بسم الله الرحمن الرحیم فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ 👈اگر پاسخ برای مخالف خود داشتید ارائه دهید 👈اگر نداشتید به جهل خود پی برده اید 👈اگر پاسخ دادید او قانع نشد وظیفتان را عمل کرده اید 👈اگر پاسخ دادید و او فحاشی کرد، با ادبیات زشتش، باطل بودن تفکرش را برای همگان ثابت کرده بنابراین از تحمل مخالف نترسید. 🚨چرا #تجربه_پدر_پیر را عمل نکردید‼ #رهبر_انقلاب_اسلامی امام خامنه ای: 《👈این‌که حالا برخی #تحمّل_شنیدن_حرف_مخالف را ندارند، خدا به آن ها #صبر بدهد که بتوانند حرف مخالف را بشنوند!! البته #سخت است! 👈در #تفکر_اسلامی، #اقناع_و_جذب_دل‌ها یک #اصل_مهم است و باید با #استدلال‌های_محکم_و_روشن، مواضع خود را برای مردم #تبیین کنند. 👈 #اخلاق، #حوصله، #تحمل_شنیدن_حرف_مخالف و #تسلط_بر مطالب_ارائه‌شده، از #پیش‌نیازهای عمل به این #وظیفه است. 👈شما جوانان چرا #کرسی_آزادفکری را که بنده گفتم بوجود بیاورید؛ بوجود نیاوردید؟! #حق آن جا روشن خواهد شد که چند نفر بروند حرفشان را بزنند، حرف همدیگر را #نقد کنند، با همدیگر #مجادله کنند. حق، آنجا خودش را #نمایان خواهد شد. ✅ شما #تجربه‌ی_این_پدر_پیرتان را در این زمینه داشته باشید؛ آنی که کمک می کند به #پیشرفت_کشور، #آزادی_واقعى_فکرهاست یعنی: #آزادانه فکر کردن، #آزادانه مطرح کردن، #از_هو_و_جنجال_نترسیدن، #به_تشویق_و_تحریض این و آن هم #نگاه_نکردن. 👈 این همان #دستور_قرآن است: «فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ» پس #بشارت ده به آن بندگان من که #سخن_را_میشنوند و از #بهترینش پیروی می کنند، اینانند کسانی که #خدا_هدایتشان_کرده و اینان همان خردمندانند؛ زمر17و18 👈#سخن_را_باید_شنفت، #بهترین_را_انتخاب_کرد... به قول رائج بین جوان ها، #جوگیر_نشوید؛ #بحث درست بکنید، #بحث_منطقی بکنید. سخنی را بشنوید، سخنی را بگوئید، بعد بنشینید #فکر کنید》 ۱۳۸۸/۰۸/۰۶ بیانات در دیدار جمعی از نخبگان علمی کشور 🌹🌹🌹

♦️کدام مذاکره؟ پیشوایان دین اسلام در نزاع با جبهه باطل به جهت اعتلاء کلمه حق در تمام مراحل #از موضع عزت و قدرت صحبت می کردند و نه از جهت ضعف و تسلیم اوامر جبهه باطل شدن. #اگر جایی هم با اصرار و تهدید اصحاب و خواص بی بصیرت خویش پای میز مذاکره می آمدند؛ در واقع «نرمشی قهرمانانه» از خود به جای می گذاشتند و مصلحت اسلام و جبهه حق را در نظر گرفته و از آن قدمی عقب نشینی نکردند. با تأمل در نقش بی بدیل معصومین در #سه شاهد تاریخی که قبلاً ذکر میکنم، این امر واضح خواهد شد که آنها در مذاکرات ذره ای از حقوق جامعه اسلامی کوتاه نیامدند و آنچنان با صلابت و قدرت به بیان شرائط خود می پرداختند که گویی در مذاکره تصمیم گیرنده اصلی آنها بودند. ♦️#شاهد اول: متن پیمان صلح حدیبیه برخی موارد که در مذاکره پیامبر و قریش تعیین شد و همگی از جانب علو و بزرگی اسلام به تأیید طرفین رسیده است: 1-قریش و مسلمانان متعهد می شوند که مدت ده سال جنگ و تجاوز را بر ضد یکدیگر ترک کنند، تا امنیت اجتماعی و صلح عمومی در نقاط عربستان مستقر گردد. 2- مسلمانان و قریش می توانند با هر قبیله ای که خواستند پیمان برقرار کنند. 3- محمد (ص) و یاران او امسال از همین نقطه به مدینه باز می گردند، ولی در سال های آینده می توانند آزادانه، آهنگ مکه نموده و خانه خدا را زیارت کنند، مشروط بر اینکه سه روز بیشتر در مکه توقف ننمایند و سلاحی جز سلاح مسافر، که همان شمشیر است همراه نداشته باشند. 4-مسلمانان مقیم مکه، به موجب این پیمان می توانند #آزادانه شعائر مذهبی خود را انجام دهند و قریش حق ندارد آنها را آزار دهد و یا مجبور کند که از آئین خود برگردند و یا آئین آنها را مسخره نماید. 5-امضاءکنندگان متعهد می شوند که اموال یکدیگر را محترم بشمارند، و حیله و خدعه را ترک کرده و قلوب آنها نسبت به یکدیگر خالی از هرگونه کینه باشد. 6-مسلمانانی که از مدینه وارد مکه می شوند، مال و جان آنها محترم است. ♦️#شاهد دوم: تعیین حدود مذاکرات توسط علی بن ابیطالب(ع) امیرالمومنین(ع) وقتی در حلقه محاصره اصحاب خویش مجبور به قبول حکمیت و معرفی ابوموسی اشعری به نمایندگی خود، از او می خواهد که طبق موازین قرآن و عدالت مذاکره و عمل کند. حضرت علی(ع)در سال 38 هجری از پیش شرط های خود در مذاکره با معاویه سخن به میان آورد؛ «از آن دو پیمان گرفتیم که در برابر قرآن تسلیم باشند، و از آن تجاوز نکنند و زبان آن دو با قرآن و قلب هایشان پیرو کتاب خدا باشد. .. با آنها شرط کرده بودیم که به عدل حکم کرده و به حق عمل کنند. ما به حقّانیت خود ایمان داریم در حالی که آن دو از راه حق بیرون رفتند و حکمی بر خلاف حکم خدا صادر کردند.» ♦️#شاهد سوم: با شکوه ترین نرمش قهرمانانه امام مجتبی(ع) هم چنان که گذشت با توجه به غُربت و نبود یاران مؤمن و با وفا هنگامی که پای میز مذاکره می رود ذره ای از مواضع خویش کوتاه نمی آید، به نحوی که اگر بنای ایشان بر جهاد بود-با توجه به فضای موجود- همان مواردی را مطالبه می کرد که در مذاکره آورد. امام مجتبی(ع) تنها با به فکر نجات اسلام و مسلمین و برگزیدن مؤثرترین شیوه و مشی مبارزه بود. با یک نظر کوتاه به موضوعاتی که امام(ع) در قرارداد قید نموده و برای تحقق آنها پافشاری می کرد، می توان به تدبیر فوق العاده ای که حضرت در مقام مبارزه سیاسی برای گرفتن امتیاز از دشمن به کار برده، پی برد. #ماده اول: حسن بن علی(ع) حکومت و زمامداری را به معاویه واگذار می کند، مشروط به آنکه معاویه طبق دستور قرآن مجید و روش پیامر (ص) رفتار کند. #ماده دوم: بعد از معاویه، خلافت از آن حسن بن علی(ع) خواهد بود و اگر برای او حادثه ای پیش آید، حسین بن علی(ع) زمام امور مسلمانان را در دست می گیرد. نیز معاویه حق ندارد کسی را به جانشینی خود انتخاب کند. #ماده سوم: بدعت ناسزاگویی و اهانت نسبت به امیرمؤمنان(ع) و لعن آن حضرت در حال نماز باید متوقف شود و از علی(ع) جز به نیکی نباید یاد شود. #ماده چهارم: مبلغ پنج میلیون درهم که در بیت المال کوفه موجود است از موضوع تسلیم حکومت به معاویه مستثنا است و باید زیر نظر امام مجتبی(ع) مصرف شود. معاویه باید در تعیین مقرری و بذل مال، بنی هاشم را بر بنی امیه ترجیح دهد. همچنین باید معاویه از خراج «دارابگرد» مبلغ یک میلیون درهم درمیان بازماندگان شهدای جنگ جمل و صفین که در رکاب امیر مؤمنان(ع) کشته شدند، تقسیم کند. #ماده پنجم: معاویه تعهد می کند که تمام مردم، اعم از سکنه شام و عراق و حجاز، از هر نژادی که باشند، از تعقیب و آزار وی در امان باشند و از گذشته آنها صرف نظر کند و احدی از آنها را به سبب فعالیت های گذشته شان بر ضد حکومت معاویه تحت تعقیب قرار ندهد، و مخصوصاً اهل عراق را به خاطر کینه های گذشته آزار نکند. #مذاکره