#عروض_شنیداری #فايل_صوتی_3⃣ ✅گروه ۱ / وزن ۱: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن 🛑مدرس : دکتر اصغر بهرامی @arayehha

در مبحث دستور، شناخت انواع (را) و آشنایی با کاربرد هر یک اهمیت زیادی دارد. برخی از انواع مهم (را) عبارتند از: نشانۀ مفعول: این (را) پس از مفعول می‌آید. مثال: بلبل مست راه در بستان یافت / روی گل و جام باده را خندان یافت فعل (یافت) در مصراع دوم چهار جزئی گذرا به مفعول و مسند است و (روی گل و جام باده) مفعول آن. حرف اضافه: (را) گاهی در متون گذشته به عنوان حرف اضافه به‌کار می‌رفته است. مثال: در خواب بُدم مرا خردمندی گفت / کز خواب کسی را گل شادی نشکفت برای کسی در خواب گل شادی شکوفا نشد. گویند قرابه گر مسلمان نبود / او را تو چه گویی که کدو می‌سازد چرا به او می‌گویی. فک اضافه: این (را) میان مضاف و مضاف‌الیه فاصله می‌اندازد و معمولا باعث می‌شود که مضاف‌الیه بر مضاف تقدم یابد. مثال: بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم / فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم سقف فلک را بشکافیم. تا سلسلۀ ایوان بگسست مداین را / در سلسه شد دجله چون سلسله شد پیچان سلسلۀ ایوان مداین بگسست. علاوه بر موارد ذکر‌شده، موارد دیگری نظیر ( نشانۀ مالکیت، نشانۀ قید، نشانۀ قسم و...) نیز وجود دارد. و به عنوان نکتۀ پایانی می‌توان گفت که توجه به نوع گذر و یا ناگذر بودن فعل جمله، تا حدودی به تشخیص نوع (را) کمک می‌کند. @arayehha

سی وام‌واژۀ روسیِ رایج در فارسی استکان. اسکناس. بانکه. برزنت. بُرش (سوپ). بشکه. پاگون. پیراشکی. ترمز. چدن. چرتکه. چلیک. چمدان. درشکه. دوشکا. زاپاس. سارافون. سماور. سوخاری. شَمّاته. شنل. فانُسقه. کاتیوشا. کالباس. کالسکه. کلاشینکف. کوپه. گارمون. لنت. واکس. وان. #وام_واژه @arayehha

👌تلنگر ادبی جین آستین میگه: «آنگاه که مردی به زبان نمی‌آورد زنی را دوست دارد، همه چیز را از دست می‌دهد حتی آن زن را... و آنگاه که زنی به زبان می‌آورد مردی را دوست دارد، همه چیز را از دست می‌دهد حتی آن مرد را... در عشق، سکوت، جنایت مرد است و حرف زدن، جنایت زن...» @arayehha

⬅️چند جایگزین خوب فارسی زوال فروپاشی سابقه پیشینه راسخ استوار سایرین دیگران ضمیمه پیوست عدیده پرشمار صدمه آسیب طبق برپایه قابل‌توجه چشم‌گیر فارغ‌التحصیل دانش‌آموخته فاکس دورنگار قبلا پیشتر آداب درست نویسی @arayehha

زبان‌پیچ زبان‌پیچ (tongue-twister) جمله، ترکیب، یا واژه‌ای است که بر زبان آوردن یا سریع تکرار کردنش سخت است و گوینده را به تپق زدن می‌اندازد و باعثِ خنده می‌شود.  نمونۀ انگلیسیِ آن اصطلاحِ sixth sense (حسِ ششم) یا نامِ Rolls-Royce (رولزرویس) است، یا این جمله:  She sells sea-shells on the sea-shore. در زبان‌پیچ‌ها معمولاً دو واجِ قریب‌المخرجِ «ر، ل»، «ز، ژ»، یا «س، ش» هست. اینک چند زبان‌پیچِ فارسی: پُستِ پیش‌تاز. چه ژستِ زشتی! دیشب سیما سه شیشه سرکه خرید. سروش دست و روش‌و شُست. سی شیشه سرکه، شیشه‌ای سی تومن. شیش سیخ جیگر، سیخی شیش هزار. لُرد لورل پشتِ رلِ لندرور رولت خورد. @arayehha✍️

کلمهٔ «دُچار» در اصل از دو عدد «دو» و «چهار» تشکیل شده است و به معنای «تلاقی کردن»، «روبه‌رو شدن» و «رسیدن دو کس به همدیگر» است. وقتی شما که دو چشم دارید با شخص دیگری که او هم دو چشم دارد، روبه‌رو می‌شوید، «دچار» می‌شوید. البته این معنای «دچار شدن» در متون کهن فارسی است و در فارسی معاصر کاربرد چندانی ندارد. امروزه «دچار شدن» بیشتر به معنای «مبتلا شدن» و «گرفتار شدن» به کار می‌رود. به این شعر سهراب سپهری دقت کنید: - دچار یعنی - عاشق - و فکر کُن که چه تنهاست اگر که ماهی کوچک دچار آبی دریای بیکران باشد - چه فکرِ نازک غمناکی! (سپهری، ۱۳۸۹: ۱۹۶). سپهری کلمهٔ «دچار» را در معنای امروزینش به‌ کار برده است، اما من هر وقت این شعر او را می‌خوانم، همزمان معنای کهن و نوِ کلمه در ذهنم جان می‌گیرد و لذت بیشتری از خواندنش می‌برم. اگر با در نظر گرفتن هر دو معنای کهن و‌ نوِ «دچار» این شعر را بخوانیم، آن‌وقت عاشق کسی است که دُچار شده است؛ یعنی هم با معشوقش چشم در چشم شده و هم به عشق مبتلا شده است. ◾️منابع ـ دهخدا، علی‌اکبر [بنیان‌گذار]. (۱۳۷۷). لغت‌نامه. زیر نظر محمد معین و جعفر شهیدی. تهران: دانشگاه تهران و روزنه. - سپهری، سهراب. (۱۳۸۹). هشت کتاب. چاپ اول. اصفهان: گفتمان اندیشهٔ معاصر. 📗شعر، فرهنگ و ادبیات @arayehha

می‌دانید که کاربرد کلمهٔ «هنر» در معنای «آرت» و «هنرمند» در معنای «آرتیست» کاربردی متأخر است و این کلمه در متون کهن، به‌ویژه تا قرن هفتم، اغلب به معنای آن دسته از فضیلت‌ها و توانمندی‌هایی است که فرد با تلاش و پشتکار و سخت‌کوشی خودش به دست آورده. به نظر من «جَنَم و جُربُزه» معادل‌های مناسبی برای «هنر» در متون کهن‌ هستند. بر این اساس «هنرمند» در متون کهن به معنای فردی با جَنَم و ج‍ُربُزه است که اگرچه ممکن است به‌ظاهر جایگاه اجتماعی والایی نداشته باشد، اما به مدد توانمندی‌های شخصی‌اش می‌تواند گلیم خودش را از آب بیرون بکشد و ثابت کند که لایق و کاردان است. در مقابل، «بی‌هنر» اگرچه ممکن است به مدد رانت و لابی‌گری به جایگاهی برسد، اما در حقیقت فردی پخمه و تنِ‌لش است که هیچ کاری ازش برنمی‌آید و به درد لای جرز هم نمی‌خورد. برای نمونه وقتی سعدی می‌گوید: مُحال است که هنرمندان بمیرند و بی‌هنران جای ایشان بگیرند. منظورش این است که غیرممکن است آدم‌های با جَنَم و جُربُزه بمیرند و فراموش شوند و پخمه‌ها و چُلمن‌ها جای ایشان را بگیرند. یا وقتی همین سعدی می‌گوید: هنرمند [...] هر جا که رود قدر بیند و در صدر نشیند و بی‌هنر لقمه چیند و سختی بیند. منظورش این است که آدم با جَنَم و جُربُزه در هر جایگاهی که باشد، مفید و محترم و ارزشمند است و آدم پخمه و ناکارآمد در هر جایگاهی که باشد، بی‌ارزش و به‌دردنخور است. @arayehha

آموزش عروض سماعی با بمب عروض استاد زنده دل👌👍☺️ @arayehha

#آموزش اوزانی که قابلیت دسته‌بندی هجایی به دو صورت را دارند😍🎶 1.مستفعل مستفعل مستفعل مستف برش‌دوم: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن🍓 2.مستفعل مستفعل مستفعل فع برش‌دوم: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل🍊 3.مستفعل فاعلات مستفعل فع برش‌دوم: مفعول مفاعلن مفاعیل فعل🍋 4.مستفعل فاعلات مستفعل برش‌دوم: مفعول مفاعلن مفاعیلن🍏 5.مستفعل فاعلات مستف برش‌دوم: مفعول مفاعلن فعولن🫐 6.مستفعلن مفاعل مستفعل برش‌دوم: مفعول فاعلات مفاعیلن🍇 7.مستفعلن مفاعل مستفعلن فعل برش‌دوم: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن🥭 8.مستفعل مفعولن، مستفعل مفعولن برش‌دوم: مفعول مفاعیلن،مفعول مفاعیلن🥥 9.مستفعلن فعولن، مستفعلن فعولن برش‌دوم: مفعول فاعلاتن،مفعول فاعلاتن🥝 10. مستفعلن‌فع، مستفعلن‌فع برش‌دوم: مفعول‌ فع‌لن،مفعول فع‌لن🍉 برش‌سوم: فع‌لن فعولن،فع‌لن فعولن🍒 @arayehha

به صدق کوش که خورشید زاید از نَفَسَت که از دروغ، سیه‌روی گشت صبح نخست " حافظ " # وزن‌ عروضی و اختیارات شاعری وزن : مفاعل فعلاتن مفاعلن فعلن اختیارات شاعری : اختیار زبانی حذف همزه در هجای دوازدهم مصراع اوّل - اختیار وزنی بلند بودن هجای پایانی در مصراع دوم # آرایه‌های ادبی صدق - دروغ : تضاد سیه‌روی گشتن : کنایه از روسیاهی، شرمندگی و سرافکندگی سیه‌رو : ایهام دارد. ( ۱. روسیاه، شرمنده ۲. تاریک ) بیت : حُسن تعلیل دارد. ( شاعر سیه‌رویی صبح نخستین را به سبب دروغگویی او می داند که دلیل واقعی نیست. علتی ادبی و ادعایی است.) # معنی و مفهوم بیت صبح نخست همان صبح کاذب است که قبل از سپیده‌دم واقعی در افق نمودار می گردد و بلافاصله به دنبالش اندکی تاریکی عالم را فرا می گیرد و سپس صبح صادق طلوع می‌نماید. شاعر می گوید: به راستی، درستی و حقیقت روی بیاور؛ در آن صورت هر سخنی که از زبانت خارج می گردد، چون خورشید به همه کس تأثیر خواهد کرد. شاعر دلیل روسیاهی و شرمندگی صبح نخست ( صبح کاذب ) را نتیجه‌ی دروغگویی او می‌شمارد. به عبارت دیگر شاعر از ما می خواهد که در مسیر صداقت و راستی قدم برداریم، زیرا که سرانجام آن، سعادت و رستگاری است و دروغ جز سیه‌رویی و سرافکندگی حاصلی ندارد. 🍁🍂 Ｃ᭄‌❁‌‎‌‌࿇༅═‎═‎═‎═‎═‎═‎┅─ ‌‌‎‌‌‌ ‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌ @arayehha ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┅✿░⃟‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌♥️❃‎‌‌‎─═༅࿇࿇༅═─🦋🎶═‌

‍ * در دفتر زمانه فتد نامش از قلم هر ملّتی که مردم صاحب‌قلم نداشت " فرخی یزدی " # وزن‌ عروضی و اختیارات شاعری وزن : مستفعلن مفاعلُ مستفعلن فَعَل        ( مفعولُ فاعلاتُ مفاعیلُ فاعلن ) اختیارات شاعری : اختیار زبانی بلند تلفظ کردن مصوّت کوتاه در هجای چهارم مصراع اوّل - اختیار زبانی حذف همزه در هجای دوازدهم مصراع اوّل - اختیار وزنی بلند بودن هجای پایانی در مصراع دوم # آرایه‌های ادبی دفتر زمانه : اضافه تشبیهی ( زمانه و روزگار به دفتری تشبیه شده است که ورق می خورد.) افتادن نام از قلم در دفتر زمانه : کنایه از فراموش شدن، از یاد رفتن قلم : مجاز از اندیشه قلم : تکرار ( واژه‌آرایی) مردم صاحب قلم : مقصود شاعران و نویسندگان آگاه و اهل‌اندیشه دفتر - قلم - صاحب‌قلم : مراعات‌نظیر تکرار صامت " م " در بیت : واج‌آرایی # معنی و مفهوم بیت شاعرِ اهل قلم، سرمایه و اعتبار هر ملّتی را در وجود صاحبان قلم و خرد و اندیشه می‌داند و اعتقاد دارد جامعه‌ای که از خردمندان و اندیشمندان تهی باشد، از صفحه‌ی روزگار به فراموشی سپرده می‌شود. به عبارت دیگر او ضمن ارزش‌گذاری به تعقّل و تفکّر و اهالی اندیشه و خرد، گِله خود را از جامعه‌ی خود به دلیل ارزش قائل نشدن به صاحبان‌قلم ابراز می‌دارد. 🍁🍂 Ｃ᭄‌❁‌‎‌‌࿇༅═‎═‎═‎═‎═‎═‎┅─ ‌‌‎‌‌‌ ‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌ @arayehha ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┅✿░⃟‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌♥️❃‎‌‌‎─═༅࿇࿇༅═─🦋🎶═‌