود دارد، اما در واقع نیازی به گفتنش نیست، منتها آن شدت اشتیاق موجب می‌شود که این «اسمع» در ابتدای دعا بیان شود و این شدت اشتیاق در فراز اول مناجات، به صورت عجیبی دیده شود. ✨📖این فراز اول مناجات، یک پیام دیگر هم دارد و آن اینکه أمیرالمؤمنین علی(ع) ناله‌های خودشان را واقعاً مؤثر می‌داند و به درگاه خدا عرضه می‌دارد: «بِیدِک لا بِیدِ غَیرِک زِیادَتی‏ وَ نَقْصی‏ وَ نَفْعی‏ وَ ضَرّی‏» خدایا من می‌دانم کارم دست تو است لذا درِ خانۀ تو ناله می‌زنم این نشان می‌دهد که دعاها و ناله‌های ما در نظر خدا واقعاً اثر دارد. 🔰علی(ع) هرشب در مناجاتش فضای تازه‌ای را مقابل خود می‌بیند که باید طی کندعلی(ع) این حرف‌ها را یک‌بار نمی‌گفتند بلکه هرشب این برنامۀ مناجات را داشتند. شاید ما بگوییم: «خُب یا علی، شما دیشب مناجات کردی و هرچه می‌خواستی از خدا گرفتی و خدا به شما اقبال کرد، دوباره فرداشب چه چیزی می‌خواهی با خدا مطرح کنی؟ چه می‌خواهی به خدا بگویی؟ شما که دیشب در دعا کم نگذاشته بودی، دیشب همه‌چیز از خدا خواسته بودی، هرچه خیر و خوبی وجود داشت، از خدا خواسته بودی، دوباره فرداشب برای چه آمدی؟» ما گاهی از اوقات در عمرمان یک‌بار این‌گونه دعاها و مناجات‌ها را تجربه می‌کنیم و می‌گوییم «خُب یک‌بار به خدا گفتیم دیگر! چرا هرشب برویم و دعا کنیم؟!» أمیرالمؤمنین علی(ع) هرشب دارد چیز تازه‌ای می‌بیند، هرشب دارد فضای تازه‌ای را مقابل خودش می‌بیند که باید طی کند، پس باید بگوییم که هرشب اشتیاقش دارد بیشتر می‌شود. أمیرالمؤمنین(ع) آدم تکرار نیست، آدم حرف بیهوده زدن نیست، آدم حرف کهنه زدن نیست؛ لذا حتماً دارند یک فضای جدید‌تر، یک نیاز جدیدتر و یک موقعیت جدیدتر در مقابل خودشان می‌بینند. إن‌شاءالله خدا ما را در مناجات‌های أمیرالمؤمنین(ع) مستغرق کند. #مناجات_شعبانیه #قسمت_دوم #استاد_علیرضا_پناهیان 📚📚📚 کتابخانه مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_lib

ما این معما را باید در ذهن خودمان، یک‌بار برای همیشه حل کنیم که «آیا واقعاً درِ خانۀ خدا رفتن، این‌قدر زاری دارد که أمیرالمؤمنین علی‌(ع) این‌چنین درِ خانۀ خداوند متعال ناله می‌زدند؟ مگر ایشان چه می‌خواستند؟ مگر در معرض چه مجازاتی بودند؟» 🔰ما باید بپذیریم یک «بلوغ معنوی» وجود دارد که خیلی‌ها ابداً به این بلوغ معنوی نمی‌رسند؛ آن بلوغ معنوی هم این است که انسان بیشتر از ترس از عذاب، بیشتر از شدت رنجی که ممکن است در جهنم تحمل کند و بیشتر از عقوبتی که یک گنهکار یا جنایتکار از آن می‌ترسد، به یک «شدتِ نیاز به قرب الهی» برسد، برخی از خوبان به این شدتِ نیاز به قرب می‌رسند، یعنی به یک «احساس نیاز شدید برای قرب» می‌رسند که اگر ببینند یک‌ذره با آن فاصله دارند، متضرعانه درِ خانۀ خداوند متعال ناله می‌زنند. مگر أمیرالمؤمنین علی(ع) کم کسی هستند که اصلاً کسی بخواهد گریۀ ایشان را ببیند؟ مگر ایشان کم شخصیتی هستند که اصلاً کسی بخواهد شکسته‌حالی در ایشان ببیند؟ تمام وجودشان، استواری است، به حدی که اگر تمام کائنات هم زیر و رو بشوند، ایشان محکم می‌ایستد و خم به ابرو نمی‌آورد! ایشان از چیزی واهمه ندارد، پس چرا این‌طور درِ خانۀ خداوند متعال ناله می‌زند؟ چون ایشان به یک بلوغ معنوی رسیده است و نسبت به آن مقامات عالی قرب، احساس نیاز شدیدی می‌کند، به‌حدی که اگر نسبت به آن نقطۀ مطلوب و آن نقطۀ اوج که هر لحظه برایش تازه‌تر و گشوده‌تر می‌شود یک لحظه و یک ذره فاصله را در وجود خودش احساس کند، متضرعانه ناله می‌زند. 🔰بلوغ معنویِ ما در چیست؟ از خدا بخواهیم که ضرورت تقربش را به ما بچشاند البته این را نمی‌گویم که ما این‌طوری بشویم، ما نمی‌توانیم مانند أمیرالمؤمنین علی(ع) ضرورت قرب را این‌قدر شدید در خودمان احساس کنیم که به‌خاطرش تضرع کنیم، ما این‌قدر باید نسبت به دوری از خدا تنفر پیدا کنیم که به این تضرع وادار بشویم.  ما نمی‌توانیم به این مقام برسیم؛ اما یک‌ذره در دعا و مناجات، و یک لحظه در لحظه‌های خلوت درِ خانۀ خداوند متعال، از خدا بخواهیم که ضرورت تقربش را به ما بچشاند تا ما هم بتوانیم یک شب گریه کنیم برای دور بودن از خدا، ما هم بتوانیم یک شب التماس کنیم برای نزدیک‌تر شدن به خدا، ما هم بتوانیم یک شب از خودمان متنفر بشویم به‌خاطر دوری از خدا؛ هرکسی هرچقدر قرب خدا را تمنا می‌‌کند؛ این همان بلوغ معنوی است. #مناجات_شعبانیه #قسمت_سوم #استاد_علیرضا_پناهیان 📚📚📚 کتابخانه مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_lib

بسم الله الرحمن الرحیم ✨📖✨ مناجات شعبانیه مناجات حضرت امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) و امامان پس از اوست که در ماه شعبان می‌خواندند: ✨📖اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاسْمَعْ دُعائِى إِذا دَعَوْتُكَ ، وَاسْمَعْ نِدائِى إِذا نادَيْتُكَ، وَأَقْبِلْ عَلَىَّ إِذا ناجَيْتُكَ ، فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَيْكَ ، وَوَقَفْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ مُسْتَكِيناً لَكَ ، مُتَضَرِّعاً إِلَيْكَ ، راجِياً لِما لَدَيْكَ ثَوابِى ، وَتَعْلَمُ مَا فِى نَفْسِى ، وَتَخْبُرُ حاجَتِى ، وَتَعْرِفُ ضَمِيرِى ، وَلَا يَخْفىٰ عَلَيْكَ أَمْرُ مُنْقَلَبِى وَمَثْواىَ ، وَما أُرِيدُ أَنْ أُبْدِئَ بِهِ مِنْ مَنْطِقِى ، وَأَتَفَوَّهُ بِهِ مِنْ طَلِبَتِى ، وَأَرْجُوهُ لِعاقِبَتِى ، وَقَدْ جَرَتْ مَقادِيرُكَ عَلَىَّ يَا سَيِّدِى فِيما يَكُونُ مِنِّى إِلىٰ آخِرِ عُمْرِى مِنْ سَرِيرَتِى وَعَلانِيَتِى وَبِيَدِكَ لَابِيَدِ غَيْرِكَ زِيادَتِى وَنَقْصِى وَنَفْعِى وَضَرِّى. خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و شنوای دعایم باش آنگاه که می‌خوانمت و صدایم را بشنو گاهی که صدایت می‌کنم و به من توجّه کن هنگامی‌که با تو مناجات می‌نمایم، همانا به‌سوی تو گریختم و در حال درماندگی و زاری در برابرت ایستادم، پاداشی را که نزد توست امیدوارم، آنچه را که در درون دارم می‌دانی، بر حاجتم خبر داری، نهانم را می‌شناسی، کار بازگشت به آخرت و خانه ابدی‌ام بر تو پوشیده نیست و آنچه می‌خواهم به زبان آرم و خواهش خویش را بازگو کنم و هم آنچه را که برای عاقبتم امید دارم، بر تو پنهان نیست، همانا آنچه تقدیر نموده‌ای بر من ای آقای من، در آنچه تا پایان عمر بر من فرود می‌آید از نهان و آشکارم جاری شده است و تنها به دست توست نه به دست غیر تو، فزونی و کاستی‌ام و سود و زیانم. #مناجات_شعبانیه #قسمت_اول 📚📚📚 کتابخانه مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_lib

خیلی خوب است که ما این مناجات شعبانیه را با این احساس بخوانیم، با این تمنا و این دعا بخوانیم که «خدایا این باب را برای ما باز کن!» یا این مناجات را با این احساس بخوانیم که «چقدر ما دور هستیم از آن فضایی که أمیرالمؤمنین علی‌(ع) حس می‌کردند!» همین حسرت‌خوردن و تحسین‌کردنِ آن رابطۀ زیبا و قشنگ، می‌تواند انسان را نزدیک کند. یکی از آداب دعا این است که انسان، معرفت خود را به خدا اعلام کند، حالا به یکی دیگر از فراز‌های مناجات شعبانیه بپردازیم. ✨📖أمیرالمؤمنین علی(ع) در این فراز از مناجات، طبق آداب دعا عرضه می‌دارند: «بیَدِکَ لا بِیَدِ غیرِکَ زیادَتی و نقصی و نَفعی و ضرِّی» یکی از آداب دعا این است که انسان، معرفت خودش را به خدا اعلام بکند؛ خصوصاً معرفت نسبت به توحید پروردگار عالم و اینکه «ما فقط خداوند متعال را در جهان در وجود خودمان و در زندگی، مؤثر می‌دانیم» ذکرِ این معارف توحیدی خیلی در دعا و مناجات زیبا است. در روایت هست: کسی که می‌گوید «لاحول و لا قوّة إلّا بالله العلی العظیم» هیچ‌کسی جز خدا قدرت ندارد خداوند متعال آناً می‌فرماید؛ ملائکۀ من ببینید بندۀ من اعتراف کرد که هیچ کسی جز من قدرت ندارد، حالا هر مشکلی دارد برطرف کنید. ✨ امام‌صادق(ع): إِذَا قَالَ الْعَبْدُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِلْمَلَائِکَةِ اسْتَسْلَمَ عَبْدِی اقْضُوا حَاجَتَهُ؛ 📗المحاسن ،ج ۱، ص ۴۲ قبل از خواندن مناجات باید این را پذیرفته باشیم که «کلمات ما در عالم تأثیر دارند» کلمات مؤثرند در اینکه ما را به خدا مقرب کنند وقتی ما می‌خواهیم مناجات بخوانیم باید یک مقدمه‌ای را هم پذیرفته باشیم و آن اینکه کلمات در عالم تأثیر دارند، گاهی از اوقات تأثیر کلمات از هر عملی بیشتر است، در روابط بین انسان‌ها هم همین‌طور است، گاهی از اوقات اثر کلمات از هر خدمت دیگری بیشتر است. البته در ارتباط با انسان‌ها، گاهی اوقات می‌بینیم که یک کسی نیازمند است و ما به‌جای اینکه با کلمات بخواهیم با او ارتباط برقرار کنیم، شاید لازم باشد صدقه‌ای بدهیم، خدمتی کنیم یا به او کمک کنیم، اما در ارتباط با خداوند این‌طور نیست چون خدا بی‌نیاز است، خداوند متعال به کلمات ما هم نیاز ندارد، اما کلمات مؤثر است در اینکه ما را به پروردگار مقرب کند. کسانی که این مقدمه را می‌فهمند اهل ذکر می‌شوند، اهل اوراد و دعاها و مناجات‌ها می‌شوند. یکی از کلمات مؤثر این است که انسان در مناجات خودش، معارف توحیدی را بر زبان جاری کند، حالا در اینجا ببینید أمیرالمؤمنین علی(ع) با همان زبان تضرع و زاری، چه عباراتی را بیان می‌کند؟ ایشان عرضه می‌دارد: خدایا کم و زیاد من در دست تو است نه در دست غیر تو، همۀ نفع و ضرر من در دست تو است. ✨📖✨بیَدِکَ لا بِیَدِ غیرِکَ زیادَتی و نقصی و نَفعی و ضرِّی إن‌شاءالله خدا باورش را در قلب‌های ما قرار بدهد. یکی از بزرگ‌ترین تهدید‌های خدا و بلاهای عالم این است که خدا کمک‌مان نکند امیرالمؤمنین(ع) در فراز بعدی عرضه می‌دارد: ✨📖 «إلهی إن‌ حَرَمتَنی فَمَن ذا الَّذی یَرزُقُنی و إن خَذَلتَنی فَمَن ذا الّذی یَنصُرُنی» این‌قدر این فراز می‌تواند اشک مؤمن را درِ خانۀ خداوند متعال جاری کند و یک احساس غربت قشنگی را در دل انسان بریزد که حد ندارد. «خدایا اگر محرومم کنی چه کسی به من روزی خواهد داد؟ و اگر من را رها کنی چه کسی من را کمک خواهد کرد؟» یکی از بزرگ‌ترین تهدید‌های خدا در قرآن این است که خداوند به آدم‌های بد می‌فرماید: من کمک‌تان نمی‌کنم! أمیرالمؤمنین علی(ع)  این تهدید را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین بلاهای عالم هستی عمیقاً درک کرده‌اند که در اینجا تمنا می‌کنند: ✨📖 «إن خَذَلتَنی فَمَن ذا الّذی یَنصُرُنی» خدایا اگر من را رها کنی چه کسی من را کمک خواهد کرد؟! #مناجات_شعبانیه #قسمت_چهارم #استاد_علیرضا_پناهیان 📚📚📚 کتابخانه مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_lib

بسم الله الرحمن الرحیم ✨📖✨ مناجات شعبانیه إِلٰهِى إِنْ حَرَمْتَنِى فَمَنْ ذَا الَّذِى يَرْزُقُنِى ؟ وَ إِنْ خَذَلْتَنِى فَمَنْ ذَا الَّذِى يَنْصُرُنِى؛ إِلٰهِى أَعُوذُ بِكَ مِنْ غَضَبِكَ وَحُلُولِ سَخَطِكَ . إِلٰهِى إِنْ كُنْتُ غَيْرَ مُسْتَأْهِلٍ لِرَحْمَتِكَ فَأَنْتَ أَهْلٌ أَنْ تَجُودَ عَلَىَّ بِفَضْلِ سَعَتِكَ . إِلٰهِى كَأَنِّى بِنَفْسِى واقِفَةٌ بَيْنَ يَدَيْكَ وَقَدْ أَظَلَّها حُسْنُ تَوَكُّلِى عَلَيْكَ فَقُلْتَ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَتَغَمَّدْتَنِى بِعَفْوِكَ. خدایا! اگر محرومم کنی پس کیست آن‌که به من روزی دهد؟ و اگر خوارم‌سازی پس کیست آن‌که به من یاری رساند؛ خدایا! به تو پناه می‌آورم از خشمت و از فرود آمدن غضبت. خدایا! اگر شایسته رحمتت نیستم، تو سزاواری که بر من با فراوانی فضلت بخشش نمایی، خدایا! گویی من با همه هستی‌ام در برابرت ایستاده‌ام، درحالی‌که حسن اعتمادم بر تو، بر وجودم سایه افکنده است و آنچه را تو شایسته آنی بر من جاری کرده‌ای و مرا با عفوت پوشانده‌ای إِلٰهِى إِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ أَوْلىٰ مِنْكَ بِذٰلِكَ ؟ وَ إِنْ كانَ قَدْ دَنا أَجَلِى وَلَمْ يُدْنِنِى مِنْكَ عَمَلِى فَقَدْ جَعَلْتُ الْإِقْرارَ بِالذَّنْبِ إِلَيْكَ وَسِيلَتِى . إِلٰهِى قَدْ جُرْتُ عَلىٰ نَفْسِى فِى النَّظَرِ لَها فَلَهَا الْوَيْلُ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَها . إِلٰهِى لَمْ يَزَلْ بِرُّكَ عَلَىَّ أَيَّامَ حَياتِى فَلا تَقْطَعْ بِرَّكَ عَنِّى فِى مَماتِى. خدایا! اگر گذشت کنی، چه کسی از تو سزاوارتر به آن است؟ و اگر مرگم نزدیک شده باشد و عملم مرا به تو نزدیک نکرده، اعترافم را به گناه، وسیله خویش به بارگاهت قرار دادم. خدایا بر نفسم در فرمان‌بری از آن گناه بار کردم، پس وای بر او اگر او را نیامرزی، خدایا نیکی‌ات بر من در روزهای زندگی‌ام پیوسته بود، پس نیکی خویش را در هنگام مرگم از من قطع مکن. إِلٰهِى كَيفَ آيَسُ مِنْ حُسْنِ نَظَرِكَ لِى بَعْدَ مَماتِى وَأَنْتَ لَمْ تُوَلِّنِى إِلّا الْجَمِيلَ فِى حَيَاتِى؛ إِلٰهِى تَوَلَّ مِنْ أَمْرِى مَا أَنْتَ أَهْلُهُ ، وَعُدْ عَلَىَّ بِفَضْلِكَ عَلىٰ مُذْنِبٍ قَدْ غَمَرَهُ جَهْلُهُ . إِلٰهِى قَدْ سَتَرْتَ عَلَىَّ ذُنُوباً فِى الدُّنْيا وَأَنَا أَحْوَجُ إِلىٰ سَتْرِها عَلَىَّ مِنْكَ فِى الْأُخْرىٰ. خدایا چگونه از حسن توجهت پس از مرگم ناامید شوم؟ درحالی‌که در طول زندگی‌ام مرا جز به نیکی سرپرستی نکردی؛ خدایا کارم را چنان‌که سزاوار آنی بر عهده گیر، خدایا به‌سوی من با فضلت بازگرد، به‌سوی گناهکاری که جهلش سراپایش را پوشانده، خدایا گناهانی را در دنیا بر من پوشاندی که بر پوشاندن آن‌ها در آخرت محتاج‌ترم إِلٰهِى قَدْ أَحْسَنْتَ إِلَىَّ إِذْ لَمْ تُظْهِرْها لِأَحَدٍ مِنْ عِبادِكَ الصَّالِحِينَ فَلا تَفْضَحْنِى يَوْمَ الْقِيامَةِ عَلىٰ رُؤُوسِ الْأَشْهادِ . إِلٰهِى جُودُكَ بَسَطَ أَمَلِى ، وَعَفْوُكَ أَفْضَلُ مِنْ عَمَلِى . إِلٰهِى فَسُرَّنِى بِلِقائِكَ يَوْمَ تَقْضِى فِيهِ بَيْنَ عِبادِكَ . إِلٰهِى اعْتِذارِى إِلَيْكَ اعْتِذارُ مَنْ لَمْ يَسْتَغْنِ عَنْ قَبُولِ عُذْرِهِ فَاقْبَلْ عُذْرِى يَا أَكْرَمَ مَنِ اعْتَذَرَ إِلَيْهِ الْمُسِيئُونَ خدایا به من نیکی کردی چرا که گناهم را در دنیا برای هیچ‌یک از بندگان شایسته‌ات آشکار نکردی، پس مرا در قیامت در برابر دیدگان مردم رسوا مکن، خدایا جود تو آرزویم را گسترده ساخت و عفو تو از عمل من برتری گرفت. بار خدایا، روزی که در آن میان بندگانت حکم می‌کنی، مرا به دیدارت خوشحال کن. خدایا عذرخواهی من از پیشگاهت عذرخواهی کسی است که از پذیرفتن عذرش بی‌نیاز نگشته، پس عذرم را بپذیر ای کریم‌ترین کسی که بدکاران از او پوزش خواستند. إِلٰهِى لَاتَرُدَّ حاجَتِى ، وَلَا تُخَيِّبْ طَمَعِى ، وَلَا تَقْطَعْ مِنْكَ رَجائِى وَأَمَلِى . إِلٰهِى لَوْ أَرَدْتَ هَوانِى لَمْ تَهْدِنِى ، وَلَوْ أَرَدْتَ فَضِيحَتِى لَمْ تُعافِنِى . إِلٰهِى مَا أَظُنُّكَ تَرُدُّنِى فِى حاجَةٍ قَدْ أَفْنَيْتُ عُمْرِى فِى طَلَبِها مِنْكَ . إِلٰهِى فَلَكَ الْحَمْدُ أَبَداً أَبَداً دائِماً سَرْمَداً يَزِيدُ وَلَا يَبِيدُ كَما تُحِبُّ وَتَرْضىٰ. خدایا، حاجتم را برمگردان و طمعم را قرین نومیدی مساز و امید و آرزویم را از خود مَبُر. خدایا، اگر خواری‌ام را می‌خواستی، هدایتم نمی‌نمودی و اگر رسوایی‌ام را خواسته بودی عافیتم نمی‌بخشیدی، خدایا، این گمان را به تو ندارم که مرا در حاجتی که عمرم را در طلبش سپری کرده‌ام، از درگاهت بازگردانی. خدایا تو را سپاس، سپاسی ابدی و جاودانه، همیشگی و بی‌پایان، سپاسی که افزون شود و نابود نگردد، آن‌گونه که پسندی و خشنود گردی. #مناجات_شعبانیه #قسمت_دوم 📚📚📚 کتابخانه مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_lib

برای این که همۀ صحنه‌ها در اطراف ما باید طوری طراحی بشوند که متناسب با امتحان گرفتن خدا از ما باشد. پس همۀ کارها واقعاً دست خدا است؛ دست خودِ خودِ اوست! البته عیبی ندارد که ما وظیفه‌مان را نسبت به اسباب و علل انجام بدهیم و اگر ضرری آمد دفع کنیم، این نه‌تنها عیبی ندارد بلکه وظیفه‌مان است. یا اگر منفعتی به سمت ما آمد اقدام کنیم و آن منفعت را جلب کنیم (البته از طرق مشروع، و الا اگر مشروع نباشد، دوباره خدا را مقابل خودمان قرار داده‌ایم.) ما نباید نسبت به اسباب و علل، مطلقاً بی‌توجه باشیم، اما پشت سرِ این اسباب و علل و قوی‌تر از آنها، باید خدا را ببینیم. 🔰برای اینکه حس مناجات در ما تشدید بشود چه‌کار کنیم؟ اگر این حالت در کسی پدید بیایدکه فراتر از همۀ اسباب و علل، نقش خدا را ببیند حس مناجات در او تشدید می‌شود. ما اکثراً دعا و مناجات را یا به‌عنوان یک مراسم مؤدبانه یا فوقش به‌عنوان یک اقدام عاطفی انجام می‌دهیم؛ البته ادب‌ورزیدن خیلی عالی است و عاطفه داشتن نسبت به پروردگار و ارتباط با خدا هم خیلی عالی است، ولی اینها مغایرت ندارد با اینکه انسان اضطرار خودش و نیاز شدید خودش را به مناجات، درک کند. 🔰 اهل‌بیت(ع)، هم مؤدبانه با خدا سخن می‌گفتند، هم از سر محبت و هم شدیداً از سرِ اضطرار. حالا این اضطرار از کجا پیش می‌آید؟ این اضطرار از توحید پیش می‌آید؛ از آن توحید قلبی، نه در شرایط بلا بلکه در شرایط عادی.   ✨📖 امیرالمؤمنین(ع) در جملۀ بعدیِ این مناجات عرضه می‌دارد: «إِلَهِی إِنْ حَرَمْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَرْزُقُنِی وَ إِنْ خَذَلْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَنْصُرُنِی» خدایا اگر من را رها کنی، چه کسی من را کمک می‌کند؟ یکی از بزرگ‌ترین بلاها و تهدیدهای خدا برای آدم‌های بد، محرومیت از کمک خداست باور اینکه ما دائماً به کمک خدا احتیاج داریم، خیلی باور ارزشمندی است، یکی از بزرگ‌ترین بلاهایی که خدا در قرآن، آدم‌های بد را به آن بلا تهدید می‌کند این است که می‌فرماید «من کمکت نمی‌کنم!» این تهدید خداوند معنایش چیست؟ یعنی ما در جهانی قرار داریم که این جهان صددرصد حساب‌شده و دقیق است و هر لحظه می‌تواند ما را لای چرخ‌دنده‌های خودش لِه کند و نابود کند، لذا ما هر لحظه به کمک خدا احتیاج داریم؛ هم در این دنیا، و هم در آن دنیا که باب حساب و کتاب دقیق باز می‌شود. خداوند متعال دربارۀ بدترین دشمنانش در قرآن می‌فرماید: ✨📖«من آنها را کمک نمی‌کنم!» (وَ إِنْ یَتَوَلَّوْا یُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ عَذاباً أَلیماً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ ما لَهُمْ فِی الْأَرْضِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصیرٍ؛ توبه/۷۴) (رَبَّنا إِنَّکَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَیْتَهُ وَ ما لِلظَّالِمینَ مِنْ أَنْصارٍ/ آل‌عمران/۱۹۲) وقتی خدا به کسی کمک نکند، این یعنی نابودیِ دائم! شاید کسی که این آیات را می‌خواند، در ابتدا تصور کند که انگار خداوند زیاد هم با خشونت برخورد نکرده است که می‌گوید «من آنها را کمک نمی‌کنم!» شاید گمان کند که آنها غیر از خدا به خیلی چیزهای دیگر می‌توانند تکیه کنند و خیلی امکانات دارند و... اما وقتی انسان تأمل و تفکر می‌کند، می‌فهمد که وقتی خدا به کسی کمک نکند، این یعنی نابودیِ دائم! البته ممکن است خدا خیلی از آدم‌های بد را موقتاً روی پا نگه دارد و یک مدتی هم به آنها فرصت بدهد و کمک کند، کمااینکه می‌فرماید: ✨📖 ما به کافران فرصت می‌دهیم و امکانات می‌دهیم و... (وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذینَ کَفَرُوا أَنَّما نُمْلی‏ لَهُمْ خَیْرٌ لِأَنْفُسِهِم‏؛ آل‌عمران/۱۷۸) (فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدَا؛ طارق/۱۷) این کا هستیم که به آنها فرصت می‌دهیم و الا آنها نمی‌توانستند لحظه‌ای دوام بیاورند. اضطرار می‌تواند باب محبت به خدا را باز کند إن‌شاءالله خداوند این معارف توحیدی را در قلب ما جاری کند، به‌طوری که بدون بلا، مضطرِ مضطرِ مضطر برای کمک گرفتن از خدا بشویم و خیلی ملتمسانه بتوانیم با خدا مناجات کنیم. این اضطرار هم قطعاً منافاتی با ادب، منافاتی با عشق و منافاتی با محبت نسبت به پروردگار ندارد، بلکه این اضطرار می‌تواند باب محبت را باز کند و إن‌شاءالله این اضطرار با کمی تفکر به‌دست می‌آید؛ البته اگر خود خداوند متعال به ما کمک کند. #مناجات_شعبانیه #قسمت_پنجم #استاد_علیرضا_پناهیان 📚📚📚 کتابخانه مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_lib

بسم الله الرحمن الرحیم ✨📖✨مناجات شعبانیه إِلٰهِى إِنْ أَخَذْتَنِى بِجُرْمِى أَخَذْتُكَ بِعَفْوِكَ، وَ إِنْ أَخَذْتَنِى بِذُنُوبِى أَخَذْتُكَ بِمَغْفِرَتِكَ، وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِى النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَها أَنِّى أُحِبُّكَ . إِلٰهِى إِنْ كانَ صَغُرَ فِى جَنْبِ طاعَتِكَ عَمَلِى فَقَدْ كَبُرَ فِى جَنْبِ رَجائِكَ أَمَلِى. خدایا، اگر مرا بر جرمم بگیری، من نیز تو را به عفوت بگیرم و اگر به گناهانم بنگری، جز به آمرزشت ننگرم و اگر مرا وارد دوزخ کنی، به اهل آن آگاهی دهم که تو را دوست دارم. خدایا، اگر عملم در برابر طاعتت کوچک بوده، همانا از جهت امیدِ به تو آرزویم بزرگ است. إِلٰهِى كَيْفَ أَنْقَلِبُ مِنْ عِنْدِكَ بِالْخَيْبَةِ مَحْرُوماً وَقَدْ كانَ حُسْنُ ظَنِّى بِجُودِكَ أَنْ تَقْلِبَنِى بِالنَّجاةِ مَرْحُوماً ؟! إِلٰهِى وَقَدْ أَفْنَيْتُ عُمْرِى فِى شِرَّةِ السَّهْوِ عَنْكَ، وَأَبْلَيْتُ شَبابِى فِى سَكْرَةِ التَّباعُدِ مِنْكَ . إِلٰهِى فَلَمْ أَسْتَيْقِظْ أَيَّامَ اغْتِرارِى بِكَ، وَرُكُونِى إِلىٰ سَبِيلِ سَخَطِكَ. معبودم، چگونه از بارگاهت با نومیدی و محرومیت بازگردم، درحالی‌که خوش‌گمانی‌ام به بخشش و وجودت این بوده که مرا نجات‌یافته و بخشیده باز می‌گردانی، معبودم عمرم را در آزمندی بی‌خبری از تو نابود کردم و جوانی‌ام را در مستی دوری از تو فرسوده نمودم. معبودم در روزگار غرور نسبت به تو، بیدار نشدم و هنگام اعتماد کردنم به لذت‌های دنیا به خشم تو آگاه نگشتم. إِلٰهِى وَأَنَا عَبْدُكَ وَابْنُ عَبْدِكَ قائِمٌ بَيْنَ يَدَيْكَ، مُتَوَسِّلٌ بِكَرَمِكَ إِلَيْكَ . إِلٰهِى أَنَا عَبْدٌ أَتَنَصَّلُ إِلَيْكَ مِمَّا كُنْتُ أُواجِهُكَ بِهِ مِنْ قِلَّةِ اسْتِحْيائِى مِنْ نَظَرِكَ، وَأَطْلُبُ الْعَفْوَ مِنْكَ إِذِ الْعَفْوُ نَعْتٌ لِكَرَمِكَ . إِلٰهِى لَمْ يَكُنْ لِى حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِيَتِكَ إِلّا فِى وَقْتٍ أَيْقَظْتَنِى لَِمحَبَّتِكَ، وَكَما أَرَدْتَ أَنْ أَكُونَ كُنْتُ فَشَكَرْتُكَ بِإِدْخالِى فِى كَرَمِكَ، وَ لِتَطْهِيرِ قَلْبِى مِنْ أَوْساخِ الْغَفْلَةِ عَنْكَ. معبودم، و من بنده تو و فرزند بنده توأم، در برابرت ایستاده‌ام، به وسیلۀ بزرگواری‌ات به حضرت تو متوسّلم. معبودم، بنده‌ای هستم که به درگاهت از آنچه با آن با تو روبرو بوده‌ام از کمی حیایم از مراقبتت نسبت به من بیزاری می‌جویم و از تو درخواست گذشت می‌کنم، زیرا گذشت صفتی درخور کرم توست. معبودم برایم نیرویی نیست که خود را به‌وسیله آن از عرصه نافرمانی‌ات بیرون برم، مگر آنگاه که به محبّتت بیدارم سازی و آن‌چنان‌که خواستی باشم، پس تو را سپاس می‌گزارم، برای اینکه در آستان بزرگواری‌ات واردم کردی و هم اینکه دلم را از آلایه‌های بی‌خبری از حضرتت پاک نمودی. إِلٰهِى انْظُرْ إِلَىَّ نَظَرَ مَنْ نادَيْتَهُ فَأَجابَكَ، وَاسْتَعْمَلْتَهُ بِمَعُونَتِكَ فَأَطاعَكَ، يَا قَرِيباً لَايَبْعُدُ عَنِ الْمُغْتَرِّ بِهِ، وَيا جَواداً لَايَبْخَلُ عَمَّنْ رَجا ثَوابَهُ . إِلٰهِى هَبْ لِى قَلْباً يُدْنِيهِ مِنْكَ شَوْقُهُ، وَ لِساناً يُرْفَعُ إِلَيْكَ صِدْقُهُ، وَنَظَراً يُقَرِّبُهُ مِنْكَ حَقُّهُ . إِلٰهِى إِنَّ مَنْ تَعَرَّفَ بِكَ غَيْرُ مَجْهُولٍ، وَمَنْ لاذَبِكَ غَيْرُ مَخْذُولٍ، وَمَنْ أَقْبَلْتَ عَلَيْهِ غَيْرُ مَمْلُوكٍ [مَمْلُولٍ]. معبودم، بر من نظر کن، نظر به کسی که صدایش کردی و تو را اجابت کرد و به یاری‌ات به کارش گماشتی و او از تو اطاعت کرد، ای نزدیکی که از فریفتگان دور نمی‌شود و ای سخاوتمندی که از امید بستگان به پاداشش دریغ نمی‌ورزد. معبودم، قلبی به من عطا کن که اشتیاقش او را به تو نزدیک کند و زبانی که صدقش به‌جانب تو بالا برده شود و نگاهی که حق بودنش او را به تو نزدیک نماید، معبودم، کسی که به تو شناخته شد، ناشناخته نیست و آن‌که به تو پناهنده شد خوار نیست و هرکه را تو به او روی آوری برده نیست. #مناجات_شعبانیه #قسمت_سوم 📚📚📚 کتابخانه مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_lib

بسم الله الرحمن الرحیم ✨📖✨ مناجات شعبانیه إِلٰهِى إِنَّ مَنِ انْتَهَجَ بِكَ لَمُسْتَنِيرٌ، وَ إِنَّ مَنِ اعْتَصَمَ بِكَ لَمُسْتَجِيرٌ، وَقَدْ لُذْتُ بِكَ يَا إِلٰهِى فَلا تُخَيِّبْ ظَنِّى مِنْ رَحْمَتِكَ، وَلَا تَحْجُبْنِى عَنْ رَأْفَتِكَ . إِلٰهِى أَقِمْنِى فِى أَهْلِ وِلايَتِكَ مُقامَ مَنْ رَجَا الزِّيادَةَ مِنْ مَحَبَّتِكَ . إِلٰهِى وَأَلْهِمْنِى وَلَهاً بِذِكْرِكَ إِلىٰ ذِكْرِكَ، وَهِمَّتِى فِى رَوْحِ نَجاحِ أَسْمائِكَ وَمَحَلِّ قُدْسِكَ . إِلٰهِى بِكَ عَلَيْكَ إِلّا أَلْحَقْتَنِى بِمَحَلِّ أَهْلِ طاعَتِكَ، وَالْمَثْوَى الصَّالِحِ مِنْ مَرْضاتِكَ، فَإِنِّى لَاأَقْدِرُ لِنَفْسِى دَفْعاً، وَلا أَمْلِكُ لَها نَفْعاً. معبودم، آن‌که به تو راه جوید راهش روشن است و آن‌که به تو پناه جوید در پناه توست و من به تو پناه آوردم ای معبودم، پس گمانم را از رحمتت ناامید مکن و از مهربانی‌ات محرومم مساز، معبودم، در میان اهل ولایتت برنشانم، نشاندن آن‌که به افزون شدن محبّتت امید بسته، معبودم، شیفتگی به ذکرت را پیوسته به من الهام کن و همّتم را در نسیم کامیابی نام‌هایت و جایگاه قدست قرار ده. معبودم به‌حق خودت بر خودت، مرا به جایگاه اهل طاعتت و جایگاه شایسته بر ساخته از خشنودی‌ات برسان، زیرا که من نه بر دفعی از خود قدرت دارم و نه بر نفع خویش مالک هستم. إِلٰهِى أَنَا عَبْدُكَ الضَّعِيفُ الْمُذْنِبُ، وَمَمْلُوكُكَ الْمُنِيبُ فَلاٰ تَجْعَلْنِى مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَكَ، وَحَجَبَهُ سَهْوُهُ عَنْ عَفْوِكَ . إِلٰهِى هَبْ لى كَمالَ الانْقِطاعِ إِلَيْكَ، وَأَنِرْ أَبْصارَ قُلُوبِنا بِضِياءِ نَظَرِها إِلَيْكَ، حَتَّىٰ تَخْرِقَ أَبْصارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ إِلىٰ مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ، وَتَصِيرَ أَرْواحُنا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِكَ. إِلٰهِى وَاجْعَلْنِى مِمَّنْ نادَيْتَهُ فَأَجابَكَ، وَلاحَظْتَهُ فَصَعِقَ لِجَلالِكَ، فَناجَيْتَهُ سِرّاً وَعَمِلَ لَكَ جَهْراً. معبودم، من بنده ناتوان گنه‌کار توأم و برده توبه‌کننده به پیشگاهت، مرا از کسانی که رویت را از آنان برگرداندی قرار مده و نه از کسانی که غفلتشان از بخششت محرومشان نموده. معبودم کمال جدایی از مخلوقات را، برای رسیدن کامل به خودت به من ارزانی کن و دیدگان دل‌هایمان را به پرتو نگاه به‌سوی خویش روشن کن تا دیدگان دل، پرده‌های نور را دریده و به سرچشمه عظمت دست یابد و جان‌هایمان آویخته به شکوه قدست گردد، خدایا مرا از کسانی قرار ده که صدایشان کردی، پس پاسخت دادند، به آن‌ها توجه فرمودی، پس در برابر بزرگی‌ات مدهوش شدند و با آنان راز پنهان گفتی و آنان آشکارا برای تو کار کردند. إِلٰهِى لَمْ أُسَلِّطْ عَلىٰ حُسْنِ ظَنِّى قُنُوطَ الْأَياسِ، وَلَا انْقَطَعَ رَجائِى مِنْ جَمِيلِ كَرَمِكَ . إِلٰهِى إِنْ كانَتِ الْخَطايَا قَدْ أَسْقَطَتْنِى لَدَيْكَ فَاصْفَحْ عَنِّى بِحُسْنِ تَوَكُّلِى عَلَيْكَ . إِلٰهِى إِنْ حَطَّتْنِى الذُّنُوبُ مِنْ مَكارِمِ لُطْفِكَ فَقَدْ نَبَّهَنِى الْيَقِينُ إِلىٰ كَرَمِ عَطْفِكَ . إِلٰهِى إِنْ أَنامَتْنِى الْغَفْلَةُ عَنِ الاسْتِعْدادِ لِلِقائِكَ فَقَدْ نَبَّهَتْنِى الْمَعْرِفَةُ بِكَرَمِ آلائِكَ. معبودم، بر خوش‌بینی‌ام ناامیدی و یأس را چیره نسازم و امیدم از زیبایی کرمت قطع نشود. معبودم، اگر خطاهایم مرا از نظرت انداخته، به خاطر حسن اعتمادم بر تو از من چشم‌پوشی کن. معبودم، اگر گناهان از جایگاه شرافتمندانه لطفت مرا پائین آورده، اما یقین به کرم عطوفتت هشیارم کرده. معبودم، اگر غفلت از آماده شدن برای دیدارت به خوابم فرو برده، ولی معرفت به نعمت‌های کریمانه‌ات مرا بیدار ساخته است. #مناجات_شعبانیه #قسمت_چهارم 📚📚📚 کتابخانه مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_lib

بسم الله الرحمن الرحیم ✨📖✨ مناجات شعبانیه إِلٰهِى إِنْ دَعانِى إِلَى النَّارِ عَظِيمُ عِقابِكَ فَقَدْ دَعانِى إِلَى الْجَنَّةِ جَزِيلُ ثَوابِكَ . إِلٰهِى فَلَكَ أَسْأَلُ وَ إِلَيْكَ أَبْتَهِلُ وَأَرْغَبُ، وَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّىَ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تَجْعَلَنِى مِمَّنْ يُدِيمُ ذِكْرَكَ، وَلَا يَنْقُضُ عَهْدَكَ، وَلَا يَغْفُلُ عَنْ شُكْرِكَ، وَلَا يَسْتَخِفُّ بِأَمْرِكَ. معبودم، اگر بزرگی مجازاتت مرا به‌سوی آتش فرا خوانده، هرآینه ثواب برجسته‌ات مرا به‌سوی بهشت دعوت کرده، معبودم، از تو می‌خواهم و به پیشگاهت زاری نموده و شوق می‌ورزم و از تو می‌خواهم که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی و مرا از کسانی قرار دهی که ذکرت را همواره بر زبان دارند و پیمانت را نمی‌شکنند و از سپاست غافل نمی‌شوند و فرمانت را سبک نمی‌شمارند. إِلٰهِى وَأَلْحِقْنِى بِنُورِ عِزِّكَ الْأَبْهَجِ فَأَكُونَ لَكَ عارِفاً، وَعَنْ سِواكَ مُنْحَرِفاً، وَمِنْكَ خائِفاً مُراقِباً، يَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِكْرامِ، وَصَلَّى اللّٰهُ عَلىٰ مُحَمَّدٍ رَسُولِهِ وَآلِهِ الطَّاهِرِينَ وَسَلَّمَ تَسْلِيماً كَثِيراً. خدایا، مرا به نور عزّت بسیار زیبایت برسان تا عارف به وجودت گردم و از غیر تو روی‌گردان شوم و از تو هراسان و برحذر باشم، ای دارای بزرگی و رأفت و محبت و درود خدا و سلام بسیار او بر محمّد فرستاده‌اش و برخاندان پاکش باد. #مناجات_شعبانیه #قسمت_پایانی 📚📚📚 کتابخانه مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_lib

✨📖✨ مناجات شعبانیه در ایام باقی مانده ماه 🎙صوت مناجات شعبانیه 🔈با نوای محمد داوود ✨📖✨مناجات شعبانیه از مناجات های مأثور و بسیار مجرب است و همه ائمه هدی علیهم السلام توجه ویژه به این مناجات زیبا و پر از معارف داشته اند. 🔰امام خمینی (ره): مناجات شعبانیه از مناجات هایی است که اگر انسان به دنبال آن برود و فکر در آن بکند انسان را به یک جایی می رساند. #مناجات_شعبانیه #صوت_مناجات_شعبانیه #حضرت_امام_خمینی_ره 📚📚📚 کتابخانه مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_lib