🌸فردا روز #مباهله و سند اثبات فضیلت #امیرالمومنین علی ابن ابیطالب علیه السلام 🌸 📌فردا 24 ماه ذی الحجه روز عيد مباهله است😍 ✴️سالروز بخشش #انگشتر در #رکوع توسط امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام ⚘و نزول آیه ولایت"انما ولیکم.. " (آیه ۵۵ مائده) ✴️سالروز نزول آیه #تطهیر و صدور حدیث شریف کساء درجریان مباهله و سالروز نزول سوره مبارکه انسان (هل اتی) در شان پنج تن آل عبا علیهم السلام می باشد. 🔰اعمال عید مباهله 👇 ۱-غسل، روزه ۲-دورکعت نماز مثل نماز عید غدیر ۳-خواندن دعای مباهله ۴-هفتاد بار استغفار ۵-صدقه دادن ۶-زیارت امیرالمومنین ۷-زیارت جامعه کبیره #روز_مباهله🌺

❖◈↶ #رویـدادمـبـاهـلــه ↷ ◈❖ گفت: بنگريد که نزديک است ستاره ثريا بر‌ زمين فرو آيد، درختان سر خم كرده و پرندگان در مقابل شما صورت بر زمين گذاشته و بال‌هاى خود را روى زمين پهن نموده و شكم آنها خالى شده است و نشانه‌هاى ديگر نزديک شدن عذاب را در روى زمين ببينيد به لرزش كوه‌ها و دودى که پخش شده و ابرهاى پراكنده در وسط تابستان و گرماى شديد بنگريد به محمد صلی الله علیه و آله که دستش را بلند كرده و با چهار نفر از اهل بيتش که با او بوده و منتظر پاسخ شما هستند بنگريد و بدانيد که اگر دهان گشوده و كلمه‌اى براى مباهله بگويد نمى‌توانيم از نابودى خود جلوگيرى كرده و هيچگاه نزد خانواده و اموال خود بازگرديم با شنيدن اين سخنان در فكر فرو رفته و ديدند درست مى‌گويد و يقين كردند که پيامبر صلی الله علیه و آله واقعاً از جانب خداوند فرستاده شده است اينجا بود که متزلزل شده و فهميدند که در صورت مباهله حتماً گرفتار عذاب خواهند شد وقتى منذر ديد که آنان واقعاً احساس خطر كرده‌اند، گفت: اگر تسليم او شويد هم اكنون و هم در آينده سالم مى‌مانيد و اگر اين عزت و شرافت خود را در ميان قومتان مى‌خواهيد به شما حسادت نمى‌ورزم ولى اين شما بوديد که از نجران به اينجا آمديد به محمد پيشنهاد مباهله داده و آن را تنها راه تشخيص حق دانستيد محمد نيز به سرعت به درخواست شما پاسخ مثبت داد و پيامبران هنگامى که اراده كارى كنند تا انجام آن از پاى نمى‌نشينند برادرانم بهتر است از ترس علامت‌هائی که مى‌بينيد از مباهله خوددارى كنيد و با شتاب با محمد مصالحه نموده و او را از خود راضى كنيد ما اكنون در شرايطى به سر مى‌بريم که قوم يونس اندكى پيش از نزول عذاب در آن بسر مى‌بردند گفتند: به نمايندگى از جانب ما نزد محمد رفته و ببين از ما چه مى‌خواهد از او بخواه که نزديكترين افراد به او يعنى پسر عمويش به نمايندگى از جانب او با ما مصالحه كند در اين كار تأخير نكن تا هرچه زودتر از نتيجه كار آگاه شويم «منذر» به طرف پيامبر صلی الله علیه و آله رفته و گفت: سلام بر تو رسول خدا گواهى مى‌دهم که خدائی جز خدائی که تو را برانگيخت وجود نداشته و شما و عيسى هر دو بنده خداى عزوجل و فرستاده او هستيد و بدين ترتيب اسلام آورده و به پيامبر گفت که براى چه كارى آمده است رسول خدا صلی الله علیه و آله نيز براى مصالحه با آنان على علیه‌السلام را فرستادند على علیه‌السلام عرض كرد: پدر و مادرم فداى تو رسول خدا بر چه چيزى با آنان مصالحه نمايم؟ حضرت فرمودند: رأى تو رأى من است هر طور که خواستى مصالحه كن اميرالمؤمنين علیه‌السلام به طرف آن دو رفته و ساليانه هزار لباس و هزار دينار به عنوان ماليات براى آنان تعيين كرد که قسمتى از آن را در محرم و قسمت ديگرى را در رجب بدهند آنگاه آن دو را در حالی که سرافكنده و شرمسار بودند نزد پيامبر برده و او را از مالياتى که بر آنان بسته بود آگاه نمود آنان نيز ماليات و سرافكندگى را پذيرفتند رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: اين را از شما قبول مى‌كنم ولى بدانيد كه اگر با من در زير آن عبا مباهله مى‌كرديد خداوند شما را در بيابان دچار آتش سوزانى مى‌نمود که دامنه آن در كمتر از یک چشم بهم زدن به پشت سری‌هاى شما رسيده و همه را آتش مى‌زد هنگامى که پيامبر صلی الله علیه و آله با اهل‌بيتش علیهم السّلام بازگشته و به مسجد رفتند جبرئیل نازل شد و گفت: محمد! خداى عزوجل به تو سلام رسانيده و به تو مى‌فرمايد: وقتى بنده من موسى با دشمن خود قارون مباهله نمود قارون، خانواده، دارائی و يارانش در زمين فرو رفتند به عزت و جلالم سوگند ياد مى‌نمايم که اگر تو با افراد خانواده‌ات که در زير آن عبا بودند مباهله مى‌كردى همه زمينيان و آفريدگان نابود مى‌شدند آسمان ريز ريز شده، كوه‌ها سنگريزه شده و زمين هیچگاه آرام نمى‌گرفت مگر اينكه آن را بخواهد آنگاه پيامبر به سجده افتاده و صورتشان را بر زمين گذاشتند سپس برخاسته و دستهايشان را بلند كردند به‌ گونه‌اى که سفيدى زير بغلشان آشكار شد و سه بار گفتند: نعمت دهنده را سپاسگزارم پرسيدند چرا سجده نموده و خوشحال شديد؟ پاسخ فرمودند: بخاطر سپاسگزارى به درگاه خداوند و اینكه اين كرامت را به اهل بيت من ارزانى داشت آنگاه آنچه را جبرئیل گفته بود براى آنان نقل فرمودند ↲ المراقبات ✍ میرزا جواد آقا ملکی تبریزی

🗓 فردا ۲۴ ذی‌الحجه روز مباهله ❶ روز عید بزرگ مباهله ❷ سالروز بخشش انگشتر در رکوع و نزول آیه ولایت «اِنَّما وَلیّکُم» سوره مائده، آیه ۵۵ ❸ سالروز نزول آیه تطهیر و صدور حدیث شریف کساء در جریان مباهله ❹ سالروز نزول سوره مبارکه انسان در شأن پنج تن آل عبا علیهم السلام 《۲۴ ذی‌الحجه سالروز مباهله》 پیامبر عظیم الشأن اسلام و روز اثبات حقانیت دین مبین اسلام گرامی باد

در این‏حال، باز فرشته وحى فرود مى‏آید و پیام خداوند را به پیامبر مى‏رساند. پیام این است: «هرکس پس از روشن شدن حقیقت، با تو به انکار و مجادله برخیزد،[به مباهله دعوتش کن] بگو بیایید، شما فرزندانتان را بیاورید و ما هم فرزندانمان، شما زنانتان را بیاورید و ما هم زنانمان. شما جان‏هایتان را بیاورید و ما هم جان‏هایمان، سپس با تضرع به درگاه خدا رویم و لعنت او را بر دروغگویان طلب کنیم.» (2) پیامبر پس از انتقال پیام خداوند به آنان، اعلام مى‏کند که من براى مباهله آماده‏ام. دانشمندان مسیحى به هم نگاه مى‏کنند، پیداست که برخى از این پیشنهاد اسقف رضایتمند نیستند، اما انگار چاره‏اى نیست. زمان مراسم مباهله، صبح روز بعد و مکان آن صحراى بیرون مدینه تعیین مى‏شود. دانشمندان مسیحى موقتا با پیامبر خداحافظى مى‏کنند و به اقامتگاه خود باز مى‏گردند تا براى مراسم مباهله آماده شوند. صبح است، شصت دانشمند مسیحى در بیرون مدینه ایستاده‏اند و چشم به دروازه مدینه دوخته‏اند تا محمد با لشکرى از یاران خود، از شهر خارج شود و در مراسم مباهله حضور پیدا کند. تعداد زیادى از مسلمانان نیز در کنار دروازه شهر و در اطراف مسیحیان و در طول مسیر صف کشیده‏اند تا بیننده این مراسم بى‏نظیر و بى‏سابقه باشند. نفس‏ها در سینه حبس شده و همه چشم‏ها به دروازه مدینه خیره شده است. لحظات انتظار سپرى مى‏شود و پیامبر درحالى که حسین را در آغوش دارد و دست‏حسن را در دست، از دروازه مدینه خارج مى‏شود. پشت‏سر او تنها یک مرد و زن دیده مى‏شوند. این مرد على است و این زن فاطمه. تعجب و حیرت، همراه با نگرانى و وحشت‏بر دل مسیحیان سایه مى‏افکند. شرحبیل به اسقف مى‏گوید: نگاه کن. او فقط دختر، داماد و دو نوه خود را به همراه آورده است. اسقف که صدایش از التهاب مى‏لرزد ، مى‏گوید: «همین نشان حقانیت است. به‏ جاى این که لشکرى را براى مباهله بیاورد، فقط عزیزان و نزدیکان خود را آورده است، پیداست‏به حقانیت دعوت خود مطمئن است که عزیزترین کسانش را سپر بلا ساخته است.» شرحبیل مى‏گوید: «دیروز محمد گفت که فرزندانمان و زنانمان و جان‏هایمان. پیداست که على را به‏عنوان جان خود همراه آورده است.» «آرى، على براى محمد از جان عزیزتر است. در کتاب‏هاى قدیمى ما، نام او به‏عنوان وصى و جانشین او آمده است...» دراین حال، چندین نفر از مسیحیان خود را به اسقف مى‏رسانند و با نگرانى و اضطراب مى‏گویند: «ما به این مباهله تن نمى‏دهیم. چرا که عذاب خدا را براى خود حتمى مى‏شماریم.» چند نفر دیگر ادامه مى‏دهند: «مباهله مصلحت نیست. چه‏بسا عذاب، همه مسیحیان را دربر بگیرد.» کم‏کم تشویش و ولوله در میان تمام دانشمندان مسیحى مى‏افتد و همه تلاش مى‏کنند که به‏نحوى اسقف را از انجام این مباهله بازدارند. اسقف به بالاى سنگى مى‏رود، به اشاره دست، همه را آرام مى‏کند و درحالیکه چانه و موهاى سپید ریشش از التهاب مى‏لرزد، مى‏گوید: «من معتقدم که مباهله صلاح نیست. این پنج چهره نورانى که من مى‏بینم، اگر دست‏به دعا بردارند، کوه‏ها را از زمین مى‏کنند، درصورت وقوع مباهله، نابودى ما حتمى است و چه‏بسا عذاب، همه مسیحیان جهان را دربر بگیرد.» اسقف از سنگ پایین مى‏آید و با دست و پاى لرزان و مرتعش، خود را به پیامبر مى‏رساند. بقیه نیز دنبال او روانه مى‏شوند. اسقف در مقابل پیامبر، با خضوع و تواضع، سرش را به زیر مى‏افکند و مى‏گوید: «ما را از مباهله معاف کنید. هر شرطى که داشته باشید، قبول مى‏کنیم.» پیامبر با بزرگوارى و مهربانى، انصرافشان را از مباهله مى‏پذیرد و مى‏پذیرد که به‏ازاى پرداخت مالیات، از جان و مال آنان و مردم نجران، در مقابل دشمنان، محافظت کند. خبر این واقعه، بسرعت در میان مسیحیان نجران و دیگر مناطق پخش مى‏شود و مسیحیان حقیقت‏جو را به مدینه پیامبر سوق مى‏دهد. 📚 پى‏نوشت‏ها: 1. «ان مثل عیسى عندالله کمثل آدم خلقه من تراب ثم قال له کن فیکون‏». آل عمران (3)، آیه 59. 2. «فمن حاجک فیه من بعد ما جاءک من العلم، فقل تعالوا ندع ابناءنا و ابناءکم و نساءنا و نساءکم و انفسنا و انفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنت‏الله على الکاذبین‏». آل عمران (3)، آیه 61.

🔸️سرود جشن مباهله 🔸️بنداول جشن مباهله به پا شد اهل ولا حاجت روا شد پیروز بر اهل کلیسا ای شیعیان آل کسا شد حضرت مصطفی علمدار فاطمه و حیدر کرار شبیر و شّبر نبوت گردیده‌اند اینجا جلودار به به چه نوری عجب سروری مدینه گشته سینا و طوری(۲) 🔸️بنددوم نجرانیان همه خبر دار از خواب غفلت گشته بیدار آورده ایمان بر محمد وقتی که شد هنگام دیدار انوار حق تا جلوه‌گر شد در آسمانها این خبر شد فاطمه با دو گوشوارش بهر علی چون بال و پر شد به به چه نوری عجب سروری مدینه گشته سینا و طوری(۲) 🔸️بندسوم مباهله مثل غدیر است علی در اینجا دستگیر است اهل ولا به نص قرآن شیر خدا علی امیر است نفس نفیس مصطفی حیدر از همه عالمی شده سرتر ثنای او گفته به قرآنش آیه به آیه حضرت داور به به چه نوری عجب سروری مدینه گشته سینا و طوری(۲) #سرود_مباهله #مرتضی_محمودپور

#داستان_مباهله امروز ۲۴ ذی الحجه روز مباهله است. 🍃شصت نفر از بزرگان مسیحیان نجران با لباس های فاخر با زنجیر های طلا برای دیدار با پیامبر وارد مسجد می شوند اما پیامبر اکرم بخاطر لباس های فاخری که به تن دارند آنان را نمی پذیرد بعد از این که با لباس های ساده به دیدار رسول خدا می روند با گرمی از آنان استقبال می کند. علت حضور نامه ای است که پیامبر خدا برای مسیحیان فرستاده بودند. 🔸شرحبیل اسقف مسیحیان می گوید: چندي پيش نامه‌اي از شما به دست ما رسيد، آمديم تا از نزديك، حرف‌هاي شما را بشنويم. 🔹پيامبر مي‌فرمايد: آنچه من از شما خواسته‌ام، پذيرش اسلام و پرستش خداي يگانه است. 🔸اسقف اعظم پاسخ مي‌دهد: اگر منظور از پذيرش اسلام، ايمان به خداست، ما قبلاً به خدا ايمان آورده‌ايم و به احكام او عمل مي‌كنيم. 🔹پیامبر خدا می فرماید: شما مسيح را خدا مي‌دانيد، در حالي كه اين اعتقاد،‌ با پرستش خداي يگانه متفاوت است.؟ 🔸یکی از مسیحیان می گوید: مسيح به اين دليل فرزند خداست كه مادر او مريم، بدون اين كه با كسي ازدواج كند، او را به دنيا آورد. اين نشان مي‌دهد كه او بايد خداي جهان باشد. 💠در همان لحضه آیه ای نازل شد (آل عمران/59) و رسول خدا (ص) فرمودند: اگر چنین باشد حضرت آدم هم بدون پدر مادر و از خاک بوجود آمدند. 🔸مسیحیان پاسخی ندارند که بدهند و می گویند ما قانع نشدیم و رسول اکرم را به #مباهله دعوت می کنند. (یعني ما و شما دست به دعا برداريم و از خداوند بخواهيم كه هر كس خلاف مي‌گويد‌، به عذاب خداوند گرفتار شود) 💠 آیه نازل شد (آل عمران 61) : «پس هر كس با تو درباره او (عيساى مسيح عليه السّلام) پس از آنكه تو را علم آمده محاجّه و ستيز كند، بگو: بياييد ما پسرانمان را و شما پسرانتان را و ما زنانمان را و شما زنانتان را و ما خودمان را و شما خودتان را (كسانى را كه مانند جان ماست) فرا خوانيم، آن گاه به يكديگر نفرين كنيم، پس لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم.» 🍃 صبح روز بعد زمان مباهله است همه مسیحیان میهمان و مسلمانان در بیرون از دروازه شهر به تماشا نشسته اند که چه اتفاقی خواهد افتاد. ❤️ پیامبر خدا (ص) در حالی که حسين را در آغوش دارد و دست حسن را در دست، از دروازه مدينه خارج مي‌شود. پشت سر او تنها يك مرد و زن ديده مي‌شوند. اين مرد علي است و اين زن فاطمه. تعجب و حيرت، همراه با نگراني و وحشت بر دل مسيحيان سايه مي‌افكند. شرحبيل به اسقف مي‌گويد: نگاه كن. او فقط دختر، داماد و دو نوة خود را به همراه آورده است. بین مسیحیان ول وله سر و صدایی به پامی شود که ما به این مباهله تن نمی دهیم اسقف به بالاي سنگي مي‌رود مي‌گويد: من معتقدم كه مباهله صلاح نيست. اين پنج چهره نوراني كه من مي‌بينم، اگر دست به دعا بردارند، كوه‌ها را از زمين مي‌كنند، در صورت وقوع مباهله، نابودي ما حتمي است. 🔰 اسقف در مقابل پيامبر، با خضوع و تواضع، سرش را به زير مي‌افكند و مي‌گويد: (ما را از مباهله معاف كنيد. هر شرطي كه داشته باشيد، قبول مي‌كنيم.) پيامبر با بزرگواري و مهرباني، انصراف‌شان را از مباهله مي‌پذيرد و مي‌پذيرد كه به ازاي پرداخت ماليات، از جان و مال آنان و مردم نجران، در مقابل دشمنان، محافظت كند. خبر اين واقعه، به سرعت در ميان مسيحيان نجران و ديگر مناطق پخش مي‌شود و مسيحيان حقيقت‌جو را به مدينة پيامبر سوق مي‌دهد. 📚 برگرفته از مجلة بشارت، شماره 1. 1. 2. ماهنامه موعود شماره 70

#روز_مباهله #غزل شکوفا می‌کند انفاس تو "شن‌زار قحطان" را که حاصل‌خیز کردی با نگاهی هر بیابان را همین که آمدی با پنج‌تن از اهل‌بیت خویش مسلمانی مسلّم شد مسیحی‌های نجران را نمی‌بینند نقش‌تازه‌ای جز نام تو بر آن چو بردارند مُهر کهنه‌ی هر لوح پنهان را به حقانیّتت شک داشتند و با خود آوردند به همراه "شُرَحْبیل"و"جَهیر"و"کَرزْ"، شیطان را می‌آوردند اگر موسی‌و‌عیسی را؛ علی را بود اگر انجیل‌و‌تورات‌وصحف؛ داری تو قرآن را به لبخند و لباس ساده بودی فاتح دل‌ها گرفتم این که آوردند صد ملک سلیمان را به حکم "قُل تَعالوا نَدعُ"،"ثُمَّ نَبتَهِل" دیدند که تو از بین خواهی برد با یک‌آیه ایشان را به اعجازی که پیدا شد فقط روح‌القدس باید ببندد دیده‌ی آیینه‌های مانده حیران را علی این‌بار بی‌شمشیر ختم ماجرا را خواند مشخص کرد تا دست خدا پیروز میدان 💠 اللّٰهمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّكَ ٱلْفَرَجَ 💠

. #مباهله #مثنوی ناگهان صومعه لرزید از آن دقّ‌ الباب اهل آبادی تثلیث پریدند از خواب رجز مأذنه‌ها لرزه به ناقوس انداخت راهبان را همه در ورطۀ کابوس انداخت قصۀ فتنه و نیرنگ و دغل پیوسته‌ست نان یک عده به گمراهی مردم بسته‌ست ننوشتند که باران نمی از این دریاست یکی از خیل مریدان محمد، عیسی است لاجرم چاره‌ای انگار به جز جنگ نماند قل تعالَوا... به رخ هیچ کسی رنگ نماند به رجز نیست در این عرصه یقین شمشیر است بر حذر باش که زنّار، گریبان‌ گیر است کارزارش تهی از نیزه و تیر و سپر است بهراسید که این معرکه خون‌‌ریزتر است بانگ طوفانیِ القارعه طوفان آورد آنچه در چنتۀ خود داشت به میدان آورد با خود آورد به هنگامه عزیزانش را بر سر دست گرفته‌ست نبی جانش را عرش تا عرش ملائک همه زنجیره شدند به صف‌ آرایی آن چند نفر خیره شدند پنج تن، پنج تن از نور خدا آکنده آفتابان ازل تا به ابد تابنده دفترم غرق نفس‌های مسیحایی شد گوش کن، گوش کن این قصه تماشایی شد با طمانیۀ خود راه می‌آمد آرام دست در دست یدالله می‌آمد آرام دست در دست یدالله چه در سر دارد حرفی انگار از این جنگ فراتر دارد ایها الناس من از پارۀ تن می‌گویم دارم از خویشتن خویش سخن می‌گویم آن‌که هر دم نفسم با نفسش مأنوس است آن‌که با ذات خدا «عزّوجل» ممسوس است من علی هستم و احمد من و او خویشتنیم او علی هست و محمد من و او خویشتنیم نه فقط جسم علی روح محمد باشد یک تنه لشکر انبوهِ محمد باشد دیگر اصلا چه نیازی‌ست به طوفان، به عذاب زهرۀ معرکه را اخم علی می‌کند آب الغرض مهر رسولانۀ او طوفان کرد راهبان را به سر سفرۀ خود مهمان کرد مست از رایحۀ زلف رهایش گشتند بادها گوش به فرمان عبایش گشتند می‌رود قصۀ ما سوی سرانجام آرام دفتر قصه ورق می‌خورد آرام آرام ✍سیدحمیدرضابرقعی 🎤#استادمجیدطاهری #روز_مباهله ○○○○○○○○

امروز روز احمد و تثبیت مرتضاست در دست مِهرِ دست خدا، دست مجتباست وآن نازدانه ای که در آغوش مصطفی است باشد حسین فاطمه، سلطان قلب هاست وآن بانویی که چرخ به تعظیم او خم است خیرالنّسای عالم و بانوی مریم است. ۲۴ ذی‌الحجه روز #مباهله گرامی باد

آیه #مُباهله (سوره آل‌عمران: ۶۱) به مباهله پیامبر(ص) با مسیحیان نجران اشاره دارد که پس از اختلاف آنها درباره جایگاه حضرت عیسی(ع) رخ داد. مفسران شیعه و بیشتر اهل‌سنت این آیه را نشانه حقانیت پیامبر اسلام(ص) و فضیلت اهل‌بیت(ع) شمرده‌اند و می‌گویند منظور از «اَبْناءَنا» (پسرانمان) در این آیه، حسن و حسین(ع)، و مراد از «نِساءَنا» (زنانمان) فاطمه(س) و منظور از «اَنْفُسَنا» (خودمان) حضرت علی(ع) است. #مباهله، در معنای اصطلاحی آن به معنای درخواست نزول لعن و عذاب بر مخالف پس از بی‌حاصل ماندن بحث و مناظره است و تنها به مواردی اختصاص دارد که دو طرف برای اثبات موضوعی غالب دینی و مذهبی، در مقابل یکدیگر قرار گرفته و از خداوند درخواست لعن و نفرین و نزول عذاب بر طرف دروغگو می‌کنند. خلاصه داستان #مباهله : گروهی از مسیحیان نجران همراه با چند تن از علما و اسقفهایشان مانند «عاقب» و «سید» برای تحقیق پیرامون حضرت محمد (ص) و مباحثه و مناظره با او به مدینه آمدند. آنها به خدمت پیامبر رسیدند و مناظره را شروع کردند، آنها ضمن سخنان خود عیسی ع را پسر خدا معرفی نمودند و دلیل آنها همان تولد عیسی بدون پدر بود. خداوند در پاسخ آنها اظهار می‏دارد که داستان عیسی نزد خداوند همچون داستان آدم است که او را از خاک آفرید، یعنی اگر عیسی پدر نداشت آدم هم پدر و مادر نداشت و اگر بنا باشد که عیسی را به خاطر آن ویژگی پسر خدا بدانند، باید درباره آدم نیز چنین عقیده‏ای داشته باشید، بلکه آدم اولی است. درحالی که هر دو نفر مخلوق خدا هستند و خداوند با قدرت خود آنها را به طور غیر معمول آفریده است. وفد نجران این پاسخ را که واقعاً مستدل و منطقی بود نپذیرفتند و لذا پیامبر به دستور خداوند، آنها را به مبـــــاهله دعوت کرد. ? به این صورت که آنها عزیزان خود مانند فرزندان و زنان و جانهایشان را بخوانند و اینها نیز چنین کنند و روبروی هم قرار بگیرند و هر دو گروه دست به دعا بردارند و در پیشگاه خدا تضرع و زاری نمایند و طرف دیگر را نفرین کنند و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار بدهند. ? این عمل را «مباهله» می‏گفتند و اگر با شرایط خاص خود انجام می‏گرفت، طرفی که ناحق بود گرفتار نفرین می‏شد و عذاب الهی بر آنان نازل می‏گشت و مسلم است تنها کسانی به مباهله حاضر می‏شوند که به عقیده خود اطمینان کامل داشته باشند. ? وقتی پیامبر آنها را به مباهله دعوت کرد و آنها اطمینان خاطر و ثبات قدم پیامبر را دیدند از او یک شب مهلت خواستند تا در این‏باره بیندیشند. ? آنها به قرارگاه خود برگشتند و راجع به پیشنهاد پیامبر با همدیگر مشورت کردند. اسقف بزرگ آنها گفت: ” فردا بنگرید اگر محمد با نزدیکان و خانواده خود برای مباهله آمد، از مباهله با او خودداری کنید ولی اگر با اصحاب خود آمد با او مباهله کنید. “ فردای آن روز حضرت محمد ص را دیدند که همراه با حسن و حسین علیهماالسلام به عنوان فرزندان؛ و فاطمه زهرا علیهاالسلام به عنوان زنان؛ و علی علیه‏السلام به عنوان جان پیامبر برای مباهله می‏آید. ? نصاری از ترکیب این گروه پرسیدند، به آنها گفته شد آن مرد علی‏ بن ‏ابیطالب است که داماد پیامبر و عزیزترین شخص پیش اوست و آن دو کودک حسن و حسین نوه ‏های پیامبر هستند و آن زن دختر پیامبر است که بسیار دوستش می‏دارد. ابوحارثه اسقف وفد نجران که این منظره را دید، گفت: به خدا قسم که همانند پیامبران به مباهله آمده است و چون به او گفتند که مباهله را شروع کند گفت: ? من در برابر این چهره ‏ها جرئت مباهله ندارم و می‏ترسم راستگو باشد که در این صورت اگر مباهله کنم یک سال نمی‏گذرد مگر اینکه در دنیا هیچ نصرانی پیدا نمی‏شود. آنگاه خطاب به پیامبر اسلام گفت: ” ای ابوالقاسم ما با تو مباهله نمی‏کنیم و با تو مصالحه می‏کنیم. “ این بود که صلحنامه‏ای میان دو طرف نوشته شد و طبق آن، نصارای نجران متعهد شدند که هر سال دوهزار دست لباس که هر یک به قیمت تقریبی چهل درهم باشد به مسلمانان بدهند و اگر جنگی اتفاق افتاد سی عدد زره جنگی و سی عدد نیزه و سی رأس اسب به عنوان امانت در اختیار مسلمانان قرار بدهند که پس از جنگ به خودشان عودت داده شود

💠 استشهاد به واقعه مباهله و استناد به همراهى على و همسر و دو فرزند او با رسول‌خدا ۱ ـ در کلام امام على علیه‌السلام: به دنبال امتناع على‌علیه السلام از بیعت با ابوبکر، میان آن حضرت و ابوبکر بحث و گفتگویى درگرفت. ابوبکر با تمسک به حدیثى از رسول‌خدا درصدد توجیه کار خویش بود و در مقابل على‌علیه السلام با او احتجاج مى‌کرد و از او در مورد شایستگیهاى خود اعتراف مى‌گرفت و شبیه همین احتجاج را آن حضرت با اصحاب شورى بعد از مرگ عمر نیز داشت. هر دو حدیث به حدیث منا شده معروف است و در هر دو جا آن حضرت به واقعه مباهله و همراهى خود و همسر و دو فرزندش با رسول‌خدا اشاره مى‌کند و آنها سخن او را تأیید مى‌کنند. در حدیث اول آمده است: «فانشدک بالله أبى برز رسول‌الله و بأهلى وولدى فی مباهله المشرکین ام بک و باهلک و ولدک» قال ابوبکر: «بل بکم». (۱) و در حدیث دوم آمده است: «نشدتکم بالله هل فیکم احد اخذ رسول‌الله‌صلى الله علیه وآله وسلم بیده وید امرأته و ابنیه حین اراد ان یباهل نصارى اهل نجران غیرى؟ قالوا: لا. (۲) حدیث نقل شده در مورد دوم بدین تعبیر نیز وارد شده است: «افتقرون أن رسول‌الله صلى‌الله علیه و آله حین دعا اهل نجران الى المباهله انه لم یأت الا بى و بصاحبتى و إبنى؟ قالوا اللهم نعم». (۳) در روایت معروف دارقطنى که ابن‌حجر در الصواعق المحرقه نیز آورده است، حدیث منا شده چنین نقل شده است: «انشدکم‌الله هل فیکم احد اقرب الى رسول‌الله فی الرحم منى و من جعله نفسه و ابناءه ابناءه و نسائه نسائه غیرى؟ قالوا اللهم لا». (۴) غیر از حدیث منا شده در موارد دیگر نیز امیرالمؤمنین به واقعه مباهله اشاره کرده است و از آن موارد است که آورده‌اند جماعتى نزد آن حضرت آمدند و گفتند از بالاترین مناقب خود براى ما بگو پس حضرتش به ترتیب از واقعه «سدالابواب»، مباهله، ابلاغ سوره برائت بر مشرکین، تعبیر قرآن از او به «اذن» [در آیه «و تعیها اذن واعیه» (الحاقه / ۱۲)] نزول آیه «اجعلتم سقایه الحاج…» (توبه/ ۱۹) در حق او و واقعه غدیر خم یاد مى‌کند و در ضمن شرح واقعه مباهله مى‌فرماید که رسول‌خداصلى الله علیه وآله وسلم دست من و حسن و حسین و فاطمه را گرفت و براى مباهله بیرون رفت. (۵) در روایتى دیگر که شبیه بدین روایت است امام صادق‌علیه السلام مى‌فرماید: از امیرالمؤمنین در مورد فضائلش سؤال شد آن حضرت برخى را شمرد. بدو گفتند بیشتر بگو. حضرت فرمود دو پیشواى دینى از مسیحیان نجران به نزد رسول‌خدا آمدند و در مورد عیسى با آن حضرت سخن گفتند. آنگاه خداوند این آیه را فرستاد «ان مثل عیسى عندالله کمثل آدم…» سپس پیغمبر وارد خانه شد و دست على و حسن و حسین و فاطمه «سلام‌الله علیهم اجمعین» را گرفت و بیرون آمد و کف دستش را به سوى آسمان گرفت و انگشتانش را باز کرد. آنها را به مباهله فراخواند . (۶) در حدیث مفصلى که آن حضرت هفتاد منقبت از مناقب خود را مى‌شمارد به عنوان سى و چهارمین منقبت خود مى‌فرماید: نصارى چیزى را ادعا کردند پس خداوند در مورد آنان این آیه را فرستاد «فمن حاجک فیه…» پس نفس من نفس رسول‌خداست و «نساء» همان فاطمه است و «ابناء» حسن و حسین مى‌باشند سپس آن قوم پشیمان شدند و از رسول‌خدا خواستند که آنان را از مباهله معاف دارد و رسول‌خدا آنها را معاف داشت. قسم به خدایى که تورات را بر موسى و فرقان را بر محمدصلى الله علیه وآله وسلم فرستاد اگر با ما به مباهله برمى‌خواستند هر آینه به صورت میمون‌ها و خوک‌هایى مسخ مى‌شدند. (۷) ۲ ـ در کلام امام حسن بن على علیه‌السلام آن حضرت بعد از صلح با معاویه در حضور او خطبه‌اى خواند و در ضمن آن فرمود جدم در روز مباهله از میان جانها پدرم و از میان فرزندان مرا و برادرم حسین را و از میان زنان فاطمه مادرم را آورد پس ما اهل او و گوشت و خون او هستیم. ما از او هستیم و او از ماست. عبارت آن حضرت چنین بود «ایها الناس انا ابن البشیر و انا ابن النذیر و انا ابن السراج المنیر… فاخرج جدى یوم المباهله من الانفس ابى و من البنین انا و اخى الحسین و من النساء فاطمه امى فنحن اهله و لحمه و دمه و نحن منه و هو منا». (۸) ۳ ـ در کلام امام حسین بن على علیه‌السلام در جریان مراسم حج و در صحراى منى امام حسین‌بن على‌بنى‌هاشم و بزرگان از اصحاب رسول‌خدا را جمع کرد و در اثنا خطبه‌اى که خواند از آنان در مورد فضائل پدرش على‌بن ابى‌طالب اقرار گرفت. در این خطبه مفصل نیز به واقعه مباهله و حضور على و همسرش فاطمه و دو فرزندش اشاره شده است و چنین آمده است: قال انشدکم الله أ تعلمون ان رسول‌الله‌صلى الله علیه وآله وسلم حین دعا النصارى من اهل نجران الى المباهله لم یأت إلا به و بصاحبته و إبنیه؟ قالوا اللهم نعم. (۹)