✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#پروین، #شاعر_انقلابی»         روز پنجشنبه، ١۴٠١/١٢/٢۵ ✍️ مناسبت روز: امروز در تقویم ملی به عنوان روز بزرگداشت «#پروین_اعتصامی» مشهورترین #زن_شاعر قرن چهاردهم هجری شمسی در ایران است لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح این شاعر مسلمان انقلابی آغاز می‌نمائیم؛ با آن‌که پروین اعتصامی در دوره بسیار نزدیک به ما می‌زیسته، اما متأسفانه آگاهی ما از خصوصیات فردی و شخصیتی و حوادث زندگانی او در حد شگفت‌آوری‌ اندک و محدود است؛ به صورتی که بیشتر مردم، تنها با نام دیوان شعر پروین و یک عکس کاملاً شخصی (که متأسفانه بعد از وفات او در حکومت شاهنشاهی وقت به صورت عمومی چاپ شده، آشنا هستند؛ «رخشنده اعتصامی» معروف به «پروین»، دختر یوسف اعتصامی، از ادیبان و نویسندگان و مترجمان دوره قاجار می‌باشد؛ او را زنی مؤمن، باوقار و متین، کم‌سخن، صاحب عزت نفس و مناعت طبع، و دارای صداقت و صراحت و تواضع، و پاکی طینت و عقیده، و همچنین انسانی خوش‌اخلاق و پاکدامن معرفی نموده‌اند، که به علت عفت و وقار اسلامی، گوشه‌گیر و بی‌علاقه به حضور در محافل و مجامع عمومی در آن زمان بوده است؛ دیوان شعر پروین، مشتمل بر ۵۶۰۶ بیت در قالب ۲۰۹ قصیده و قطعه و مثنوی و غزل است که اکثراً «معرفتی» و «اخلاقی» است؛ چنانچه از مضامین و معانی اشعار او می‌توان درباره خلقیات و روحیات وی استنباط کرد که پروین در عین استعداد وافر و شوق فراوان به آموختن علم و دانش، احترام عمیقی نسبت به پدر قائل بوده و همچنین پاکی و پاکدامنی، و روحیه ظلم‌ستیزی و مخالفت با ستمگران، و حمایت و ابراز همدلی و همدردی با محرومان و ستم‌دیدگان در او هویداست؛ این هنرمند مسلمان ایرانی، با قوت فکر و صفای طبع توانسته است در عین استفاده از واژگان و مفاهیم بسیار ساده و ملموس مانند: «باد و باران»، «مور و مار»، «گل و خار»، «دزد و قاضی»، «دیوانه و زنجیر»، «نخ و سوزن»، «سگ و گربه» و... حقایق آسمانی و عرفانی را در کنار مسائل اساسی اجتماعی با زبانی فصیح و استوار و همه‌فهم و با روش پرسش و پاسخ، و مناظره بیان نماید؛ لذا پروین را، نه می‌توان شاعری مطلقاً آسمانی، و نه مطلقاً زمینی دانست! بلکه شاعری است که حضور آسمان را در زمین، و عروج اهل زمین را به آسمان ممکن می‌سازد؛ تعداد اشعاری که پروین در آن‌ها سخت‌ترین انتقادها را بر شاهان و حاکمان وارد می‌کند و از ظلم و ستم اغنیاء و قدرت‌مندان و درد و رنج محرومان یاد می‌کند، به‌اندازه‌ای زیاد است که باعث حیرت آدمی می‌شود؛ پروین در «صاعقه ما، ستم اغنیاست» به تقبیح ظلم می‌پردازد؛ و در شعر «ای رنجبر» زحمت‌کشان را به انقلاب در برابر ظالمان فرا می‌خواند؛ او در شعر «تیره بخت»، فقر را به تصویر می‌کشد، و در شعر «شکایت پیرزن» مشروعیت سیاسی دولت شاهنشاهی را زیر سؤال می‌برد؛ رنگ سیاسی شعر پروین به‌اندازه‌ای محسوس است که بعضی از منتقدان، دیوان او را، دیوان «سیاست و اخلاق» نامیده‌اند؛ همچنین حساسیت ویژه‌ او به سرنوشت ستم‌دیدگان و خشم و نفرتش نسبت به زورمندان و زراندوزان، تاحدی است که می‌توان او را شاعری به تمام معنا «انقلابی» نامید؛ شجاعت و آزادمنشی پروین، وقتی بیشتر قابل درک است که به بدانیم این اشعار در محیط ارعاب و خفقان و فشار و استبداد رضاشاهی سروده شده است؛ همین روحیه ظلم‌ستیزی پروین سبب شد تا او، دعوت رضاخان را برای تعلیم «ملکه‌ی پهلوی» نپذیرد و باعث خشم بیش از پیش دیکتاتور پهلوی شود، چنانکه تکریم و تقدیر بی سروصدای دولت وقت از این شاعر نامدار از اعطای نشان درجه سوم علمی آن زمان فراتر نرفت! و پروین اعتصامی نیز که این موضوع را که توهین به خود می‌دانست نشان اعطایی حکومت شاهنشاهی را برای آن‌ها پس فرستاد! این خصومت حکومت پهلوی تا بدانجا پیش رفت که حتی پس از درگذشت پروین نیز اجازه برگزاری هیچ‌گونه مراسم رسمی به مناسبت وفات و بزرگداشت وی داده نشد؛ او که در سن سی و پنج سالگی در اثر بیماری حصبه درگذشته بود، در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س) در شهر مقدس قم آرام گرفت. ✍️ و سخن امروز را با شعری آموزنده از این شاعر مؤمن و انقلابی به پایان می‌بریم: هر بلائی کز تو آید، رحمتی است هر که را فقری دهی، آن دولتی است تو بسی ز اندیشه برتر بوده‌ای هر چه فرمان است، خود فرموده‌ای زان به تاریکی‌گذاری بنده را تا ببیند آن رخ تابنده را تیشه زان، بر هر رگ و بندم زنند تا که با لطف تو، پیوندم زنند گر کسی را از تو دردی شد نصیب هم، سرانجامش تو گردیدی طبیب هر که مسکین و پریشان تو بود خود نمی‌دانست و مهمان تو بود ✍️ روحش شاد، یادش گرامی و نامش جاودان باد. التماس دعا از همه شما بزرگواران