بازدید رایگان معلمان و استادان دانشگاه از موزه هنرهای معاصر تهران به مناسبت روز #معلم چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت‌، همزمان با روز معلم، بازدید از نمایشگاه «بر فراز دشت» در موزه هنرهای معاصر تهران برای معلمان و استادان دانشگاه، رایگان خواهد بود. بر این اساس، آموزگاران و استادان دانشگاه با ارائه کارت شناسایی معتبر می‌توانند به صورت رایگان از موزه هنرهای معاصر تهران و نمایشگاه «بر فراز دشت» دیدن کنند. این نمایشگاه تا ۱۶ اردیبهشت‌ جاری (به جز شنبه ۱۵ اردیبهشت‌) از ساعت ۹ الی ۱۸ برای بازدید عموم علاقه‌مندان برقرار است. Ｃ᭄‌❁‌‎‌‌࿇༅═‎═‎═‎═‎═‎═‎┅─ ‌‌‎‌‌‌ ‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌ @arayehha ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┅✿░⃟‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌♥️❃‎‌‌‎─═༅࿇࿇༅═─🦋🎶═‌

امــروز که باســـواد و عالم هستیم در سایهٔ علم شاد و سالم هستیم یــادت نَــرود ای دل، تا آخــر عــمــر مدیـون مــحــبّــت مــعــلّــم هستیم! #جواد_محمدی_دهنوی #روز_معلم

سروده‌هایی در ستایش معلم @arayehha

#دانش_افزایی ✳️ احسن یا احسنت یا هیچکدام؟ ❇️ احسن بر وزن افعل صفت برتر از مصدر حسن است.در عربی اسم تفضیل یا صفت تفضیلی (برتر) وعالی (برترین) را بروزن افعل برای مرد و فعلی برای زن می سازند.مانند کبر :اکبر کبری دنی : ادنی (ادنا) دنیا عظم :اعظم عظمی(عظما) اما چنانچه عیب ورنگ را نشان دهند ،دیگر صفت تفضیلی یا عالی نبوده ،فقط صفت بیانی(مشبهه ) هستند و صفت زنانه ی آن بر وزن اعلا می آید نمونه : احمر(سرخ) ـحمرا اسود (سیاه) ـ سودا ابیض(سفید) ـبیضا اصفر(زرد)ـ صفرا اعمی(نابینا) ـ عمیا ❇️ احسنت فعل(کار) است و( ت ) شناسه ی اجباری (ضمیرمتصل) است .یعنی احسن فعل ماضی در باب افعال است ،ازمصدر احسان می آید. درصرف به شکل : احسن+ت'/ ت,/تم/ت' یعنی نیکو هستی ونیکو هستید و نیکوهستم بقیه شناسه ها ننوشتم . ما شاهنامه خوان ها به جای آن می توانیم از واژه های فارسی : درود برشما ، آفرین ، زهازه ،نیکو ، خیلی خوب بهره ببربم یا واژه ی رواج عربی عالی ،خیلی عالی ،به کار بریم. ◀️ پس احسنت بر ...از پایه نادرست است. ❇️ @arayehha

#دانش_افزایی ✳️ یَکی از دوستانِ کلاس درست‌نویسی و درست‌خوانی بپرسید: در بارة خوراکِ چهار-پایانِ گیاه‌خوار، «چَرا و چَریدن» درست است یا «چِرا و چِریدن»؟ ❇️ پاسخ: از زبان اَوِستایی، واژة «چَرایتی Charaiti» برای‌مان باز-بمانده است. پَسان در زبانِ پَهلَوی این واژه به «چَراک Carak» دیگر بِشُد. امروزه آن را «چَرا Chara» بِگوییم. چِمار (:معنای) این واژه «گَشت-و-گُذر و چَرخِش» است. از آن رُوی که جانورانِ چهار-پای گیاه‌خور در چمن‌زار چُنین کاری بکُنند و از گیاهان بخورند، این کار را «چَرا» و سِتاکَش را «چَردن/چَریدن» بکردند. ◀️ آموزاک-1 : در لغت‌نامة دهخدا، بخش «چَریدن» درست و «چِریدن» نا-درست است. ◀️ آموزاک-2 : ساختار ستاک چَردن/چریدن : ستاک گذشته‌ : چَردَن. بُن گذشته : چَرد. کُنیدن(:فعل)هایش: چَردَم. چَردی. چَرد. چَردیم. چَردید. چَردند. ستاک اکنون-و-آینده : چَریدن. بُن اکنون-و-آینده : چَرید. کُنیدن(:فعل)‌هایش : چَریدم. چَریدی. چَرید. چَریدیم. چَریدید. چَریدند. ◀️ آموزاک-3 : برای خوراک‌هایی مانندِ گیاه و خوراک‌های جَویدنی، پساوندِ «~خور» را به کار بِبَرید. مانند:‌ گیاه‌خور. علف‌خور. ماهی‌خور و ... . از این روی، واژة «گیاه‌خوار و علف‌خوار و ...» نا-درست است. سپاس ✳️ شکوهی @arayehha

🎥 #یاد ۱۶ اردیبهشت سالگرد درگذشت فرزند زنجان (پدر غزل معاصر ایران) استاد #حسین_منزوی گرامیباد ⏯ شاعر! تو را زین خیل بی دردان کسی نشناخت؛... ▪️شعر و صدای استاد #منزوی Ｃ᭄‌❁‌‎‌‌࿇༅═‎═‎═‎═‎═‎═‎┅─ ‌‌‎‌‌‌ ‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┅✿░⃟‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌♥️❃‎‌‌‎─═༅࿇࿇༅═─🦋🎶═‌

چند رباعی به هم پیوسته از شاعر بزرگ معاصر حسین منزوی که ۱۶ اردیبهشت سالروز درگذشت اوست: - یک بشناس مرا حکایتی غمگینم افسانه ی تیرۀ شبی سنگینم تلخم، کدرم، شکسته‌ام، بیمارم ای دوست! شناختی مرا؟ من اینم - دو من اینم و غرق خستگی آمده‌ام ویرانم و از شکستگی آمده‌ام از شهر یگانگی؟ فراموشش کن! از شهر هزار دستگی آمده‌ام - سه آنجا با هر که زیستم کشت مرا هر هم‌خونی به خون آغشت مرا صدها دستی که دوست می‌خواندمشان صدها خنجر شکست در پشت مرا _چهار حُسنی داری به قدر شیدایی من لطفی داری به قدر گُنجایی من بازو بگشا و سینه را عریان کن آغوشی شو به قدر تنهایی من #حسین_منزوی @arayehha

سالروز خاموشی حضرت استاد، محمدحسین بشرویه ای معروف به عالی‌جناب بدیع الزمان فروزانفر رحمة الله علیه زاده ی توابع خراسان جنوبی بشرویه محمدرضا شفیعی کدکنی: استادی که مانند ندارد بدیع الزمان فروزانفر است‌. او هر وقت می‌خواست از شاعر مطلق صحبت کند می‌گفت: سعدی! من یادم هست سر کلاس صحبت می‌کرد که هر کسی باید خلاقیّت ذاتی خودش را داشته باشد. یک‌مرتبه گفت: گیرم شدی سعدی! وجودِ مکرّری خواهی بود. سعدی بدیع_الزمان_فروزانفر فیلم: رامتین نظری‌جو @arayehha

دوستانی که مشکل عروض و قافیه دارند این منبع دانشگاه پیام نور فوق العاده هست و قسمت تمرین این کتاب در بسیاری از آزمون های استخدامی و حتی دکترا طرح سوال می شود @arayehha

#دانش_افزایی ✳️ تفاوت «املا» و «رسم‌الخط» ❇️ در سال‌های اخیر، دربارۀ املا و رسم‌الخط بسیار نوشته‌اند، ولی آنچه در این میان مغفول مانده تعریف و بیانِ تفاوتِ این دو بوده است. اگر میانشان تفاوتی قائل شویم، توضیح تفاوتِ صورت یا صورت‌های نوشتاریِ کلمات آسان می‌شود. به نظر نگارنده، "املا" را می‌توان نحوۀ نوشتنِ کلمه دانست هنگامی که آن کلمه "فقط یک صورتِ نوشتاریِ درست" داشته باشد، مثل «سؤال، مسائل، انضباط، حتماً، ارائه». برای یافتنِ املای صحیحِ کلمات، باید به فرهنگ‌های معتبر رجوع کرد. بنابراین، آنجا که سخن از املاست، کسی اجازه ندارد بگوید که من دوست دارم بنویسم «حتمن» یا «مسایل» یا «ارایه». ولی "رسم‌الخط" نحوۀ نوشتن کلمه است هنگامی که آن کلمه "بیش از یک صورتِ نوشتاریِ درست" داشته باشد؛ مثل «آزادیبخش/ آزادی‌بخش، مسئله/ مسأله، نامۀ من/ نامه‌ی من، اتو/ اطو، خانه‌ای/ خانه‌ئی/ خانه‌یی». برای یافتنِ رسم‌الخطِ مُختارِ کلمات و تکواژها باید به دستورِخط‌ها و شیوه‌نامه‌های ناشران و مؤسسات معتبر فرهنگی و انتشاراتی، ازجمله فرهنگستان زبان و ادب، رجوع کرد. وقتی کلمه‌ای بیش از یک صورتِ نوشتاریِ درست داشته باشد، نویسنده و مترجم و ویراستار می‌توانند یکی از آن صورت‌های درست را، البته به شرط رعایت یک‌دستی و تطابق با رسم‌الخط ناشر، برگزینند. مثلاً ما نمی‌توانیم بگوییم «خانه‌ئی» و «خانه‌یی» "غلط" است، بلکه می‌توانیم بگوییم که «خانه‌ای» از آن دو رایج‌تر و پذیرفته‌تر است. ❇️ هومن عباسپور، «نگاه ویراستار»، مجلۀ «جهان کتاب»، ش 327-328، ص 42. @arayehha