✅ ضرورت پرداختن به #فقه_حکومتی برای اداره جامعه 🔹امام خامنه‌ای: 🔹معنای #تحجّر آن است که، کسی که می‌خواهد از مبانی اسلام و فقه اسلام، برای بنای جامعه استفاده کند، به #ظواهر_احکام اکتفا نماید و نتواند کشش طبیعی احکام و معارف اسلامی را، در آن جایی که قابل کشش است، درک کند و برای نیاز یک ملت و یک نظام و یک کشور - که نیاز لحظه به لحظه است - نتواند علاج و دستور روز را نسخه کند و ارائه دهد. این، بلای بزرگی است. 🔹اگر در رأس #نظامهای_سیاسی‌ای که بر اساس اسلام یا تشکیل شده است یا در آینده تشکیل خواهد شد، چنین روحیه‌ای وجود داشته باشد، یقیناً اسلام بدنام خواهد شد و منبع لایزال معارف و احکام اسلامی نخواهند توانست #جامعه را پیش ببرند. 🔹امام، خود را از این آفت مبّرا کرد. به خاطر طول سالهایی که فقهای شیعه و خودِ گروه شیعه، در دنیای اسلام به #قدرت و #حکومت دسترسی نداشتند و فقه شیعه، یک فقهِ #غیر_حکومتی و فقهِ #فردی بود، امام بزرگوار، فقه شیعه را به سمت #فقه_حکومتی کشاند. 🔹همچنان که اهل فن اطّلاع دارند، در میان کتب فقهی شیعه، بسیاری از مباحثی که مربوط به #اداره کشورند - مثل مسأله #حکومت، مسأله #حسبه و چیزهایی که با کارهای #جمعی و داشتنِ #قدرت_سیاسی ارتباط پیدا می‌کند - چند قرن است که جایشان خالی است. بعضی از آنها، از اوایل هم در کتب فقهی شیعه، مورد تعرّض قرار نگرفته است؛ مثل همین مسأله #حکومت. 🔹بعضی مسائل مثل مسأله #جهاد - که یک مسأله اساسی در فقه اسلام است - چند قرن است که از کتب فقهی استدلالی شیعه، بتدریج کنار گذاشته شده و در اغلب کتب فقهی استدلالی، مورد توجه قرار نگرفته است. علّت هم معلوم است. فقهای شیعه، در این مورد #تقصیر یا #قصوری نکرده‌اند. برای آنها، این مسائل مطرح نبوده است. 🔹شیعه، #حکومت نداشته است. فقه شیعه، نمی‌خواسته است #جامعه_سیاسی را اداره کند. #حکومتی در اختیار او نبوده است که جهاد بخواهد آن حکومت را اداره کند و احکامش را از کتاب و سنّت استنباط نماید. لذا فقه شیعه و کتب فقهی شیعه، بیشتر #فقه_فردی بود؛ فقهی که برای اداره امور دینی یک فرد، یا حدّاکثر دایره‌های محدودی از زندگی اجتماعی، مثل مسائل مربوط به خانواده و امثال آن کاربُرد داشت. ۱۳۹۰/۰۳/۱۴  🆔 @ara_ir