الشام الشام الشام و حرم بسته شد و فصل جدید اسارت‌ها رقم خورد... السلام علیک یا زینب کبری! السلام علیک یا عقیلة العرب! السلام ای اسوه‌ی همه آزادگان عالم! سلام؟!... سلام که نه! خداحافظ ای دختر علی و فاطمه! واای براین دنیا! اف بر این روزگار و افسوس بر این روز‌ها و شب‌های ناتمام اسارت! آه از دلی که آرام ندارد و سر و سینه‌ای که بی امان کوبیده می‌شود، در غم اولاد زهرا سلام الله علیها. نمی‌دانم چطور خورشید تابِ تابیدن دارد و مهتاب تاب ماندن؟ چرا هر لحظه این مصائب سخت‌تر می‌شود و دردهایم افزون‌تر؟ و در این میانه چه طاقتی دارد و چه صبری، مهدی صاحب الزمان! آیا وقت آن نرسیده که ایشان حیدری بپوشند و ذوالفقار از نیام بیرون بکشند؟ نه خدایا غلط گفتم و اشتباه فرض کردم! آیا وقت آن نرسیده که اذهان بشری از بستر غفلت و شهوت بیرون بیاید و چشم‌هایش را بر واقعیت واقعی باز کنند؟ در کدام دروغ مجازی سیر می‌کردیم و بر کدامین صفحه‌ی نمایش خانگی، تئاتر خواب‌زدگی می‌دیدیم که بار دیگر ریسمان و زنجیر اسارت، بر ناموس خون خدا بسته شد؟ آیا نمی‌دانیم این خاندان روی ناموس‌شان تعصب دارند؟ حاضرند دست بدهند و جان و سر قربان کنند برای حفظ حریمِ ‌این حرم! هیچ ندارم بگویم و هیچ نمی‌دانم چه بگویم . فقط استغفار می‌کنیم و والعصر می‌خوانیم و صبر می‌جَوِیم تا امر امام‌مان برسد. به امید آن روزی که جان بر کف بگوییم: «سلام فرمانده...سلام ...! #نویسنده #زهراـکرمانی‌ـنژاد #گوینده #فاطمه_هادیها https://eitaa.com/h_d1011