املای بعضی از واژه‌ها و پیشوندها و پسوندها (۱)
🔸 ای (حرف ندا) همیشه با فاصلۀ کامل از منادا نوشته میشود:
ای خدا، ای که
🔸 این، آن با فاصلۀ کامل از کلمۀ پس‌از خود نوشته میشود:
آن خانه، این کتاب
تبصرۀ ۱: در حروف ربط مرکّب بین این و آن و کلمۀ پس‌از آن‌‌ها نیم‌فاصله گذاشته میشود، مانند آن‌‌طور، این‌‌طور، آن‌‌گونه، این‌‌گونه، و مانند آن.
استثنا: آنجا، آنچه، آنکه، اینجا، اینکه، وانگهی
تبصرۀ ۲: اینکه و آنکه در معنی «اینکسیکه» و «آنکسیکه» با نیم‌فاصله نوشته میشود.
@arayehha
املای برخی از واژه‌ها و پیشوندها و پسوندها (۲)
🔸 چه با فاصلۀ کامل از کلمۀ پس‌از خود نوشته میشود، مگر در:
چرا، چطور، چقدر، چگونه
چه (خواه حرف ربط باشد خواه پیشوند یا اسم) در ترکیب با کلمۀ پیش‌از خود همواره بهصورت پیوسته نوشته میشود:
آنچه، چنانچه، خوانچه، قباله‌نامچه، کتابچه، کمانچه، ماهیچه
🔸را همیشه با فاصلۀ کامل از کلمۀ پیش‌از خود نوشته میشود، مگر در:
چرا (در معنای «برای چه؟» و در معنای «آری»، در پاسخ به پرسش منفی)
مرا (مخفّف «من را»)
🔸 که در ترکیب با کلمۀ پیش‌از خود با نیم‌فاصله نوشته میشود:
چنان‌که، چونکه
استثنا: آنکه، اینکه، بلکه
تبصره: که در نقش تأکید در نمونه‌‌هایی مانند «شما که غریبه نیستید»، «این که حرف تازه‌ای نیست»، با فاصلۀ کامل از کلمۀ پیش‌از خود نوشته میشود.
@arayehha