اَللّهُمَّ اغفِر لِلمُومِنینَ وَ المُومِنَاتِ وَ المُسلِمینَ وَ المُسلِمَاتِ اَلاَحیَاءِ مِنهُم وَ الاَموَاتِ ، تَابِع بَینَنَا وَ بَینَهُم بِالخَیراتِ اِنَّکَ مُجیبُ الدَعَوَاتِ اِنَّکَ غافِرَ الذَنبِ وَ الخَطیئَاتِ وَ اِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیءٍ قَدیرٌ بِحُرمَةِ الفَاتِحةِ مَعَ الصَّلَوَاتِ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

روزی حضرت زینب(س) روی زانوی پدر نشسته بودند و با پدر بازی می‌کردند و از امام علی(ع) پرسید: خدا را دوست داری؟! ♡ امام فرمود: مگر می‌شود خدا را دوست نداشت، کسی که خدا را دوست نداشته باشد و بنده خدا نباشد، انسان نیست، بعد حضرت پرسید: ما را هم دوست نداری؟ ♡ امام فرمود: مگر می‌شود انسان فرزندانش و جگرگوشه‌اش را مخصوصاً اگر بنده خدا باشد، دوست نداشته باشد، حضرت زینب(س) باز سؤال پرسید: چگونه است که دو تا محبت در دل جا می‌شود؟! ♡ امیرالمؤمنین(ع) خواست که جواب بدهد، اما زینب کبری(س) فرمود: اگر اجازه بدهی من پاسخ سؤال خودم را بدهم امام علی(ع) لبخند زد حضرت زینب(س) فرمود: نگاه شما این است که فقط خدا را دوست دارید و هر چه مخصوص خدا است، پس اگر ما را هم دوست دارید، فقط به خدا امر خدا است!

«به گمانم ذهنیتی که آدم ها برای هم به یادگار می‌گذارند، از همه چیز مهم تر است؛ ‏وگرنه همه آمده اند که یک روز بروند...» #تلنگر🌱